1–BOB
1 Yahudo yurtida Omon oʻgʻli shoh Yoʻshiyo hukmronlik qilgan davrda Zafaniyoga Egamiz Oʻz soʻzini ayon qildi. Zafaniyo shoh Hizqiyo avlodidan boʻlib, Kushining oʻgʻli, Gadaliyoning nevarasi va Emoriyoning evarasi edi.
Yahudo xalqi jazo oladigan kun yaqinlashib kelmoqda
2 Egamiz shunday demoqda:
“Men yer yuzidagi hammani
Gard qoldirmay supurib tashlayman.
3 Ha, Men odamlaru hayvonlarni,
Koʻkdagi qushlaru
Dengizdagi baliqlarni supurib tashlayman.
Oʻsha hayvonlar tasviridagi butlarni parchalayman.
Ular qatorida fosiqlarni ham yoʻq qilaman,
Yer yuzidagi butun inson zotini
Ildizidan quritib yuboraman.
— Egamizning kalomi shudir. —
4 Men Yahudo va Quddusga qarshi qoʻl koʻtaraman.
Baalga sigʻinganlarni bitta qoldirmay yoʻq qilaman,
Butparast ruhoniylarni odamlarning xotirasidan oʻchiraman.
5 Tomda quyosh, oy, yulduzlarga sigʻinganlarni halok qilaman,
Toʻgʻri, ular Men, Egangizga sajda qilib, sadoqat ontini ichadi,
Lekin Moʻlaxga ham topinib, vaʼdalar berishadi.
6 Men, Egangizdan yuz oʻgirgan,
Izimdan yurmagan bu odamlar nobud boʻladi,
Menga intilmagan, Mendan yordam soʻramaganlar oʻladi.”
7 Egamiz Rabbiy oldida sukut saqlang!
Zero, Egamizning kuni yaqinlashib qoldi.
Egamiz Oʻz xalqini qurbonlik qilishga tayyorladi.
U taklif qilgan mehmonlar yetib keldi.
8 Egamiz shunday deydi:
“Men qurbonlik keltiradigan oʻsha kuni
Yahudo aʼyonlarini, shohning oʻgʻillarini,
Butparastlik odatlariga berilganlarning hammasini jazolayman.
9 Butparastlarga oʻxshab ostona hatlaganlarning
Taʼzirini beraman.
Shoh saroyini
Zoʻravonligu firibgarlikka toʻldirganlarni jazolayman.”
10 Egamiz shunday demoqda:
“Oʻsha kuni Quddusning Baliq darvozasidan faryod koʻtariladi,
Shaharning Yangi dahasidan dod–voy eshitiladi.
Qirlardan vayronagarchilik sadolari keladi.
11 Ey bozor koʻchasida yashaydiganlar, dod soling!
Axir, hamma savdogarlaringiz halok boʻladi,
Oldi–sotdi qilganlar qirib tashlanadi.
12 Men oʻsha kuni bir chiroq olaman,
Quddusning har bir burchagini tekshirib chiqaman.
«Egamizning qoʻlidan na yaxshilik,
Na yomonlik keladi», deb oʻylaganlarning jazosini beraman.
Gunohga botib oʻtirgan
Beparvo odamlarni jazolayman.
13 Ular uylar qurishadi,
Ammo uylarida yashash ularga nasib etmaydi.
Uzumzorlar barpo qilishadi,
Ammo sharobidan ichisholmaydi.
Boyliklari talon–taroj qilinadi,
Qurgan uylari buzib tashlanadi.”
14 Oz qoldi Egamizning buyuk kuniga! Oz qoldi!
Oʻsha kun shiddat bilan yaqinlashmoqda.
Quloq soling! Bu Egamizning kunidir.
Bu kun achchiq kulfat keltiradi,
Hatto jasur jangchilar qoʻrqqanidan baqiradi.
15 Bu kun Xudoning gʻazab kunidir.
Oʻsha kuni hamma azob–uqubat chekadi,
Hamma yoq vayronayu xarobazorga aylanadi.
Zimziyo zulmat kuni boʻlar oʻsha kun,
Bulut qoplagan tim qorongʻi boʻlar oʻsha kun!
16 Mustahkam shaharlaru baland minoralar
Hujum ostida qoladi,
Burgʻu ovoziyu jangga daʼvat tovushlarini
Oʻsha kun oʻzida mujassam etadi.
17 Egamiz shunday deydi:
“Odamlar Menga qarshi gunoh qildilar,
Shu sababdan Men ularning boshiga kulfat solaman,
Ular koʻr odamday qoqilib yuradilar.
Ularning qoni toʻkilib, yerni qoplaydi,
Jasadlari tilka–pora boʻlib, yerda goʻngday yotadi.”
18 Egamizning gʻazab kunida
Kumush ham, oltin ham ularga najot bermaydi.
Egamizning rashk oʻti
Butun dunyoni kuydirib tashlaydi.
Ha, yer yuzida yashagan hammani
Egamiz dahshatli tarzda yoʻq qiladi.
1–БОБ
1 Яҳудо юртида Омон ўғли шоҳ Йўшиё ҳукмронлик қилган даврда Зафаниёга Эгамиз Ўз сўзини аён қилди. Зафаниё шоҳ Ҳизқиё авлодидан бўлиб, Кушининг ўғли, Гадалиёнинг невараси ва Эмориёнинг эвараси эди.
Яҳудо халқи жазо оладиган кун яқинлашиб келмоқда
2 Эгамиз шундай демоқда:
“Мен ер юзидаги ҳаммани
Гард қолдирмай супуриб ташлайман.
3 Ҳа, Мен одамлару ҳайвонларни,
Кўкдаги қушлару
Денгиздаги балиқларни супуриб ташлайман.
Ўша ҳайвонлар тасвиридаги бутларни парчалайман.
Улар қаторида фосиқларни ҳам йўқ қиламан,
Ер юзидаги бутун инсон зотини
Илдизидан қуритиб юбораман.
— Эгамизнинг каломи шудир. —
4 Мен Яҳудо ва Қуддусга қарши қўл кўтараман.
Баалга сиғинганларни битта қолдирмай йўқ қиламан,
Бутпараст руҳонийларни одамларнинг хотирасидан ўчираман.
5 Томда қуёш, ой, юлдузларга сиғинганларни ҳалок қиламан,
Тўғри, улар Мен, Эгангизга сажда қилиб, садоқат онтини ичади,
Лекин Мўлахга ҳам топиниб, ваъдалар беришади.
6 Мен, Эгангиздан юз ўгирган,
Изимдан юрмаган бу одамлар нобуд бўлади,
Менга интилмаган, Мендан ёрдам сўрамаганлар ўлади.”
7 Эгамиз Раббий олдида сукут сақланг!
Зеро, Эгамизнинг куни яқинлашиб қолди.
Эгамиз Ўз халқини қурбонлик қилишга тайёрлади.
У таклиф қилган меҳмонлар етиб келди.
8 Эгамиз шундай дейди:
“Мен қурбонлик келтирадиган ўша куни
Яҳудо аъёнларини, шоҳнинг ўғилларини,
Бутпарастлик одатларига берилганларнинг ҳаммасини жазолайман.
9 Бутпарастларга ўхшаб остона ҳатлаганларнинг
Таъзирини бераман.
Шоҳ саройини
Зўравонлигу фирибгарликка тўлдирганларни жазолайман.”
10 Эгамиз шундай демоқда:
“Ўша куни Қуддуснинг Балиқ дарвозасидан фарёд кўтарилади,
Шаҳарнинг Янги даҳасидан дод–вой эшитилади.
Қирлардан вайронагарчилик садолари келади.
11 Эй бозор кўчасида яшайдиганлар, дод солинг!
Ахир, ҳамма савдогарларингиз ҳалок бўлади,
Олди–сотди қилганлар қириб ташланади.
12 Мен ўша куни бир чироқ оламан,
Қуддуснинг ҳар бир бурчагини текшириб чиқаман.
«Эгамизнинг қўлидан на яхшилик,
На ёмонлик келади», деб ўйлаганларнинг жазосини бераман.
Гуноҳга ботиб ўтирган
Бепарво одамларни жазолайман.
13 Улар уйлар қуришади,
Аммо уйларида яшаш уларга насиб этмайди.
Узумзорлар барпо қилишади,
Аммо шаробидан ичишолмайди.
Бойликлари талон–тарож қилинади,
Қурган уйлари бузиб ташланади.”
14 Оз қолди Эгамизнинг буюк кунига! Оз қолди!
Ўша кун шиддат билан яқинлашмоқда.
Қулоқ солинг! Бу Эгамизнинг кунидир.
Бу кун аччиқ кулфат келтиради,
Ҳатто жасур жангчилар қўрққанидан бақиради.
15 Бу кун Худонинг ғазаб кунидир.
Ўша куни ҳамма азоб–уқубат чекади,
Ҳамма ёқ вайронаю харобазорга айланади.
Зимзиё зулмат куни бўлар ўша кун,
Булут қоплаган тим қоронғи бўлар ўша кун!
16 Мустаҳкам шаҳарлару баланд миноралар
Ҳужум остида қолади,
Бурғу овозию жангга даъват товушларини
Ўша кун ўзида мужассам этади.
17 Эгамиз шундай дейди:
“Одамлар Менга қарши гуноҳ қилдилар,
Шу сабабдан Мен уларнинг бошига кулфат соламан,
Улар кўр одамдай қоқилиб юрадилар.
Уларнинг қони тўкилиб, ерни қоплайди,
Жасадлари тилка–пора бўлиб, ерда гўнгдай ётади.”
18 Эгамизнинг ғазаб кунида
Кумуш ҳам, олтин ҳам уларга нажот бермайди.
Эгамизнинг рашк ўти
Бутун дунёни куйдириб ташлайди.
Ҳа, ер юзида яшаган ҳаммани
Эгамиз даҳшатли тарзда йўқ қилади.
