5–BOB
Jinga chalingan odamni Iso sogʻaytiradi
1 Iso shogirdlari bilan koʻlning narigi qirgʻogʻidagi Gerasa hududiga yetib keldi. 2 Iso qayiqdan tushishi bilanoq, yovuz ruhga chalingan bir odam qabrlar orasidan yugurib kelib, Uning qarshisidan chiqdi. 3 U odam qabristonda yashardi. Uni hech kim hatto zanjir bilan ham bogʻlay olmasdi. 4 Koʻp marotaba uni kishanlaru zanjirlar bilan bogʻlagan boʻlsalar–da, ammo u zanjirlarni uzib, kishanlarni ham sindirib tashlar edi. Uni tinchitishga hech kimning kuchi yetmas edi. 5 Doimo, kechayu kunduz qabrlar orasida, togʻlarda baqirib yurar, badanini toshlar bilan tilib, jarohatlar edi.
6 U Isoni uzoqdan koʻrib, yugurib keldi–da, Unga taʼzim qilib, 7 ovozi boricha baqirdi:
— Ey Iso, Xudoyi Taoloning Oʻgʻli! Meni tinch qoʻy! Xudo haqi Senga yolvoraman, menga azob berma!
8 Chunki Iso unga: “Ey yovuz ruh, bu odamdan chiqib ket!” — deb buyurgan edi.
9 Iso yovuz ruhdan:
— Isming nima? — deb soʻradi.
— Ismim Tumonat , chunki bizlar koʻpchilikmiz, — deb javob berdi u. 10 Ularni bu hududdan tashqariga haydab chiqarmasligini Isodan qayta–qayta yolvorib soʻradi.
11 Oʻsha togʻning yon bagʻrida katta choʻchqa podasi oʻtlab yurgan edi. 12 Yovuz ruhlar Isoga yolvorib:
— Bizni shu choʻchqalarga yuborgin, ularga kiraylik, — deyishdi.
13 Iso ularga ruxsat berdi. Yovuz ruhlar esa shu zahoti u odamdan chiqib, choʻchqalarga kirib olishdi. Ikki mingga yaqin choʻchqa tik qiyalikdan koʻlga yopirilib, choʻkib ketdi.
14 Shunda choʻchqa boquvchilar qochib ketib, boʻlib oʻtgan hodisani shahar va qishloqlarda gapirib yurdilar. Aholi esa nima boʻlganini koʻrishga bordi. 15 Ular Isoning oldiga kelganlarida, ilgari tumonat jin qamragan odamni kiyingan va aqli raso holda oʻtirganini koʻrib, qoʻrqib ketishdi. 16 Voqeani koʻrganlar esa haligi odam jindan qanday qutulgani va choʻchqalar bilan nima roʻy bergani haqida xalqqa soʻzlab berishdi. 17 Shunda mahalliy xalq Isodan: “Hududimizdan chiqib keting”, deb oʻtindi.
18 Iso qayiqqa tushdi. Jindan qutulgan odam Isoga:
— Siz bilan ketay, — deb yolvordi. 19 Lekin Iso rozi boʻlmadi. Unga shunday dedi:
— Uyingga bor, Men — Rabbing sen uchun nimalar qilganimni, qanday rahm–shafqat koʻrsatganimni oʻz yaqinlaringga gapirib ber.
20 Shunda u kishi borib, Iso unga qanchalar muruvvat koʻrsatganini Dekapolis hududida eʼlon qila boshladi. Hamma hayratga tushardi.
Sogʻaygan ayol va tirilgan qiz haqida
21 Iso qayiqda koʻlning narigi tomoniga yana suzib oʻtdi. Bir talay olomon qirgʻoqda Uning atrofiga toʻplandi. 22 Shu payt Yair ismli bir kishi kelib qoldi. U sinagoga boshligʻi edi. U Isoni koʻrdi–yu, oyogʻiga yiqilib:
23 — Mening jajji qizim oʻlim toʻshagida yotibdi. Kelib unga qoʻlingizni tekkizing, u sogʻayib tirik qolsin, — deb qayta–qayta yolvordi.
24 Iso u bilan ketdi. Isoning orqasidan koʻp xaloyiq ergashib, Uni qisib qoʻyar edi. 25 U yerda oʻn ikki yildan beri qon ketishidan azob chekayotgan bir ayol ham bor edi. 26 U koʻp tabiblar muolajasidan ancha qiynalib, butun mol–mulkini sarf etgani bilan hech foyda koʻrmagan, ahvoli battar yomonlashib borardi.
27 Ayol Iso haqida eshitdi–yu, xaloyiq orasida Isoning orqasidan kelib, kiyimiga qoʻl tekkizdi. 28 U oʻzicha: “Agar kiyimiga bir tegib olsam bas, sogʻayib ketaman”, deb oʻylagan edi. 29 U shunday qilishi bilanoq, qon ketishi toʻxtadi. Ayol kasallikdan forigʻ boʻlganini oʻz tanasida his etdi.
30 Iso esa shu onda Oʻzidan bir kuch chiqqanligini sezdi. U orqasiga oʻgirilib xaloyiqdan:
— Kiyimimga kim tegdi? — deb soʻradi. 31 Shogirdlari Unga:
— Sizni xaloyiq qisib turganligini koʻrib turibsiz–ku! Nimaga yana: “Menga kim tegdi?” deb soʻrayapsiz? — deyishdi.
32 Lekin Iso buni kim qilganini koʻrish uchun atrofga qarar edi. 33 Ayol oʻzida qanday oʻzgarish boʻlganini bilib, titrab–qoʻrqib keldi, Isoning oyoqlari ostiga oʻzini tashlab, butun haqiqatni Unga soʻzlab berdi. 34 Iso unga dedi:
— Qizim, ishonching seni sogʻaytirdi. Eson–omon bor, dardingdan xalos boʻlgin.
35 Iso shunday deb turgan ham ediki, sinagoga boshligʻining uyidan odamlar kelib unga:
— Qizingiz oʻldi, nega yana Ustozni ovora qilyapsiz? — dedilar. 36 Iso bu soʻzlarni eshitib qolib, sinagoga boshligʻiga:
— Qoʻrqmang, faqat ishoning, — dedi.
37 Iso hech kimning ergashishiga yoʻl qoʻymay, faqat Butrus, Yoqub va uning ukasi Yuhannoni olib ketdi. 38 Sinagoga boshligʻining uyiga yetganlarida, bezovtalikni, dod–faryod qilayotgan odamlarni koʻrdilar . 39 Iso ichkariga kirib:
— Nega bezovtasizlar? Nega yigʻlayapsizlar? Qizcha oʻlmagan, u uxlab yotibdi, — dedi. 40 Ular esa Isoning ustidan kulishdi.
Iso hammani tashqariga chiqarib yubordi. U qizchaning ota–onasi va shogirdlarini olib qolib, qizcha yotgan xonaga kirdi. 41 Qizchaning qoʻlidan ushlab unga:
— Talifa kum! — dedi. Bu gapning tarjimasi: “Qizaloq, qani, oʻrningdan tur!” demakdir.
42 Oʻn ikki yashar qizcha shu onda oʻrnidan turdi, yurib, atrofni aylana boshladi. Buni koʻrganlarning aqli shoshdi. 43 Iso:
— Buni hech kim bilmasin, — deb ularga qatʼiy buyurdi va qizchaga ovqat berishlarini aytdi.
5–БОБ
Жинга чалинган одамни Исо соғайтиради
1 Исо шогирдлари билан кўлнинг нариги қирғоғидаги Гераса ҳудудига етиб келди. 2 Исо қайиқдан тушиши биланоқ, ёвуз руҳга чалинган бир одам қабрлар орасидан югуриб келиб, Унинг қаршисидан чиқди. 3 У одам қабристонда яшарди. Уни ҳеч ким ҳатто занжир билан ҳам боғлай олмасди. 4 Кўп маротаба уни кишанлару занжирлар билан боғлаган бўлсалар–да, аммо у занжирларни узиб, кишанларни ҳам синдириб ташлар эди. Уни тинчитишга ҳеч кимнинг кучи етмас эди. 5 Доимо, кечаю кундуз қабрлар орасида, тоғларда бақириб юрар, баданини тошлар билан тилиб, жароҳатлар эди.
6 У Исони узоқдан кўриб, югуриб келди–да, Унга таъзим қилиб, 7 овози борича бақирди:
— Эй Исо, Худойи Таолонинг Ўғли! Мени тинч қўй! Худо ҳақи Сенга ёлвораман, менга азоб берма!
8 Чунки Исо унга: “Эй ёвуз руҳ, бу одамдан чиқиб кет!” — деб буюрган эди.
9 Исо ёвуз руҳдан:
— Исминг нима? — деб сўради.
— Исмим Тумонат , чунки бизлар кўпчиликмиз, — деб жавоб берди у. 10 Уларни бу ҳудуддан ташқарига ҳайдаб чиқармаслигини Исодан қайта–қайта ёлвориб сўради.
11 Ўша тоғнинг ён бағрида катта чўчқа подаси ўтлаб юрган эди. 12 Ёвуз руҳлар Исога ёлвориб:
— Бизни шу чўчқаларга юборгин, уларга кирайлик, — дейишди.
13 Исо уларга рухсат берди. Ёвуз руҳлар эса шу заҳоти у одамдан чиқиб, чўчқаларга кириб олишди. Икки мингга яқин чўчқа тик қияликдан кўлга ёпирилиб, чўкиб кетди.
14 Шунда чўчқа боқувчилар қочиб кетиб, бўлиб ўтган ҳодисани шаҳар ва қишлоқларда гапириб юрдилар. Аҳоли эса нима бўлганини кўришга борди. 15 Улар Исонинг олдига келганларида, илгари тумонат жин қамраган одамни кийинган ва ақли расо ҳолда ўтирганини кўриб, қўрқиб кетишди. 16 Воқеани кўрганлар эса ҳалиги одам жиндан қандай қутулгани ва чўчқалар билан нима рўй бергани ҳақида халққа сўзлаб беришди. 17 Шунда маҳаллий халқ Исодан: “Ҳудудимиздан чиқиб кетинг”, деб ўтинди.
18 Исо қайиққа тушди. Жиндан қутулган одам Исога:
— Сиз билан кетай, — деб ёлворди. 19 Лекин Исо рози бўлмади. Унга шундай деди:
— Уйингга бор, Мен — Раббинг сен учун нималар қилганимни, қандай раҳм–шафқат кўрсатганимни ўз яқинларингга гапириб бер.
20 Шунда у киши бориб, Исо унга қанчалар мурувват кўрсатганини Декаполис ҳудудида эълон қила бошлади. Ҳамма ҳайратга тушарди.
Соғайган аёл ва тирилган қиз ҳақида
21 Исо қайиқда кўлнинг нариги томонига яна сузиб ўтди. Бир талай оломон қирғоқда Унинг атрофига тўпланди. 22 Шу пайт Яир исмли бир киши келиб қолди. У синагога бошлиғи эди. У Исони кўрди–ю, оёғига йиқилиб:
23 — Менинг жажжи қизим ўлим тўшагида ётибди. Келиб унга қўлингизни теккизинг, у соғайиб тирик қолсин, — деб қайта–қайта ёлворди.
24 Исо у билан кетди. Исонинг орқасидан кўп халойиқ эргашиб, Уни қисиб қўяр эди. 25 У ерда ўн икки йилдан бери қон кетишидан азоб чекаётган бир аёл ҳам бор эди. 26 У кўп табиблар муолажасидан анча қийналиб, бутун мол–мулкини сарф этгани билан ҳеч фойда кўрмаган, аҳволи баттар ёмонлашиб борарди.
27 Аёл Исо ҳақида эшитди–ю, халойиқ орасида Исонинг орқасидан келиб, кийимига қўл теккизди. 28 У ўзича: “Агар кийимига бир тегиб олсам бас, соғайиб кетаман”, деб ўйлаган эди. 29 У шундай қилиши биланоқ, қон кетиши тўхтади. Аёл касалликдан фориғ бўлганини ўз танасида ҳис этди.
30 Исо эса шу онда Ўзидан бир куч чиққанлигини сезди. У орқасига ўгирилиб халойиқдан:
— Кийимимга ким тегди? — деб сўради. 31 Шогирдлари Унга:
— Сизни халойиқ қисиб турганлигини кўриб турибсиз–ку! Нимага яна: “Менга ким тегди?” деб сўраяпсиз? — дейишди.
32 Лекин Исо буни ким қилганини кўриш учун атрофга қарар эди. 33 Аёл ўзида қандай ўзгариш бўлганини билиб, титраб–қўрқиб келди, Исонинг оёқлари остига ўзини ташлаб, бутун ҳақиқатни Унга сўзлаб берди. 34 Исо унга деди:
— Қизим, ишончинг сени соғайтирди. Эсон–омон бор, дардингдан халос бўлгин.
35 Исо шундай деб турган ҳам эдики, синагога бошлиғининг уйидан одамлар келиб унга:
— Қизингиз ўлди, нега яна Устозни овора қиляпсиз? — дедилар. 36 Исо бу сўзларни эшитиб қолиб, синагога бошлиғига:
— Қўрқманг, фақат ишонинг, — деди.
37 Исо ҳеч кимнинг эргашишига йўл қўймай, фақат Бутрус, Ёқуб ва унинг укаси Юҳаннони олиб кетди. 38 Синагога бошлиғининг уйига етганларида, безовталикни, дод–фарёд қилаётган одамларни кўрдилар . 39 Исо ичкарига кириб:
— Нега безовтасизлар? Нега йиғлаяпсизлар? Қизча ўлмаган, у ухлаб ётибди, — деди. 40 Улар эса Исонинг устидан кулишди.
Исо ҳаммани ташқарига чиқариб юборди. У қизчанинг ота–онаси ва шогирдларини олиб қолиб, қизча ётган хонага кирди. 41 Қизчанинг қўлидан ушлаб унга:
— Талифа кум! — деди. Бу гапнинг таржимаси: “Қизалоқ, қани, ўрнингдан тур!” демакдир.
42 Ўн икки яшар қизча шу онда ўрнидан турди, юриб, атрофни айлана бошлади. Буни кўрганларнинг ақли шошди. 43 Исо:
— Буни ҳеч ким билмасин, — деб уларга қатъий буюрди ва қизчага овқат беришларини айтди.
