28–BOB
1 Shunday qilib, Isʼhoq Yoqubni chaqirtirib, uni duo qildi va shunday maslahat berdi:
— Kanʼonlik qizlarga uylanma. 2 Hoziroq Paddon–Oramga — bobong Batuvalning xonadoniga joʻna. U yerda togʻang Lobonning qizlaridan birortasiga uylan. 3 Qodir Xudo baraka berib, seni koʻpaytirsin. Sening naslingdan koʻp xalqlar kelib chiqsin. 4 Xudo Ibrohimga vaʼda qilgan barakasini senga va sening naslingga ato qilsin. Biz hozir musofir boʻlib yashayotgan, Xudo Ibrohimga bergan shu yurt sening mulking boʻlsin.
5 Shunday qilib, Isʼhoq Yoqubni joʻnatdi. Yoqub Paddon–Oramga — Oramlik Batuvalning oʻgʻli, togʻasi Lobonnikiga ketdi.
Esov boshqa xotinga uylanadi
6-7 Esov eshitdiki, otasi Yoqubni duo qilib, uni Paddon–Oramga joʻnatibdi. Yoqub ota–onasining gaplariga itoat etib, Paddon–Oramga ketibdi. Otasi Yoqubga: “Oʻsha yerdan uylangin”, debdi, “Kanʼonlik qizlarga uylanma”, deb ogohlantiribdi. 8 Kanʼonlik xotinlari otasiga yoqmasligini Esov tushunib yetdi. 9 Esov amakisi Ismoilning xonadoniga bordi va xotinlari ustiga, Ibrohim oʻgʻli Ismoilning qizlaridan biriga uylandi. Yangi xotinining ismi Maxalat edi. Maxalatning Navayot degan akasi ham bor edi.
Yoqub Baytilda tush koʻradi
10 Yoqub Bersheba shahridan chiqib, Xoron tomonga qarab ketdi. 11 U bir joyga yetib kelganda, kun botgan edi. Shuning uchun oʻsha yerda tunashga toʻxtadi. U bir tosh topdi–da, toshni boshining ostiga qoʻyib uxlagani yotdi. 12 Bir payt u tushida bir zinapoyani koʻrdi. Zinapoyaning pasti yerga, tepasi esa osmonga tegib turganmish. Xudoning farishtalari zinapoyadan chiqib, tushayotgan emishlar. 13 Zinapoyaning yonida Egamiz turgan emish. Egamiz Yoqubga shunday debdi:
— Men bobong Ibrohimning, otang Isʼhoqning Xudosi — Egangman. Hozir sen yotgan yer oʻzingniki boʻladi. Bu yerni senga va sening naslingga beraman. 14 Sening nasling yerning qumi singari son–sanoqsiz boʻladi. Ular gʻarbu sharqqa, shimolu janubga qarab yer yuziga yoyilib ketadilar. Yer yuzidagi hamma xalqlar sen va sening nasling orqali baraka topadi. 15 Shuni bilginki, Men sen bilan birgaman, qayerga bormagin, Men seni saqlayman. Shu yurtga seni yana qaytarib olib kelaman. Men seni hech qachon tark etmayman, bergan vaʼdalarimni oxirigacha bajaraman.
16 Yoqub uygʻonib ketdi va: “Haqiqatan ham Egamiz shu yerda ekan, men esa buni bilmabman”, dedi. 17 U qoʻrqib ketdi: “Bu joy Xudoning uyi ekan, samoga ochiladigan darvozaning oʻzi! Naqadar qoʻrqinchli–ya bu joy!” dedi.
18 Yoqub saharda turdi. Boshining ostiga qoʻygan toshni olib, yodgorlik qilib oʻrnatdi. Keyin yodgorlik toshining ustidan Xudoga atab zaytun moyi quydi. 19 Ilgari bu joyning nomi Luz edi. Yoqub esa bu joyga Baytil deb nom berdi. 20 Soʻng Yoqub quyidagicha qasam ichdi: “Agar Xudo men bilan birga boʻlsa, boradigan shu yoʻlimda meni asrasa, menga rizq–roʻzimni va kiyim bersa, 21 otamning xonadoniga eson–omon qaytarib olib kelsa, Egam mening Xudoyim boʻladi. 22 Men yodgorlik qilib oʻrnatgan shu tosh Xudoga sajda qiladigan joy boʻladi. Xudo menga bergan hamma narsaning oʻndan birini ushr qilib albatta beraman.”
28–БОБ
1 Шундай қилиб, Исҳоқ Ёқубни чақиртириб, уни дуо қилди ва шундай маслаҳат берди:
— Канъонлик қизларга уйланма. 2 Ҳозироқ Паддон–Орамга — бобонг Батувалнинг хонадонига жўна. У ерда тоғанг Лобоннинг қизларидан бирортасига уйлан. 3 Қодир Худо барака бериб, сени кўпайтирсин. Сенинг наслингдан кўп халқлар келиб чиқсин. 4 Худо Иброҳимга ваъда қилган баракасини сенга ва сенинг наслингга ато қилсин. Биз ҳозир мусофир бўлиб яшаётган, Худо Иброҳимга берган шу юрт сенинг мулкинг бўлсин.
5 Шундай қилиб, Исҳоқ Ёқубни жўнатди. Ёқуб Паддон–Орамга — Орамлик Батувалнинг ўғли, тоғаси Лобонникига кетди.
Эсов бошқа хотинга уйланади
6-7 Эсов эшитдики, отаси Ёқубни дуо қилиб, уни Паддон–Орамга жўнатибди. Ёқуб ота–онасининг гапларига итоат этиб, Паддон–Орамга кетибди. Отаси Ёқубга: “Ўша ердан уйлангин”, дебди, “Канъонлик қизларга уйланма”, деб огоҳлантирибди. 8 Канъонлик хотинлари отасига ёқмаслигини Эсов тушуниб етди. 9 Эсов амакиси Исмоилнинг хонадонига борди ва хотинлари устига, Иброҳим ўғли Исмоилнинг қизларидан бирига уйланди. Янги хотинининг исми Махалат эди. Махалатнинг Наваёт деган акаси ҳам бор эди.
Ёқуб Байтилда туш кўради
10 Ёқуб Бершеба шаҳридан чиқиб, Хорон томонга қараб кетди. 11 У бир жойга етиб келганда, кун ботган эди. Шунинг учун ўша ерда тунашга тўхтади. У бир тош топди–да, тошни бошининг остига қўйиб ухлагани ётди. 12 Бир пайт у тушида бир зинапояни кўрди. Зинапоянинг пасти ерга, тепаси эса осмонга тегиб турганмиш. Худонинг фаришталари зинапоядан чиқиб, тушаётган эмишлар. 13 Зинапоянинг ёнида Эгамиз турган эмиш. Эгамиз Ёқубга шундай дебди:
— Мен бобонг Иброҳимнинг, отанг Исҳоқнинг Худоси — Эгангман. Ҳозир сен ётган ер ўзингники бўлади. Бу ерни сенга ва сенинг наслингга бераман. 14 Сенинг наслинг ернинг қуми сингари сон–саноқсиз бўлади. Улар ғарбу шарққа, шимолу жанубга қараб ер юзига ёйилиб кетадилар. Ер юзидаги ҳамма халқлар сен ва сенинг наслинг орқали барака топади. 15 Шуни билгинки, Мен сен билан биргаман, қаерга бормагин, Мен сени сақлайман. Шу юртга сени яна қайтариб олиб келаман. Мен сени ҳеч қачон тарк этмайман, берган ваъдаларимни охиригача бажараман.
16 Ёқуб уйғониб кетди ва: “Ҳақиқатан ҳам Эгамиз шу ерда экан, мен эса буни билмабман”, деди. 17 У қўрқиб кетди: “Бу жой Худонинг уйи экан, самога очиладиган дарвозанинг ўзи! Нақадар қўрқинчли–я бу жой!” деди.
18 Ёқуб саҳарда турди. Бошининг остига қўйган тошни олиб, ёдгорлик қилиб ўрнатди. Кейин ёдгорлик тошининг устидан Худога атаб зайтун мойи қуйди. 19 Илгари бу жойнинг номи Луз эди. Ёқуб эса бу жойга Байтил деб ном берди. 20 Сўнг Ёқуб қуйидагича қасам ичди: “Агар Худо мен билан бирга бўлса, борадиган шу йўлимда мени асраса, менга ризқ–рўзимни ва кийим берса, 21 отамнинг хонадонига эсон–омон қайтариб олиб келса, Эгам менинг Худойим бўлади. 22 Мен ёдгорлик қилиб ўрнатган шу тош Худога сажда қиладиган жой бўлади. Худо менга берган ҳамма нарсанинг ўндан бирини ушр қилиб албатта бераман.”
