26–BOB
Isoni oʻldirish rejasi
1 Iso bu gaplarni aytib boʻlgach, shogirdlariga shunday dedi: 2 “Ikki kundan keyin Fisih ziyofati boʻlishini bilasizlar. Ana oʻshanda Inson Oʻgʻliga xoinlik qilishadi, Uni xochga mixlashadi.”
3 Bu paytda bosh ruhoniylar va xalq yoʻlboshchilari Kayafas ismli oliy ruhoniyning saroyida yigʻilgan edilar. 4 Ular Isoni hiyla bilan tutib, oʻldirish uchun fitna oʻylab topdilar. 5 Ammo ular: “Biz bu ishni bayram kunlari qilmasligimiz kerak, aks holda, xalq gʻalayon koʻtarishi mumkin”, dedilar.
Isoga atir moy quygan ayol
6 Iso Baytaniyada ilgari teri kasalligiga chalingan Shimoʻnning uyida 7 mehmon boʻlib oʻtirgan edi. Shunda bir ayol ganchdan yasalgan idishda qimmatbaho atir moy olib kelib, Isoning boshidan quydi. 8 Shogirdlar buni koʻrgach, gʻazablanib:
— Bu isrofgarchilikning nima keragi bor edi?! 9 Axir, bu moyni katta pulga sotib, kambagʻallarga taqsimlab berish mumkin edi–ku! — deyishdi.
10 Shogirdlar nima toʻgʻrisida gapirayotganlarini Iso bilib qolib, ularga dedi:
— Nega ayolni xijolatda qoldiryapsizlar? U Men uchun ajoyib ish qildi. 11 Kambagʻallar har doim sizlar bilan birga boʻladilar. Men esa har doim ham sizlar bilan birga boʻlmayman. 12 Ayol bu moyni tanamga toʻkib, Meni dafnga tayyorladi . 13 Sizlarga chinini aytayin: Xushxabar dunyoning qaysi yerida eʼlon qilinmasin, bu ayol ham esga olinib, uning qilgan ishi haqida aytiladi.
14 Shunda oʻn ikki shogirddan biri boʻlgan Yahudo Ishqariyot bosh ruhoniylarning oldiga borib:
15 — Agar Isoni sizlarga tutib bersam, menga nima berasizlar? — deb soʻradi. Ular Yahudoga oʻttiz kumush tanga berdilar. 16 Oʻsha vaqtdan boshlab Yahudo Isoni tutib berish uchun qulay fursatni kuta boshladi.
Qutlugʻ kecha va Isoga xiyonat
17 Xamirturushsiz non bayramining birinchi kunida shogirdlar Isoning oldiga kelib dedilar:
— Fisih taomini qayerda yemoqchisiz? Biz borib tayyorgarlik koʻraylik.
18 Iso dedi:
— Quddusga falonchining oldiga borib, unga shunday deb aytinglar: Ustozimiz sizga: “Vaqtim yetdi. Men Fisih ziyofatini shogirdlarim bilan sizning uyingizda oʻtkazmoqchiman”, deb aytib yubordilar.
19 Shogirdlar Isoning aytganini qilib, Fisih taomini tayyorladilar.
20 Kech kirganda, Iso oʻn ikki shogirdi bilan dasturxon atrofiga yonboshladi. 21 Ovqatlanayotganlarida Iso:
— Sizlarga chinini aytayin, orangizdan bittangiz Menga xiyonat qiladi, — dedi.
22 Shogirdlar qattiq xafa boʻlib, birin–ketin:
— Hazrat, nahotki meni nazarda tutayotgan boʻlsangiz? — deb soʻradilar.
23 U esa shunday javob berdi:
— Men bilan baravar kosaga nonni botirgan Menga xiyonat qiladi. 24 Ha, Inson Oʻgʻli U haqda yozilganday jon beradi. Ammo Inson Oʻgʻliga xiyonat qilgan odamning holiga voy! Uning tugʻilganidan koʻra, tugʻilmagani yaxshiroq edi.
25 Sotqin Yahudo Isoga:
— Ustoz, nahotki oʻsha men boʻlsam? — dedi.
— Oʻzing aytding, — deb javob berdi Iso.
26 Ular ovqatlanayotganda, Iso nonni oldi, duo oʻqib sindirdi. Nonni shogirdlariga berib:
— Olib yenglar, bu Mening tanamdir, — dedi. 27 Sharob quyilgan kosani ham oldi, shukrona duosini oʻqib, ularga uzatdi:
— Bundan hammalaring ichinglar, — dedi. 28 — Bu sharob Xudoning ahdini bildiradi. Bu ahd koʻplarning gunohini yuvish uchun toʻkiladigan qonim evaziga kuchga kiradi. 29 Sizlarga shuni aytay: bir kun kelib, Men sizlar bilan birga osmondagi Otamning Shohligida yangi sharob ichaman. Ammo oʻsha kun kelmaguncha uzum neʼmatini ogʻzimga ham olmayman.
30 Soʻng ular hamdu sano kuylab, Zaytun togʻi tomon ketdilar.
Butrusning Isodan tonishi haqida karomat
31 Iso shogirdlariga dedi:
— Bugun kechasi hammalaringiz Meni tashlab, qochib ketasizlar. Chunki yozilgan:
“Men choʻponni oʻldiraman,
Shunda suruvdagi qoʻylar har yoqqa tarqalib ketadi.”
32 Biroq Men tirilganimdan keyin, sizlarni Jalilada kutaman.
33 Butrus Isoga dedi:
— Sizni hamma tashlab ketsa ham, men tashlab ketmayman!
34 Iso unga:
— Senga chinini aytayin, shu kechasiyoq, xoʻroz qichqirmasdan oldin, sen Mendan uch marta tonasan, — dedi. 35 Butrus Unga:
— Kerak boʻlsa, Siz bilan birga oʻlaman! Ammo Sizdan aslo tonmayman! — dedi. Boshqa hamma shogirdlari ham shunday dedilar.
Isoning bogʻdagi ibodati
36 Shundan keyin Iso shogirdlari bilan Getsemaniya degan joyga bordi. Iso shogirdlariga:
— Shu yerda oʻtirib turinglar, Men nariroqqa borib, ibodat qilaman, — dedi. 37 U yoniga Butrusni va Zabadiyoning ikki oʻgʻlini oldi. Isoni qaygʻu, gʻam qamradi. 38 U shogirdlariga:
— Yuragimdagi ogʻir qaygʻu Meni oʻlguday qiynab yubordi. Shu yerda qolinglar–da, koʻz–quloq boʻlib turinglar, — dedi. 39 Soʻng bir oz nari ketib, yerga muk tushdi–da, shunday deb yolvordi:
— Ey Otam, agar iloji boʻlsa, bu azob kosasi Meni chetlab oʻtsin. Ammo Mening xohishim emas, Sening xohishing bajo boʻlsin.
40 U shogirdlari yoniga kelib, ularning uxlab yotganini koʻrdi. Butrusga dedi:
— Men bilan birga bir soatgina ham uygʻoq oʻtira olmabsizlar–da! 41 Koʻz–quloq boʻlib turinglar, vasvasaga tushib qolmaylik, deb ibodat qilinglar . Ruh tetik, tana esa zaifdir.
42 Iso ikkinchi marta ketib, shunday deb iltijo qildi:
— Ey Otam! Agar bu azob kosasidan qutulishimning iloji boʻlmasa, mayli, Men oʻsha kosadan ichaman. Sening xohishing bajo boʻlsin.
43 U qaytib kelib, shogirdlarining yana uxlab yotganini koʻrdi. Ularning koʻzlari yumilib ketayotgan edi. 44 Iso ularning oldidan yana ketib, avvalgi soʻzlarini takrorlab, uchinchi marta ibodat qildi.
45 Soʻng U shogirdlari yoniga qaytib kelib, ularga dedi:
— Haligacha dam olib, uxlab yotibsizlarmi?! Mana, vaqt–soati keldi, Inson Oʻgʻli gunohkorlar qoʻliga tutib berilyapti. 46 Turinglar, ketaylik! Ana, Menga xoinlik qiluvchi kelyapti!
Iso hibsga olinadi
47 Iso hali gapini tugatmagan ham ediki, Yahudo kelib qoldi. U oʻn ikki shogirddan biri boʻlib, uning yonida qilich va tayoq koʻtarib olgan olomon bor edi. Bu olomonni bosh ruhoniylar va xalq yoʻlboshchilari yuborgan edilar. 48 Xoin Yahudo olomon bilan til biriktirib, shunday degandi: “Men kimni oʻpsam, U oʻsha Kishidir. Uni qoʻlga olinglar.” 49 U toʻgʻri Isoning oldiga borib:
— Assalomu alaykum, Ustoz! — deb, Uni oʻpdi. 50 Iso unga:
— Doʻstim, qiladigan ishingni qila qol, — deyishi bilanoq, odamlar Isoni ushlab, qoʻlga oldilar. 51 Shunda Iso bilan birga boʻlganlardan biri qilichini qinidan sugʻurdi–da, oliy ruhoniyning xizmatkoriga bir urib, qulogʻini kesib tashladi. 52 Lekin Iso unga dedi:
— Qilichingni qiniga solib qoʻy! Qilich koʻtarganlarning hammasi qilichdan halok boʻladi. 53 Kerak boʻlganda edi, Men Otamga iltijo qilgan boʻlardim. U Menga oʻsha zahotiyoq oʻn minglab farishtalarini yuborgan boʻlardi. Shuni bilmaysanmi? 54 Lekin bunday qilganimda edi, qanday qilib Muqaddas bitiklar amalga oshardi? Axir, bularning hammasi sodir boʻlishi kerak–ku!
55 Shundan soʻng Iso olomonga dedi:
— Men qaroqchimidim, Meni olib ketgani qilichu tayoqlar bilan kelibsizlar?! Men har kuni Maʼbadda taʼlim berardim. Sizlar oʻshanda Meni qoʻlga olmadingizlar. 56 Ammo bularning hammasi paygʻambarlarning Muqaddas bitiklardagi bashoratlari bajo boʻlishi uchun roʻy berdi.
Oʻshanda hamma shogirdlari Isoni qoldirib, qochib ketishdi.
Iso yahudiylarning Oliy kengashi oldida
57 Isoni qoʻlga olganlar Uni oliy ruhoniy Kayafasning huzuriga olib keldilar. U yerda Tavrot tafsirchilari bilan yoʻlboshchilar ham yigʻilishgan edi. 58 Butrus esa Isoning orqasidan masofa saqlab ergashib, oliy ruhoniyning hovlisigacha keldi. Butrus ichkariga kirib, oxiri nima bilan tugarkin, deb kuzatish uchun soqchilarning yoniga oʻtirdi. 59 Bosh ruhoniylar va Oliy kengashning barcha aʼzolari Isoni oʻlimga mahkum qilish uchun Unga qarshi soxta dalillar izlar edilar . 60 Ancha guvohlar chiqqan boʻlsa–da, yetarlicha ayblovchi dalillar topilmadi. Nihoyat, ikki soxta guvoh soʻzga chiqib, 61 shunday aytishdi:
— Bu Odam: “Men Xudoning Maʼbadini buzib, uch kunda uni tiklay olaman”, degan .
62 Oliy ruhoniy oʻrnidan turib, Isoga:
— Indamay turaverasanmi?! Ularning Senga qoʻygan ayblariga javob qaytarmaysanmi?! — dedi. 63 Iso esa indamadi. Oliy ruhoniy Unga dedi:
— Barhayot Xudo haqi qasam ichib, ayt: Xudoning Oʻgʻli — Masih Senmisan?
64 Iso unga:
— Gapingiz toʻgʻri, — dedi. — Bundan buyon sizlar Inson Oʻgʻlini Qodir Xudoning oʻng tomonida oʻtirganini va osmon bulutlarida kelayotganini koʻrasizlar .
65 Shunda oliy ruhoniy oʻz kiyimlarini yirtib dedi:
— U kufrlik qilyapti–ku! Bizlarga boshqa guvohlarning nima keragi bor?! Uning kufrlik qilganini hozirgina oʻzlaringiz eshitdingizlar. 66 Sizlarning qaroringiz qanday?
— U oʻlimga loyiq! — deb javob berdi ular.
67 Soʻng ular Isoning yuziga tupurib, Uni mushtlay boshladilar. Boshqalari esa Unga shapaloq urib:
68 — Ey Masih! Qani, top–chi, Seni kim urdi ekan? — derdilar.
Butrus Isodan tonadi
69 Bu paytda Butrus tashqarida hovlida oʻtirgan edi. Bir choʻri qiz uning yoniga kelib:
— Siz ham oʻsha Jalilalik Iso bilan birga edingiz–ku! — dedi. 70 Lekin Butrus hammaning oldida buni inkor etib dedi:
— Nima toʻgʻrisida gapirayotganingizni tushunmayapman.
71 Soʻng darvoza oldiga bordi. Shunda boshqa bir choʻri qiz uni koʻrib, u yerda turganlarga:
— Mana bu odam Nosiralik Iso bilan birga edi, — dedi. 72 Butrus esa qasam ichib:
— Men Uni tanimayman! — deb yana Isodan tondi.
73 Bir ozdan keyin u yerda turganlar kelib, Butrusga:
— Sen oʻshalardan ekaning shevangdan bilinib turibdi, — deyishdi.
74 — Xudo ursin! Men bu Odamni tanimayman! — deb qasam ichdi Butrus. Shu payt xoʻroz qichqirdi. 75 Shunda Butrus Isoning: “Xoʻroz qichqirmasdan oldin, sen Mendan uch marta tonasan” degan gapini esladi. U hovlidan chiqib, achchiq–achchiq yigʻladi.
26–БОБ
Исони ўлдириш режаси
1 Исо бу гапларни айтиб бўлгач, шогирдларига шундай деди: 2 “Икки кундан кейин Фисиҳ зиёфати бўлишини биласизлар. Ана ўшанда Инсон Ўғлига хоинлик қилишади, Уни хочга михлашади.”
3 Бу пайтда бош руҳонийлар ва халқ йўлбошчилари Каяфас исмли олий руҳонийнинг саройида йиғилган эдилар. 4 Улар Исони ҳийла билан тутиб, ўлдириш учун фитна ўйлаб топдилар. 5 Аммо улар: “Биз бу ишни байрам кунлари қилмаслигимиз керак, акс ҳолда, халқ ғалаён кўтариши мумкин”, дедилар.
Исога атир мой қуйган аёл
6 Исо Байтанияда илгари тери касаллигига чалинган Шимўннинг уйида 7 меҳмон бўлиб ўтирган эди. Шунда бир аёл ганчдан ясалган идишда қимматбаҳо атир мой олиб келиб, Исонинг бошидан қуйди. 8 Шогирдлар буни кўргач, ғазабланиб:
— Бу исрофгарчиликнинг нима кераги бор эди?! 9 Ахир, бу мойни катта пулга сотиб, камбағалларга тақсимлаб бериш мумкин эди–ку! — дейишди.
10 Шогирдлар нима тўғрисида гапираётганларини Исо билиб қолиб, уларга деди:
— Нега аёлни хижолатда қолдиряпсизлар? У Мен учун ажойиб иш қилди. 11 Камбағаллар ҳар доим сизлар билан бирга бўладилар. Мен эса ҳар доим ҳам сизлар билан бирга бўлмайман. 12 Аёл бу мойни танамга тўкиб, Мени дафнга тайёрлади . 13 Сизларга чинини айтайин: Хушхабар дунёнинг қайси ерида эълон қилинмасин, бу аёл ҳам эсга олиниб, унинг қилган иши ҳақида айтилади.
14 Шунда ўн икки шогирддан бири бўлган Яҳудо Ишқариёт бош руҳонийларнинг олдига бориб:
15 — Агар Исони сизларга тутиб берсам, менга нима берасизлар? — деб сўради. Улар Яҳудога ўттиз кумуш танга бердилар. 16 Ўша вақтдан бошлаб Яҳудо Исони тутиб бериш учун қулай фурсатни кута бошлади.
Қутлуғ кеча ва Исога хиёнат
17 Хамиртурушсиз нон байрамининг биринчи кунида шогирдлар Исонинг олдига келиб дедилар:
— Фисиҳ таомини қаерда емоқчисиз? Биз бориб тайёргарлик кўрайлик.
18 Исо деди:
— Қуддусга фалончининг олдига бориб, унга шундай деб айтинглар: Устозимиз сизга: “Вақтим етди. Мен Фисиҳ зиёфатини шогирдларим билан сизнинг уйингизда ўтказмоқчиман”, деб айтиб юбордилар.
19 Шогирдлар Исонинг айтганини қилиб, Фисиҳ таомини тайёрладилар.
20 Кеч кирганда, Исо ўн икки шогирди билан дастурхон атрофига ёнбошлади. 21 Овқатланаётганларида Исо:
— Сизларга чинини айтайин, орангиздан биттангиз Менга хиёнат қилади, — деди.
22 Шогирдлар қаттиқ хафа бўлиб, бирин–кетин:
— Ҳазрат, наҳотки мени назарда тутаётган бўлсангиз? — деб сўрадилар.
23 У эса шундай жавоб берди:
— Мен билан баравар косага нонни ботирган Менга хиёнат қилади. 24 Ҳа, Инсон Ўғли У ҳақда ёзилгандай жон беради. Аммо Инсон Ўғлига хиёнат қилган одамнинг ҳолига вой! Унинг туғилганидан кўра, туғилмагани яхшироқ эди.
25 Сотқин Яҳудо Исога:
— Устоз, наҳотки ўша мен бўлсам? — деди.
— Ўзинг айтдинг, — деб жавоб берди Исо.
26 Улар овқатланаётганда, Исо нонни олди, дуо ўқиб синдирди. Нонни шогирдларига бериб:
— Олиб енглар, бу Менинг танамдир, — деди. 27 Шароб қуйилган косани ҳам олди, шукрона дуосини ўқиб, уларга узатди:
— Бундан ҳаммаларинг ичинглар, — деди. 28 — Бу шароб Худонинг аҳдини билдиради. Бу аҳд кўпларнинг гуноҳини ювиш учун тўкиладиган қоним эвазига кучга киради. 29 Сизларга шуни айтай: бир кун келиб, Мен сизлар билан бирга осмондаги Отамнинг Шоҳлигида янги шароб ичаман. Аммо ўша кун келмагунча узум неъматини оғзимга ҳам олмайман.
30 Сўнг улар ҳамду сано куйлаб, Зайтун тоғи томон кетдилар.
Бутруснинг Исодан тониши ҳақида каромат
31 Исо шогирдларига деди:
— Бугун кечаси ҳаммаларингиз Мени ташлаб, қочиб кетасизлар. Чунки ёзилган:
“Мен чўпонни ўлдираман,
Шунда сурувдаги қўйлар ҳар ёққа тарқалиб кетади.”
32 Бироқ Мен тирилганимдан кейин, сизларни Жалилада кутаман.
33 Бутрус Исога деди:
— Сизни ҳамма ташлаб кетса ҳам, мен ташлаб кетмайман!
34 Исо унга:
— Сенга чинини айтайин, шу кечасиёқ, хўроз қичқирмасдан олдин, сен Мендан уч марта тонасан, — деди. 35 Бутрус Унга:
— Керак бўлса, Сиз билан бирга ўламан! Аммо Сиздан асло тонмайман! — деди. Бошқа ҳамма шогирдлари ҳам шундай дедилар.
Исонинг боғдаги ибодати
36 Шундан кейин Исо шогирдлари билан Гетсемания деган жойга борди. Исо шогирдларига:
— Шу ерда ўтириб туринглар, Мен нарироққа бориб, ибодат қиламан, — деди. 37 У ёнига Бутрусни ва Забадиёнинг икки ўғлини олди. Исони қайғу, ғам қамради. 38 У шогирдларига:
— Юрагимдаги оғир қайғу Мени ўлгудай қийнаб юборди. Шу ерда қолинглар–да, кўз–қулоқ бўлиб туринглар, — деди. 39 Сўнг бир оз нари кетиб, ерга мук тушди–да, шундай деб ёлворди:
— Эй Отам, агар иложи бўлса, бу азоб косаси Мени четлаб ўтсин. Аммо Менинг хоҳишим эмас, Сенинг хоҳишинг бажо бўлсин.
40 У шогирдлари ёнига келиб, уларнинг ухлаб ётганини кўрди. Бутрусга деди:
— Мен билан бирга бир соатгина ҳам уйғоқ ўтира олмабсизлар–да! 41 Кўз–қулоқ бўлиб туринглар, васвасага тушиб қолмайлик, деб ибодат қилинглар . Руҳ тетик, тана эса заифдир.
42 Исо иккинчи марта кетиб, шундай деб илтижо қилди:
— Эй Отам! Агар бу азоб косасидан қутулишимнинг иложи бўлмаса, майли, Мен ўша косадан ичаман. Сенинг хоҳишинг бажо бўлсин.
43 У қайтиб келиб, шогирдларининг яна ухлаб ётганини кўрди. Уларнинг кўзлари юмилиб кетаётган эди. 44 Исо уларнинг олдидан яна кетиб, аввалги сўзларини такрорлаб, учинчи марта ибодат қилди.
45 Сўнг У шогирдлари ёнига қайтиб келиб, уларга деди:
— Ҳалигача дам олиб, ухлаб ётибсизларми?! Мана, вақт–соати келди, Инсон Ўғли гуноҳкорлар қўлига тутиб бериляпти. 46 Туринглар, кетайлик! Ана, Менга хоинлик қилувчи келяпти!
Исо ҳибсга олинади
47 Исо ҳали гапини тугатмаган ҳам эдики, Яҳудо келиб қолди. У ўн икки шогирддан бири бўлиб, унинг ёнида қилич ва таёқ кўтариб олган оломон бор эди. Бу оломонни бош руҳонийлар ва халқ йўлбошчилари юборган эдилар. 48 Хоин Яҳудо оломон билан тил бириктириб, шундай деганди: “Мен кимни ўпсам, У ўша Кишидир. Уни қўлга олинглар.” 49 У тўғри Исонинг олдига бориб:
— Ассалому алайкум, Устоз! — деб, Уни ўпди. 50 Исо унга:
— Дўстим, қиладиган ишингни қила қол, — дейиши биланоқ, одамлар Исони ушлаб, қўлга олдилар. 51 Шунда Исо билан бирга бўлганлардан бири қиличини қинидан суғурди–да, олий руҳонийнинг хизматкорига бир уриб, қулоғини кесиб ташлади. 52 Лекин Исо унга деди:
— Қиличингни қинига солиб қўй! Қилич кўтарганларнинг ҳаммаси қиличдан ҳалок бўлади. 53 Керак бўлганда эди, Мен Отамга илтижо қилган бўлардим. У Менга ўша заҳотиёқ ўн минглаб фаришталарини юборган бўларди. Шуни билмайсанми? 54 Лекин бундай қилганимда эди, қандай қилиб Муқаддас битиклар амалга ошарди? Ахир, буларнинг ҳаммаси содир бўлиши керак–ку!
55 Шундан сўнг Исо оломонга деди:
— Мен қароқчимидим, Мени олиб кетгани қиличу таёқлар билан келибсизлар?! Мен ҳар куни Маъбадда таълим берардим. Сизлар ўшанда Мени қўлга олмадингизлар. 56 Аммо буларнинг ҳаммаси пайғамбарларнинг Муқаддас битиклардаги башоратлари бажо бўлиши учун рўй берди.
Ўшанда ҳамма шогирдлари Исони қолдириб, қочиб кетишди.
Исо яҳудийларнинг Олий кенгаши олдида
57 Исони қўлга олганлар Уни олий руҳоний Каяфаснинг ҳузурига олиб келдилар. У ерда Таврот тафсирчилари билан йўлбошчилар ҳам йиғилишган эди. 58 Бутрус эса Исонинг орқасидан масофа сақлаб эргашиб, олий руҳонийнинг ҳовлисигача келди. Бутрус ичкарига кириб, охири нима билан тугаркин, деб кузатиш учун соқчиларнинг ёнига ўтирди. 59 Бош руҳонийлар ва Олий кенгашнинг барча аъзолари Исони ўлимга маҳкум қилиш учун Унга қарши сохта далиллар излар эдилар . 60 Анча гувоҳлар чиққан бўлса–да, етарлича айбловчи далиллар топилмади. Ниҳоят, икки сохта гувоҳ сўзга чиқиб, 61 шундай айтишди:
— Бу Одам: “Мен Худонинг Маъбадини бузиб, уч кунда уни тиклай оламан”, деган .
62 Олий руҳоний ўрнидан туриб, Исога:
— Индамай тураверасанми?! Уларнинг Сенга қўйган айбларига жавоб қайтармайсанми?! — деди. 63 Исо эса индамади. Олий руҳоний Унга деди:
— Барҳаёт Худо ҳақи қасам ичиб, айт: Худонинг Ўғли — Масиҳ Сенмисан?
64 Исо унга:
— Гапингиз тўғри, — деди. — Бундан буён сизлар Инсон Ўғлини Қодир Худонинг ўнг томонида ўтирганини ва осмон булутларида келаётганини кўрасизлар .
65 Шунда олий руҳоний ўз кийимларини йиртиб деди:
— У куфрлик қиляпти–ку! Бизларга бошқа гувоҳларнинг нима кераги бор?! Унинг куфрлик қилганини ҳозиргина ўзларингиз эшитдингизлар. 66 Сизларнинг қарорингиз қандай?
— У ўлимга лойиқ! — деб жавоб берди улар.
67 Сўнг улар Исонинг юзига тупуриб, Уни муштлай бошладилар. Бошқалари эса Унга шапалоқ уриб:
68 — Эй Масиҳ! Қани, топ–чи, Сени ким урди экан? — дердилар.
Бутрус Исодан тонади
69 Бу пайтда Бутрус ташқарида ҳовлида ўтирган эди. Бир чўри қиз унинг ёнига келиб:
— Сиз ҳам ўша Жалилалик Исо билан бирга эдингиз–ку! — деди. 70 Лекин Бутрус ҳамманинг олдида буни инкор этиб деди:
— Нима тўғрисида гапираётганингизни тушунмаяпман.
71 Сўнг дарвоза олдига борди. Шунда бошқа бир чўри қиз уни кўриб, у ерда турганларга:
— Мана бу одам Носиралик Исо билан бирга эди, — деди. 72 Бутрус эса қасам ичиб:
— Мен Уни танимайман! — деб яна Исодан тонди.
73 Бир оздан кейин у ерда турганлар келиб, Бутрусга:
— Сен ўшалардан эканинг шевангдан билиниб турибди, — дейишди.
74 — Худо урсин! Мен бу Одамни танимайман! — деб қасам ичди Бутрус. Шу пайт хўроз қичқирди. 75 Шунда Бутрус Исонинг: “Хўроз қичқирмасдан олдин, сен Мендан уч марта тонасан” деган гапини эслади. У ҳовлидан чиқиб, аччиқ–аччиқ йиғлади.
