11–BOB
Zoʻfar gapiradi: u Ayubning jazoga loyiqligini taʼkidlaydi
1 Keyin Namaxlik Zoʻfar shunday dedi:
2 “Shuncha koʻp gap javobsiz qolaveradimi?
Koʻp gapirgan inson oqlanar ekanmi?
3 Bekorchi gaplaring boshqalarning ovozini oʻchirib qoʻydimi?
Nahotki mazax qilib aytgan gaplaring uchun hech kim seni uyaltirmasa?
4 Sen: «Men haqman, bunga ishonchim komil,
Oʻzim ham Xudoning nazarida pokman», deb aytasan.
5 Qani endi, Xudo gapirsa,
Uning Oʻzi senga qarshi ogʻiz ochsa edi.
6 Qani endi, U senga donolikning sirlarini bildirsa edi.
Axir, haqiqiy donolik koʻp qirrali–ku!
Bilib qoʻy, Xudo seni oʻz gunohlaringga yarasha jazolagani yoʻq,
Jazoni ancha kam beryapti.
7 Xoʻsh, Xudoning sirlarini anglay olasanmi?!
Qodir Xudoning komilligini bila olasanmi?!
8 Xudoning donoligi osmondan ham yuksakdir,
Sen nima qila olarding?!
Xudoning donoligi oʻliklar diyoridan ham chuqurroqdir,
Sen nimani bila olarding?!
9 Uning oʻlchami yer tevaragidan ham uzunroq,
Dengizdan ham kengroqdir.
10 Xudo kelib, seni qamoqqa tashlasa,
Yoki hammani hukmga yigʻsa,
Kim Uni toʻxtata olardi?
11 Albatta U yolgʻonchilarni biladi,
Yovuzlikni koʻrganda, eʼtiborga oladi–ku!
12 Asov eshakdan odam tugʻilmaganday,
Nodon ham donolikka erisha olmaydi.
13 Oʻz yuragingni Xudoga bagʻishla,
Ibodat qilib, qoʻllaringni U tomon choʻzgin.
14 Qoʻllaring gunohdan bulgʻangan boʻlsa, poklagin,
Chodiringda yovuzlikka joy bermagin.
15 Shunda sen uyalmasdan boshingni tik koʻtarib yurasan.
Qoʻrquvdan xoli boʻlib, barqaror turasan.
16 Qaygʻularingni esdan chiqarasan,
Ular oqib ketgan suvlarday boʻlib qoladi.
17 Hayoting kunduzgi nurday yorugʻ boʻladi,
Har qanday zulmat tongday boʻlib qoladi.
18 Umiding borligi uchun ishonching komil boʻladi,
Atrofingda himoyang boʻlib, tinchlikda orom olasan.
19 Yotganingda hech kimdan qoʻrqmaydigan boʻlasan,
Hamma sendan marhamat istab keladi.
20 Fosiqlarning koʻz nuri soʻnadi,
Ular qochishga yoʻl topolmaydilar,
Oʻlib qutulamiz, deb umid qiladilar.”
11–БОБ
Зўфар гапиради: у Аюбнинг жазога лойиқлигини таъкидлайди
1 Кейин Намахлик Зўфар шундай деди:
2 “Шунча кўп гап жавобсиз қолаверадими?
Кўп гапирган инсон оқланар эканми?
3 Бекорчи гапларинг бошқаларнинг овозини ўчириб қўйдими?
Наҳотки мазах қилиб айтган гапларинг учун ҳеч ким сени уялтирмаса?
4 Сен: «Мен ҳақман, бунга ишончим комил,
Ўзим ҳам Худонинг назарида покман», деб айтасан.
5 Қани энди, Худо гапирса,
Унинг Ўзи сенга қарши оғиз очса эди.
6 Қани энди, У сенга доноликнинг сирларини билдирса эди.
Ахир, ҳақиқий донолик кўп қиррали–ку!
Билиб қўй, Худо сени ўз гуноҳларингга яраша жазолагани йўқ,
Жазони анча кам беряпти.
7 Хўш, Худонинг сирларини англай оласанми?!
Қодир Худонинг комиллигини била оласанми?!
8 Худонинг донолиги осмондан ҳам юксакдир,
Сен нима қила олардинг?!
Худонинг донолиги ўликлар диёридан ҳам чуқурроқдир,
Сен нимани била олардинг?!
9 Унинг ўлчами ер теварагидан ҳам узунроқ,
Денгиздан ҳам кенгроқдир.
10 Худо келиб, сени қамоққа ташласа,
Ёки ҳаммани ҳукмга йиғса,
Ким Уни тўхтата оларди?
11 Албатта У ёлғончиларни билади,
Ёвузликни кўрганда, эътиборга олади–ку!
12 Асов эшакдан одам туғилмагандай,
Нодон ҳам доноликка эриша олмайди.
13 Ўз юрагингни Худога бағишла,
Ибодат қилиб, қўлларингни У томон чўзгин.
14 Қўлларинг гуноҳдан булғанган бўлса, поклагин,
Чодирингда ёвузликка жой бермагин.
15 Шунда сен уялмасдан бошингни тик кўтариб юрасан.
Қўрқувдан холи бўлиб, барқарор турасан.
16 Қайғуларингни эсдан чиқарасан,
Улар оқиб кетган сувлардай бўлиб қолади.
17 Ҳаётинг кундузги нурдай ёруғ бўлади,
Ҳар қандай зулмат тонгдай бўлиб қолади.
18 Умидинг борлиги учун ишончинг комил бўлади,
Атрофингда ҳимоянг бўлиб, тинчликда ором оласан.
19 Ётганингда ҳеч кимдан қўрқмайдиган бўласан,
Ҳамма сендан марҳамат истаб келади.
20 Фосиқларнинг кўз нури сўнади,
Улар қочишга йўл тополмайдилар,
Ўлиб қутуламиз, деб умид қиладилар.”
