4–BOB
Qobil bilan Hobil
1 Odam Ato xotini Momo Havoga yaqinlashgandan keyin, Momo Havo homilador boʻldi. Momo Havo oʻgʻil koʻrdi va: “Xudoning qudrati bilan oʻgʻilli boʻldim”, deb ismini Qobil qoʻydi. 2 Keyinroq Momo Havo ikkinchi oʻgʻlini tugʻdi va unga Hobil deb ism qoʻydi. Bolalar ulgʻayib, Hobil — qoʻychivon, Qobil — dehqon boʻldi. 3 Vaqti kelib, Qobil yerning hosilidan Egamizga nazr olib keldi. 4 Hobil ham suruvidagi birinchi tugʻilgan qoʻzilardan bittasini tanlab olib, soʻydi va qoʻzining yogʻli joylarini Egamizga nazr qilib olib keldi. Egamiz Hobilni va uning nazrini manzur koʻrdi, 5 lekin Qobilning oʻzi ham, uning nazri ham maʼqul boʻlmadi. Qobil qattiq xafa boʻlib, qovogʻini soldi. 6 Shunda Egamiz Qobilga dedi: “Nega xafa boʻlding? Nimaga qovogʻingni solding? 7 Agar sen toʻgʻri ish qilsang, seni qabul qilmasmidim?! Bilginki, yomon ish qilsang, eshigingda gunoh poylab turadi, sherga oʻxshab tashlanib, seni oʻlja qilmoqchi boʻladi. Gunoh sening ustingdan hukmron boʻlishni istaydi. Lekin sen gunohni magʻlub qilishing kerak.”
8 Qobil ukasi Hobilga: “Yur, dalaga boramiz”, deb taklif qildi . Ular dalaga borganlarida, Qobil ukasiga tashlanib, uni oʻldirdi.
9 Egamiz Qobildan:
— Ukang Hobil qayerda? — deb soʻradi.
— Bilmayman, nima, ukam qayerga borsa, men uning qadamini oʻlchab yurishim kerakmi?! — deb eʼtiroz bildirdi.
10 Shunda Egamiz:
— Nima qilib qoʻyding?! — dedi. — Eshitib ol: ukangning qoni Menga yerdan faryod qilmoqda. 11 Ukangning qoni bilan yerni bulgʻaganing uchun endi laʼnati boʻlasan, yerga hech qachon ishlov berolmaysan. 12 Yerga qanchalik jon kuydirib ishlov bermagin, yer sen uchun boshqa moʻl hosil yetishtirmas. Hozirdan boshlab sen yer yuzida doimo bir joydan boshqa joyga qochib, boshpanasiz, daydib yurasan.
13 Qobil Egamizga:
— Jazoyim shunchalik ogʻirki, bir oʻzim koʻtara olmayman, — deb javob berdi. 14 — Bugun Sen meni yerimdan haydading. Endi men Sendan uzoq boʻlib yashayman, yer yuzida sarson–sargardon boʻlib, qochib yuraman. Endi meni birortasi uchratib qolib, oʻldirib qoʻyishi mumkin.
15 Shunda Egamiz:
— Yoʻq, hech kim seni oʻldirmaydi! — deb javob berdi Qobilga. — Kim seni oʻldirsa, undan yetti karra oʻch olaman.
Shunday qilib, Egamiz, Qobilni birov urib oʻldirib qoʻymasin deb, unga tamgʻa qoʻydi. 16 Soʻngra Qobil Egamizdan uzoqlashib ketdi va Adanning sharqidagi Nod degan yerga oʻrnashdi.
Qobilning nasli
17 Qobilning xotini homilador boʻlib, oʻgʻil tugʻdi. Oʻgʻliga Xanoʻx deb ism qoʻydilar. Qobil bir shahar qurdi va shaharni oʻgʻlining ismi bilan Xanoʻx deb atadi. 18 Xanoʻx bir oʻgʻil koʻrib, ismini Irod qoʻydi. Iroddan — Maxuvol, Maxuvoldan — Matushol, Matusholdan — Lamex degan oʻgʻillar tugʻildi. 19 Lamex ikki xotin oldi. Bittasining ismi Oida, boshqasiniki Zilla edi. 20 Oida bir oʻgʻil koʻrib, ismini Yobol qoʻydi. Yobol chodirlarda yashaydigan choʻponlarning ota–bobosi boʻldi. 21 Ukasining ismi Yuval edi. Yuval lira va nay chaluvchi sozandalarning ota–bobosi boʻldi. 22 Zilla ham bir oʻgʻil koʻrib, ismini Tuvalqobil qoʻydi. Tuvalqobil birinchi boʻlib bronza va temir asboblar yasagan edi. Tuvalqobilning Namax degan singlisi bor edi.
23 Lamex xotinlariga dedi:
“Oida va Zilla, menga quloq solinglar.
Ey xotinlarim! Gapimni eshitinglar!
Meni yaralagan odamni men oʻldirdim,
Meni urgan yosh yigitni nobud qildim.
24 Qobilni oʻldirgandan yetti karra oʻch olinsa,
Lamexni oʻldirgandan yetmish yetti karra oʻch olinar.”
Shis va Enoʻsh
25 Odam Ato bilan xotini yana bir oʻgʻil koʻrdilar. Momo Havo: “Qobil oʻldirgan Hobilning oʻrniga Xudo boshqa farzand berdi”, deb ismini Shis qoʻydi. 26 Shis ulgʻayib, u ham bir oʻgʻil koʻrdi va ismini Enoʻsh qoʻydi. Oʻsha paytda odamlar endi Egamizga sajda qila boshlagan edilar.
4–БОБ
Қобил билан Ҳобил
1 Одам Ато хотини Момо Ҳавога яқинлашгандан кейин, Момо Ҳаво ҳомиладор бўлди. Момо Ҳаво ўғил кўрди ва: “Худонинг қудрати билан ўғилли бўлдим”, деб исмини Қобил қўйди. 2 Кейинроқ Момо Ҳаво иккинчи ўғлини туғди ва унга Ҳобил деб исм қўйди. Болалар улғайиб, Ҳобил — қўйчивон, Қобил — деҳқон бўлди. 3 Вақти келиб, Қобил ернинг ҳосилидан Эгамизга назр олиб келди. 4 Ҳобил ҳам сурувидаги биринчи туғилган қўзилардан биттасини танлаб олиб, сўйди ва қўзининг ёғли жойларини Эгамизга назр қилиб олиб келди. Эгамиз Ҳобилни ва унинг назрини манзур кўрди, 5 лекин Қобилнинг ўзи ҳам, унинг назри ҳам маъқул бўлмади. Қобил қаттиқ хафа бўлиб, қовоғини солди. 6 Шунда Эгамиз Қобилга деди: “Нега хафа бўлдинг? Нимага қовоғингни солдинг? 7 Агар сен тўғри иш қилсанг, сени қабул қилмасмидим?! Билгинки, ёмон иш қилсанг, эшигингда гуноҳ пойлаб туради, шерга ўхшаб ташланиб, сени ўлжа қилмоқчи бўлади. Гуноҳ сенинг устингдан ҳукмрон бўлишни истайди. Лекин сен гуноҳни мағлуб қилишинг керак.”
8 Қобил укаси Ҳобилга: “Юр, далага борамиз”, деб таклиф қилди . Улар далага борганларида, Қобил укасига ташланиб, уни ўлдирди.
9 Эгамиз Қобилдан:
— Уканг Ҳобил қаерда? — деб сўради.
— Билмайман, нима, укам қаерга борса, мен унинг қадамини ўлчаб юришим керакми?! — деб эътироз билдирди.
10 Шунда Эгамиз:
— Нима қилиб қўйдинг?! — деди. — Эшитиб ол: укангнинг қони Менга ердан фарёд қилмоқда. 11 Укангнинг қони билан ерни булғаганинг учун энди лаънати бўласан, ерга ҳеч қачон ишлов беролмайсан. 12 Ерга қанчалик жон куйдириб ишлов бермагин, ер сен учун бошқа мўл ҳосил етиштирмас. Ҳозирдан бошлаб сен ер юзида доимо бир жойдан бошқа жойга қочиб, бошпанасиз, дайдиб юрасан.
13 Қобил Эгамизга:
— Жазойим шунчалик оғирки, бир ўзим кўтара олмайман, — деб жавоб берди. 14 — Бугун Сен мени еримдан ҳайдадинг. Энди мен Сендан узоқ бўлиб яшайман, ер юзида сарсон–саргардон бўлиб, қочиб юраман. Энди мени бирортаси учратиб қолиб, ўлдириб қўйиши мумкин.
15 Шунда Эгамиз:
— Йўқ, ҳеч ким сени ўлдирмайди! — деб жавоб берди Қобилга. — Ким сени ўлдирса, ундан етти карра ўч оламан.
Шундай қилиб, Эгамиз, Қобилни биров уриб ўлдириб қўймасин деб, унга тамға қўйди. 16 Сўнгра Қобил Эгамиздан узоқлашиб кетди ва Аданнинг шарқидаги Нод деган ерга ўрнашди.
Қобилнинг насли
17 Қобилнинг хотини ҳомиладор бўлиб, ўғил туғди. Ўғлига Ханўх деб исм қўйдилар. Қобил бир шаҳар қурди ва шаҳарни ўғлининг исми билан Ханўх деб атади. 18 Ханўх бир ўғил кўриб, исмини Ирод қўйди. Ироддан — Махувол, Махуволдан — Матушол, Матушолдан — Ламех деган ўғиллар туғилди. 19 Ламех икки хотин олди. Биттасининг исми Оида, бошқасиники Зилла эди. 20 Оида бир ўғил кўриб, исмини Ёбол қўйди. Ёбол чодирларда яшайдиган чўпонларнинг ота–бобоси бўлди. 21 Укасининг исми Ювал эди. Ювал лира ва най чалувчи созандаларнинг ота–бобоси бўлди. 22 Зилла ҳам бир ўғил кўриб, исмини Тувалқобил қўйди. Тувалқобил биринчи бўлиб бронза ва темир асбоблар ясаган эди. Тувалқобилнинг Намах деган синглиси бор эди.
23 Ламех хотинларига деди:
“Оида ва Зилла, менга қулоқ солинглар.
Эй хотинларим! Гапимни эшитинглар!
Мени яралаган одамни мен ўлдирдим,
Мени урган ёш йигитни нобуд қилдим.
24 Қобилни ўлдиргандан етти карра ўч олинса,
Ламехни ўлдиргандан етмиш етти карра ўч олинар.”
Шис ва Энўш
25 Одам Ато билан хотини яна бир ўғил кўрдилар. Момо Ҳаво: “Қобил ўлдирган Ҳобилнинг ўрнига Худо бошқа фарзанд берди”, деб исмини Шис қўйди. 26 Шис улғайиб, у ҳам бир ўғил кўрди ва исмини Энўш қўйди. Ўша пайтда одамлар энди Эгамизга сажда қила бошлаган эдилар.
