3–BOB
Odam Ato va Momo Havo gunoh qiladi
1 Parvardigor Egamiz hamma yovvoyi hayvonlarni ham yaratgan edi. Oʻsha hayvonlar orasida ancha ayyori ilon edi. Ilon xotindan:
— Haqiqatan ham Xudo, bogʻdagi bironta daraxtning mevasidan yemanglar, deb aytdimi? — deb soʻradi.
2 Xotin ilonga:
— Yoʻgʻ–e, biz bogʻdagi hamma daraxtlarning mevasidan yeyishimiz mumkin, — deb javob berdi. 3 — Lekin Xudo, bogʻ oʻrtasidagi daraxtning mevasidan yemanglar ham, tegmanglar ham, aks holda, oʻlasizlar, deb aytgan.
4 Ilon esa xotinga:
— Yoʻq, oʻlmaysizlar, — dedi. 5 — Chunki Xudo biladiki, sizlar bu mevalardan yesangiz, koʻzlaringiz ochilib, sizlar ham barcha yaxshi va yomon narsalarni biladigan boʻlib, Xudoga oʻxshab qolasizlar.
6 Xotin qarasaki, oʻsha daraxt koʻzga chiroyli koʻrinadi, mevalari juda yeyishli ekan. Xotin: “Qaniydi mevalar menga donolik ato qilsa”, deb orzu qildi. U daraxtning mevasidan olib yedi, keyin yonida turgan eriga ham berdi. Eri ham yedi. 7 Oʻsha zahoti ikkovining ham koʻzlari ochilib, ular yalangʻoch ekanliklarini angladilar, anjir barglarini sonlari atrofiga tizib, oʻzlariga yopinchiq yasadilar.
8 Oqshom payti shabada esib turganda, odam va xotini bogʻda Parvardigor Egamizning yurganini bildilar. Ular Parvardigor Egamizning nazaridan qochib, bogʻdagi daraxtlar orasiga yashirindilar. 9 Parvardigor Egamiz:
— Qayerdasan? — deb odamni chaqirdi. 10 Odam:
— Men bogʻda yurganingni bildim–u, yalangʻoch boʻlganim uchun qoʻrqib, yashirindim, — dedi.
11 — Yalangʻoch ekaningni senga kim aytdi? — deb soʻradi Xudo. — Yoki Men, yemanglar, deb amr etgan daraxtning mevasidan yedingmi?
12 Odam javob berdi:
— Oʻzing menga bergan xotin oʻsha daraxtning mevasidan menga berdi, men ham yedim.
13 Shunda Parvardigor Egamiz xotinga:
— Bu nima qilganing? — dedi.
— Ilon meni aldadi, men mevadan yedim, — dedi xotin.
Xudo hukm qiladi
14 Parvardigor Egamiz ilonga shunday dedi:
“Shu qilmishlaring uchun
Laʼnati boʻlgaysan barcha jonzotlar orasida
Va jamiki yovvoyi hayvonlar orasida.
Qorning bilan sudralib yurgaysan,
Umring boʻyi tuproq yegaysan.
15 Dushmanlik paydo qilaman sen bilan xotin oʻrtasida,
Sening zoting bilan uning zoti orasida.
Uning zoti ezib tashlaydi sening boshingni,
Sen chaqib olasan uning tovonini.”
16 Xotinga esa shunday dedi:
“Homiladorligingda gʻoyat azob beraman,
Mashaqqat ila bola tugʻasan.
Ammo eringni qoʻmsayverasan,
Ering esa hokim boʻladi sening ustingdan.”
17 Parvardigor Egamiz odamga shunday dedi:
“Xotiningning gapiga kirganing uchun,
Men, yema, deb taqiqlagan mevani yeganing uchun
Sen tufayli yerni laʼnati qildim.
Butun umring boʻyi timdalab yerni,
Yerdan oʻtkazasan tirikchiligingni.
18 Yerning hosili yemishing boʻlsa ham,
Yer sen uchun tikanlaru qushqoʻnmas oʻstiradi.
19 Sen tuproqdan yaralgansan,
To tuproqqa qaytguningga qadar,
Peshana tering bilan non yeysan.
Zero, sen tuproqdirsan
Va tuproqqa qaytasan.”
20 Xotin jamiki insonlarning onasi boʻlgani uchun, Odam Ato unga Momo Havo deb ism berdi. 21 Odam Ato va uning xotini uchun Parvardigor Egamiz teridan kiyim–kechak yasab, ularni kiyintirib qoʻydi.
Odam Ato va Momo Havo Adan bogʻidan quviladilar
22 Keyin Parvardigor Egamiz shunday dedi: “Mana, inson hamma narsani — yaxshilik va yomonlikni bilib, Bizga oʻxshab qoldi. Endi u qoʻlini uzatib, hayot daraxti mevasidan ham olmasin, mevani yeb, abadiy yashaydigan boʻlib qolmasin.” 23 Shu sababdan Parvardigor Egamiz Odam Atoni va Momo Havoni Adan bogʻidan chiqarib yubordi. U Odam Atoni yerning tuprogʻidan yasagan edi, unga endi oʻsha yerni ishlashga berdi. 24 U Odam Atoni haydab yuborgandan keyin, hayot daraxtiga boradigan yoʻlni qoʻriqlash uchun Adan bogʻining sharq tomoniga karublarni va doimo aylanib turadigan alangali qilichni oʻrnatdi.
3–БОБ
Одам Ато ва Момо Ҳаво гуноҳ қилади
1 Парвардигор Эгамиз ҳамма ёввойи ҳайвонларни ҳам яратган эди. Ўша ҳайвонлар орасида анча айёри илон эди. Илон хотиндан:
— Ҳақиқатан ҳам Худо, боғдаги биронта дарахтнинг мевасидан еманглар, деб айтдими? — деб сўради.
2 Хотин илонга:
— Йўғ–э, биз боғдаги ҳамма дарахтларнинг мевасидан ейишимиз мумкин, — деб жавоб берди. 3 — Лекин Худо, боғ ўртасидаги дарахтнинг мевасидан еманглар ҳам, тегманглар ҳам, акс ҳолда, ўласизлар, деб айтган.
4 Илон эса хотинга:
— Йўқ, ўлмайсизлар, — деди. 5 — Чунки Худо биладики, сизлар бу мевалардан есангиз, кўзларингиз очилиб, сизлар ҳам барча яхши ва ёмон нарсаларни биладиган бўлиб, Худога ўхшаб қоласизлар.
6 Хотин қарасаки, ўша дарахт кўзга чиройли кўринади, мевалари жуда ейишли экан. Хотин: “Қанийди мевалар менга донолик ато қилса”, деб орзу қилди. У дарахтнинг мевасидан олиб еди, кейин ёнида турган эрига ҳам берди. Эри ҳам еди. 7 Ўша заҳоти икковининг ҳам кўзлари очилиб, улар яланғоч эканликларини англадилар, анжир баргларини сонлари атрофига тизиб, ўзларига ёпинчиқ ясадилар.
8 Оқшом пайти шабада эсиб турганда, одам ва хотини боғда Парвардигор Эгамизнинг юрганини билдилар. Улар Парвардигор Эгамизнинг назаридан қочиб, боғдаги дарахтлар орасига яшириндилар. 9 Парвардигор Эгамиз:
— Қаердасан? — деб одамни чақирди. 10 Одам:
— Мен боғда юрганингни билдим–у, яланғоч бўлганим учун қўрқиб, яшириндим, — деди.
11 — Яланғоч эканингни сенга ким айтди? — деб сўради Худо. — Ёки Мен, еманглар, деб амр этган дарахтнинг мевасидан едингми?
12 Одам жавоб берди:
— Ўзинг менга берган хотин ўша дарахтнинг мевасидан менга берди, мен ҳам едим.
13 Шунда Парвардигор Эгамиз хотинга:
— Бу нима қилганинг? — деди.
— Илон мени алдади, мен мевадан едим, — деди хотин.
Худо ҳукм қилади
14 Парвардигор Эгамиз илонга шундай деди:
“Шу қилмишларинг учун
Лаънати бўлгайсан барча жонзотлар орасида
Ва жамики ёввойи ҳайвонлар орасида.
Қорнинг билан судралиб юргайсан,
Умринг бўйи тупроқ егайсан.
15 Душманлик пайдо қиламан сен билан хотин ўртасида,
Сенинг зотинг билан унинг зоти орасида.
Унинг зоти эзиб ташлайди сенинг бошингни,
Сен чақиб оласан унинг товонини.”
16 Хотинга эса шундай деди:
“Ҳомиладорлигингда ғоят азоб бераман,
Машаққат ила бола туғасан.
Аммо эрингни қўмсайверасан,
Эринг эса ҳоким бўлади сенинг устингдан.”
17 Парвардигор Эгамиз одамга шундай деди:
“Хотинингнинг гапига кирганинг учун,
Мен, ема, деб тақиқлаган мевани еганинг учун
Сен туфайли ерни лаънати қилдим.
Бутун умринг бўйи тимдалаб ерни,
Ердан ўтказасан тирикчилигингни.
18 Ернинг ҳосили емишинг бўлса ҳам,
Ер сен учун тиканлару қушқўнмас ўстиради.
19 Сен тупроқдан яралгансан,
То тупроққа қайтгунингга қадар,
Пешана теринг билан нон ейсан.
Зеро, сен тупроқдирсан
Ва тупроққа қайтасан.”
20 Хотин жамики инсонларнинг онаси бўлгани учун, Одам Ато унга Момо Ҳаво деб исм берди. 21 Одам Ато ва унинг хотини учун Парвардигор Эгамиз теридан кийим–кечак ясаб, уларни кийинтириб қўйди.
Одам Ато ва Момо Ҳаво Адан боғидан қувиладилар
22 Кейин Парвардигор Эгамиз шундай деди: “Мана, инсон ҳамма нарсани — яхшилик ва ёмонликни билиб, Бизга ўхшаб қолди. Энди у қўлини узатиб, ҳаёт дарахти мевасидан ҳам олмасин, мевани еб, абадий яшайдиган бўлиб қолмасин.” 23 Шу сабабдан Парвардигор Эгамиз Одам Атони ва Момо Ҳавони Адан боғидан чиқариб юборди. У Одам Атони ернинг тупроғидан ясаган эди, унга энди ўша ерни ишлашга берди. 24 У Одам Атони ҳайдаб юборгандан кейин, ҳаёт дарахтига борадиган йўлни қўриқлаш учун Адан боғининг шарқ томонига карубларни ва доимо айланиб турадиган алангали қилични ўрнатди.
