16–BOB
Xudoning gʻazabiga toʻla yetti kosa
1 Bundan keyin men Maʼbaddan kelayotgan baland bir ovozni eshitdim. Oʻsha ovoz yettita farishtaga shunday dedi: “Boringlar, Xudoning gʻazabiga toʻlib–toshgan yetti kosadagi balolarni yerga toʻkinglar.”
2 Birinchi farishta borib, kosasidagini yerga toʻkdi. Maxluqning tamgʻasi bosilgan va uning tasviriga sajda qilgan odamlarda ogʻir, jirkanch yaralar paydo boʻldi.
3 Ikkinchi farishta kosasidagini dengizga toʻkdi. Dengiz oʻlikning qoniga oʻxshab qoldi. Dengizdagi hamma jonivorlar qirilib ketdi.
4 Uchinchi farishta kosasidagini daryolarga va buloqlarga toʻkdi, ular ham qonga aylandi. 5 Suvlar uchun masʼul boʻlgan farishtaning shunday deganini eshitdim:
“Ey Muqaddas Xudo,
Sen bor boʻlgansan, hozir ham borsan.
Sening chiqargan bu hukmlaring odildir.
6 Azizlaring va paygʻambarlaringning qonini toʻkkanlarga
Sen qon ichirding, ular bunga loyiqdir.”
7 Qurbongohdan shunday bir ovoz eshitildi:
“Ha, Qodir Xudo — Egamiz!
Sening hukmlaring haq va adolatlidir.”
8 Toʻrtinchi farishta oʻz kosasini quyosh ustiga toʻkdi, quyoshga insonlarni olov bilan yondirish qudrati berildi. 9 Jazirama issiq insonlarni kuydirganda, ular bu ofatlar ustidan hokimiyatga ega boʻlgan Xudoni laʼnatladilar. Ular qilmishlaridan tavba qilmadilar, Xudoni ulugʻlamadilar.
10 Beshinchi farishta kosasidagini maxluq taxtiga toʻkdi, maxluqning saltanati zimistonga chulgʻanib qoldi. Odamlar chekkan azobidan tillarini tishlardilar. 11 Yaralarining ogʻrigʻidan Samoviy Xudoni laʼnatlardilar. Ammo qilmishlaridan tavba qilmadilar.
12 Oltinchi farishta kosasidagini buyuk Furot daryosi ustiga toʻkdi. Daryoning suvi quridi. Sharqdan bostirib keladigan shohlarga yoʻl ochildi.
13 Bundan keyin men qurbaqalarga oʻxshash uchta yovuz ruhni koʻrdim. Ular ajdarho, maxluq va soxta paygʻambarning ogʻizlaridan chiqayotgan edilar. 14 Bular jinlar boʻlib, moʻjizali alomatlar koʻrsata olardilar. Ular Qodir Xudoning ulugʻ kunida boʻladigan jangga barcha jahon shohlarini toʻplagani bordilar.
15 Masihning shunday gaplarini yodingizda tuting:
“Mana, Men oʻgʻri kabi nogahon kelaman!
Hushyor turgan kishi baxtlidir,
Yalangʻoch yurmayin, sharmanda boʻlmayin deb,
Kiyimini taxt qilib qoʻygan kishi baxtlidir!”
16 Uchta yovuz ruh jahon shohlarini ibroniychadagi Xar–Magidoʻn degan joyga toʻpladilar.
17 Yettinchi farishta kosasidagini havoga toʻkdi. Maʼbaddagi taxtdan: “Amalga oshdi!” — degan baland bir ovoz keldi. 18 Shu vaqt chaqmoq chaqib, momaqaldiroqning gulduros sadolari yangradi, kuchli zilzila boʻldi. Zilzila shu qadar kuchli ediki, yer yuzida inson yashagandan beri bunaqasi boʻlmagandi. 19 Buyuk shahar uch qismga boʻlinib ketdi. Boshqa xalqlarning shaharlari yer bilan yakson boʻldi. Xudo buyuk Bobil shahrini yodga oldi. U Bobilga kosadagi Oʻzining gʻazabi sharobidan berdi. 20 Har bir orol oʻrnidan jildi, togʻlar koʻzdan gʻoyib boʻldi. 21 Osmondan odamlar ustiga yirik doʻl yogʻildi. Har bir doʻl donasining ogʻirligi ikki pud chiqardi. Bu dahshatli doʻl dastidan odamlar Xudoni laʼnatlashardi.
16–БОБ
Худонинг ғазабига тўла етти коса
1 Бундан кейин мен Маъбаддан келаётган баланд бир овозни эшитдим. Ўша овоз еттита фариштага шундай деди: “Боринглар, Худонинг ғазабига тўлиб–тошган етти косадаги балоларни ерга тўкинглар.”
2 Биринчи фаришта бориб, косасидагини ерга тўкди. Махлуқнинг тамғаси босилган ва унинг тасвирига сажда қилган одамларда оғир, жирканч яралар пайдо бўлди.
3 Иккинчи фаришта косасидагини денгизга тўкди. Денгиз ўликнинг қонига ўхшаб қолди. Денгиздаги ҳамма жониворлар қирилиб кетди.
4 Учинчи фаришта косасидагини дарёларга ва булоқларга тўкди, улар ҳам қонга айланди. 5 Сувлар учун масъул бўлган фариштанинг шундай деганини эшитдим:
“Эй Муқаддас Худо,
Сен бор бўлгансан, ҳозир ҳам борсан.
Сенинг чиқарган бу ҳукмларинг одилдир.
6 Азизларинг ва пайғамбарларингнинг қонини тўкканларга
Сен қон ичирдинг, улар бунга лойиқдир.”
7 Қурбонгоҳдан шундай бир овоз эшитилди:
“Ҳа, Қодир Худо — Эгамиз!
Сенинг ҳукмларинг ҳақ ва адолатлидир.”
8 Тўртинчи фаришта ўз косасини қуёш устига тўкди, қуёшга инсонларни олов билан ёндириш қудрати берилди. 9 Жазирама иссиқ инсонларни куйдирганда, улар бу офатлар устидан ҳокимиятга эга бўлган Худони лаънатладилар. Улар қилмишларидан тавба қилмадилар, Худони улуғламадилар.
10 Бешинчи фаришта косасидагини махлуқ тахтига тўкди, махлуқнинг салтанати зимистонга чулғаниб қолди. Одамлар чеккан азобидан тилларини тишлардилар. 11 Яраларининг оғриғидан Самовий Худони лаънатлардилар. Аммо қилмишларидан тавба қилмадилар.
12 Олтинчи фаришта косасидагини буюк Фурот дарёси устига тўкди. Дарёнинг суви қуриди. Шарқдан бостириб келадиган шоҳларга йўл очилди.
13 Бундан кейин мен қурбақаларга ўхшаш учта ёвуз руҳни кўрдим. Улар аждарҳо, махлуқ ва сохта пайғамбарнинг оғизларидан чиқаётган эдилар. 14 Булар жинлар бўлиб, мўъжизали аломатлар кўрсата олардилар. Улар Қодир Худонинг улуғ кунида бўладиган жангга барча жаҳон шоҳларини тўплагани бордилар.
15 Масиҳнинг шундай гапларини ёдингизда тутинг:
“Мана, Мен ўғри каби ногаҳон келаман!
Ҳушёр турган киши бахтлидир,
Яланғоч юрмайин, шарманда бўлмайин деб,
Кийимини тахт қилиб қўйган киши бахтлидир!”
16 Учта ёвуз руҳ жаҳон шоҳларини ибронийчадаги Хар–Магидўн деган жойга тўпладилар.
17 Еттинчи фаришта косасидагини ҳавога тўкди. Маъбаддаги тахтдан: “Амалга ошди!” — деган баланд бир овоз келди. 18 Шу вақт чақмоқ чақиб, момақалдироқнинг гулдурос садолари янгради, кучли зилзила бўлди. Зилзила шу қадар кучли эдики, ер юзида инсон яшагандан бери бунақаси бўлмаганди. 19 Буюк шаҳар уч қисмга бўлиниб кетди. Бошқа халқларнинг шаҳарлари ер билан яксон бўлди. Худо буюк Бобил шаҳрини ёдга олди. У Бобилга косадаги Ўзининг ғазаби шаробидан берди. 20 Ҳар бир орол ўрнидан жилди, тоғлар кўздан ғойиб бўлди. 21 Осмондан одамлар устига йирик дўл ёғилди. Ҳар бир дўл донасининг оғирлиги икки пуд чиқарди. Бу даҳшатли дўл дастидан одамлар Худони лаънатлашарди.
