25–BOB
Shomuilning oʻlimi
1 Shu orada Shomuil olamdan oʻtdi. Butun Isroil xalqi yigʻilishib, Shomuilga aza tutdi. Uni oʻz ona shahri Ramada dafn qilishdi.
Dovud va Obigayl
Shundan keyin Dovud Poron choʻliga ketdi. 2 Moyun shahrida bir boy–badavlat odam yashar, mol–mulki Karmil shahri yaqinidagi yerda boʻlib, uch mingta qoʻyi, mingta echkisi bor edi. Bu paytda u Karmilda qoʻylarining junini qirqayotgan edi. 3 Oʻsha odamning ismi Navol, xotinining ismi esa Obigayl edi. Ayol aql–farosatli va chiroyli edi. Eri Xolib urugʻidan boʻlib, qoʻrs, feʼl–atvori yomon odam edi.
4 Dovud dashtda yurganda, Navol qoʻylarining junini qirqyapti degan xabarni eshitib qoldi. 5 Dovud yigitlaridan oʻntasini Karmilga — Navolning huzuriga joʻnatayotib, ularga dedi:
6 — Navolga mendan salom aytib, shu gaplarimni yetkazinglar: “Umring uzoq boʻlsin! Senga, xonadoningga, qaramogʻingdagi har bir odamga tinchlik–omonlik boʻlsin. 7 Qoʻylaringning junini qirqayotganingni eshitdim. Choʻponlaring biz bilan birga edi. Ularni xafa qilmadik, Karmilda boʻlgan kunlarida hech narsasi yoʻqolmadi. 8 Xizmatkorlaringdan soʻrab koʻrsang, oʻzlari ham senga aytib berishadi. Shuning uchun odamlarimga iltifot koʻrsat, sening huzuringga ziyofat kuni keldik. Bu qullaringga va oʻgʻling Dovudga qoʻlingdan kelgancha marhamat qilib, yordam koʻrsat.”
9 Dovudning odamlari Navol huzuriga borib, Dovudning nomidan unga shu gaplarni yetkazishdi va javob kuta boshlashdi. 10 Navol esa Dovudning odamlariga shunday javob berdi:
— Dovud degani kim oʻzi?! Essayning oʻgʻli boʻlsa, nima qipti?! Shu kunlarda oʻz xoʻjayinlaridan qochib ketayotgan qullar juda koʻpayib ketdi–da! 11 Nonimni, suvimni, jun qirqayotgan odamlarim uchun soʻygan qoʻylarimning goʻshtini olib, allaqaydan kelgan odamlarga beraymi?!
12 Dovudning odamlari kelgan yoʻliga qaytib ketishdi. Navolning hamma aytganlarini Dovudga yetkazishdi.
13 — Hamma qilichini beliga bogʻlasin! — deb amr berdi Dovud odamlariga. Dovudning oʻzi ham, odamlari ham qilichlarini bellariga bogʻlashdi. Toʻrt yuzga yaqin odam Dovud bilan birga ketdi. Ikki yuztasi esa anjomlar yonida qoldi.
14 Navolning xizmatkorlaridan biri uning xotini Obigaylga dedi:
— Dovud xoʻjayinimiz Navolga salom yoʻllab, dashtdan xabarchilar joʻnatgan ekan, lekin Navol ularni haqorat qildi. 15 U odamlar esa bizga koʻp yaxshi munosabatda boʻlishgan edi. Dashtda ular bilan qolgan paytlarimizda bizni hech xafa qilishmasdi, biror narsamiz ham yoʻqolmasdi. 16 Qoʻylarimizni boqib yurganimizda, har doim — kechayu kunduz bizni himoya qilishardi. 17 Endi nima qilish lozimligini oʻzingiz yaxshilab oʻylang. Chunki xoʻjayinimizning va uning butun xonadonining boshiga falokat xavf solib turibdi. Xoʻjayinimiz esa shu qadar badjahlki, biror kimsa unga bir ogʻiz gap ayta olmaydi.
18 Obigayl vaqtni boy bermay, ikki yuzta non, ikki mesh sharob, beshta qoʻyning pishirilgan goʻshtini, ikki togʻora qovurilgan bugʻdoy, yuz hovuch mayiz va ikki yuz hovuch anjir qoqini olib eshaklarga yukladi. 19 Soʻng xizmatkorlariga:
— Sizlar mendan oldin yuringlar, men orqalaringizdan boraman, — dedi. Eri Navolga esa hech narsa demadi. 20 Obigayl eshakka minib, togʻning yolgʻizoyoq yoʻllaridan tushib kelayotganda, unga tomon kelayotgan Dovudning odamlariga duch kelib qoldi. 21 Dovud shu gaplarni aytayotgan ekan:
— Bu odamning dashtdagi mol–holini behudaga qoʻriqlabman–da. Uning qoʻtonidan biror qoʻy yoʻqolmadi–yu, oqibatda u mening yaxshiligimga yomonlik bilan javob qaytardi. 22 Agar ertalabgacha unga qarashli erkak zotidan birortasini tirik qoldirsam, Xudo mening jazoimni bersin , hatto undan battarrogʻiga duchor qilsin!
23 Obigayl Dovudni koʻriboq eshakdan tushdi. Dovudga taʼzim qilib, yerga muk tushdi. 24 Uning oyoqlariga bosh urib yolvordi:
— Toʻram, men aybdorman, ayb menda. Ijozat bering, bu choʻringiz sizga bir ogʻiz gap aytsin, aytganlarimga quloq soling. 25 Yolvoraman, toʻram! Oʻsha battol Navolga eʼtibor bermasinlar. Uning feʼl–atvori xuddi ismining oʻzi. Navol — aqlsiz degani. Men, choʻringiz, toʻram yuborgan odamlarni koʻrmabman. 26 Endi, toʻram, Egamiz sizning qon toʻkishingizga, oʻz qoʻlingiz bilan qasos olmogʻingizga izn bermagan. Xudo shohid! Toʻgʻrisini aytay, gʻanimlaringiz, qolaversa, toʻramga qasd qilgan hammaning boshiga Navolning kuni tushsin. 27 Toʻram, men, choʻringiz, sizga mana bu inʼomlarni keltirdim. Endi bular sizga ergashib xizmat qilayotgan odamlaringizga berilsin. 28 Bu choʻringizning gunohidan oʻting. Egamiz albatta toʻramning xonadonini mustahkam qiladi, chunki toʻram Egamiz uchun jang qilyapti. Umringiz oxirigacha siz tomondan biron–bir haqsizlik boʻlmasin. 29 Birontasi ortingizdan tushib, joningizga qasd qilsa, hayotingizni Egangiz Xudo Oʻz panohida asrasin. Gʻanimlaringizni esa palaxmondan otilgan toshday uloqtirib yuborsin. 30 Egamiz toʻramga vaʼda qilgan barcha ezguliklarni bajo keltirib, sizni Isroilning yoʻlboshchisi qiladigan kun keladi, albatta. 31 Oʻshanda oʻzim uchun oʻch olib, behudaga qon toʻkdim, deb pushaymon boʻlmagaysiz. Egamiz toʻramga baraka berganda, bu choʻrisini unutmasin.
32 — Bugun seni men bilan uchrashtirgan Isroil xalqining Xudosi — Egamizga hamdu sanolar boʻlsin! — dedi Dovud. 33 — Aqlingga balli, baraka top! Bugun meni qon toʻkishdan, oʻz qoʻlim bilan oʻch olishdan saqlab qolding, buning uchun seni Xudo yorlaqasin. 34 Isroil xalqining Xudosi — Egamiz senga yomonlik qilishimning oldini oldi. Agar sen meni tezda uchratib qolmaganingda, Xudo haqi, kun chiqquncha Navolga qarashli erkak zotidan birortasi tirik qolmagan boʻlardi!
35 Dovud Obigayl olib kelgan hadyalarni oldi. Keyin:
— Eson–omon uyingga bor, bilib qoʻy, gaplaringga quloq solib, arzingga eʼtibor berdim, — dedi.
36 Obigayl Navolning yoniga qaytib keldi. Navol uyida shohona ziyofat uyushtirgan, mast, juda vaqti chogʻ edi. Obigayl esa ertalabgacha unga bir ogʻiz gap aytmadi. 37 Ertasiga ertalab Navol oʻziga kelgach, xotini unga boʻlib oʻtgan voqealarni aytib berdi. Oʻsha zahotiyoq Navolning yuragi muzlab, shol boʻlib qoldi. 38 Oʻn kunlardan keyin Egamiz Navolning jonini oldi.
39 Xudo Navolning jonini olganini Dovud eshitdi.
— Navol meni haqorat qilgan edi, Egamizning Oʻzi meni oqladi, bu qulini yomonlik qilmoqdan asradi. Egamizga hamdu sanolar boʻlsin! U Navolning yomonligini oʻzining boshiga solibdi, — dedi.
Shundan soʻng Dovud Obigaylning oldiga xabarchilar joʻnatib, unga uylanmoqchi ekanligini bildirdi. 40 Dovud yuborgan xabarchilar Karmilga — Obigaylning huzuriga borib:
— Dovudning senga uylanish istagi bor, shuni bildirish uchun bizni yubordi, — dedilar. 41 Obigayl oʻrnidan turdi, boshi yerga tekkuday boʻlib taʼzim qildi–da:
— Men toʻramga xizmat qilmoqqa va toʻramning xizmatkorlari oyoqlarini yuvishga tayyorman, — deb javob berdi. 42 Obigayl tezda oʻrnidan turib, eshakka mindi. Yoniga beshta choʻrisini olib, Dovudning xabarchilari orqasidan yoʻlga tushdi. Shunday qilib, Obigayl Dovudga turmushga chiqdi.
43 Dovud Yizrillik Oxinavamga ham uylangan edi. Shu tariqa Dovud ikki xotinlik boʻldi. 44 Dovudning birinchi xotini Mixalni esa otasi Shoul Paltiga berib yuborgan edi. Palti Galimlik Layish deganning oʻgʻli edi.
25–BOB
Shomuilning oʻlimi
1 Shu orada Shomuil olamdan oʻtdi. Butun Isroil xalqi yigʻilishib, Shomuilga aza tutdi. Uni oʻz ona shahri Ramada dafn qilishdi.
Dovud va Obigayl
Shundan keyin Dovud Poron choʻliga ketdi. 2 Moyun shahrida bir boy–badavlat odam yashar, mol–mulki Karmil shahri yaqinidagi yerda boʻlib, uch mingta qoʻyi, mingta echkisi bor edi. Bu paytda u Karmilda qoʻylarining junini qirqayotgan edi. 3 Oʻsha odamning ismi Navol, xotinining ismi esa Obigayl edi. Ayol aql–farosatli va chiroyli edi. Eri Xolib urugʻidan boʻlib, qoʻrs, feʼl–atvori yomon odam edi.
4 Dovud dashtda yurganda, Navol qoʻylarining junini qirqyapti degan xabarni eshitib qoldi. 5 Dovud yigitlaridan oʻntasini Karmilga — Navolning huzuriga joʻnatayotib, ularga dedi:
6 — Navolga mendan salom aytib, shu gaplarimni yetkazinglar: “Umring uzoq boʻlsin! Senga, xonadoningga, qaramogʻingdagi har bir odamga tinchlik–omonlik boʻlsin. 7 Qoʻylaringning junini qirqayotganingni eshitdim. Choʻponlaring biz bilan birga edi. Ularni xafa qilmadik, Karmilda boʻlgan kunlarida hech narsasi yoʻqolmadi. 8 Xizmatkorlaringdan soʻrab koʻrsang, oʻzlari ham senga aytib berishadi. Shuning uchun odamlarimga iltifot koʻrsat, sening huzuringga ziyofat kuni keldik. Bu qullaringga va oʻgʻling Dovudga qoʻlingdan kelgancha marhamat qilib, yordam koʻrsat.”
9 Dovudning odamlari Navol huzuriga borib, Dovudning nomidan unga shu gaplarni yetkazishdi va javob kuta boshlashdi. 10 Navol esa Dovudning odamlariga shunday javob berdi:
— Dovud degani kim oʻzi?! Essayning oʻgʻli boʻlsa, nima qipti?! Shu kunlarda oʻz xoʻjayinlaridan qochib ketayotgan qullar juda koʻpayib ketdi–da! 11 Nonimni, suvimni, jun qirqayotgan odamlarim uchun soʻygan qoʻylarimning goʻshtini olib, allaqaydan kelgan odamlarga beraymi?!
12 Dovudning odamlari kelgan yoʻliga qaytib ketishdi. Navolning hamma aytganlarini Dovudga yetkazishdi.
13 — Hamma qilichini beliga bogʻlasin! — deb amr berdi Dovud odamlariga. Dovudning oʻzi ham, odamlari ham qilichlarini bellariga bogʻlashdi. Toʻrt yuzga yaqin odam Dovud bilan birga ketdi. Ikki yuztasi esa anjomlar yonida qoldi.
14 Navolning xizmatkorlaridan biri uning xotini Obigaylga dedi:
— Dovud xoʻjayinimiz Navolga salom yoʻllab, dashtdan xabarchilar joʻnatgan ekan, lekin Navol ularni haqorat qildi. 15 U odamlar esa bizga koʻp yaxshi munosabatda boʻlishgan edi. Dashtda ular bilan qolgan paytlarimizda bizni hech xafa qilishmasdi, biror narsamiz ham yoʻqolmasdi. 16 Qoʻylarimizni boqib yurganimizda, har doim — kechayu kunduz bizni himoya qilishardi. 17 Endi nima qilish lozimligini oʻzingiz yaxshilab oʻylang. Chunki xoʻjayinimizning va uning butun xonadonining boshiga falokat xavf solib turibdi. Xoʻjayinimiz esa shu qadar badjahlki, biror kimsa unga bir ogʻiz gap ayta olmaydi.
18 Obigayl vaqtni boy bermay, ikki yuzta non, ikki mesh sharob, beshta qoʻyning pishirilgan goʻshtini, ikki togʻora qovurilgan bugʻdoy, yuz hovuch mayiz va ikki yuz hovuch anjir qoqini olib eshaklarga yukladi. 19 Soʻng xizmatkorlariga:
— Sizlar mendan oldin yuringlar, men orqalaringizdan boraman, — dedi. Eri Navolga esa hech narsa demadi. 20 Obigayl eshakka minib, togʻning yolgʻizoyoq yoʻllaridan tushib kelayotganda, unga tomon kelayotgan Dovudning odamlariga duch kelib qoldi. 21 Dovud shu gaplarni aytayotgan ekan:
— Bu odamning dashtdagi mol–holini behudaga qoʻriqlabman–da. Uning qoʻtonidan biror qoʻy yoʻqolmadi–yu, oqibatda u mening yaxshiligimga yomonlik bilan javob qaytardi. 22 Agar ertalabgacha unga qarashli erkak zotidan birortasini tirik qoldirsam, Xudo mening jazoimni bersin , hatto undan battarrogʻiga duchor qilsin!
23 Obigayl Dovudni koʻriboq eshakdan tushdi. Dovudga taʼzim qilib, yerga muk tushdi. 24 Uning oyoqlariga bosh urib yolvordi:
— Toʻram, men aybdorman, ayb menda. Ijozat bering, bu choʻringiz sizga bir ogʻiz gap aytsin, aytganlarimga quloq soling. 25 Yolvoraman, toʻram! Oʻsha battol Navolga eʼtibor bermasinlar. Uning feʼl–atvori xuddi ismining oʻzi. Navol — aqlsiz degani. Men, choʻringiz, toʻram yuborgan odamlarni koʻrmabman. 26 Endi, toʻram, Egamiz sizning qon toʻkishingizga, oʻz qoʻlingiz bilan qasos olmogʻingizga izn bermagan. Xudo shohid! Toʻgʻrisini aytay, gʻanimlaringiz, qolaversa, toʻramga qasd qilgan hammaning boshiga Navolning kuni tushsin. 27 Toʻram, men, choʻringiz, sizga mana bu inʼomlarni keltirdim. Endi bular sizga ergashib xizmat qilayotgan odamlaringizga berilsin. 28 Bu choʻringizning gunohidan oʻting. Egamiz albatta toʻramning xonadonini mustahkam qiladi, chunki toʻram Egamiz uchun jang qilyapti. Umringiz oxirigacha siz tomondan biron–bir haqsizlik boʻlmasin. 29 Birontasi ortingizdan tushib, joningizga qasd qilsa, hayotingizni Egangiz Xudo Oʻz panohida asrasin. Gʻanimlaringizni esa palaxmondan otilgan toshday uloqtirib yuborsin. 30 Egamiz toʻramga vaʼda qilgan barcha ezguliklarni bajo keltirib, sizni Isroilning yoʻlboshchisi qiladigan kun keladi, albatta. 31 Oʻshanda oʻzim uchun oʻch olib, behudaga qon toʻkdim, deb pushaymon boʻlmagaysiz. Egamiz toʻramga baraka berganda, bu choʻrisini unutmasin.
32 — Bugun seni men bilan uchrashtirgan Isroil xalqining Xudosi — Egamizga hamdu sanolar boʻlsin! — dedi Dovud. 33 — Aqlingga balli, baraka top! Bugun meni qon toʻkishdan, oʻz qoʻlim bilan oʻch olishdan saqlab qolding, buning uchun seni Xudo yorlaqasin. 34 Isroil xalqining Xudosi — Egamiz senga yomonlik qilishimning oldini oldi. Agar sen meni tezda uchratib qolmaganingda, Xudo haqi, kun chiqquncha Navolga qarashli erkak zotidan birortasi tirik qolmagan boʻlardi!
35 Dovud Obigayl olib kelgan hadyalarni oldi. Keyin:
— Eson–omon uyingga bor, bilib qoʻy, gaplaringga quloq solib, arzingga eʼtibor berdim, — dedi.
36 Obigayl Navolning yoniga qaytib keldi. Navol uyida shohona ziyofat uyushtirgan, mast, juda vaqti chogʻ edi. Obigayl esa ertalabgacha unga bir ogʻiz gap aytmadi. 37 Ertasiga ertalab Navol oʻziga kelgach, xotini unga boʻlib oʻtgan voqealarni aytib berdi. Oʻsha zahotiyoq Navolning yuragi muzlab, shol boʻlib qoldi. 38 Oʻn kunlardan keyin Egamiz Navolning jonini oldi.
39 Xudo Navolning jonini olganini Dovud eshitdi.
— Navol meni haqorat qilgan edi, Egamizning Oʻzi meni oqladi, bu qulini yomonlik qilmoqdan asradi. Egamizga hamdu sanolar boʻlsin! U Navolning yomonligini oʻzining boshiga solibdi, — dedi.
Shundan soʻng Dovud Obigaylning oldiga xabarchilar joʻnatib, unga uylanmoqchi ekanligini bildirdi. 40 Dovud yuborgan xabarchilar Karmilga — Obigaylning huzuriga borib:
— Dovudning senga uylanish istagi bor, shuni bildirish uchun bizni yubordi, — dedilar. 41 Obigayl oʻrnidan turdi, boshi yerga tekkuday boʻlib taʼzim qildi–da:
— Men toʻramga xizmat qilmoqqa va toʻramning xizmatkorlari oyoqlarini yuvishga tayyorman, — deb javob berdi. 42 Obigayl tezda oʻrnidan turib, eshakka mindi. Yoniga beshta choʻrisini olib, Dovudning xabarchilari orqasidan yoʻlga tushdi. Shunday qilib, Obigayl Dovudga turmushga chiqdi.
43 Dovud Yizrillik Oxinavamga ham uylangan edi. Shu tariqa Dovud ikki xotinlik boʻldi. 44 Dovudning birinchi xotini Mixalni esa otasi Shoul Paltiga berib yuborgan edi. Palti Galimlik Layish deganning oʻgʻli edi.
