4–BOB
Dobira va Baraq
1 Ehudning oʻlimidan soʻng Isroil xalqi yana Egamizning oldida qabih ishlar qildi. 2 Egamiz esa ularni Xazor shahri taxtida oʻtirgan Kanʼon shohi Yobinga qaram qilib qoʻydi. Uning lashkarboshisi Xaroshet–Xagoyim shahrida yashagan Sisaro edi. 3 Yobinning toʻqqiz yuzta temir jang aravasi bor edi. Uning yigirma yil davomida oʻtkazib kelgan zulmiga chiday olmagan Isroil xalqi najot soʻrab, Egamizga iltijo qildi.
4 Ayni zamonda Lappidoʻtning xotini boʻlgan paygʻambar ayol Dobira Isroil xalqiga hakam boʻlib xizmat qilayotgan edi. 5 U Rama va Baytil shaharlari oʻrtasida, Efrayim qirlaridagi maʼlum bir palma daraxti tagida oʻtirar, Isroil xalqi esa janjalli masalalarni yechish uchun uning oldiga borar edi. Keyinchalik xalq oʻsha palma daraxtiga Dobira deb nom qoʻydi. 6 Bir kuni Dobira Naftali yerlaridagi Kedesh shahriga bir odam joʻnatib, Baraqni chaqirtirib keldi. Baraq Abunavamning oʻgʻli edi. Dobira Baraqqa shunday dedi:
— Isroil xalqining Xudosi — Egamiz senga amr qilmoqda: “Bor, oʻzing bilan Naftali va Zabulun qabilalaridan oʻn ming nafar odamni Tovur togʻiga olib chiq. 7 Men Yobinning lashkarboshisi Sisaroni, jang aravalari va lashkari bilan Xishon daryosining yonida senga roʻbaroʻ qilaman. Bu jangda ularni sening qoʻlingga beraman.”
8 — Agar sen men bilan borsang, boraman, bormasang, men ham bormayman, — dedi Dobiraga Baraq.
9 Dobira shunday javob berdi:
— Albatta sen bilan boraman, lekin bilginkim, bu gʻalaba senga sharaf keltirmaydi, zero, Egamiz Sisaroni ayol kishining qoʻliga beradi.
Shunday qilib, Dobira Baraq bilan Kedeshga joʻnadi. 10 Baraq Naftali bilan Zabulun lashkarlarini Kedeshga toʻpladi. Toʻplanganlardan oʻn mingtasi Baraqqa ergashdi, Dobira ham ular bilan bordi.
11 Shu orada Xayin xalqidan boʻlgan Xaber ismli bir kishi oʻz urugʻ–aymoqlaridan ajralib, boshqa joyga koʻchib oʻtgan edi. U oʻz chodirini Kedeshning yaqinidagi, Zananimdagi eman daraxtining yoniga qurgan edi. Oʻsha odam Musoning qaynagʻasi Xoʻvov urugʻidan edi.
12 Sisaro Abunavam oʻgʻli Baraqning Tovur togʻiga chiqqanini eshitgach, 13 toʻqqiz yuz temir jang aravasi bilan jamiki lashkarini Xaroshet–Xagoyimdan olib chiqib, Xishon daryosida toʻpladi. 14 Shunda Dobira Baraqqa dedi: “Qani, boʻl! Egamiz bugun Sisaroni senga taslim qiladi. Egamizning Oʻzi seni jangga boshlab boradi.” Baraq oʻn mingta odamga bosh boʻlib, Tovur togʻidan tushdi. 15 Baraq hujum qilgach, Sisaroni, uning jang aravalariyu lashkarini Egamiz sarosimaga soldi. Sisaro jang aravasidan tushdi–da, qochib qoldi. 16 Baraq dushman jang aravalarini va lashkarini Xaroshet–Xagoyimgacha taʼqib qildi. Sisaroning barcha lashkarini qilichdan oʻtkazdi, ulardan birortasi ham omon qolmadi.
17 Sisaro qochib, Xaberning xotini Yovelning chodiriga bordi, chunki Xazor shohi Yobin Xaber urugʻi bilan sulh tuzgan edi. Xaber Xayin xalqidan edi. 18 Yovel Sisaroni qarshi olib:
— Keling, toʻram, ichkariga kiring, qoʻrqmang, — dedi.
Sisaro ichkariga kirdi, Yovel uni chodir pardasining orqasiga yashirib qoʻydi. 19 Keyin Sisaro unga:
— Iltimos, ozgina suv ber, chanqab ketdim, — dedi.
Yovel meshni ochib, unga sutdan ichirdi. Soʻng Sisaroni yana parda bilan toʻsib qoʻydi. 20 U esa Yovelga shunday dedi:
— Chodirning kiraverishiga borib tur, agar birortasi kelib sendan: “Bu yerda biror odam bormi?” — deb soʻrasa, “Yoʻq”, — deb javob ber.
21 Sisaro charchaganidan yotib uxlab qoldi. Xaberning xotini Yovel esa bir qoʻliga chodir qozigʻini, boshqa qoʻliga bolgʻa olib sekingina uning oldiga bordi. Qoziqni Sisaroning chakkasiga qoqib, boshini yerga qadab qoʻydi. Sisaro oʻldi. 22 Yovel Sisaroni quvib kelayotgan Baraqni qarshi olgani chiqib: “Keling, men sizga qidirayotgan odamingizni koʻrsataman”, — dedi. Baraq chodirga kirdi. Qarasa, Sisaro oʻlib yotibdi, chakkasiga qoziq qoqilgan ekan.
23 Oʻsha kuni Xudo Kanʼon xalqining shohi Yobinni Isroil xalqiga boʻysundirdi. 24 Isroil xalqi kundan–kunga kuchayib, oxiri Kanʼon shohi Yobinni butunlay yoʻq qildi.
4–БОБ
Добира ва Барақ
1 Эҳуднинг ўлимидан сўнг Исроил халқи яна Эгамизнинг олдида қабиҳ ишлар қилди. 2 Эгамиз эса уларни Хазор шаҳри тахтида ўтирган Канъон шоҳи Ёбинга қарам қилиб қўйди. Унинг лашкарбошиси Харошет–Хагойим шаҳрида яшаган Сисаро эди. 3 Ёбиннинг тўққиз юзта темир жанг араваси бор эди. Унинг йигирма йил давомида ўтказиб келган зулмига чидай олмаган Исроил халқи нажот сўраб, Эгамизга илтижо қилди.
4 Айни замонда Лаппидўтнинг хотини бўлган пайғамбар аёл Добира Исроил халқига ҳакам бўлиб хизмат қилаётган эди. 5 У Рама ва Байтил шаҳарлари ўртасида, Эфрайим қирларидаги маълум бир пальма дарахти тагида ўтирар, Исроил халқи эса жанжалли масалаларни ечиш учун унинг олдига борар эди. Кейинчалик халқ ўша пальма дарахтига Добира деб ном қўйди. 6 Бир куни Добира Нафтали ерларидаги Кедеш шаҳрига бир одам жўнатиб, Барақни чақиртириб келди. Барақ Абунавамнинг ўғли эди. Добира Бараққа шундай деди:
— Исроил халқининг Худоси — Эгамиз сенга амр қилмоқда: “Бор, ўзинг билан Нафтали ва Забулун қабилаларидан ўн минг нафар одамни Товур тоғига олиб чиқ. 7 Мен Ёбиннинг лашкарбошиси Сисарони, жанг аравалари ва лашкари билан Хишон дарёсининг ёнида сенга рўбарў қиламан. Бу жангда уларни сенинг қўлингга бераман.”
8 — Агар сен мен билан борсанг, бораман, бормасанг, мен ҳам бормайман, — деди Добирага Барақ.
9 Добира шундай жавоб берди:
— Албатта сен билан бораман, лекин билгинким, бу ғалаба сенга шараф келтирмайди, зеро, Эгамиз Сисарони аёл кишининг қўлига беради.
Шундай қилиб, Добира Барақ билан Кедешга жўнади. 10 Барақ Нафтали билан Забулун лашкарларини Кедешга тўплади. Тўпланганлардан ўн мингтаси Бараққа эргашди, Добира ҳам улар билан борди.
11 Шу орада Хайин халқидан бўлган Хабер исмли бир киши ўз уруғ–аймоқларидан ажралиб, бошқа жойга кўчиб ўтган эди. У ўз чодирини Кедешнинг яқинидаги, Зананимдаги эман дарахтининг ёнига қурган эди. Ўша одам Мусонинг қайнағаси Хўвов уруғидан эди.
12 Сисаро Абунавам ўғли Барақнинг Товур тоғига чиққанини эшитгач, 13 тўққиз юз темир жанг араваси билан жамики лашкарини Харошет–Хагойимдан олиб чиқиб, Хишон дарёсида тўплади. 14 Шунда Добира Бараққа деди: “Қани, бўл! Эгамиз бугун Сисарони сенга таслим қилади. Эгамизнинг Ўзи сени жангга бошлаб боради.” Барақ ўн мингта одамга бош бўлиб, Товур тоғидан тушди. 15 Барақ ҳужум қилгач, Сисарони, унинг жанг араваларию лашкарини Эгамиз саросимага солди. Сисаро жанг аравасидан тушди–да, қочиб қолди. 16 Барақ душман жанг араваларини ва лашкарини Харошет–Хагойимгача таъқиб қилди. Сисаронинг барча лашкарини қиличдан ўтказди, улардан бирортаси ҳам омон қолмади.
17 Сисаро қочиб, Хабернинг хотини Ёвелнинг чодирига борди, чунки Хазор шоҳи Ёбин Хабер уруғи билан сулҳ тузган эди. Хабер Хайин халқидан эди. 18 Ёвел Сисарони қарши олиб:
— Келинг, тўрам, ичкарига киринг, қўрқманг, — деди.
Сисаро ичкарига кирди, Ёвел уни чодир пардасининг орқасига яшириб қўйди. 19 Кейин Сисаро унга:
— Илтимос, озгина сув бер, чанқаб кетдим, — деди.
Ёвел мешни очиб, унга сутдан ичирди. Сўнг Сисарони яна парда билан тўсиб қўйди. 20 У эса Ёвелга шундай деди:
— Чодирнинг кираверишига бориб тур, агар бирортаси келиб сендан: “Бу ерда бирор одам борми?” — деб сўраса, “Йўқ”, — деб жавоб бер.
21 Сисаро чарчаганидан ётиб ухлаб қолди. Хабернинг хотини Ёвел эса бир қўлига чодир қозиғини, бошқа қўлига болға олиб секингина унинг олдига борди. Қозиқни Сисаронинг чаккасига қоқиб, бошини ерга қадаб қўйди. Сисаро ўлди. 22 Ёвел Сисарони қувиб келаётган Барақни қарши олгани чиқиб: “Келинг, мен сизга қидираётган одамингизни кўрсатаман”, — деди. Барақ чодирга кирди. Қараса, Сисаро ўлиб ётибди, чаккасига қозиқ қоқилган экан.
23 Ўша куни Худо Канъон халқининг шоҳи Ёбинни Исроил халқига бўйсундирди. 24 Исроил халқи кундан–кунга кучайиб, охири Канъон шоҳи Ёбинни бутунлай йўқ қилди.
