9–BOB
Iso sholni sogʻaytiradi
1 Iso qayiqqa tushib, koʻlning narigi tomonidagi Kafarnahum shahriga suzib bordi. U oʻsha paytda Kafarnahumda yashardi. 2 Iso shaharga kirishi bilanoq bir necha kishi Uning oldiga toʻshakda yotgan bir shol odamni koʻtarib keldilar. Iso ularning ishonchini koʻrib, sholga:
— Dadil boʻl, oʻgʻlim, gunohlaring kechirildi, — dedi. 3 Shunda Tavrot tafsirchilaridan baʼzilari oʻzlaricha: “Bu Odam kufrlik qilyapti–ku!” deyishdi. 4 Ularning bu oʻy–fikrlarini bilgan Iso dedi:
— Nega sizlar bunday yomon narsalarni oʻylaysizlar? 5 Qaysi biri osonroq? “Gunohlaring kechirildi!” deb aytishmi, yoki: “Oʻrningdan turib yur!” deb aytishmi? 6 Inson Oʻgʻliga yer yuzida gunohlarni kechirish hokimiyati berilgan. Hozir shuni bilib olasizlar.
Iso shunday dedi–yu, sholga:
— Oʻrningdan tur! Toʻshagingni olib, uyingga bor! — deb buyurdi. 7 Shol oʻrnidan turib, uyiga ketdi. 8 Olomon bu voqeani koʻrib, qoʻrqib ketdi . Ular inson zotiga bunday hokimiyat bergan Xudoni ulugʻladilar.
Iso Mattoni chaqiradi
9 Iso yoʻlda davom etarkan, soliq yigʻadigan joyda oʻtirgan Mattoni koʻrib qoldi. Iso unga:
— Ortimdan yur! — dedi. Matto oʻrnidan turib, Isoga ergashdi.
10 Bir ozdan keyin Iso Mattoning uyida mehmon boʻldi. Koʻp soliqchilar va gunohkorlar kelib, Iso va Uning shogirdlari bilan birga dasturxon atrofiga oʻtirdilar. 11 Farziylar buni koʻrib, Isoning shogirdlaridan:
— Nega Ustozingiz soliqchilaru gunohkorlar bilan birga yeb–ichib oʻtiribdi? — deb soʻradilar. 12 Iso bu gapni eshitib, ularga shunday javob berdi:
— Sogʻlar emas, xastalar tabibga muhtojdir. 13 Boringlar–da, Tavrotdagi: “Men qurbonlikni emas, rahm–shafqatni istayman” degan soʻzlarning maʼnosini oʻrganib kelinglar. Axir, Men solihlarni emas, gunohkorlarni tavbaga chaqirgani kelganman.
Roʻza tutish haqida savol
14 Bir kuni Yahyoning shogirdlari Isoning oldiga kelib, shunday savol berdilar:
— Bizlar va farziylar koʻp roʻza tutamiz, nega Sizning shogirdlaringiz roʻza tutmaydilar?
15 Iso ularga dedi:
— Kuyov davrada boʻlganda toʻydagi mehmonlar qaygʻuradimi? Biroq ular kuyovdan judo boʻladigan kunlar keladi, ana oʻshanda roʻza tutadilar. 16 Hech kim eski kiyimga yangi matodan yamoq solmaydi. Chunki yangi yamoq eski kiyimni battar yirtib yuboradi. 17 Shuningdek, yangi sharobni ham eski meshga quymaydilar. Chunki mesh yorilib ketadi , sharob ham toʻkiladi, mesh ham nobud boʻladi. Aksincha, yangi sharobni yangi meshga quyadilar, shunda unisi ham, bunisi ham saqlanib qoladi.
Tirilgan qiz, sogʻaygan ayol
18 Iso ularga bu soʻzlarni aytib turganda, bir sinagoga boshligʻi kelib qoldi. U Isoning oldida tiz choʻkib, shunday deb yolvordi:
— Qizim hozirgina vafot etdi. Yuring, qizimga qoʻlingizni tekkizing, u tirilib ketadi.
19 Iso oʻrnidan turib, shogirdlari bilan oʻsha odamning orqasidan bordi. 20 Shu payt oʻn ikki yildan beri qon ketishidan azob chekayotgan bir ayol Isoning orqasidan kelib, Uning kiyimi etagiga qoʻl tekkizdi. 21 U oʻzicha: “Agar kiyimiga bir tegib olsam, sogʻayib ketaman”, deb oʻylagan edi.
22 Iso orqasiga oʻgirildi. Ayolni koʻrib, dedi:
— Dadil boʻl, qizim, ishonching seni sogʻaytirdi.
Ayol shu zahoti dardidan xalos boʻldi.
23 Iso sinagoga boshligʻining uyiga yetib borganda, nay chaluvchilarni va dod–faryod qilayotgan olomonni koʻrdi. 24 Iso:
— Hammalaringiz chiqinglar! — deb buyurdi. — Qizcha oʻlmagan, u uxlab yotibdi.
Odamlar Isoning ustidan kulishdi. 25 Olomon tashqariga chiqarilgandan soʻng Iso ichkariga kirib, qizchaning qoʻlidan ushladi. Qizcha oʻrnidan turib ketdi. 26 Bu xabar butun atrofga yoyildi.
Iso ikkita koʻr odamga shifo beradi
27 Iso u yerdan joʻnab ketayotganda, ikki koʻr Uning orqasidan ergashgancha dod solib:
— Ey Dovud Oʻgʻli Iso, bizlarga rahm qiling! — deb faryod qilishardi. 28 Iso uyga kirganda, koʻrlar Uning yoniga kelishdi. Iso ulardan soʻradi:
— Sizlarga shifo bera olishimga ishonasizlarmi?
— Ha, Hazrat! — deb javob berishdi ular. 29 Shunda Iso ularning koʻzlariga qoʻlini tekkizib:
— Sizlarning ishonchingizga yarasha boʻlsin, — dedi. 30 Ularning koʻzlari ochilib ketdi. Iso ularga:
— Buni hech kim bilmasin! — deb qatʼiy ogohlantirdi. 31 Ammo ular oʻsha yerdan chiqiboq, butun atrofga Iso haqida ovoza qildilar.
Iso soqov odamga shifo beradi
32 Ular ketgandan keyin, Isoning oldiga jin chalgan bir soqovni olib kelishdi. 33 Iso jinni quvib chiqargandan keyin, soqov tilga kirdi, xalq esa hayratda qolib:
— Isroil xalqi orasida bunday hodisa hech qachon boʻlmagan, — dedi. 34 Ammo farziylar shunday derdilar:
— U ins–jinslar hukmdorining kuchi bilan jinlarni quvib chiqaryapti.
Hosil moʻl, ishchilar oz
35 Iso hamma shaharu qishloqlarga borib, sinagogalarda taʼlim berardi, Xudoning Shohligi toʻgʻrisidagi Xushxabarni eʼlon qilib, odamlarning turli xastaligu dardlariga shifo berardi. 36 Iso olomonni koʻrib, ularga achinib ketdi, chunki ular choʻponsiz qoʻylarday dovdiragan va holdan toygan edilar.
37 Shunda Iso shogirdlariga dedi:
— Hosil moʻl, ammo ishchilar oz. 38 Shuning uchun hosil Egasidan: “Hosilingni yigʻib olishga yana ishchilar yubor”, deb soʻranglar.
9–БОБ
Исо шолни соғайтиради
1 Исо қайиққа тушиб, кўлнинг нариги томонидаги Кафарнаҳум шаҳрига сузиб борди. У ўша пайтда Кафарнаҳумда яшарди. 2 Исо шаҳарга кириши биланоқ бир неча киши Унинг олдига тўшакда ётган бир шол одамни кўтариб келдилар. Исо уларнинг ишончини кўриб, шолга:
— Дадил бўл, ўғлим, гуноҳларинг кечирилди, — деди. 3 Шунда Таврот тафсирчиларидан баъзилари ўзларича: “Бу Одам куфрлик қиляпти–ку!” дейишди. 4 Уларнинг бу ўй–фикрларини билган Исо деди:
— Нега сизлар бундай ёмон нарсаларни ўйлайсизлар? 5 Қайси бири осонроқ? “Гуноҳларинг кечирилди!” деб айтишми, ёки: “Ўрнингдан туриб юр!” деб айтишми? 6 Инсон Ўғлига ер юзида гуноҳларни кечириш ҳокимияти берилган. Ҳозир шуни билиб оласизлар.
Исо шундай деди–ю, шолга:
— Ўрнингдан тур! Тўшагингни олиб, уйингга бор! — деб буюрди. 7 Шол ўрнидан туриб, уйига кетди. 8 Оломон бу воқеани кўриб, қўрқиб кетди . Улар инсон зотига бундай ҳокимият берган Худони улуғладилар.
Исо Маттони чақиради
9 Исо йўлда давом этаркан, солиқ йиғадиган жойда ўтирган Маттони кўриб қолди. Исо унга:
— Ортимдан юр! — деди. Матто ўрнидан туриб, Исога эргашди.
10 Бир оздан кейин Исо Маттонинг уйида меҳмон бўлди. Кўп солиқчилар ва гуноҳкорлар келиб, Исо ва Унинг шогирдлари билан бирга дастурхон атрофига ўтирдилар. 11 Фарзийлар буни кўриб, Исонинг шогирдларидан:
— Нега Устозингиз солиқчилару гуноҳкорлар билан бирга еб–ичиб ўтирибди? — деб сўрадилар. 12 Исо бу гапни эшитиб, уларга шундай жавоб берди:
— Соғлар эмас, хасталар табибга муҳтождир. 13 Боринглар–да, Тавротдаги: “Мен қурбонликни эмас, раҳм–шафқатни истайман” деган сўзларнинг маъносини ўрганиб келинглар. Ахир, Мен солиҳларни эмас, гуноҳкорларни тавбага чақиргани келганман.
Рўза тутиш ҳақида савол
14 Бир куни Яҳёнинг шогирдлари Исонинг олдига келиб, шундай савол бердилар:
— Бизлар ва фарзийлар кўп рўза тутамиз, нега Сизнинг шогирдларингиз рўза тутмайдилар?
15 Исо уларга деди:
— Куёв даврада бўлганда тўйдаги меҳмонлар қайғурадими? Бироқ улар куёвдан жудо бўладиган кунлар келади, ана ўшанда рўза тутадилар. 16 Ҳеч ким эски кийимга янги матодан ямоқ солмайди. Чунки янги ямоқ эски кийимни баттар йиртиб юборади. 17 Шунингдек, янги шаробни ҳам эски мешга қуймайдилар. Чунки меш ёрилиб кетади , шароб ҳам тўкилади, меш ҳам нобуд бўлади. Аксинча, янги шаробни янги мешга қуядилар, шунда униси ҳам, буниси ҳам сақланиб қолади.
Тирилган қиз, соғайган аёл
18 Исо уларга бу сўзларни айтиб турганда, бир синагога бошлиғи келиб қолди. У Исонинг олдида тиз чўкиб, шундай деб ёлворди:
— Қизим ҳозиргина вафот этди. Юринг, қизимга қўлингизни теккизинг, у тирилиб кетади.
19 Исо ўрнидан туриб, шогирдлари билан ўша одамнинг орқасидан борди. 20 Шу пайт ўн икки йилдан бери қон кетишидан азоб чекаётган бир аёл Исонинг орқасидан келиб, Унинг кийими этагига қўл теккизди. 21 У ўзича: “Агар кийимига бир тегиб олсам, соғайиб кетаман”, деб ўйлаган эди.
22 Исо орқасига ўгирилди. Аёлни кўриб, деди:
— Дадил бўл, қизим, ишончинг сени соғайтирди.
Аёл шу заҳоти дардидан халос бўлди.
23 Исо синагога бошлиғининг уйига етиб борганда, най чалувчиларни ва дод–фарёд қилаётган оломонни кўрди. 24 Исо:
— Ҳаммаларингиз чиқинглар! — деб буюрди. — Қизча ўлмаган, у ухлаб ётибди.
Одамлар Исонинг устидан кулишди. 25 Оломон ташқарига чиқарилгандан сўнг Исо ичкарига кириб, қизчанинг қўлидан ушлади. Қизча ўрнидан туриб кетди. 26 Бу хабар бутун атрофга ёйилди.
Исо иккита кўр одамга шифо беради
27 Исо у ердан жўнаб кетаётганда, икки кўр Унинг орқасидан эргашганча дод солиб:
— Эй Довуд Ўғли Исо, бизларга раҳм қилинг! — деб фарёд қилишарди. 28 Исо уйга кирганда, кўрлар Унинг ёнига келишди. Исо улардан сўради:
— Сизларга шифо бера олишимга ишонасизларми?
— Ҳа, Ҳазрат! — деб жавоб беришди улар. 29 Шунда Исо уларнинг кўзларига қўлини теккизиб:
— Сизларнинг ишончингизга яраша бўлсин, — деди. 30 Уларнинг кўзлари очилиб кетди. Исо уларга:
— Буни ҳеч ким билмасин! — деб қатъий огоҳлантирди. 31 Аммо улар ўша ердан чиқибоқ, бутун атрофга Исо ҳақида овоза қилдилар.
Исо соқов одамга шифо беради
32 Улар кетгандан кейин, Исонинг олдига жин чалган бир соқовни олиб келишди. 33 Исо жинни қувиб чиқаргандан кейин, соқов тилга кирди, халқ эса ҳайратда қолиб:
— Исроил халқи орасида бундай ҳодиса ҳеч қачон бўлмаган, — деди. 34 Аммо фарзийлар шундай дердилар:
— У инс–жинслар ҳукмдорининг кучи билан жинларни қувиб чиқаряпти.
Ҳосил мўл, ишчилар оз
35 Исо ҳамма шаҳару қишлоқларга бориб, синагогаларда таълим берарди, Худонинг Шоҳлиги тўғрисидаги Хушхабарни эълон қилиб, одамларнинг турли хасталигу дардларига шифо берарди. 36 Исо оломонни кўриб, уларга ачиниб кетди, чунки улар чўпонсиз қўйлардай довдираган ва ҳолдан тойган эдилар.
37 Шунда Исо шогирдларига деди:
— Ҳосил мўл, аммо ишчилар оз. 38 Шунинг учун ҳосил Эгасидан: “Ҳосилингни йиғиб олишга яна ишчилар юбор”, деб сўранглар.
