17–BOB
Gunoh haqida
1 Iso Oʻz shogirdlariga yana dedi: “Gunohga yetaklaydigan vasvasalar doimo keladi. Ammo vasvasaga sababchi boʻlgan odamning holiga voy! 2 Bu kichiklarning birontasini gunohga boshlaganingizdan koʻra, boʻyningizga tegirmon toshini osib, sizni dengizga tashlashgani oʻzingiz uchun yaxshiroqdir. 3 Ehtiyot boʻlinglar! Agar birodaringiz gunoh qilsa, unga tanbeh bering. Agar tavba qilsa, uni kechiring. 4 Agar oʻsha odam bir kunning oʻzida sizga qarshi yetti marta gunoh qilsa–yu, yetti marta qaytib kelib, sizga: «Tavba qildim», desa, uni kechirib yuboring.”
Imon va xizmat burchi haqida
5 Havoriylar Rabbimiz Isoga: “Imonimizga imon qoʻshing”, — dedilar.
6 Rabbimiz shunday javob berdi: “Agar zigʻirday imoningiz boʻlib, shu tut daraxtiga:
— Ildizing bilan qoʻporilib chiq va dengizga koʻchib ildiz ot, — desangiz, daraxt sizga boʻysunadi.
7 Xizmatkoringiz qoʻsh haydab yoki poda boqib daladan endigina qaytib kelganda, qay biringiz unga:
— Kel darrov, dasturxonga oʻtir, — deb aytasiz? 8 Buning oʻrniga oʻsha xizmatkoringizga:
— Kechki ovqatimni tayyorla, yeb–ichib boʻlgunimcha, belingni bogʻlab, menga xizmat qil, keyin oʻzing yeb–ichasan, — deb aytmaysizmi?!
9 Xizmatkor oʻz vazifasini bajargani uchun unga tashakkurlar bildirmaysiz–ku! 10 Shu singari, sizlar ham oʻzingizga buyurilgan hamma ishni bajarganingizdan soʻng:
— Biz bor–yoʻgʻi xizmatkormiz, vazifamizni bajardik, xolos, — deb aytinglar.”
Iso oʻn kishiga shifo beradi
11 Iso Samariya bilan Jalilani kesib oʻtib, Quddus tomon yoʻl oldi. 12 U bir qishloqqa kirayotganda, teri kasalligiga chalingan oʻn kishi Uni qarshilab oldi. Ular uzoqdan turib, 13 faryod qildilar:
— Ey Iso! Ustoz! Bizga rahm qiling!
14 Iso ularni koʻrib:
— Boringlar, oʻzlaringni ruhoniylarga koʻrsatinglar , — dedi.
Ular yoʻlda ketayotganlarida, teri kasalligidan poklanib qoldilar.
15 Ulardan biri oʻzining shifo topganini koʻrib, baland ovozda Xudoni ulugʻlab orqaga qaytdi. 16 Oʻzini Isoning oyoqlari ostiga tashlab, Unga minnatdorchilik bildirdi. Oʻsha odam Samariyalik edi.
17 Iso shogirdlariga dedi:
— Teri kasalligidan poklangan oʻn kishi emasmidi?! Qolgan toʻqqiztasi qani? 18 Xudoni ulugʻlash uchun shu bir begona kishidan boshqa hech kim qaytib kelmadimi?
19 Soʻng Iso teri kasalligidan poklangan odamga dedi:
— Oʻrningdan turgin–da, boraver. Senga ishonching shifo berdi.
Xudoning Shohligi
20 Baʼzi farziylar Isodan:
— Xudoning Shohligi qachon keladi? — deb soʻradilar. Iso ularga shunday javob berdi:
— Xudoning Shohligi koʻzga koʻrinadigan shaklda kelmaydi. 21 Hech kim: “Qara, Xudoning Shohligi bu yerda”, yoki “Ana u yerda”, deb aytmaydi. Chunki Xudoning Shohligi sizlarning orangizdadir.
22 Keyin Iso shogirdlariga dedi: “Shunday vaqtlar keladiki, sizlar Inson Oʻgʻlining kunlaridan bittasini koʻrishni orzu qilasizlar, ammo oʻsha kunni koʻrolmaysizlar. 23 Odamlar sizlarga: «Ana, Masih anavi yerda» yoki «Mana, Masih bu yerda», deb aytadilar. Ammo sizlar ular aytgan yerga bormanglar, ularning ortidan ergashmanglar. 24 Chunki Inson Oʻgʻli kelganda, Uni hamma koʻradi. U osmonni bir chetidan boshqa chetigacha yoritib yuborgan chaqmoqday boʻladi. 25 Lekin undan avval Inson Oʻgʻli koʻp azob chekishi va bu nasl tomonidan rad qilinishi kerak.
26 Nuh davrida qanday boʻlgan boʻlsa, Inson Oʻgʻli keladigan davrda ham xuddi shunday boʻladi. 27 Nuh kemaga kirgan kungacha insonlar yeb–ichdilar, uylandilar, turmushga chiqdilar. Toʻfon kelganda esa ularning hammasi nobud boʻldi. 28 Lut zamonida ham xuddi shunday boʻlgan edi: odamlar yeb–ichardilar, savdo–sotiq qilardilar, ekin ekardilar, uy qurardilar. 29 Lekin Lut Sadoʻm shahridan chiqqan kuniyoq osmondan olov va oltingugurt yogʻib, hammani nobud qildi.
30 Inson Oʻgʻli zohir boʻlgan kunda ham xuddi shunday boʻladi. 31 U kunda tomning ustida boʻlgan kishi uydagi narsalarni olish uchun pastga tushmasin. Dalada boʻlgan odam ham qaytib kelmasin. 32 Lutning xotiniga nima boʻlganini yodingizda tutinglar. 33 Jonini saqlamoqchi boʻlgan uni yoʻqotadi. Jonini yoʻqotgan esa uni asrab qoladi. 34 Sizga shuni aytay: oʻsha kecha bir toʻshakda ikki kishi yotgan boʻlsa, biri olinadi, biri qoldiriladi. 35-36 Ikki ayol birga tegirmon tortayotgan boʻlsa, biri olinadi, biri qoldiriladi .”
37 Shogirdlar Isodan soʻradi:
— Hazrat, bu voqealar qayerda yuz beradi?
— Kalxatlar toʻplangan joyda murda boʻlishini hamma biladi, — deb javob berdi Iso. — Bu voqealar qayerda yuz berishi ham sizlarga shu singari ayon boʻladi .
17–БОБ
Гуноҳ ҳақида
1 Исо Ўз шогирдларига яна деди: “Гуноҳга етаклайдиган васвасалар доимо келади. Аммо васвасага сабабчи бўлган одамнинг ҳолига вой! 2 Бу кичикларнинг биронтасини гуноҳга бошлаганингиздан кўра, бўйнингизга тегирмон тошини осиб, сизни денгизга ташлашгани ўзингиз учун яхшироқдир. 3 Эҳтиёт бўлинглар! Агар биродарингиз гуноҳ қилса, унга танбеҳ беринг. Агар тавба қилса, уни кечиринг. 4 Агар ўша одам бир куннинг ўзида сизга қарши етти марта гуноҳ қилса–ю, етти марта қайтиб келиб, сизга: «Тавба қилдим», деса, уни кечириб юборинг.”
Имон ва хизмат бурчи ҳақида
5 Ҳаворийлар Раббимиз Исога: “Имонимизга имон қўшинг”, — дедилар.
6 Раббимиз шундай жавоб берди: “Агар зиғирдай имонингиз бўлиб, шу тут дарахтига:
— Илдизинг билан қўпорилиб чиқ ва денгизга кўчиб илдиз от, — десангиз, дарахт сизга бўйсунади.
7 Хизматкорингиз қўш ҳайдаб ёки пода боқиб даладан эндигина қайтиб келганда, қай бирингиз унга:
— Кел дарров, дастурхонга ўтир, — деб айтасиз? 8 Бунинг ўрнига ўша хизматкорингизга:
— Кечки овқатимни тайёрла, еб–ичиб бўлгунимча, белингни боғлаб, менга хизмат қил, кейин ўзинг еб–ичасан, — деб айтмайсизми?!
9 Хизматкор ўз вазифасини бажаргани учун унга ташаккурлар билдирмайсиз–ку! 10 Шу сингари, сизлар ҳам ўзингизга буюрилган ҳамма ишни бажарганингиздан сўнг:
— Биз бор–йўғи хизматкормиз, вазифамизни бажардик, холос, — деб айтинглар.”
Исо ўн кишига шифо беради
11 Исо Самария билан Жалилани кесиб ўтиб, Қуддус томон йўл олди. 12 У бир қишлоққа кираётганда, тери касаллигига чалинган ўн киши Уни қаршилаб олди. Улар узоқдан туриб, 13 фарёд қилдилар:
— Эй Исо! Устоз! Бизга раҳм қилинг!
14 Исо уларни кўриб:
— Боринглар, ўзларингни руҳонийларга кўрсатинглар , — деди.
Улар йўлда кетаётганларида, тери касаллигидан покланиб қолдилар.
15 Улардан бири ўзининг шифо топганини кўриб, баланд овозда Худони улуғлаб орқага қайтди. 16 Ўзини Исонинг оёқлари остига ташлаб, Унга миннатдорчилик билдирди. Ўша одам Самариялик эди.
17 Исо шогирдларига деди:
— Тери касаллигидан покланган ўн киши эмасмиди?! Қолган тўққизтаси қани? 18 Худони улуғлаш учун шу бир бегона кишидан бошқа ҳеч ким қайтиб келмадими?
19 Сўнг Исо тери касаллигидан покланган одамга деди:
— Ўрнингдан тургин–да, боравер. Сенга ишончинг шифо берди.
Худонинг Шоҳлиги
20 Баъзи фарзийлар Исодан:
— Худонинг Шоҳлиги қачон келади? — деб сўрадилар. Исо уларга шундай жавоб берди:
— Худонинг Шоҳлиги кўзга кўринадиган шаклда келмайди. 21 Ҳеч ким: “Қара, Худонинг Шоҳлиги бу ерда”, ёки “Ана у ерда”, деб айтмайди. Чунки Худонинг Шоҳлиги сизларнинг орангиздадир.
22 Кейин Исо шогирдларига деди: “Шундай вақтлар келадики, сизлар Инсон Ўғлининг кунларидан биттасини кўришни орзу қиласизлар, аммо ўша кунни кўролмайсизлар. 23 Одамлар сизларга: «Ана, Масиҳ анави ерда» ёки «Мана, Масиҳ бу ерда», деб айтадилар. Аммо сизлар улар айтган ерга борманглар, уларнинг ортидан эргашманглар. 24 Чунки Инсон Ўғли келганда, Уни ҳамма кўради. У осмонни бир четидан бошқа четигача ёритиб юборган чақмоқдай бўлади. 25 Лекин ундан аввал Инсон Ўғли кўп азоб чекиши ва бу насл томонидан рад қилиниши керак.
26 Нуҳ даврида қандай бўлган бўлса, Инсон Ўғли келадиган даврда ҳам худди шундай бўлади. 27 Нуҳ кемага кирган кунгача инсонлар еб–ичдилар, уйландилар, турмушга чиқдилар. Тўфон келганда эса уларнинг ҳаммаси нобуд бўлди. 28 Лут замонида ҳам худди шундай бўлган эди: одамлар еб–ичардилар, савдо–сотиқ қилардилар, экин экардилар, уй қурардилар. 29 Лекин Лут Садўм шаҳридан чиққан куниёқ осмондан олов ва олтингугурт ёғиб, ҳаммани нобуд қилди.
30 Инсон Ўғли зоҳир бўлган кунда ҳам худди шундай бўлади. 31 У кунда томнинг устида бўлган киши уйдаги нарсаларни олиш учун пастга тушмасин. Далада бўлган одам ҳам қайтиб келмасин. 32 Лутнинг хотинига нима бўлганини ёдингизда тутинглар. 33 Жонини сақламоқчи бўлган уни йўқотади. Жонини йўқотган эса уни асраб қолади. 34 Сизга шуни айтай: ўша кеча бир тўшакда икки киши ётган бўлса, бири олинади, бири қолдирилади. 35-36 Икки аёл бирга тегирмон тортаётган бўлса, бири олинади, бири қолдирилади .”
37 Шогирдлар Исодан сўради:
— Ҳазрат, бу воқеалар қаерда юз беради?
— Калхатлар тўпланган жойда мурда бўлишини ҳамма билади, — деб жавоб берди Исо. — Бу воқеалар қаерда юз бериши ҳам сизларга шу сингари аён бўлади .
