26–BOB
Dovud yana Shoulning jonini saqlab qoladi
1 Zifliklar Givoga — Shoulning huzuriga kelib: “Dovud Yishmon chetidagi Xaxilo tepaligida yashirinib yuribdi”, deb xabar yetkazishdi. 2 Shoul uch mingta saralangan Isroil sipohi bilan Dovudni qidirib Zif dasht–biyoboniga bordi. 3 U Xaxilo tepaligidagi yoʻl boʻyida qarorgoh qurdi, bu tepalik Yishmon sahrosining chetida edi. Dovud hali ham sahroda yashirinib yurardi. Oʻz orqasidan Shoulning tushganini bilib, Dovud 4 aygʻoqchilar joʻnatdi. Shu tariqa Shoulning shu yerga kelganini aniq bilib oldi.
5 Dovud Shoulning qarorgohi tomon yaqin borib, Shoul bilan lashkarboshi Abnurning uxlayotgan joyini koʻrdi. Shoul qarorgohning oʻrtasida, sipohlar esa uning atrofida yotgan edilar. 6 Shu payt Dovud Oximalek bilan Abushaydan:
— Kim men bilan qarorgohga — Shoulning yoniga kiradi? — deb soʻradi. Oximalek Xet xalqidan edi. Abushay Zeruyaning oʻgʻli boʻlib, Yoʻabning akasi edi.
— Men siz bilan boraman, — dedi Abushay.
7 Dovud bilan Abushay oʻsha kun kechasi qarorgohga kirishdi. Shoul nayzasini bosh tomoniga yerga sanchib qoʻyib, qarorgohning oʻrtasida uxlab yotardi. Abnur bilan sipohlar uning atrofida uxlashardi.
8 — Bugun Xudo gʻanimingizni sizning qoʻlingizga berdi, — dedi Abushay Dovudga. — Endi ijozat bering, uni nayza bilan bir urib yerga mixlab qoʻyayin. Ikkinchi marta urishimga hojat qolmaydi.
9 — Yoʻq, uni oʻldirmaysan, — dedi Dovud, — Egamiz moy surtib tanlagan shohga qoʻl koʻtarganni sira oqlab boʻlmaydi. 10 Xudo shohid! Shoulni yo Xudo uradi, yo uning kuni bitib olamdan oʻtadi, yoki jangda halok boʻladi. 11 Ammo Egamiz moy surtib tanlagan shohga qoʻl koʻtarishdan meni Xudoning Oʻzi saqlasin. Mayli, Shoulning bosh tomonidagi nayza bilan suvdonini olib ketamiz.
12 Dovud Shoulning bosh tomonidagi nayzasi va suvdonini oldi. Keyin u yerdan qaytishdi. Ularni hech kim koʻrmadi, biror kimsa boʻlib oʻtgan voqeani bilmay qoldi, hech kim uygʻonmadi ham. Hamma uxlab yotardi, zotan, Egamiz ularni qattiq uxlatib qoʻygan edi. 13 Dovud narigi tomonga oʻtib, uzoqroqdagi tepalikning ustiga chiqdi, Shoulning sipohlari bilan uning orasida anchagina masofa bor edi. 14 Oʻsha yerdan Abnurni va odamlarini chaqirib:
— Ey Abnur, menga javob ber–chi! — dedi.
— Sen kimsan, nega baqirib shohimizni bezovta qilyapsan? — soʻradi Abnur.
15 — Sen katta odamsan, Abnur, toʻgʻrimi gapim? — dedi Dovud. — Butun Isroilda senga teng keladigani yoʻq. Shoh hazratlarini bittasi oʻldirmoqchi boʻlib, qarorgohga kirdi, nega shohni muhofaza etmading? 16 Bu qilgan ishing yomon. Xudo haqi, oʻzing ham, odamlaring ham oʻlimga loyiqsizlar, chunki janobi oliylarini — Egamiz moy surtib tanlagan shohni muhofaza etmadingizlar. Qarab koʻr–chi, shohning bosh tomonidagi nayzasi bilan suvdoni qayerda ekan?
17 Shoul Dovudning ovozini tanidi:
— Bu sening ovozingmi, Dovud oʻgʻlim? — deb soʻradi.
— Ha, shoh hazratlari, menman, — javob berdi Dovud. 18 — Janobi oliylari! Men, qulingizni nega taʼqib qilaverasiz? Men nima qildim? Gunohim nima? 19 Shoh hazratlari! Marhamat qilib men, qulingizning soʻzlariga quloq soling. Agar sizni menga qarshi qoʻzgʻatgan Egamiz boʻlsa, nazr atang, U tinchlansin. Agar bu ishni insonlar qilgan boʻlsa, Egamiz oldida laʼnati boʻlsinlar. Chunki ular Egamizning yeridan meni haydab: “Bor, begona xudolarga xizmat qil ”, deyayotganday boʻlyapti. 20 Ishqilib, qonim Egamizning huzuridan uzoq yerlarga toʻkilmasin. Nima uchun, ey shohim, burgaday arzimas bir insonni ovlashga chiqdingiz?! Nechun, togʻlardagi kaklikni ovlaganday, meni ovlab yuribsiz?!
21 — Gunoh qildim, Dovud oʻgʻlim, beri kel, — dedi Shoul. — Bugun mening hayotim sen uchun qadrli ekanini bildim. Endi senga sira yomonlik qilmayman. Haqiqatan ham, nodonlik qildim, qattiq yanglishdim.
22 — Mana shohimizning nayzasi, yigitlaringizdan biri kelib olsin, — dedi Dovud, 23 — Egamiz har bir odamning toʻgʻriligiga va sadoqatiga yarasha mukofot beradi. Bugun Egamiz sizni qoʻlimga bergan boʻlsa–da, men Egamizning moy surtib tanlaganiga qoʻl koʻtarishni istamadim. 24 Bugun sizning hayotingizni saqlaganimday, Egamiz mening hayotimni ham shunday saqlasin. U meni har qanday balolardan asrasin.
25 — Dovud oʻgʻlim, Xudo seni yorlaqasin, sen albatta buyuk ishlar qilasan, ulugʻ zafarlarga erishasan, — dedi Shoul. Shundan keyin Dovud oʻz yoʻliga ketdi, Shoul esa uyiga qaytdi.
26–БОБ
Довуд яна Шоулнинг жонини сақлаб қолади
1 Зифликлар Гивога — Шоулнинг ҳузурига келиб: “Довуд Йишмон четидаги Хахило тепалигида яшириниб юрибди”, деб хабар етказишди. 2 Шоул уч мингта сараланган Исроил сипоҳи билан Довудни қидириб Зиф дашт–биёбонига борди. 3 У Хахило тепалигидаги йўл бўйида қароргоҳ қурди, бу тепалик Йишмон саҳросининг четида эди. Довуд ҳали ҳам саҳрода яшириниб юрарди. Ўз орқасидан Шоулнинг тушганини билиб, Довуд 4 айғоқчилар жўнатди. Шу тариқа Шоулнинг шу ерга келганини аниқ билиб олди.
5 Довуд Шоулнинг қароргоҳи томон яқин бориб, Шоул билан лашкарбоши Абнурнинг ухлаётган жойини кўрди. Шоул қароргоҳнинг ўртасида, сипоҳлар эса унинг атрофида ётган эдилар. 6 Шу пайт Довуд Охималек билан Абушайдан:
— Ким мен билан қароргоҳга — Шоулнинг ёнига киради? — деб сўради. Охималек Хет халқидан эди. Абушай Зеруянинг ўғли бўлиб, Йўабнинг акаси эди.
— Мен сиз билан бораман, — деди Абушай.
7 Довуд билан Абушай ўша кун кечаси қароргоҳга киришди. Шоул найзасини бош томонига ерга санчиб қўйиб, қароргоҳнинг ўртасида ухлаб ётарди. Абнур билан сипоҳлар унинг атрофида ухлашарди.
8 — Бугун Худо ғанимингизни сизнинг қўлингизга берди, — деди Абушай Довудга. — Энди ижозат беринг, уни найза билан бир уриб ерга михлаб қўяйин. Иккинчи марта уришимга ҳожат қолмайди.
9 — Йўқ, уни ўлдирмайсан, — деди Довуд, — Эгамиз мой суртиб танлаган шоҳга қўл кўтарганни сира оқлаб бўлмайди. 10 Худо шоҳид! Шоулни ё Худо уради, ё унинг куни битиб оламдан ўтади, ёки жангда ҳалок бўлади. 11 Аммо Эгамиз мой суртиб танлаган шоҳга қўл кўтаришдан мени Худонинг Ўзи сақласин. Майли, Шоулнинг бош томонидаги найза билан сувдонини олиб кетамиз.
12 Довуд Шоулнинг бош томонидаги найзаси ва сувдонини олди. Кейин у ердан қайтишди. Уларни ҳеч ким кўрмади, бирор кимса бўлиб ўтган воқеани билмай қолди, ҳеч ким уйғонмади ҳам. Ҳамма ухлаб ётарди, зотан, Эгамиз уларни қаттиқ ухлатиб қўйган эди. 13 Довуд нариги томонга ўтиб, узоқроқдаги тепаликнинг устига чиқди, Шоулнинг сипоҳлари билан унинг орасида анчагина масофа бор эди. 14 Ўша ердан Абнурни ва одамларини чақириб:
— Эй Абнур, менга жавоб бер–чи! — деди.
— Сен кимсан, нега бақириб шоҳимизни безовта қиляпсан? — сўради Абнур.
15 — Сен катта одамсан, Абнур, тўғрими гапим? — деди Довуд. — Бутун Исроилда сенга тенг келадигани йўқ. Шоҳ ҳазратларини биттаси ўлдирмоқчи бўлиб, қароргоҳга кирди, нега шоҳни муҳофаза этмадинг? 16 Бу қилган ишинг ёмон. Худо ҳақи, ўзинг ҳам, одамларинг ҳам ўлимга лойиқсизлар, чунки жаноби олийларини — Эгамиз мой суртиб танлаган шоҳни муҳофаза этмадингизлар. Қараб кўр–чи, шоҳнинг бош томонидаги найзаси билан сувдони қаерда экан?
17 Шоул Довуднинг овозини таниди:
— Бу сенинг овозингми, Довуд ўғлим? — деб сўради.
— Ҳа, шоҳ ҳазратлари, менман, — жавоб берди Довуд. 18 — Жаноби олийлари! Мен, қулингизни нега таъқиб қилаверасиз? Мен нима қилдим? Гуноҳим нима? 19 Шоҳ ҳазратлари! Марҳамат қилиб мен, қулингизнинг сўзларига қулоқ солинг. Агар сизни менга қарши қўзғатган Эгамиз бўлса, назр атанг, У тинчлансин. Агар бу ишни инсонлар қилган бўлса, Эгамиз олдида лаънати бўлсинлар. Чунки улар Эгамизнинг еридан мени ҳайдаб: “Бор, бегона худоларга хизмат қил ”, деяётгандай бўляпти. 20 Ишқилиб, қоним Эгамизнинг ҳузуридан узоқ ерларга тўкилмасин. Нима учун, эй шоҳим, бургадай арзимас бир инсонни овлашга чиқдингиз?! Нечун, тоғлардаги какликни овлагандай, мени овлаб юрибсиз?!
21 — Гуноҳ қилдим, Довуд ўғлим, бери кел, — деди Шоул. — Бугун менинг ҳаётим сен учун қадрли эканини билдим. Энди сенга сира ёмонлик қилмайман. Ҳақиқатан ҳам, нодонлик қилдим, қаттиқ янглишдим.
22 — Мана шоҳимизнинг найзаси, йигитларингиздан бири келиб олсин, — деди Довуд, 23 — Эгамиз ҳар бир одамнинг тўғрилигига ва садоқатига яраша мукофот беради. Бугун Эгамиз сизни қўлимга берган бўлса–да, мен Эгамизнинг мой суртиб танлаганига қўл кўтаришни истамадим. 24 Бугун сизнинг ҳаётингизни сақлаганимдай, Эгамиз менинг ҳаётимни ҳам шундай сақласин. У мени ҳар қандай балолардан асрасин.
25 — Довуд ўғлим, Худо сени ёрлақасин, сен албатта буюк ишлар қиласан, улуғ зафарларга эришасан, — деди Шоул. Шундан кейин Довуд ўз йўлига кетди, Шоул эса уйига қайтди.
