24–BOB
Iflos qozon
1 Surgun boʻlgan paytimizning toʻqqizinchi yili oʻninchi oyining oʻninchi kunida Egamiz menga Oʻz soʻzini ayon qildi: 2 “Ey inson, bu kunning sanasini yozib qoʻy, chunki Bobil shohi bugun Quddusni qamal qildi . 3 Bu isyonkor xalqimga matal soʻzlab ayt: «Egamiz Rabbiy shunday demoqda: oʻchoqqa oʻt yoqing, qozonga suv quying. 4 Qozon ichiga eng yaxshi goʻshtlardan — son va yelka goʻshtlaridan soling, ilikli suyaklar bilan qozonni toʻldiring. 5 Suruvning sara qoʻchqoridan soʻying, oʻchoqqa koʻproq oʻtin yigʻing, qozondagi suvni qaynating, goʻshtu suyaklarni obdan pishiring.
6 Egamiz Rabbiy shunday deb aytmoqda: qotillar shahri Quddusning holiga voy! Bu shahar qasmoqli qozon kabidir, uning qasmogʻi ketmaydigan boʻlib qolgan. Qani, qozonni bir chekkadan boʻshating, qoʻlingizga nima ilinsa, olib ketavering. 7 Shahar ichida qotillik qilindi, odamlarning qoni qoyatoshga toʻkildi. Oʻsha qon yerga toʻkilganda edi, tuproq bilan koʻmilib ketardi. 8 Men qonni oʻsha qoya ustida qoldirdim, uni yashirib boʻlmaydi. Men uni koʻrganimda gʻazabim alanga oladi, u Meni qotillardan qasos olishga undaydi.
9 Shuning uchun Egamiz Rabbiy aytmoqda: qotillar shahri Quddusning holiga voy! Men Oʻzim oʻtinni baland qilib uyaman. 10 Qani, koʻproq shox–shabbalarni yigʻayin, katta olov yoqayin! Goʻsht obdan pishsin, shoʻrvasi qaynab yoʻq boʻlsin . Suyaklar esa olovda yonib kuyib ketsin. 11 Qozonni boʻshatayin, koʻmir ustiga qoʻyayin! Temir qozonni qizarguncha qizdirayin. Ichidagi iflosliklari erib ketsin, qasmoqlari olovda kuyib, yoʻq boʻlsin. 12 Eh, Oʻzimni behuda urintiribman. Qozonning qalin qasmogʻi ketmadi. Uni qasmogʻi bilan olovga tashlanglar!
13 Ey Quddus, sen behayoliging bilan oʻzingni bulgʻading. Men seni tozalab koʻrdim, ammo sen haromligingcha qolding. Endi ustingga Oʻz qahrimni sochmagunimcha sen poklanmaysan. 14 Men, Egang, shunday dedim. Aytganlarimni amalga oshiradigan vaqt keldi. Endi Oʻzimni tutib turmayman. Senga achinmayman, Oʻz shaxtimdan qaytmayman. Tutgan yoʻllaringga, qilgan qilmishlaringga yarasha seni jazolayman. Egamiz Rabbiyning kalomi shudir.»”
Hizqiyolning xotini olamdan oʻtadi
15 Egamiz menga Oʻz soʻzini ayon qildi: 16 “Ey inson, Men oʻlat yuborib, seni koʻzing quvonchidan judo qilaman. Ammo sen aza tutma, faryod qilma, koʻz yosh toʻkma. 17 Ingragan tovush chiqarma, oʻlgan aziz odaming uchun motam tutma. Sallangni yechma, oyoq yalang yurma. Yuzingni yopma, taʼziyaxonalarda yeyiladigan ovqatdan yema.” 18 Ertalab men xaloyiqqa gapirdim. Oʻsha kuni kechqurun esa mening xotinim olamdan oʻtdi. Ertasi kuni men Xudoning aytganini qildim.
19 Odamlar mendan:
— Nimaga bunday qilyapsan? Bu bilan bizga biron narsa aytmoqchimisan? — deb soʻradilar.
20 Men ularga shunday javob berdim:
— Egamiz menga Oʻz soʻzini ayon qilib, 21 Isroil xalqiga shu gaplarni aytib qoʻyishimni buyurdi: “Egamiz Rabbiy shunday demoqda: faxrlanadigan qoʻrgʻoningiz, koʻzingiz quvonchi, yuragingiz orzusi boʻlmish muqaddas maskanimni Men harom qildiraman. Quddusda qolgan oʻgʻil–qizlaringiz qilichdan halok boʻladi. 22 Shunda Hizqiyol nima qilgan boʻlsa, sizlar ham shuni qilasizlar. Sizlar yuzingizni yopmaysizlar, taʼziyaxonalarda yeyiladigan ovqatdan yemaysizlar, 23 sallangizni yechmaysizlar, oyoq yalang yurmaysizlar, aza tutmaysizlar, faryod qilmaysizlar. Gunohlaringiz sizlarni adoyi tamom qiladi, dardingizni bir–biringizga ingrab aytasizlar. 24 Hizqiyol sizlar uchun bir alomat boʻladi, u hozir nima qilayotgan boʻlsa, sizlar ham shuni qilasizlar. Oʻsha vaqt kelganda bu ishlarni Men, Egangiz Rabbiy, qilganimni bilib olasizlar.”
25 Egamiz menga shunday dedi: “Ey inson, Men xalqimning qoʻrgʻonini, zavqu shuhratini, koʻz quvonchi, yurak orzusi boʻlmish Maʼbadni vayron qilgan kunim oʻgʻil–qizlarini ham qirdirib tashlayman. 26 Qirgʻindan qochib qutulgan bir odam oʻsha kuni yoningga keladi. U boʻlib oʻtgan voqealarni senga soʻzlab beradi. 27 Shunda sen yana tilga kirasan . Kelgan oʻsha odam bilan gaplashasan, boshqa sukut saqlamaysan. Xullas, xalqim uchun bir alomat boʻlasan, shunda Egangiz Men ekanligimni ular bilib oladilar.”
24–БОБ
Ифлос қозон
1 Сургун бўлган пайтимизнинг тўққизинчи йили ўнинчи ойининг ўнинчи кунида Эгамиз менга Ўз сўзини аён қилди: 2 “Эй инсон, бу куннинг санасини ёзиб қўй, чунки Бобил шоҳи бугун Қуддусни қамал қилди . 3 Бу исёнкор халқимга матал сўзлаб айт: «Эгамиз Раббий шундай демоқда: ўчоққа ўт ёқинг, қозонга сув қуйинг. 4 Қозон ичига энг яхши гўштлардан — сон ва елка гўштларидан солинг, иликли суяклар билан қозонни тўлдиринг. 5 Сурувнинг сара қўчқоридан сўйинг, ўчоққа кўпроқ ўтин йиғинг, қозондаги сувни қайнатинг, гўшту суякларни обдан пиширинг.
6 Эгамиз Раббий шундай деб айтмоқда: қотиллар шаҳри Қуддуснинг ҳолига вой! Бу шаҳар қасмоқли қозон кабидир, унинг қасмоғи кетмайдиган бўлиб қолган. Қани, қозонни бир чеккадан бўшатинг, қўлингизга нима илинса, олиб кетаверинг. 7 Шаҳар ичида қотиллик қилинди, одамларнинг қони қоятошга тўкилди. Ўша қон ерга тўкилганда эди, тупроқ билан кўмилиб кетарди. 8 Мен қонни ўша қоя устида қолдирдим, уни яшириб бўлмайди. Мен уни кўрганимда ғазабим аланга олади, у Мени қотиллардан қасос олишга ундайди.
9 Шунинг учун Эгамиз Раббий айтмоқда: қотиллар шаҳри Қуддуснинг ҳолига вой! Мен Ўзим ўтинни баланд қилиб уяман. 10 Қани, кўпроқ шох–шаббаларни йиғайин, катта олов ёқайин! Гўшт обдан пишсин, шўрваси қайнаб йўқ бўлсин . Суяклар эса оловда ёниб куйиб кетсин. 11 Қозонни бўшатайин, кўмир устига қўяйин! Темир қозонни қизаргунча қиздирайин. Ичидаги ифлосликлари эриб кетсин, қасмоқлари оловда куйиб, йўқ бўлсин. 12 Эҳ, Ўзимни беҳуда уринтирибман. Қозоннинг қалин қасмоғи кетмади. Уни қасмоғи билан оловга ташланглар!
13 Эй Қуддус, сен беҳаёлигинг билан ўзингни булғадинг. Мен сени тозалаб кўрдим, аммо сен ҳаромлигингча қолдинг. Энди устингга Ўз қаҳримни сочмагунимча сен покланмайсан. 14 Мен, Эганг, шундай дедим. Айтганларимни амалга оширадиган вақт келди. Энди Ўзимни тутиб турмайман. Сенга ачинмайман, Ўз шахтимдан қайтмайман. Тутган йўлларингга, қилган қилмишларингга яраша сени жазолайман. Эгамиз Раббийнинг каломи шудир.»”
Ҳизқиёлнинг хотини оламдан ўтади
15 Эгамиз менга Ўз сўзини аён қилди: 16 “Эй инсон, Мен ўлат юбориб, сени кўзинг қувончидан жудо қиламан. Аммо сен аза тутма, фарёд қилма, кўз ёш тўкма. 17 Инграган товуш чиқарма, ўлган азиз одаминг учун мотам тутма. Саллангни ечма, оёқ яланг юрма. Юзингни ёпма, таъзияхоналарда ейиладиган овқатдан ема.” 18 Эрталаб мен халойиққа гапирдим. Ўша куни кечқурун эса менинг хотиним оламдан ўтди. Эртаси куни мен Худонинг айтганини қилдим.
19 Одамлар мендан:
— Нимага бундай қиляпсан? Бу билан бизга бирон нарса айтмоқчимисан? — деб сўрадилар.
20 Мен уларга шундай жавоб бердим:
— Эгамиз менга Ўз сўзини аён қилиб, 21 Исроил халқига шу гапларни айтиб қўйишимни буюрди: “Эгамиз Раббий шундай демоқда: фахрланадиган қўрғонингиз, кўзингиз қувончи, юрагингиз орзуси бўлмиш муқаддас масканимни Мен ҳаром қилдираман. Қуддусда қолган ўғил–қизларингиз қиличдан ҳалок бўлади. 22 Шунда Ҳизқиёл нима қилган бўлса, сизлар ҳам шуни қиласизлар. Сизлар юзингизни ёпмайсизлар, таъзияхоналарда ейиладиган овқатдан емайсизлар, 23 саллангизни ечмайсизлар, оёқ яланг юрмайсизлар, аза тутмайсизлар, фарёд қилмайсизлар. Гуноҳларингиз сизларни адойи тамом қилади, дардингизни бир–бирингизга инграб айтасизлар. 24 Ҳизқиёл сизлар учун бир аломат бўлади, у ҳозир нима қилаётган бўлса, сизлар ҳам шуни қиласизлар. Ўша вақт келганда бу ишларни Мен, Эгангиз Раббий, қилганимни билиб оласизлар.”
25 Эгамиз менга шундай деди: “Эй инсон, Мен халқимнинг қўрғонини, завқу шуҳратини, кўз қувончи, юрак орзуси бўлмиш Маъбадни вайрон қилган куним ўғил–қизларини ҳам қирдириб ташлайман. 26 Қирғиндан қочиб қутулган бир одам ўша куни ёнингга келади. У бўлиб ўтган воқеаларни сенга сўзлаб беради. 27 Шунда сен яна тилга кирасан . Келган ўша одам билан гаплашасан, бошқа сукут сақламайсан. Хуллас, халқим учун бир аломат бўласан, шунда Эгангиз Мен эканлигимни улар билиб оладилар.”
