12–BOB
Oxirzamon
1 Farishta gapini davom ettirdi:
“Oʻsha paytda xalqingni himoya qiluvchi buyuk Mikoyil farishta hozir boʻladi. Shunda insonlar birlashib xalq boʻlgandan beri misli koʻrilmagan dahshatli azob–uqubatlar davri boshlanadi. Ammo oʻsha damlarda sening xalqing orasidan Xudoning kitobiga ismi yozilgan har bir odam najot topadi. 2 Qora yer bagʻrida yotganlarning koʻpchiligi uygʻonadi: kimdir abadiy hayotga erishadi, kimdir sharmandaligu abadiy isnodga duchor boʻladi. 3 Donolar musaffo osmon kabi yashnaydilar, odamlarni haq yoʻlga solganlar esa yulduzlar kabi mangu porlayveradilar. 4 Sen esa, ey Doniyor, kitobni muhrlagin–u, bu soʻzlarni oxirzamongacha sir saqla. Bu davr mobaynida koʻp odamlar oʻzlarini u yoqdan–bu yoqqa urib, yuz berayotgan hodisalarni tushunmoqchi boʻladilar .”
Doniyorning ikki farishta haqidagi vahiysi
5 Doniyor shunday deb yozdi:
“Men daryoning boʻyida paydo boʻlgan yana boshqa ikki farishtani koʻrdim. Bittasi daryoning bu tomonida, boshqasi u tomonida turar edi. 6 Ularning biri oqimning yuqori qismida turgan zigʻir libosli farishtadan :
— Bunday qiyinchiliklar qachongacha davom etadi? Oxiri bormi oʻzi? — deb soʻradi.
7 Zigʻir libosli farishta ikkala qoʻlini osmonga choʻzib, barhayot Xudoning nomi bilan qasam ichganini va shunday soʻzlar aytganini eshitdim:
— Bu qiyinchiliklar uch yarim yil davom etadi. Xudoga qarashli odamlarning kuch–qudrati tamomila yoʻq qilingandan keyin, oʻsha quvgʻinlarning barchasi oʻz nihoyasiga yetadi.
8 Oʻsha odamning gaplarini eshitdim–u, tushunmadim:
— Ey hazratim, buning oqibati nima boʻladi? — deb soʻradim.
9 U shunday javob berdi:
— Bu toʻgʻrida hech xavotir olma, Doniyor, chunki bu soʻzlar muhrlangan boʻlib oxirzamonga qadar sir saqlanadi. 10 Bu quvgʻinlar tufayli koʻp odamlar tozalanib, poklanadi, ammo fosiqlar fosiqligini davom ettiraveradi. Fosiqlarning birontasi ham buni tushunmaydi, donolar esa bularning barchasini anglab oladilar. 11 Kundalik qurbonliklar toʻxtatilib, koʻp harom–xarish ishlarga sabab boʻladigan makruh bir narsa oʻrnatilgan paytdan boshlab 1290 kun oʻtadi. 12 Oxirgacha, yaʼni 1335 kun oʻtgunga qadar sodiq boʻlib qolganlar naqadar baxtiyordir. 13 Ey Doniyor, sen esa hayotingni shu zaylda davom ettiraver. Vaqti kelib, olamdan koʻz yumasan. Oxiratda esa mukofotingni olish uchun tirilasan.”
12–БОБ
Охирзамон
1 Фаришта гапини давом эттирди:
“Ўша пайтда халқингни ҳимоя қилувчи буюк Микойил фаришта ҳозир бўлади. Шунда инсонлар бирлашиб халқ бўлгандан бери мисли кўрилмаган даҳшатли азоб–уқубатлар даври бошланади. Аммо ўша дамларда сенинг халқинг орасидан Худонинг китобига исми ёзилган ҳар бир одам нажот топади. 2 Қора ер бағрида ётганларнинг кўпчилиги уйғонади: кимдир абадий ҳаётга эришади, кимдир шармандалигу абадий иснодга дучор бўлади. 3 Донолар мусаффо осмон каби яшнайдилар, одамларни ҳақ йўлга солганлар эса юлдузлар каби мангу порлайверадилар. 4 Сен эса, эй Дониёр, китобни муҳрлагин–у, бу сўзларни охирзамонгача сир сақла. Бу давр мобайнида кўп одамлар ўзларини у ёқдан–бу ёққа уриб, юз бераётган ҳодисаларни тушунмоқчи бўладилар .”
Дониёрнинг икки фаришта ҳақидаги ваҳийси
5 Дониёр шундай деб ёзди:
“Мен дарёнинг бўйида пайдо бўлган яна бошқа икки фариштани кўрдим. Биттаси дарёнинг бу томонида, бошқаси у томонида турар эди. 6 Уларнинг бири оқимнинг юқори қисмида турган зиғир либосли фариштадан :
— Бундай қийинчиликлар қачонгача давом этади? Охири борми ўзи? — деб сўради.
7 Зиғир либосли фаришта иккала қўлини осмонга чўзиб, барҳаёт Худонинг номи билан қасам ичганини ва шундай сўзлар айтганини эшитдим:
— Бу қийинчиликлар уч ярим йил давом этади. Худога қарашли одамларнинг куч–қудрати тамомила йўқ қилингандан кейин, ўша қувғинларнинг барчаси ўз ниҳоясига етади.
8 Ўша одамнинг гапларини эшитдим–у, тушунмадим:
— Эй ҳазратим, бунинг оқибати нима бўлади? — деб сўрадим.
9 У шундай жавоб берди:
— Бу тўғрида ҳеч хавотир олма, Дониёр, чунки бу сўзлар муҳрланган бўлиб охирзамонга қадар сир сақланади. 10 Бу қувғинлар туфайли кўп одамлар тозаланиб, покланади, аммо фосиқлар фосиқлигини давом эттираверади. Фосиқларнинг биронтаси ҳам буни тушунмайди, донолар эса буларнинг барчасини англаб оладилар. 11 Кундалик қурбонликлар тўхтатилиб, кўп ҳаром–хариш ишларга сабаб бўладиган макруҳ бир нарса ўрнатилган пайтдан бошлаб 1290 кун ўтади. 12 Охиргача, яъни 1335 кун ўтгунга қадар содиқ бўлиб қолганлар нақадар бахтиёрдир. 13 Эй Дониёр, сен эса ҳаётингни шу зайлда давом эттиравер. Вақти келиб, оламдан кўз юмасан. Охиратда эса мукофотингни олиш учун тириласан.”
