8–BOB
Ahd sandigʻi Egamizning uyiga keltiriladi
1 Shundan soʻng Sulaymon Egamizning Ahd sandigʻini Dovud qalʼasidan — Siondan Egamizning uyiga olib kelmoqchi boʻldi. Shu maqsadda u Isroil oqsoqollarini, hamma qabila yoʻlboshchilarini, Isroil xalqi urugʻboshilarini Quddus shahriga chaqirtirdi. 2 Ularning hammasi yettinchi oyda — Yetanim oyida , Chayla bayrami paytida shoh Sulaymonning huzuriga yigʻilishdi. 3 Isroil oqsoqollarining hammasi kelgach, ruhoniylar Sandiqni yerdan koʻtarishdi. 4 Ruhoniylar va levilar, Egamizning Sandigʻi bilan birga, Uchrashuv chodirini , Chodirdagi barcha muqaddas buyumlarni Egamizning uyiga olib kelishdi. 5 Shoh Sulaymon va toʻplangan butun Isroil jamoasi Sandiqning oldida qoʻylar, buqalar soʻyib, qurbonlik qilishdi. Qurbonlik qilingan qoʻy va buqalar shu qadar koʻp ediki, hisobiga yetib boʻlmasdi. 6 Ruhoniylar Egamizning Ahd sandigʻini alohida atalgan joyga — Eng muqaddas xonaga, karublarning qanotlari ostiga qoʻyishdi. 7 Karublarning qanotlari Sandiq usti boʻylab choʻzilgan va Sandiq hamda uning xodalarini berkitib turardi. 8 Xodalar shunchalik uzun ediki, ularning uchi Eng muqaddas xonaning shundaygina oldidan koʻrinib turardi, boshqa joydan esa koʻrinmasdi. Xodalar bugungacha ham oʻsha yerda turibdi.
9 Sandiqning ichida ikkita tosh lavhadan boshqa hech narsa yoʻq edi. Isroil xalqi Misrdan chiqqandan keyin, Egamiz Sinay togʻida ular bilan ahd tuzgan edi. Oʻshanda Muso bu tosh lavhalarni Sandiq ichiga solib qoʻygan edi.
10 Ruhoniylar Muqaddas xonadan chiqayotganlarida, Egamizning uyi bulut bilan toʻlib ketdi. 11 Bulut nur sochib, koʻzni qamashtirardi. Ruhoniylar xizmatni davom ettirish uchun u yerga kirolmay qoldilar, chunki uy Egamizning ulugʻvorligi bilan toʻlgandi.
12 Shunda Sulaymon ibodat qildi:
— Ey Egamiz! Sen, zimziyo zulmatda maskan qilaman, degan eding. 13 Mana endi Senga ajoyib bir uy, abadiy istiqomat qilishing uchun bir maskan barpo qildim.
Shoh Sulaymonning duosi
14 Keyin shoh orqasiga qayrilib, tik turgan jamiki Isroil jamoasini duo qildi. 15 Shoh dedi:
“Isroil xalqining Xudosi — Egamizga hamdu sanolar boʻlsin. U otam Dovudga bergan vaʼdasini bajardi. 16 Egamiz otamga shunday degan edi : «Xalqim Isroilni Misrdan olib chiqqan kunimdan beri Men ulugʻlanadigan uyni barpo qilish uchun Isroil qabilalarining birorta shahrini tanlamadim. Men seni, ey Dovud, xalqim Isroil ustidan hukmdor boʻlgin deb tanladim.»
17 Isroil xalqining Xudosi — Egamizga atab bir uy barpo qilmoq otam Dovudning niyati edi. 18 Lekin Egamiz otam Dovudga shunday deb aytdi: «Modomiki, Menga atab bir uy barpo qilmoqni koʻnglingga tukkan ekansan, yaxshi qilibsan. 19 Biroq Menga atab oʻsha uyni sen emas, balki sening pushti kamaringdan bino boʻladigan oʻgʻling barpo qiladi.»
20 Egamiz vaʼda bergan edi, bajo ayladi: otam Dovudning oʻrniga taxtga men chiqdim, Egamiz vaʼda etganiday, Isroil taxtiga oʻtirdim, Isroil xalqining Xudosi — Egamizga atab bir uy barpo qildim. 21 Oʻsha uyda Ahd sandigʻi uchun ham joy tayyorladim. Egamiz ota–bobolarimizni Misr yurtidan olib chiqqandan keyin, ular bilan qilgan ahd lavhasi shu Sandiqning ichida turibdi.”
Sulaymonning ibodati
22 Sulaymon Egamizning qurbongohi oldida, Isroil jamoasi roʻparasida qoʻllarini koʻkka choʻzganicha dedi:
23 “Ey Isroil xalqining Xudosi — Egamiz! Yer yuzida ham, osmonu falakda ham Senga oʻxshashi yoʻq! Senga butun qalbi bilan bogʻlanib, Sen koʻrsatgan yoʻldan yuradigan qullaringga Oʻzing ahdingni sodiq saqlaysan. 24 Quling — otam Dovudga Sen Oʻz ogʻzing bilan bergan vaʼdalaringni bugun Oʻz qoʻling bilan bajo aylading.
25 Ey Isroil xalqining Xudosi — Egamiz! Oʻzingning qulingga — otam Dovudga: «Bolalaring ham senga oʻxshab oldimda oʻylab qadamini bossalar, sening naslingdan boʻlgan erkak zoti to abad Isroil taxtida oʻtiradi», deb vaʼda bergan eding. Endi bergan vaʼdangni ado et! 26 Ey Isroil xalqining Xudosi! Qulingga — otam Dovudga aytganlaring amalga oshsin, deb iltijo qilaman.
27 Ey Xudo, Sen yer yuzida yasharmiding?! Sen osmonga, hatto falak toqiga ham sigʻmassan. Falak toqi oldida men qurgan uy nima boʻlibdi?! 28 Ey Egam Xudo, bugun iltijo bilan qilgan ibodatimni qabul et! Senga yolvorib qilayotgan iltijolarimga javob ber. 29 Sen: «Men oʻsha yerda ulugʻlanay», deb aytgan eding. Koʻzlaring kechayu kunduz oʻsha joyga — oʻsha uyga qadalib tursin. Men, quling, oʻsha tomonga qarab ibodat qilaman, ibodatlarimni tingla. 30 Isroil xalqi bilan birga oʻsha tomonga qarab qilgan iltijolarimizga quloq tut. Samolardan — Oʻz makoningdan turib quloq sol, eshitgin–u, gunohimizdan oʻt.
31 Kimdir gunohkorlikda ayblansa, oʻsha odam kelib, shu uyingdagi qurbongohing oldida, aybsizman, deb ont ichsa, 32 ey Egam, samodan turib quloq sol, qullaringni Oʻzing hukm et. Gunohkorning qilmishini boʻyniga qoʻy, jazosini ber. Gunohsizning esa haqligini koʻrsat, haq boʻlgani uchun uni ozod qil.
33 Xalqing Isroil Sening oldingda gunoh qilgani uchun yovga magʻlub boʻlsa, yana qaytib Seni tan olsa, oʻsha uyda Senga yolvorib iltijo qilsa, 34 Sen samodan turib, ularning iltijolariga quloq sol, gunohlaridan oʻt. Otalariga Oʻzing tomondan berilgan yurtga ularni qaytar.
35 Ular Senga qarshi gunoh qilganlari uchun osmon berkilib, yomgʻir yogʻmaganda, ular oʻsha uyga qarab, Seni yana tan olib iltijo qilsalar, Sen ularni gunohlari uchun jazolaganingda, tavba qilsalar, 36 qullaring Isroil xalqiga samodan turib quloq sol, ularning gunohidan oʻt. Ularga toʻgʻri yoʻl koʻrsat, toki oʻsha yoʻldan yursinlar, keyin xalqingga mulk qilib bergan yerga yomgʻir yogʻdir.
37 Yurtda ocharchilik yo oʻlat paydo boʻlsa, garmsel , zang kasali, chigirtka , qurt–qumursqa bossa yoki xalqingni yovlar qamal qilsa, yoxud kulfat, xastalik ularning boshiga kelsa, 38 har qanday inson yoki xalqing Isroil Senga yolvorib ibodat qilsa, har kim oʻz yuragidagi dardini aytib, bu uy tomonga qoʻllarini choʻzsa, 39-40 Sen osmondan — maskaningdan turib quloq sol va ularning gunohidan oʻt. Har birining tutgan yoʻliga qara, xizmatiga yarasha ber, toki Sen Oʻzing ota–bobolarimizga bergan yurtda umrlarining oxirigacha Sendan qoʻrqib yashasinlar. Zotan, jamiki inson bolasining koʻnglidagini yolgʻiz Sen bilasan, xolos.
41 Xalqing Isroildan boʻlmagan begona odam Seni deb uzoq yurtdan kelib, 42 Sening shuhrating, qudrating va ajoyibotlaring haqida eshitib, oʻsha uyga qarab ibodat qilsa, 43 Sen makoningdan turib quloq sol. Oʻsha odamning soʻraganini bajo ayla, toki yer yuzidagi hamma xalqlar Seni bilsin, xalqing Isroil kabi, Sendan hayiqadigan boʻlsin. Men barpo qilgan shu uy Senga atab qilinganini bilsin.
44 Sen xalqingni gʻanimlariga qarshi jang qilishga yuborganingda, ular Oʻzing tanlab olgan bu shaharga, Senga atab men qurgan uyga yuz burib, ibodat qilsalar, 45 osmondan turib ularning iltijolarini eshit, bajo ayla.
46 Sening oldingda ular gunoh qilganlarida, chunki gunoh qilmaydigan odamning oʻzi yoʻq, Sen gʻazablanib, ularni yaqin yoki uzoq yurtlarga asir qilib olib ketadigan dushmanlarning qoʻliga berganingda, 47 ular gʻanimlari yurtida asirlikda yurib, esini yigʻib olgach: «Gunoh qildik, shakkoklik qildik, aybdormiz», deb tavba qilib, Senga yolvorsalar, 48 gʻanimlar yurtida butun qalbi bilan, jonu dili bilan Senga qaytsalar, Oʻzing ota–bobolariga bergan yurtga, Oʻzing tanlab olgan shaharga, Senga atab men qurgan uyga yuz burib, Oʻzingga ibodat qilsalar, 49 samodan — makoningdan turib ularning qilgan iltijolarini eshit, bajo ayla. 50 Xalqing Senga qarshi qancha gunoh qilgan boʻlmasin, Senga qarshi qanchalik isyon qilgan boʻlmasin, ularni kechir. Xalqingni asir etgan yov koʻnglida shafqat qoʻzgʻatgin, toki ular xalqingga mehribonlik qilsin. 51 Axir, Isroil Sening xalqing, Sening ulushingdir. Ularni Misrdan — temir oʻchoq ichidan Oʻzing olib chiqqansan.
52 Xalqing Senga doimo iltijo qilganda, men, qulingning iltijolarini, xalqing iltijolarini eshitib, ularga doimo nazaringni solib marhamat qilgin. 53 Zotan, ota–bobolarimizni Misrdan olib chiqqaningda, quling Muso orqali aytganingday, ularni Oʻzingning ulushing qilib, dunyodagi hamma xalqdan ajratib olding, ey Egamiz Rabbiy!”
Sulaymonning soʻnggi duosi
54 Sulaymon Egamizning qurbongohi oldida tiz choʻkib, qoʻllarini koʻkka choʻzib, ibodat qilib boʻlgandan keyin, oʻrnidan turdi. 55 Sulaymon tik turganicha baland ovoz bilan Isroil jamoasini duo qildi:
56 “Egamizga hamdu sanolar boʻlsin! U vaʼdasiga koʻra, Oʻzining xalqi Isroilga tinchlik–omonlik berdi. U quli Muso orqali yaxshi vaʼdalar bergan edi, oʻsha vaʼdalarning birontasi ham bajarilmay qolmadi. 57 Egamiz Xudo ota–bobolarimiz bilan boʻlganiday, biz bilan ham boʻlsin, bizni tark etmasin, tashlab ketmasin. 58 Egamizning yoʻlidan yurmoq uchun, ota–bobolarimizga buyurgan amr, farmon va qonun–qoidalarga rioya etmogʻimiz uchun koʻnglimizni Oʻziga rom qilsin. 59 Egamizning oldida iltijo qilarkanman, shu iltijolarimga U quloq tutib, bu qulining va Oʻzining xalqi Isroilning kundalik ehtiyojlarini bajo aylasin, 60 toki dunyodagi jamiki qavmlar Egamiz — Xudo ekanini bilib qoʻysin. Undan boshqasi yoʻq. 61 Hozirgiday, Uning farmonlari boʻyicha yurmoq uchun, amrlariga rioya etmoq uchun chin yurakdan Egamiz Xudoga bogʻlaninglar.”
Sulaymon qurbonliklar keltiradi
62 Shundan keyin shoh va butun Isroil xalqi Egamizga atab qurbonlik qildilar. 63 Sulaymon 22.000 buqani, 120.000 qoʻyni Egamizga atab tinchlik qurbonligi qildi. Shu tariqa shoh va butun Isroil xalqi Maʼbadni Egamizga bagʻishladilar. 64 Shu kuni shoh Egamizning uyi oldidagi hovli oʻrtasini ham muqaddas qildi. Soʻng oʻsha yerda kuydiriladigan qurbonliklar, don nazrlari va tinchlik qurbonliklarining yogʻini nazr qildi, chunki bularning hammasi Egamizning huzuridagi bronza qurbongoh ustiga sigʻmagan edi. 65 Keyin Sulaymon va u bilan birga katta jamoa — Levo–Xomatdan tortib, Misr chegarasidagi irmoqqa qadar yerlarda yashaydigan butun Isroil xalqi Egamiz Xudo oldida Chayla bayramini nishonlashdi. Bayram oʻn toʻrt kun davom etdi. Ular yetti kun qurbongohning Xudoga bagʻishlanishini nishonlashdi, yetti kun Chayla bayramini qilishdi. 66 Chayla bayramidan keyin Sulaymon xalqqa ruxsat berdi, xalq shohni duo qildi. Shundan keyin Egamiz Oʻz quli Dovudga va Isroil xalqiga koʻrsatgan muruvvati tufayli hammaning koʻngli shodlikka toʻlib, uylariga qaytib ketdilar.
8–БОБ
Аҳд сандиғи Эгамизнинг уйига келтирилади
1 Шундан сўнг Сулаймон Эгамизнинг Аҳд сандиғини Довуд қалъасидан — Сиондан Эгамизнинг уйига олиб келмоқчи бўлди. Шу мақсадда у Исроил оқсоқолларини, ҳамма қабила йўлбошчиларини, Исроил халқи уруғбошиларини Қуддус шаҳрига чақиртирди. 2 Уларнинг ҳаммаси еттинчи ойда — Етаним ойида , Чайла байрами пайтида шоҳ Сулаймоннинг ҳузурига йиғилишди. 3 Исроил оқсоқолларининг ҳаммаси келгач, руҳонийлар Сандиқни ердан кўтаришди. 4 Руҳонийлар ва левилар, Эгамизнинг Сандиғи билан бирга, Учрашув чодирини , Чодирдаги барча муқаддас буюмларни Эгамизнинг уйига олиб келишди. 5 Шоҳ Сулаймон ва тўпланган бутун Исроил жамоаси Сандиқнинг олдида қўйлар, буқалар сўйиб, қурбонлик қилишди. Қурбонлик қилинган қўй ва буқалар шу қадар кўп эдики, ҳисобига етиб бўлмасди. 6 Руҳонийлар Эгамизнинг Аҳд сандиғини алоҳида аталган жойга — Энг муқаддас хонага, карубларнинг қанотлари остига қўйишди. 7 Карубларнинг қанотлари Сандиқ усти бўйлаб чўзилган ва Сандиқ ҳамда унинг ходаларини беркитиб турарди. 8 Ходалар шунчалик узун эдики, уларнинг учи Энг муқаддас хонанинг шундайгина олдидан кўриниб турарди, бошқа жойдан эса кўринмасди. Ходалар бугунгача ҳам ўша ерда турибди.
9 Сандиқнинг ичида иккита тош лавҳадан бошқа ҳеч нарса йўқ эди. Исроил халқи Мисрдан чиққандан кейин, Эгамиз Синай тоғида улар билан аҳд тузган эди. Ўшанда Мусо бу тош лавҳаларни Сандиқ ичига солиб қўйган эди.
10 Руҳонийлар Муқаддас хонадан чиқаётганларида, Эгамизнинг уйи булут билан тўлиб кетди. 11 Булут нур сочиб, кўзни қамаштирарди. Руҳонийлар хизматни давом эттириш учун у ерга киролмай қолдилар, чунки уй Эгамизнинг улуғворлиги билан тўлганди.
12 Шунда Сулаймон ибодат қилди:
— Эй Эгамиз! Сен, зимзиё зулматда маскан қиламан, деган эдинг. 13 Мана энди Сенга ажойиб бир уй, абадий истиқомат қилишинг учун бир маскан барпо қилдим.
Шоҳ Сулаймоннинг дуоси
14 Кейин шоҳ орқасига қайрилиб, тик турган жамики Исроил жамоасини дуо қилди. 15 Шоҳ деди:
“Исроил халқининг Худоси — Эгамизга ҳамду санолар бўлсин. У отам Довудга берган ваъдасини бажарди. 16 Эгамиз отамга шундай деган эди : «Халқим Исроилни Мисрдан олиб чиққан кунимдан бери Мен улуғланадиган уйни барпо қилиш учун Исроил қабилаларининг бирорта шаҳрини танламадим. Мен сени, эй Довуд, халқим Исроил устидан ҳукмдор бўлгин деб танладим.»
17 Исроил халқининг Худоси — Эгамизга атаб бир уй барпо қилмоқ отам Довуднинг нияти эди. 18 Лекин Эгамиз отам Довудга шундай деб айтди: «Модомики, Менга атаб бир уй барпо қилмоқни кўнглингга туккан экансан, яхши қилибсан. 19 Бироқ Менга атаб ўша уйни сен эмас, балки сенинг пушти камарингдан бино бўладиган ўғлинг барпо қилади.»
20 Эгамиз ваъда берган эди, бажо айлади: отам Довуднинг ўрнига тахтга мен чиқдим, Эгамиз ваъда этганидай, Исроил тахтига ўтирдим, Исроил халқининг Худоси — Эгамизга атаб бир уй барпо қилдим. 21 Ўша уйда Аҳд сандиғи учун ҳам жой тайёрладим. Эгамиз ота–боболаримизни Миср юртидан олиб чиққандан кейин, улар билан қилган аҳд лавҳаси шу Сандиқнинг ичида турибди.”
Сулаймоннинг ибодати
22 Сулаймон Эгамизнинг қурбонгоҳи олдида, Исроил жамоаси рўпарасида қўлларини кўкка чўзганича деди:
23 “Эй Исроил халқининг Худоси — Эгамиз! Ер юзида ҳам, осмону фалакда ҳам Сенга ўхшаши йўқ! Сенга бутун қалби билан боғланиб, Сен кўрсатган йўлдан юрадиган қулларингга Ўзинг аҳдингни содиқ сақлайсан. 24 Қулинг — отам Довудга Сен Ўз оғзинг билан берган ваъдаларингни бугун Ўз қўлинг билан бажо айладинг.
25 Эй Исроил халқининг Худоси — Эгамиз! Ўзингнинг қулингга — отам Довудга: «Болаларинг ҳам сенга ўхшаб олдимда ўйлаб қадамини боссалар, сенинг наслингдан бўлган эркак зоти то абад Исроил тахтида ўтиради», деб ваъда берган эдинг. Энди берган ваъдангни адо эт! 26 Эй Исроил халқининг Худоси! Қулингга — отам Довудга айтганларинг амалга ошсин, деб илтижо қиламан.
27 Эй Худо, Сен ер юзида яшармидинг?! Сен осмонга, ҳатто фалак тоқига ҳам сиғмассан. Фалак тоқи олдида мен қурган уй нима бўлибди?! 28 Эй Эгам Худо, бугун илтижо билан қилган ибодатимни қабул эт! Сенга ёлвориб қилаётган илтижоларимга жавоб бер. 29 Сен: «Мен ўша ерда улуғланай», деб айтган эдинг. Кўзларинг кечаю кундуз ўша жойга — ўша уйга қадалиб турсин. Мен, қулинг, ўша томонга қараб ибодат қиламан, ибодатларимни тингла. 30 Исроил халқи билан бирга ўша томонга қараб қилган илтижоларимизга қулоқ тут. Самолардан — Ўз маконингдан туриб қулоқ сол, эшитгин–у, гуноҳимиздан ўт.
31 Кимдир гуноҳкорликда айбланса, ўша одам келиб, шу уйингдаги қурбонгоҳинг олдида, айбсизман, деб онт ичса, 32 эй Эгам, самодан туриб қулоқ сол, қулларингни Ўзинг ҳукм эт. Гуноҳкорнинг қилмишини бўйнига қўй, жазосини бер. Гуноҳсизнинг эса ҳақлигини кўрсат, ҳақ бўлгани учун уни озод қил.
33 Халқинг Исроил Сенинг олдингда гуноҳ қилгани учун ёвга мағлуб бўлса, яна қайтиб Сени тан олса, ўша уйда Сенга ёлвориб илтижо қилса, 34 Сен самодан туриб, уларнинг илтижоларига қулоқ сол, гуноҳларидан ўт. Оталарига Ўзинг томондан берилган юртга уларни қайтар.
35 Улар Сенга қарши гуноҳ қилганлари учун осмон беркилиб, ёмғир ёғмаганда, улар ўша уйга қараб, Сени яна тан олиб илтижо қилсалар, Сен уларни гуноҳлари учун жазолаганингда, тавба қилсалар, 36 қулларинг Исроил халқига самодан туриб қулоқ сол, уларнинг гуноҳидан ўт. Уларга тўғри йўл кўрсат, токи ўша йўлдан юрсинлар, кейин халқингга мулк қилиб берган ерга ёмғир ёғдир.
37 Юртда очарчилик ё ўлат пайдо бўлса, гармсел , занг касали, чигиртка , қурт–қумурсқа босса ёки халқингни ёвлар қамал қилса, ёхуд кулфат, хасталик уларнинг бошига келса, 38 ҳар қандай инсон ёки халқинг Исроил Сенга ёлвориб ибодат қилса, ҳар ким ўз юрагидаги дардини айтиб, бу уй томонга қўлларини чўзса, 39-40 Сен осмондан — масканингдан туриб қулоқ сол ва уларнинг гуноҳидан ўт. Ҳар бирининг тутган йўлига қара, хизматига яраша бер, токи Сен Ўзинг ота–боболаримизга берган юртда умрларининг охиригача Сендан қўрқиб яшасинлар. Зотан, жамики инсон боласининг кўнглидагини ёлғиз Сен биласан, холос.
41 Халқинг Исроилдан бўлмаган бегона одам Сени деб узоқ юртдан келиб, 42 Сенинг шуҳратинг, қудратинг ва ажойиботларинг ҳақида эшитиб, ўша уйга қараб ибодат қилса, 43 Сен маконингдан туриб қулоқ сол. Ўша одамнинг сўраганини бажо айла, токи ер юзидаги ҳамма халқлар Сени билсин, халқинг Исроил каби, Сендан ҳайиқадиган бўлсин. Мен барпо қилган шу уй Сенга атаб қилинганини билсин.
44 Сен халқингни ғанимларига қарши жанг қилишга юборганингда, улар Ўзинг танлаб олган бу шаҳарга, Сенга атаб мен қурган уйга юз буриб, ибодат қилсалар, 45 осмондан туриб уларнинг илтижоларини эшит, бажо айла.
46 Сенинг олдингда улар гуноҳ қилганларида, чунки гуноҳ қилмайдиган одамнинг ўзи йўқ, Сен ғазабланиб, уларни яқин ёки узоқ юртларга асир қилиб олиб кетадиган душманларнинг қўлига берганингда, 47 улар ғанимлари юртида асирликда юриб, эсини йиғиб олгач: «Гуноҳ қилдик, шаккоклик қилдик, айбдормиз», деб тавба қилиб, Сенга ёлворсалар, 48 ғанимлар юртида бутун қалби билан, жону дили билан Сенга қайтсалар, Ўзинг ота–боболарига берган юртга, Ўзинг танлаб олган шаҳарга, Сенга атаб мен қурган уйга юз буриб, Ўзингга ибодат қилсалар, 49 самодан — маконингдан туриб уларнинг қилган илтижоларини эшит, бажо айла. 50 Халқинг Сенга қарши қанча гуноҳ қилган бўлмасин, Сенга қарши қанчалик исён қилган бўлмасин, уларни кечир. Халқингни асир этган ёв кўнглида шафқат қўзғатгин, токи улар халқингга меҳрибонлик қилсин. 51 Ахир, Исроил Сенинг халқинг, Сенинг улушингдир. Уларни Мисрдан — темир ўчоқ ичидан Ўзинг олиб чиққансан.
52 Халқинг Сенга доимо илтижо қилганда, мен, қулингнинг илтижоларини, халқинг илтижоларини эшитиб, уларга доимо назарингни солиб марҳамат қилгин. 53 Зотан, ота–боболаримизни Мисрдан олиб чиққанингда, қулинг Мусо орқали айтганингдай, уларни Ўзингнинг улушинг қилиб, дунёдаги ҳамма халқдан ажратиб олдинг, эй Эгамиз Раббий!”
Сулаймоннинг сўнгги дуоси
54 Сулаймон Эгамизнинг қурбонгоҳи олдида тиз чўкиб, қўлларини кўкка чўзиб, ибодат қилиб бўлгандан кейин, ўрнидан турди. 55 Сулаймон тик турганича баланд овоз билан Исроил жамоасини дуо қилди:
56 “Эгамизга ҳамду санолар бўлсин! У ваъдасига кўра, Ўзининг халқи Исроилга тинчлик–омонлик берди. У қули Мусо орқали яхши ваъдалар берган эди, ўша ваъдаларнинг биронтаси ҳам бажарилмай қолмади. 57 Эгамиз Худо ота–боболаримиз билан бўлганидай, биз билан ҳам бўлсин, бизни тарк этмасин, ташлаб кетмасин. 58 Эгамизнинг йўлидан юрмоқ учун, ота–боболаримизга буюрган амр, фармон ва қонун–қоидаларга риоя этмоғимиз учун кўнглимизни Ўзига ром қилсин. 59 Эгамизнинг олдида илтижо қиларканман, шу илтижоларимга У қулоқ тутиб, бу қулининг ва Ўзининг халқи Исроилнинг кундалик эҳтиёжларини бажо айласин, 60 токи дунёдаги жамики қавмлар Эгамиз — Худо эканини билиб қўйсин. Ундан бошқаси йўқ. 61 Ҳозиргидай, Унинг фармонлари бўйича юрмоқ учун, амрларига риоя этмоқ учун чин юракдан Эгамиз Худога боғланинглар.”
Сулаймон қурбонликлар келтиради
62 Шундан кейин шоҳ ва бутун Исроил халқи Эгамизга атаб қурбонлик қилдилар. 63 Сулаймон 22.000 буқани, 120.000 қўйни Эгамизга атаб тинчлик қурбонлиги қилди. Шу тариқа шоҳ ва бутун Исроил халқи Маъбадни Эгамизга бағишладилар. 64 Шу куни шоҳ Эгамизнинг уйи олдидаги ҳовли ўртасини ҳам муқаддас қилди. Сўнг ўша ерда куйдириладиган қурбонликлар, дон назрлари ва тинчлик қурбонликларининг ёғини назр қилди, чунки буларнинг ҳаммаси Эгамизнинг ҳузуридаги бронза қурбонгоҳ устига сиғмаган эди. 65 Кейин Сулаймон ва у билан бирга катта жамоа — Лево–Хоматдан тортиб, Миср чегарасидаги ирмоққа қадар ерларда яшайдиган бутун Исроил халқи Эгамиз Худо олдида Чайла байрамини нишонлашди. Байрам ўн тўрт кун давом этди. Улар етти кун қурбонгоҳнинг Худога бағишланишини нишонлашди, етти кун Чайла байрамини қилишди. 66 Чайла байрамидан кейин Сулаймон халққа рухсат берди, халқ шоҳни дуо қилди. Шундан кейин Эгамиз Ўз қули Довудга ва Исроил халқига кўрсатган муруввати туфайли ҳамманинг кўнгли шодликка тўлиб, уйларига қайтиб кетдилар.
