16–BOB
Timoʻtiy Pavlus va Silas bilan birga ketadi
1 Pavlus bilan Silas Darba va Listra shaharlariga bordi. Listrada Isoning Timoʻtiy ismli shogirdi yashardi. Uning onasi imonga kelgan yahudiy boʻlib, otasi yunon edi. 2 Listra va Ikoniyadagi imonlilar Timoʻtiy toʻgʻrisida yaxshi gaplar aytishardi. 3 Pavlus Timoʻtiyni birga olib ketmoqchi boʻlib, oʻsha yerlarda yashaydigan yahudiylar sababli uni sunnat qildirdi . Chunki Timoʻtiyning otasi yunon ekanini hamma bilardi. 4 Ular shaharlar oralab oʻtganlarida, Quddusdagi havoriylar va oqsoqollar qaror qilgan qoidalarni imonlilarga yetkazib, bularga rioya qilinglar, deb aytishardi. 5 Shunday qilib, jamoatlar imonda mustahkam boʻlib, kundan–kunga son jihatdan koʻpayib boraverdi.
Troas shahrida Pavlusga kelgan vahiy
6 Pavlus va uning yoʻldoshlari Frigiya va Galatiya oʻlkasidan oʻtishdi, Muqaddas Ruh Asiya viloyatida Iso haqidagi xabarni vaʼz qilishni ularga taqiqlagandi. 7 Ular Misiyadan oʻtib, Bitiniya viloyatiga kirishga harakat qildilar. Ammo Muqaddas Ruh orqali Iso ularga ijozat bermadi. 8 Shunday qilib, ular qaytib, Misiya orqali Troasga ketdilar. 9 Tunda Pavlusga vahiy keldi: Makedoniyalik bir odam: “Makedoniyaga kelib, bizga yordam ber!” deb iltijo qilardi. 10 Pavlusga kelgan bu vahiydan keyin, biz tezda Makedoniyaga borishga hozirlik koʻrdik. Xudo bizni u yerning xalqiga Xushxabarni vaʼz qilishga chaqirdi, deb ishonch hosil qilgan edik.
Filippida Lidiya imonga keladi
11 Biz kemada Troas shahridan suzib ketib, toʻgʻri Samofrakiya oroliga yoʻl oldik, ertasi kuni Neapolis shahriga ketdik. 12 U yerdan esa Filippiga bordik. Bu Makedoniya viloyatining Birinchi tumanidagi shahar boʻlib, Rimga qarashli edi. Biz bir necha kun u yerda boʻldik. 13 Shabbat kuni biz shahardan daryo boʻyiga chiqdik. U yerda ibodat qiladigan joy bor, deb oʻylagan edik. Oʻsha yerda ayollar yigʻilgan ekan, biz ular bilan oʻtirib suhbatlashdik. 14 Bizni tinglab oʻtirganlar orasida Lidiya degan bir ayol ham bor edi. U Tiyatira shahridan boʻlib, safsar matolar sotardi. U xudojoʻy edi. Pavlusning aytganlarini jon dili bilan tinglasin deb, Egamiz Lidiyaning yuragini ochdi. 15 Lidiya bilan uning xonadon ahli suvga choʻmdirilganlaridan keyin, u bizga shunday taklif qildi: “Agar meni Rabbimiz Isoga sodiq imonli deb hisoblasangizlar, mening uyimga kelib, oʻsha yerda turinglar.” Lidiya bizni koʻndirdi.
Filippi shahridagi qamoqxonada
16 Bir kuni biz ibodat qiladigan joyga ketayotganimizda, oldimizga bir choʻri qiz keldi. Bu qizda folchilik ruhi boʻlib, u bashorat qilish orqali xoʻjayinlariga koʻp pul ishlab berar ekan. 17 U Pavlus bilan bizga ergashib, shunday deb baqirardi: “Manavi odamlar Xudoyi Taoloning qullari! Ular sizlarga najot topish yoʻlini eʼlon qiladilar.” 18 Oʻsha choʻri bir necha kun davomida shunday qilib yurdi. Oxiri, Pavlus bezor boʻlib, orqasiga oʻgirildi–da, yovuz ruhga dedi: “Senga Iso Masih nomidan buyuraman: bu qizning ichidan chiqib ket!” Oʻsha zahoti yovuz ruh qizning ichidan chiqib ketdi.
19 Qizning xoʻjayinlari pul ishlash imkoniyati qoʻldan ketganini anglab yetdilar. Ular Pavlus bilan Silasni ushlab, shahar maydoniga sudrab keldilar. 20 Ularni Rim amaldorlari huzuriga olib kelib:
— Bu odamlar shahrimizni algʻov–dalgʻov qilyaptilar! — dedilar. — Ular yahudiylardir, 21 biz sodiq Rim fuqarolarimiz, ular bizning qonunlarimizga zid boʻlgan odatlarni targʻib qilyaptilar. Biz ularning odatlarini qabul qila olmaymiz yoki amalda qoʻllay olmaymiz.
22 Olomon Pavlus bilan Silasga qarshi hujumga qoʻshildi.
Shunda Rim amaldorlari Pavlus bilan Silasning kiyimlarini yechdirib, askarlarga: “Bularni kaltaklanglar”, deb buyurdilar. 23 Ularni rosa kaltaklashgandan keyin, zindonga tashladilar. Rim amaldorlari zindonbonga: “Ularni yaxshilab qoʻriqla”, deb buyruq berdilar. 24 Zindonbon buyruqni olib, ikkovini ichki boʻlmaga tashladi va ularning oyoqlarini kundaga mahkamlab qoʻydi.
25 Yarim tunda Pavlus bilan Silas ibodat qilib, Xudoga hamdu sano aytayotgan edilar. Mahbuslar esa ularni tinglab oʻtirishardi. 26 Birdan shunday qattiq zilzila yuz berdiki, qamoqxonaning poydevori larzaga keldi, shu zahoti hamma eshiklar ochilib, mahbuslarning kishanlari yechilib ketdi. 27 Zindonbon uygʻonib, qamoqxona eshiklari ochiq ekanini koʻrdi. U, mahbuslar ozod boʻlib ketibdi, deb oʻylab, qilichini qinidan sugʻurib, oʻzini oʻldirmoqchi boʻldi. 28 Pavlus ovozi boricha: “Zinhor oʻzingga shikast yetkaza koʻrma, hammamiz shu yerdamiz!” deb baqirdi. 29 Zindonbon, chiroqlar yoqilsin, deb buyurdi va shoshilganicha ichkari kirdi–da, titrab–qaqshab, oʻzini Pavlus bilan Silasning oyoqlari ostiga tashladi. 30 Zindonbon ikkovini tashqariga olib chiqib: “Janoblar, najot topishim uchun nima qilishim kerak?” deb soʻradi.
31 — Rabbimiz Isoga ishon, shunda oʻzing va xonadon ahling najot topasizlar, — deb javob berishdi ular.
32 Pavlus bilan Silas Rabbimiz haqidagi xabarni zindonbonga va uning xonadon ahliga vaʼz qildilar. 33 Zindonbon tunda oʻsha zahotiyoq ikkovini bir chetga olib oʻtib, yaralarini yuvdi. Soʻng oʻzi va butun xonadon ahli suvga choʻmdirildi. 34 Zindonbon Pavlus bilan Silasni uyiga olib kelib, ularga dasturxon yozdi. U butun xonadoni bilan birga Xudoga imon keltirganidan sevindi.
35 Tong otgach, amaldorlar mirshablarni yuborib: “Anavi odamlar oʻz yoʻliga ketaversin”, dedilar. 36 Zindonbon bu xabarni Pavlusga yetkazdi. “Amaldorlar sizlarni ketaversin, deb xabar yuboribdi, hoziroq chiqinglar, eson–omon boringlar”, dedi. 37 Pavlus esa mirshablarga shunday dedi:
— Rim fuqarosi boʻlsak ham , bizni hukm qilmasdan xalqning koʻz oʻngida kaltakladilar, zindonga tashladilar. Nima uchun endi yashirincha bizni joʻnatib yubormoqchilar?! Bunaqasi ketmaydi! Oʻzlari kelib, bizni zindondan chiqarsinlar.
38 Mirshablar bu soʻzlarni amaldorlarga yetkazdilar. Ular Pavlus bilan Silasning Rim fuqarosi ekanini eshitib, qoʻrqib ketdilar. 39 Shunday qilib, amaldorlar borib, ulardan kechirim soʻrab, ularni zindondan olib chiqdilar. Soʻngra: “Shahardan ketsangizlar”, deb iltimos qildilar. 40 Pavlus bilan Silas zindondan chiqqanlaridan keyin, Lidiyaning uyiga bordilar. Ular u yerda imonlilar bilan uchrashib, ularga dalda berdilar. Shundan keyin ular Filippidan joʻnab ketdilar.
16–БОБ
Тимўтий Павлус ва Силас билан бирга кетади
1 Павлус билан Силас Дарба ва Листра шаҳарларига борди. Листрада Исонинг Тимўтий исмли шогирди яшарди. Унинг онаси имонга келган яҳудий бўлиб, отаси юнон эди. 2 Листра ва Икониядаги имонлилар Тимўтий тўғрисида яхши гаплар айтишарди. 3 Павлус Тимўтийни бирга олиб кетмоқчи бўлиб, ўша ерларда яшайдиган яҳудийлар сабабли уни суннат қилдирди . Чунки Тимўтийнинг отаси юнон эканини ҳамма биларди. 4 Улар шаҳарлар оралаб ўтганларида, Қуддусдаги ҳаворийлар ва оқсоқоллар қарор қилган қоидаларни имонлиларга етказиб, буларга риоя қилинглар, деб айтишарди. 5 Шундай қилиб, жамоатлар имонда мустаҳкам бўлиб, кундан–кунга сон жиҳатдан кўпайиб бораверди.
Троас шаҳрида Павлусга келган ваҳий
6 Павлус ва унинг йўлдошлари Фригия ва Галатия ўлкасидан ўтишди, Муқаддас Руҳ Асия вилоятида Исо ҳақидаги хабарни ваъз қилишни уларга тақиқлаганди. 7 Улар Мисиядан ўтиб, Битиния вилоятига киришга ҳаракат қилдилар. Аммо Муқаддас Руҳ орқали Исо уларга ижозат бермади. 8 Шундай қилиб, улар қайтиб, Мисия орқали Троасга кетдилар. 9 Тунда Павлусга ваҳий келди: Македониялик бир одам: “Македонияга келиб, бизга ёрдам бер!” деб илтижо қиларди. 10 Павлусга келган бу ваҳийдан кейин, биз тезда Македонияга боришга ҳозирлик кўрдик. Худо бизни у ернинг халқига Хушхабарни ваъз қилишга чақирди, деб ишонч ҳосил қилган эдик.
Филиппида Лидия имонга келади
11 Биз кемада Троас шаҳридан сузиб кетиб, тўғри Самофракия оролига йўл олдик, эртаси куни Неаполис шаҳрига кетдик. 12 У ердан эса Филиппига бордик. Бу Македония вилоятининг Биринчи туманидаги шаҳар бўлиб, Римга қарашли эди. Биз бир неча кун у ерда бўлдик. 13 Шаббат куни биз шаҳардан дарё бўйига чиқдик. У ерда ибодат қиладиган жой бор, деб ўйлаган эдик. Ўша ерда аёллар йиғилган экан, биз улар билан ўтириб суҳбатлашдик. 14 Бизни тинглаб ўтирганлар орасида Лидия деган бир аёл ҳам бор эди. У Тиятира шаҳридан бўлиб, сафсар матолар сотарди. У художўй эди. Павлуснинг айтганларини жон дили билан тингласин деб, Эгамиз Лидиянинг юрагини очди. 15 Лидия билан унинг хонадон аҳли сувга чўмдирилганларидан кейин, у бизга шундай таклиф қилди: “Агар мени Раббимиз Исога содиқ имонли деб ҳисобласангизлар, менинг уйимга келиб, ўша ерда туринглар.” Лидия бизни кўндирди.
Филиппи шаҳридаги қамоқхонада
16 Бир куни биз ибодат қиладиган жойга кетаётганимизда, олдимизга бир чўри қиз келди. Бу қизда фолчилик руҳи бўлиб, у башорат қилиш орқали хўжайинларига кўп пул ишлаб берар экан. 17 У Павлус билан бизга эргашиб, шундай деб бақирарди: “Манави одамлар Худойи Таолонинг қуллари! Улар сизларга нажот топиш йўлини эълон қиладилар.” 18 Ўша чўри бир неча кун давомида шундай қилиб юрди. Охири, Павлус безор бўлиб, орқасига ўгирилди–да, ёвуз руҳга деди: “Сенга Исо Масиҳ номидан буюраман: бу қизнинг ичидан чиқиб кет!” Ўша заҳоти ёвуз руҳ қизнинг ичидан чиқиб кетди.
19 Қизнинг хўжайинлари пул ишлаш имконияти қўлдан кетганини англаб етдилар. Улар Павлус билан Силасни ушлаб, шаҳар майдонига судраб келдилар. 20 Уларни Рим амалдорлари ҳузурига олиб келиб:
— Бу одамлар шаҳримизни алғов–далғов қиляптилар! — дедилар. — Улар яҳудийлардир, 21 биз содиқ Рим фуқароларимиз, улар бизнинг қонунларимизга зид бўлган одатларни тарғиб қиляптилар. Биз уларнинг одатларини қабул қила олмаймиз ёки амалда қўллай олмаймиз.
22 Оломон Павлус билан Силасга қарши ҳужумга қўшилди.
Шунда Рим амалдорлари Павлус билан Силаснинг кийимларини ечдириб, аскарларга: “Буларни калтакланглар”, деб буюрдилар. 23 Уларни роса калтаклашгандан кейин, зиндонга ташладилар. Рим амалдорлари зиндонбонга: “Уларни яхшилаб қўриқла”, деб буйруқ бердилар. 24 Зиндонбон буйруқни олиб, икковини ички бўлмага ташлади ва уларнинг оёқларини кундага маҳкамлаб қўйди.
25 Ярим тунда Павлус билан Силас ибодат қилиб, Худога ҳамду сано айтаётган эдилар. Маҳбуслар эса уларни тинглаб ўтиришарди. 26 Бирдан шундай қаттиқ зилзила юз бердики, қамоқхонанинг пойдевори ларзага келди, шу заҳоти ҳамма эшиклар очилиб, маҳбусларнинг кишанлари ечилиб кетди. 27 Зиндонбон уйғониб, қамоқхона эшиклари очиқ эканини кўрди. У, маҳбуслар озод бўлиб кетибди, деб ўйлаб, қиличини қинидан суғуриб, ўзини ўлдирмоқчи бўлди. 28 Павлус овози борича: “Зинҳор ўзингга шикаст етказа кўрма, ҳаммамиз шу ердамиз!” деб бақирди. 29 Зиндонбон, чироқлар ёқилсин, деб буюрди ва шошилганича ичкари кирди–да, титраб–қақшаб, ўзини Павлус билан Силаснинг оёқлари остига ташлади. 30 Зиндонбон икковини ташқарига олиб чиқиб: “Жаноблар, нажот топишим учун нима қилишим керак?” деб сўради.
31 — Раббимиз Исога ишон, шунда ўзинг ва хонадон аҳлинг нажот топасизлар, — деб жавоб беришди улар.
32 Павлус билан Силас Раббимиз ҳақидаги хабарни зиндонбонга ва унинг хонадон аҳлига ваъз қилдилар. 33 Зиндонбон тунда ўша заҳотиёқ икковини бир четга олиб ўтиб, яраларини ювди. Сўнг ўзи ва бутун хонадон аҳли сувга чўмдирилди. 34 Зиндонбон Павлус билан Силасни уйига олиб келиб, уларга дастурхон ёзди. У бутун хонадони билан бирга Худога имон келтирганидан севинди.
35 Тонг отгач, амалдорлар миршабларни юбориб: “Анави одамлар ўз йўлига кетаверсин”, дедилар. 36 Зиндонбон бу хабарни Павлусга етказди. “Амалдорлар сизларни кетаверсин, деб хабар юборибди, ҳозироқ чиқинглар, эсон–омон боринглар”, деди. 37 Павлус эса миршабларга шундай деди:
— Рим фуқароси бўлсак ҳам , бизни ҳукм қилмасдан халқнинг кўз ўнгида калтакладилар, зиндонга ташладилар. Нима учун энди яширинча бизни жўнатиб юбормоқчилар?! Бунақаси кетмайди! Ўзлари келиб, бизни зиндондан чиқарсинлар.
38 Миршаблар бу сўзларни амалдорларга етказдилар. Улар Павлус билан Силаснинг Рим фуқароси эканини эшитиб, қўрқиб кетдилар. 39 Шундай қилиб, амалдорлар бориб, улардан кечирим сўраб, уларни зиндондан олиб чиқдилар. Сўнгра: “Шаҳардан кетсангизлар”, деб илтимос қилдилар. 40 Павлус билан Силас зиндондан чиққанларидан кейин, Лидиянинг уйига бордилар. Улар у ерда имонлилар билан учрашиб, уларга далда бердилар. Шундан кейин улар Филиппидан жўнаб кетдилар.
