19–BOB
Iso oʻlimga hukm qilinadi
1 Shundan keyin Pilat Isoni olib ketishni va qamchilatishni buyurdi. 2 Rim askarlari tikanlardan toj oʻrib, Isoning boshiga qoʻydilar, ustiga safsar toʻn kiydirdilar. 3 Isoning oldiga qayta–qayta kelib:
— Yashavor–e, yahudiylarning Shohi! — deb, Uni tarsakilar edilar.
4 Pilat yana tashqariga chiqib, yahudiylarga xitob qildi:
— Mana, Uni oldingizga chiqaryapman, bilib qoʻyinglar, men Undan hech qanday ayb topolmadim!
5 Shu payt boshida tikanli toj, egnida safsar toʻn bilan Iso tashqariga chiqdi.
— Mana, u Odam! — dedi Pilat ularga. 6 Bosh ruhoniylar va Maʼbad mirshablari Isoni koʻrib, baqirishdi:
— Xochga mixlansin! Xochga mixlansin!
— Uni sizlar olib xochga mixlanglar! Men Undan hech qanday ayb topolmadim, — dedi Pilat ularga. 7 Yahudiylar unga javoban:
— Bizda qonun bor, qonunimizga koʻra , U oʻlishi kerak, chunki U Oʻzini Xudoning Oʻgʻli deb aytyapti, — dedilar.
8 Pilat buni eshitgach, yuragi orqaga tortib ketdi. 9 Qaytadan hukumat saroyiga kirib, Isodan:
— Sen qayerdansan? — deb soʻradi. Iso unga javob bermadi.
10 — Menga javob bermaysanmi?! — dedi Pilat. — Seni ozod qilishga yoki xochga mixlashga menda hokimiyat borligini bilmaysanmi?!
11 Iso javob berdi:
— Agar Xudo yoʻl qoʻymaganda edi, siz Menga hech qanday hukmingizni oʻtkaza olmas edingiz. Shu sababdan Meni sizning qoʻlingizga tutib bergan odamning gunohi sizning gunohingizdan kattaroq.
12 Shundan keyin Pilat Isoni qoʻyib yuborishga chora izlay boshladi. Ammo yahudiylar shunday deb qichqirishdi:
— Agar Uni qoʻyib yuborsangiz, siz Qaysarning doʻsti emassiz. Oʻzini shoh deydigan har bir kishi Qaysarga qarshi chiqqan boʻladi!
13 Pilat bu soʻzni eshitgach, Isoni tashqariga olib chiqdi va Tosh supa deb nom olgan joydagi hukm kursisiga oʻtirdi (bu joyning oramiycha nomi Gabbata edi). 14 Oʻsha kuni Fisih bayrami arafasi, tush mahali edi. Pilat yahudiylarga xitob qildi:
— Mana, Shohingiz!
15 — Yoʻq qiling Uni, yoʻq qiling! Xochga mixlang! — deb baqirdi ular.
— Sizlarning Shohingizni xochga mixlab qoʻyaymi? — deb soʻradi Pilat.
— Qaysardan boshqa shohimiz yoʻq, — deyishdi bosh ruhoniylar.
16 Oxiri Pilat Isoni xochga mixlash uchun askarlariga topshirdi. Ular esa Isoni olib ketdilar.
Isoni xochga mixlashadi
17 Iso Oʻz xochini koʻtarib, shahar tashqarisidagi Bosh suyagi degan joyga keldi (bu joyning oramiycha nomi Goʻlgota edi). 18 U yerda Isoni xochga mixlab qoʻydilar. U bilan birga yana ikkita odamni ham xochga mixladilar. Ularning biri Isoning bu tomonida, boshqasi u tomonida, Iso esa oʻrtada edi. 19 Pilat bir lavhaga: “Yahudiylarning Shohi Nosiralik Iso” degan soʻzlarni yozib, lavhani xochga ostirib qoʻydi.
20 Iso xochga mixlangan joy shaharga yaqin boʻlgani uchun, bu lavhani koʻp yahudiylar oʻqidilar. Lavha oramiy, lotin va yunon tillarida yozilgan edi. 21 Yahudiy bosh ruhoniylari esa Pilatga borib shunday dedilar:
— “Yahudiylarning Shohi” deb yozmang, balki “Bu Odam yahudiylarning Shohi boʻlishga daʼvogarlik qilgan” deb yozing.
22 — Men qanday yozgan boʻlsam, shundayligicha qolsin, — dedi Pilat.
23 Askarlar Isoni xochga mixlab boʻlib, Uning kiyimlarini oldilar. Kiyimlarini toʻrt boʻlakka boʻlib, har bir askarga berdilar. Ichki koʻylagini ham oldilar. Ichki koʻylak boshdan–oyoq choksiz bir toʻqima edi. 24 Askarlar bir–biriga:
— Buni yirtmaylik, bu uchun qurʼa tashlaymiz, kimga tushsa, oʻshaniki boʻlsin, — deyishdi.
Shu tariqa Muqaddas bitiklardagi quyidagi soʻzlar bajo boʻldi:
“Kiyimlarimni ular oʻzaro boʻlishgan,
Libosim uchun qurʼa tashlashgan.”
Askarlar xuddi shunday qildilar.
25 Isoning xochi yonida Uning onasi va xolasi, Klopasning xotini Maryam hamda Magdalalik Maryam turar edilar. 26 Iso onasini va onasi yonida turgan sevikli shogirdini koʻrdi. Iso onasiga:
— Mana bu sizning oʻgʻlingiz! — dedi. 27 Keyin shogirdiga qarab:
— Mana bu sening onang! — dedi.
Oʻsha vaqtdan boshlab shogird Maryamni oʻz uyiga oldi.
Iso jon beradi
28 Iso hamma ishlarini tugatganini bilardi. Muqaddas bitiklar bajo boʻlsin deb, U:
— Chanqadim! — dedi.
29 Bu yerda arzon sharobga toʻla bir idish turgan edi. Askarlar sharobga shimgichni botirdilar–da, tayoqning uchiga ilib, Isoning ogʻziga olib bordilar. 30 Iso sharobni tatib koʻrgach:
— Amalga oshdi! — dedi–yu, boshini egib, jon berdi.
31 Oʻsha kuni Shabbat arafasi edi. Ertangi Shabbat kuni nihoyatda tabarruk kun hisoblangani uchun, yahudiylar jasadlarni xochda qoldirishni istamadilar. Ular Pilatning oldiga borib, xochga mixlangan odamlarning boldirlarini sindirib tashlab , xochdan tushirishni soʻradilar. 32 Shunda askarlar borib, Iso bilan birga xochga mixlangan birinchi, soʻngra ikkinchi odamning boldirlarini sindirib tashladilar. 33 Isoning oldiga kelib, Uning oʻlib boʻlganini koʻrdilar. Shuning uchun boldirlarini sindirmadilar. 34 Lekin askarlardan biri Isoning biqinini nayza bilan teshdi, shu zahoti Uning biqinidan qon bilan suv oqib chiqdi. 35 Bu hodisani koʻrgan kishi , sizlar ham ishoninglar deb, guvohlik berib kelmoqda. Uning guvohligi haqiqatdir, u haqiqat aytayotganini biladi. 36 Bu hodisa Muqaddas bitiklardagi: “Bironta ham suyagi sindirilmaydi” degan soʻzlar amalga oshishi uchun roʻy berdi. 37 Muqaddas bitiklarning boshqa bir joyida shunday deyilgan: “Ular oʻzlari nayza sanchgan Odamga qaraydilar.”
Iso dafn qilinadi
38 Arimateyalik Yusuf Isoning shogirdi edi, lekin yahudiylardan qoʻrqqani uchun buni yashirib yurar edi. Iso oʻlgandan keyin Yusuf Pilatdan Isoning jasadini xochdan tushirib olishni iltimos qildi. Pilat ijozat berdi. Shunda Yusuf borib, Isoning jasadini xochdan tushirib oldi. 39 Ilgari Isoning oldiga kechasi borgan Nikodim ham Yusuf bilan birga edi. Nikodim ikki pud mirra va aloe moylarining qorishmasini olib kelgandi. 40 Ular ikkovi Isoning jasadini olib, yahudiylarning dafn odatlariga koʻra, bu muattar moddalarni surtib, Uni kafanladilar. 41 Iso xochga mixlangan joyning yaqinida bir bogʻ bor edi. U bogʻda hali hech kim qoʻyilmagan yangi bir qabr bor edi. 42 Oʻsha kun yahudiylarning Shabbat arafasi boʻlgani uchun ular, bu joy yaqinroq, deb Isoning jasadini oʻsha qabrga qoʻydilar.
19–БОБ
Исо ўлимга ҳукм қилинади
1 Шундан кейин Пилат Исони олиб кетишни ва қамчилатишни буюрди. 2 Рим аскарлари тиканлардан тож ўриб, Исонинг бошига қўйдилар, устига сафсар тўн кийдирдилар. 3 Исонинг олдига қайта–қайта келиб:
— Яшавор–э, яҳудийларнинг Шоҳи! — деб, Уни тарсакилар эдилар.
4 Пилат яна ташқарига чиқиб, яҳудийларга хитоб қилди:
— Мана, Уни олдингизга чиқаряпман, билиб қўйинглар, мен Ундан ҳеч қандай айб тополмадим!
5 Шу пайт бошида тиканли тож, эгнида сафсар тўн билан Исо ташқарига чиқди.
— Мана, у Одам! — деди Пилат уларга. 6 Бош руҳонийлар ва Маъбад миршаблари Исони кўриб, бақиришди:
— Хочга михлансин! Хочга михлансин!
— Уни сизлар олиб хочга михланглар! Мен Ундан ҳеч қандай айб тополмадим, — деди Пилат уларга. 7 Яҳудийлар унга жавобан:
— Бизда қонун бор, қонунимизга кўра , У ўлиши керак, чунки У Ўзини Худонинг Ўғли деб айтяпти, — дедилар.
8 Пилат буни эшитгач, юраги орқага тортиб кетди. 9 Қайтадан ҳукумат саройига кириб, Исодан:
— Сен қаердансан? — деб сўради. Исо унга жавоб бермади.
10 — Менга жавоб бермайсанми?! — деди Пилат. — Сени озод қилишга ёки хочга михлашга менда ҳокимият борлигини билмайсанми?!
11 Исо жавоб берди:
— Агар Худо йўл қўймаганда эди, сиз Менга ҳеч қандай ҳукмингизни ўтказа олмас эдингиз. Шу сабабдан Мени сизнинг қўлингизга тутиб берган одамнинг гуноҳи сизнинг гуноҳингиздан каттароқ.
12 Шундан кейин Пилат Исони қўйиб юборишга чора излай бошлади. Аммо яҳудийлар шундай деб қичқиришди:
— Агар Уни қўйиб юборсангиз, сиз Қайсарнинг дўсти эмассиз. Ўзини шоҳ дейдиган ҳар бир киши Қайсарга қарши чиққан бўлади!
13 Пилат бу сўзни эшитгач, Исони ташқарига олиб чиқди ва Тош супа деб ном олган жойдаги ҳукм курсисига ўтирди (бу жойнинг орамийча номи Габбата эди). 14 Ўша куни Фисиҳ байрами арафаси, туш маҳали эди. Пилат яҳудийларга хитоб қилди:
— Мана, Шоҳингиз!
15 — Йўқ қилинг Уни, йўқ қилинг! Хочга михланг! — деб бақирди улар.
— Сизларнинг Шоҳингизни хочга михлаб қўяйми? — деб сўради Пилат.
— Қайсардан бошқа шоҳимиз йўқ, — дейишди бош руҳонийлар.
16 Охири Пилат Исони хочга михлаш учун аскарларига топширди. Улар эса Исони олиб кетдилар.
Исони хочга михлашади
17 Исо Ўз хочини кўтариб, шаҳар ташқарисидаги Бош суяги деган жойга келди (бу жойнинг орамийча номи Гўлгота эди). 18 У ерда Исони хочга михлаб қўйдилар. У билан бирга яна иккита одамни ҳам хочга михладилар. Уларнинг бири Исонинг бу томонида, бошқаси у томонида, Исо эса ўртада эди. 19 Пилат бир лавҳага: “Яҳудийларнинг Шоҳи Носиралик Исо” деган сўзларни ёзиб, лавҳани хочга остириб қўйди.
20 Исо хочга михланган жой шаҳарга яқин бўлгани учун, бу лавҳани кўп яҳудийлар ўқидилар. Лавҳа орамий, лотин ва юнон тилларида ёзилган эди. 21 Яҳудий бош руҳонийлари эса Пилатга бориб шундай дедилар:
— “Яҳудийларнинг Шоҳи” деб ёзманг, балки “Бу Одам яҳудийларнинг Шоҳи бўлишга даъвогарлик қилган” деб ёзинг.
22 — Мен қандай ёзган бўлсам, шундайлигича қолсин, — деди Пилат.
23 Аскарлар Исони хочга михлаб бўлиб, Унинг кийимларини олдилар. Кийимларини тўрт бўлакка бўлиб, ҳар бир аскарга бердилар. Ички кўйлагини ҳам олдилар. Ички кўйлак бошдан–оёқ чоксиз бир тўқима эди. 24 Аскарлар бир–бирига:
— Буни йиртмайлик, бу учун қуръа ташлаймиз, кимга тушса, ўшаники бўлсин, — дейишди.
Шу тариқа Муқаддас битиклардаги қуйидаги сўзлар бажо бўлди:
“Кийимларимни улар ўзаро бўлишган,
Либосим учун қуръа ташлашган.”
Аскарлар худди шундай қилдилар.
25 Исонинг хочи ёнида Унинг онаси ва холаси, Клопаснинг хотини Марям ҳамда Магдалалик Марям турар эдилар. 26 Исо онасини ва онаси ёнида турган севикли шогирдини кўрди. Исо онасига:
— Мана бу сизнинг ўғлингиз! — деди. 27 Кейин шогирдига қараб:
— Мана бу сенинг онанг! — деди.
Ўша вақтдан бошлаб шогирд Марямни ўз уйига олди.
Исо жон беради
28 Исо ҳамма ишларини тугатганини биларди. Муқаддас битиклар бажо бўлсин деб, У:
— Чанқадим! — деди.
29 Бу ерда арзон шаробга тўла бир идиш турган эди. Аскарлар шаробга шимгични ботирдилар–да, таёқнинг учига илиб, Исонинг оғзига олиб бордилар. 30 Исо шаробни татиб кўргач:
— Амалга ошди! — деди–ю, бошини эгиб, жон берди.
31 Ўша куни Шаббат арафаси эди. Эртанги Шаббат куни ниҳоятда табаррук кун ҳисоблангани учун, яҳудийлар жасадларни хочда қолдиришни истамадилар. Улар Пилатнинг олдига бориб, хочга михланган одамларнинг болдирларини синдириб ташлаб , хочдан туширишни сўрадилар. 32 Шунда аскарлар бориб, Исо билан бирга хочга михланган биринчи, сўнгра иккинчи одамнинг болдирларини синдириб ташладилар. 33 Исонинг олдига келиб, Унинг ўлиб бўлганини кўрдилар. Шунинг учун болдирларини синдирмадилар. 34 Лекин аскарлардан бири Исонинг биқинини найза билан тешди, шу заҳоти Унинг биқинидан қон билан сув оқиб чиқди. 35 Бу ҳодисани кўрган киши , сизлар ҳам ишонинглар деб, гувоҳлик бериб келмоқда. Унинг гувоҳлиги ҳақиқатдир, у ҳақиқат айтаётганини билади. 36 Бу ҳодиса Муқаддас битиклардаги: “Биронта ҳам суяги синдирилмайди” деган сўзлар амалга ошиши учун рўй берди. 37 Муқаддас битикларнинг бошқа бир жойида шундай дейилган: “Улар ўзлари найза санчган Одамга қарайдилар.”
Исо дафн қилинади
38 Ариматеялик Юсуф Исонинг шогирди эди, лекин яҳудийлардан қўрққани учун буни яшириб юрар эди. Исо ўлгандан кейин Юсуф Пилатдан Исонинг жасадини хочдан тушириб олишни илтимос қилди. Пилат ижозат берди. Шунда Юсуф бориб, Исонинг жасадини хочдан тушириб олди. 39 Илгари Исонинг олдига кечаси борган Никодим ҳам Юсуф билан бирга эди. Никодим икки пуд мирра ва алоэ мойларининг қоришмасини олиб келганди. 40 Улар иккови Исонинг жасадини олиб, яҳудийларнинг дафн одатларига кўра, бу муаттар моддаларни суртиб, Уни кафанладилар. 41 Исо хочга михланган жойнинг яқинида бир боғ бор эди. У боғда ҳали ҳеч ким қўйилмаган янги бир қабр бор эди. 42 Ўша кун яҳудийларнинг Шаббат арафаси бўлгани учун улар, бу жой яқинроқ, деб Исонинг жасадини ўша қабрга қўйдилар.
