13–BOB
1-2 Sarvari Olam shunday aytmoqda: “Oʻsha kuni Dovud avlodi va Quddus aholisi uchun bir buloq ochiladi. Bu buloq ularning barcha gunohlari va nopokliklarini yuvadi.
Oʻsha kuni Men bu yurtdan barcha butlarni yoʻq qilaman. Hatto ularning nomlari ham unutiladi. Men bu yurtdan yana soxta paygʻambarlarni va ularni ilhomlantiradigan yovuz ruhni olib tashlayman. 3 Agar yana soxta paygʻambar chiqsa, oʻz ota–onasi unga shunday deydi:
— Sen endi yashamaysan, chunki sen Egamiz nomidan yolgʻon gaplarni gapiryapsan.
Oʻsha paygʻambar yana bashorat qilganda oʻz tuqqan ota–onasi uni nayza sanchib oʻldiradi. 4 Oʻsha kuni soxta paygʻambarlarning har biri oʻzlarining bashoratlaridan uyatga qoladilar. Ular endi xalqni aldamaydilar, paygʻambarlarning jundan toʻqilgan kiyimlarini kiymaydilar. 5 Endi ular:
— Men paygʻambar emasman, men yerga ishlov beraman. Yoshligimdan bir kishining xizmatidaman, — deydilar. 6 Agar birortasi ulardan:
— Badaningizdagi yara izlari qayerdan paydo boʻlgan? — deb soʻrasa, ularning javobi quyidagicha boʻladi:
— Men bu yaralarni doʻstlarimning uyida orttirganman.”
Xudoning choʻponini oʻldirish haqidagi amr
7 Sarvari Olam shunday demoqda:
“Qani, qoʻzgʻalgin, ey qilich!
Menga yaqin boʻlganga,
Oʻzimga xizmat qilgan choʻponga qarshi chiq.
Choʻponga hamla qilgin,
Shunda qoʻylar har yoqqa tarqalib ketadi,
Men qoʻzichoqlarga qarshi qoʻlimni koʻtaraman.
8 Butun yurt xalqining uchdan ikki qismi halok boʻladi,
— deb aytmoqda Egamiz. —
Uchdan bir qismi esa tirik qoladi.
9 Men mana shu qolgan uchdan bir qismini
Olovdan oʻtkazib poklaganday poklayman.
Ularni kumushni toblaganday toblayman,
Oltinni sinaganday sinayman.
Ular Menga iltijo qiladilar,
Men esa ularga javob beraman.
«Ular Mening xalqimdir», deyman Men.
Ular esa: «Egamiz bizning Xudoyimizdir», deb aytishadi.”
13–БОБ
1-2 Сарвари Олам шундай айтмоқда: “Ўша куни Довуд авлоди ва Қуддус аҳолиси учун бир булоқ очилади. Бу булоқ уларнинг барча гуноҳлари ва нопокликларини ювади.
Ўша куни Мен бу юртдан барча бутларни йўқ қиламан. Ҳатто уларнинг номлари ҳам унутилади. Мен бу юртдан яна сохта пайғамбарларни ва уларни илҳомлантирадиган ёвуз руҳни олиб ташлайман. 3 Агар яна сохта пайғамбар чиқса, ўз ота–онаси унга шундай дейди:
— Сен энди яшамайсан, чунки сен Эгамиз номидан ёлғон гапларни гапиряпсан.
Ўша пайғамбар яна башорат қилганда ўз туққан ота–онаси уни найза санчиб ўлдиради. 4 Ўша куни сохта пайғамбарларнинг ҳар бири ўзларининг башоратларидан уятга қоладилар. Улар энди халқни алдамайдилар, пайғамбарларнинг жундан тўқилган кийимларини киймайдилар. 5 Энди улар:
— Мен пайғамбар эмасман, мен ерга ишлов бераман. Ёшлигимдан бир кишининг хизматидаман, — дейдилар. 6 Агар бирортаси улардан:
— Баданингиздаги яра излари қаердан пайдо бўлган? — деб сўраса, уларнинг жавоби қуйидагича бўлади:
— Мен бу яраларни дўстларимнинг уйида орттирганман.”
Худонинг чўпонини ўлдириш ҳақидаги амр
7 Сарвари Олам шундай демоқда:
“Қани, қўзғалгин, эй қилич!
Менга яқин бўлганга,
Ўзимга хизмат қилган чўпонга қарши чиқ.
Чўпонга ҳамла қилгин,
Шунда қўйлар ҳар ёққа тарқалиб кетади,
Мен қўзичоқларга қарши қўлимни кўтараман.
8 Бутун юрт халқининг учдан икки қисми ҳалок бўлади,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
Учдан бир қисми эса тирик қолади.
9 Мен мана шу қолган учдан бир қисмини
Оловдан ўтказиб поклагандай поклайман.
Уларни кумушни тоблагандай тоблайман,
Олтинни синагандай синайман.
Улар Менга илтижо қиладилар,
Мен эса уларга жавоб бераман.
«Улар Менинг халқимдир», дейман Мен.
Улар эса: «Эгамиз бизнинг Худойимиздир», деб айтишади.”
