51–BOB
Xudo Oʻz xalqiga tasalli beradi
1 Egam aytar: “Ey najotga umid bogʻlaganlar,
Men, Egangizga intilayotganlar,
Menga quloq soling!
Qayerdan kelib chiqqaningizga eʼtibor bering:
Qoyangizga qarang, siz undan kesib olingansiz,
Koningizga qarang, siz undan qazib olingansiz.
2 Ha, otangiz Ibrohimga boqing,
Sizni tuqqan Soraga qarang.
Ibrohimni chaqirganimda, u yolgʻiz edi,
Men unga baraka berib, koʻpaytirdim.
3 Mana, Men, Egangiz, Quddusga tasalli beraman,
Uning barcha vayronalariga tasalli beraman.
Uning sahrosini Adan bogʻiga aylantiraman,
Uning choʻlini Mening bogʻimday qilaman.
U yerda shodlik, sevinch boʻladi,
Shukronalik va qoʻshiq sadolari yangraydi.
4 Ey xalqim! Menga quloq soling!
Quloq tuting Menga, ey elatim!
Mana, taʼlimot Mendan chiqib boradi,
Adolatim xalqlarga nur boʻladi.
5 Men beradigan najot oʻz yoʻliga chiqdi,
Men gʻalaba qozonadigan vaqt yaqinlashdi.
Xalqlar orasida qoʻlim ila adolat oʻrnataman,
Dengiz ortidagi yurtlar Menga umid bogʻlaydi,
Bilagimning kuchidan ular umid qiladi.
6 Koʻzlaringizni samolarga qarating,
Pastga, yer yuziga nazar soling.
Samolar tutun kabi yoʻqoladi,
Zamin kiyim kabi toʻzib bitadi.
Zamin ahli chivinday oʻlib ketadi,
Men beradigan najot esa to abad boʻladi,
Mening gʻalabam bekor qilinmaydi.
7 Ey taʼlimotimni qalbiga jo qilganlar,
Sizlar nima toʻgʻri ekanligini bilasizlar.
Menga quloq soling!
Inson haqoratlaridan qoʻrqmanglar,
Ularning tahqirlaridan xafa boʻlmanglar.
8 Kuya kiyimni, qurt junni yeb bitirganday,
Ular ham yoʻq boʻlib ketadi.
Mening gʻalabam esa abadiy boʻladi,
Najotim nasllar boʻyi davom etadi.”
9 Uygʻon, uygʻon, ey Egam!
Kuch–qudratingga burkangin!
Uygʻon qadimgi paytlardagiday,
Azaliy nasllar davridagiday.
Maxluq Rahobni parchalagan Sen emasmiding?!
Ajdarga tigʻ sanchgan Sen emasmiding?!
10 Sen emasmiding dengizni quritgan,
Gʻoyat tubsizlikdagi suvlarni quritgan?!
Oʻzingga tegishli boʻlganlar oʻtsin deb,
Dengiz tubini yoʻl qilgan Sen emasmiding?!
11 Egamiz qutqarganlar qaytib keladi,
Qoʻshiq aytib Quddusga keladi.
Abadiy shodlik ularning boshida toj boʻladi.
Ular shodlik, sevinchga yetishadi,
Qaygʻu, nadomat ulardan uzoqqa qochadi.
12 Egam aytar: “Men Oʻzim sizlarni yupataman!
Kimdan qoʻrqasiz? Oʻladigan bandadanmi?
Maysaga oʻxshab soʻliydigan inson zotidanmi?!
13 Samolarni yoygan , zamin poydevorini oʻrnatgan,
Sizlarni yaratgan Men, Egangizni unutib qoʻydingiz.
Sizni qirmoqchi boʻlgan zolimning gʻazabidan
Har doim titrab–qaqshab turasiz.
Ammo qani endi zolimning gʻazabi?!
14 Mazlumlar tez orada ozod boʻladi,
Ular oʻlmaydi, qabrga tushmaydi,
Nonga zor boʻlmaydi.
15 Men Egangiz Xudoman.
Dengizni qoʻzgʻatadigan,
Toʻlqinlarni guvullatadigan Menman.
Mening nomim Sarvari Olamdir!
16 Ogʻzingizga soʻzlarimni soldim,
Sizlarni qoʻlim soyasida yashirdim.
Samolarni oʻrnatganman,
Zamin poydevorini qoʻyganman.
Quddusga: «Sen Mening xalqimsan», deganman.”
Quddusning azoblari tugaydi
17 Uygʻon, uygʻon ey Quddus, oyoqqa tur!
Sen Egangning qoʻlidagi gʻazab kosasidan ichding!
Tagidagi quyqumigacha ichib,
Gandiraklab qolding.
18 Oʻzing tuqqan shuncha oʻgʻillar orasidan
Seni yetaklaydigan birontasi ham yoʻq.
Oʻzing oʻstirgan shuncha oʻgʻillar orasidan
Qoʻlingdan tutadigan birontasi yoʻq.
19 Boshingga qoʻsh falokat keldi,
Kim senga tasalli beradi?!
Atrofingda talonchiligu halokat, ochligu qilich,
Kim seni yupata oladi?!
20 Har bir koʻcha boshida
Oʻgʻillaring sulayib yotibdi.
Ular toʻrga tushgan kiyiklar kabidir.
Egangiz bor qahr–gʻazabiyu Oʻz tanbehi bilan
Ularni shu ahvolga soldi.
21 Shu bois endi bunga quloq soling,
Ey azob chekkanlar!
Sizlar mastsiz, ammo sharobdan emas!
22 Oʻz xalqini himoya qiladigan Xudoyingiz —
Egangiz Rabbiy shunday aytmoqda:
“Mana, sening qoʻlingdan
Gandiraklatadigan kosani oldim.
Endi gʻazabim kosasidan boshqa ichmaysan.
23 Uni senga azob berganlarning qoʻliga beraman.
Ular senga: «Yerga yot, ustingdan
Bosib oʻtaylik», degan edi.
Yelkalaring ularga yer kabi boʻldi.
Sen oʻzing yoʻlday boʻlding,
Ular ustingdan bosib oʻtdi.”
51–БОБ
Худо Ўз халқига тасалли беради
1 Эгам айтар: “Эй нажотга умид боғлаганлар,
Мен, Эгангизга интилаётганлар,
Менга қулоқ солинг!
Қаердан келиб чиққанингизга эътибор беринг:
Қоянгизга қаранг, сиз ундан кесиб олингансиз,
Конингизга қаранг, сиз ундан қазиб олингансиз.
2 Ҳа, отангиз Иброҳимга боқинг,
Сизни туққан Сорага қаранг.
Иброҳимни чақирганимда, у ёлғиз эди,
Мен унга барака бериб, кўпайтирдим.
3 Мана, Мен, Эгангиз, Қуддусга тасалли бераман,
Унинг барча вайроналарига тасалли бераман.
Унинг саҳросини Адан боғига айлантираман,
Унинг чўлини Менинг боғимдай қиламан.
У ерда шодлик, севинч бўлади,
Шукроналик ва қўшиқ садолари янграйди.
4 Эй халқим! Менга қулоқ солинг!
Қулоқ тутинг Менга, эй элатим!
Мана, таълимот Мендан чиқиб боради,
Адолатим халқларга нур бўлади.
5 Мен берадиган нажот ўз йўлига чиқди,
Мен ғалаба қозонадиган вақт яқинлашди.
Халқлар орасида қўлим ила адолат ўрнатаман,
Денгиз ортидаги юртлар Менга умид боғлайди,
Билагимнинг кучидан улар умид қилади.
6 Кўзларингизни самоларга қаратинг,
Пастга, ер юзига назар солинг.
Самолар тутун каби йўқолади,
Замин кийим каби тўзиб битади.
Замин аҳли чивиндай ўлиб кетади,
Мен берадиган нажот эса то абад бўлади,
Менинг ғалабам бекор қилинмайди.
7 Эй таълимотимни қалбига жо қилганлар,
Сизлар нима тўғри эканлигини биласизлар.
Менга қулоқ солинг!
Инсон ҳақоратларидан қўрқманглар,
Уларнинг таҳқирларидан хафа бўлманглар.
8 Куя кийимни, қурт жунни еб битиргандай,
Улар ҳам йўқ бўлиб кетади.
Менинг ғалабам эса абадий бўлади,
Нажотим насллар бўйи давом этади.”
9 Уйғон, уйғон, эй Эгам!
Куч–қудратингга буркангин!
Уйғон қадимги пайтлардагидай,
Азалий насллар давридагидай.
Махлуқ Раҳобни парчалаган Сен эмасмидинг?!
Аждарга тиғ санчган Сен эмасмидинг?!
10 Сен эмасмидинг денгизни қуритган,
Ғоят тубсизликдаги сувларни қуритган?!
Ўзингга тегишли бўлганлар ўтсин деб,
Денгиз тубини йўл қилган Сен эмасмидинг?!
11 Эгамиз қутқарганлар қайтиб келади,
Қўшиқ айтиб Қуддусга келади.
Абадий шодлик уларнинг бошида тож бўлади.
Улар шодлик, севинчга етишади,
Қайғу, надомат улардан узоққа қочади.
12 Эгам айтар: “Мен Ўзим сизларни юпатаман!
Кимдан қўрқасиз? Ўладиган бандаданми?
Майсага ўхшаб сўлийдиган инсон зотиданми?!
13 Самоларни ёйган , замин пойдеворини ўрнатган,
Сизларни яратган Мен, Эгангизни унутиб қўйдингиз.
Сизни қирмоқчи бўлган золимнинг ғазабидан
Ҳар доим титраб–қақшаб турасиз.
Аммо қани энди золимнинг ғазаби?!
14 Мазлумлар тез орада озод бўлади,
Улар ўлмайди, қабрга тушмайди,
Нонга зор бўлмайди.
15 Мен Эгангиз Худоман.
Денгизни қўзғатадиган,
Тўлқинларни гувиллатадиган Менман.
Менинг номим Сарвари Оламдир!
16 Оғзингизга сўзларимни солдим,
Сизларни қўлим соясида яширдим.
Самоларни ўрнатганман,
Замин пойдеворини қўйганман.
Қуддусга: «Сен Менинг халқимсан», деганман.”
Қуддуснинг азоблари тугайди
17 Уйғон, уйғон эй Қуддус, оёққа тур!
Сен Эгангнинг қўлидаги ғазаб косасидан ичдинг!
Тагидаги қуйқумигача ичиб,
Гандираклаб қолдинг.
18 Ўзинг туққан шунча ўғиллар орасидан
Сени етаклайдиган биронтаси ҳам йўқ.
Ўзинг ўстирган шунча ўғиллар орасидан
Қўлингдан тутадиган биронтаси йўқ.
19 Бошингга қўш фалокат келди,
Ким сенга тасалли беради?!
Атрофингда талончилигу ҳалокат, очлигу қилич,
Ким сени юпата олади?!
20 Ҳар бир кўча бошида
Ўғилларинг сулайиб ётибди.
Улар тўрга тушган кийиклар кабидир.
Эгангиз бор қаҳр–ғазабию Ўз танбеҳи билан
Уларни шу аҳволга солди.
21 Шу боис энди бунга қулоқ солинг,
Эй азоб чекканлар!
Сизлар мастсиз, аммо шаробдан эмас!
22 Ўз халқини ҳимоя қиладиган Худойингиз —
Эгангиз Раббий шундай айтмоқда:
“Мана, сенинг қўлингдан
Гандираклатадиган косани олдим.
Энди ғазабим косасидан бошқа ичмайсан.
23 Уни сенга азоб берганларнинг қўлига бераман.
Улар сенга: «Ерга ёт, устингдан
Босиб ўтайлик», деган эди.
Елкаларинг уларга ер каби бўлди.
Сен ўзинг йўлдай бўлдинг,
Улар устингдан босиб ўтди.”
