6–BOB
Egamiz Isroil xalqi bilan daʼvolashadi
1 Egamizning soʻzini eshiting:
“Qani, turing!
Togʻlar oldida ayting daʼvoingizni,
Qirlar eshitsin sizning ovozingizni.”
2 Ey togʻlar, Egamizning daʼvosiga quloq tuting,
Zaminning mangu poydevorlari , siz ham eshiting!
Egamiz Oʻz xalqi bilan daʼvolashadi,
Xalqi Isroil bilan U bahslashadi.
3 Egamiz demoqda:
“Ey xalqim, senga Men nima qildim?!
Senga tushdimi biror ogʻirligim?!
Qani, javob bergin–chi Menga!
4 Men sizlarni Misr yurtidan olib chiqqan edim–ku,
U yerdagi qullikdan xalos etgan edim–ku.
Oldingizga yuborgandim yoʻlboshchilarni —
Muso, Horun va Maryamni.
5 Ey xalqim, nahot eslamasangiz
Moʻab shohi Boloqning yovuz niyatini,
Bavoʻr oʻgʻli Balomning unga bergan javobini?!
Shitimdan Gilgalga qilgan safaringizda ham
Nimalar yuz berganini bir eslang .
Bu voqealarni esga olsangiz,
Men, Egangiz, sizlarni qutqarmoqchi boʻlib,
Ne–ne ishlar qilganimni koʻrasiz!”
Xudoning talablari
6 Yuksalgan Xudoga sajda qilganimda,
Nima olib boray Egamizning huzuriga?!
Unga atab qurbonliklar kuydirsammikan?!
Bir yoshli buzoqlarni nazr qilsammikan?!
7 Unga atab minglab qoʻchqorlarni soʻysam,
Zaytun moyin daryo–daryo qilib oqizsam
Egamiz mendan mamnun boʻlarmikan?!
Itoatsizligim evaziga toʻngʻich oʻgʻlimni beraymi?!
Gunohim evaziga oʻz farzandimni qurbon qilaymi?!
8 Ey inson, nima yaxshi ekanligini
Egamiz senga ayon qildi.
Shudir Uning sendan qilgan talabi:
Adolatli ish tutgin,
Mehr–shafqat qilishdan zavq olgin,
Kamtar boʻlib, Xudoning yoʻlidan yurgin.
9 Xudodan qoʻrqish — donolik, axir!
Egamiz Quddus ahliga xitob qilar:
“Yaxshilab quloq soling!
Men sizlarni hademay jazolayman!
10 Ey fosiqlar, harom boyligingizga qanday koʻz yumay?!
Tarozidan urib yiqqan davlatingizni qanday unutay?!
Bunday boylikdan jirkanaman, axir!
11 Notoʻgʻri tarozini ishlatgan odamni qanday oqlayin?!
Soxta qadoq toshlardan foydalangan kishiga qanday chidayin?!
12 Ey Quddus boylari, sizlar zoʻravonlik qilyapsiz,
Ey shahar odamlari, sizlar aldayapsiz.
Yolgʻondan boshqani bilmas tillaringiz.
13 Shuning uchun Men sizlarga qaqshatqich zarba beraman,
Gunohlaringiz uchun sizlarni xarob qilaman.
14 Sizlar yeysiz, lekin toʻymaysiz,
Qorningiz doim och boʻladi.
Narsa yigʻasiz–u, saqlay olmaysiz,
Yiqqanlaringizni urushda nobud qilaman.
15 Siz ekasiz, ammo oʻrib olmaysiz.
Moy olasiz, ammo undan foydalanmaysiz.
Uzum ezasiz , ammo sharobidan ichmaysiz.
16 Axir, sizlar shoh Omrining odatlarini tashlamayapsiz.
Axab xonadonining barcha qilmishlariga taqlid qilyapsiz,
Ularning yoʻlini tutyapsiz.
Shuning uchun Men sizlarni xarob qilaman.
Sizni koʻrganlar sizlardan hazar qiladi,
Barcha xalqlar sizlarni haqorat etadi .”
6–БОБ
Эгамиз Исроил халқи билан даъволашади
1 Эгамизнинг сўзини эшитинг:
“Қани, туринг!
Тоғлар олдида айтинг даъвоингизни,
Қирлар эшитсин сизнинг овозингизни.”
2 Эй тоғлар, Эгамизнинг даъвосига қулоқ тутинг,
Заминнинг мангу пойдеворлари , сиз ҳам эшитинг!
Эгамиз Ўз халқи билан даъволашади,
Халқи Исроил билан У баҳслашади.
3 Эгамиз демоқда:
“Эй халқим, сенга Мен нима қилдим?!
Сенга тушдими бирор оғирлигим?!
Қани, жавоб бергин–чи Менга!
4 Мен сизларни Миср юртидан олиб чиққан эдим–ку,
У ердаги қулликдан халос этган эдим–ку.
Олдингизга юборгандим йўлбошчиларни —
Мусо, Ҳорун ва Марямни.
5 Эй халқим, наҳот эсламасангиз
Мўаб шоҳи Болоқнинг ёвуз ниятини,
Бавўр ўғли Баломнинг унга берган жавобини?!
Шитимдан Гилгалга қилган сафарингизда ҳам
Нималар юз берганини бир эсланг .
Бу воқеаларни эсга олсангиз,
Мен, Эгангиз, сизларни қутқармоқчи бўлиб,
Не–не ишлар қилганимни кўрасиз!”
Худонинг талаблари
6 Юксалган Худога сажда қилганимда,
Нима олиб борай Эгамизнинг ҳузурига?!
Унга атаб қурбонликлар куйдирсаммикан?!
Бир ёшли бузоқларни назр қилсаммикан?!
7 Унга атаб минглаб қўчқорларни сўйсам,
Зайтун мойин дарё–дарё қилиб оқизсам
Эгамиз мендан мамнун бўлармикан?!
Итоатсизлигим эвазига тўнғич ўғлимни берайми?!
Гуноҳим эвазига ўз фарзандимни қурбон қилайми?!
8 Эй инсон, нима яхши эканлигини
Эгамиз сенга аён қилди.
Шудир Унинг сендан қилган талаби:
Адолатли иш тутгин,
Меҳр–шафқат қилишдан завқ олгин,
Камтар бўлиб, Худонинг йўлидан юргин.
9 Худодан қўрқиш — донолик, ахир!
Эгамиз Қуддус аҳлига хитоб қилар:
“Яхшилаб қулоқ солинг!
Мен сизларни ҳадемай жазолайман!
10 Эй фосиқлар, ҳаром бойлигингизга қандай кўз юмай?!
Тарозидан уриб йиққан давлатингизни қандай унутай?!
Бундай бойликдан жирканаман, ахир!
11 Нотўғри тарозини ишлатган одамни қандай оқлайин?!
Сохта қадоқ тошлардан фойдаланган кишига қандай чидайин?!
12 Эй Қуддус бойлари, сизлар зўравонлик қиляпсиз,
Эй шаҳар одамлари, сизлар алдаяпсиз.
Ёлғондан бошқани билмас тилларингиз.
13 Шунинг учун Мен сизларга қақшатқич зарба бераман,
Гуноҳларингиз учун сизларни хароб қиламан.
14 Сизлар ейсиз, лекин тўймайсиз,
Қорнингиз доим оч бўлади.
Нарса йиғасиз–у, сақлай олмайсиз,
Йиққанларингизни урушда нобуд қиламан.
15 Сиз экасиз, аммо ўриб олмайсиз.
Мой оласиз, аммо ундан фойдаланмайсиз.
Узум эзасиз , аммо шаробидан ичмайсиз.
16 Ахир, сизлар шоҳ Омрининг одатларини ташламаяпсиз.
Ахаб хонадонининг барча қилмишларига тақлид қиляпсиз,
Уларнинг йўлини тутяпсиз.
Шунинг учун Мен сизларни хароб қиламан.
Сизни кўрганлар сизлардан ҳазар қилади,
Барча халқлар сизларни ҳақорат этади .”
