49–BOB
Egamiz Ommon xalqini hukm qiladi
1 Egamiz Ommon xalqi toʻgʻrisida shunday deydi:
“Isroil tirnoqqa zormidi?!
Uning merosxoʻri yoʻqmidi?!
Nimaga unda Moʻlaxga topinadiganlar
Gad hududini egallab olishdi?
Nimaga Ommon xalqi Gad shaharlarida yashayapti?
2 Bu qilmishlari uchun shunday kunlar keladiki,
Men Ommonliklarning Rabba shahriga qarshi urush eʼlon qilaman,
— deb aytmoqda Egamiz. —
Rabba shahrini vayronalar uyumiga aylantiraman,
Atrofdagi qishloqlariga oʻt qoʻyaman.
Shunda Isroil xalqi Ommon bosqinchilarining yerlarini bosib oladi,
— deb aytmoqda Egamiz. —
3 Dod sol, ey Xashbon!
Ay shahri vayron boʻldi!
Ey Rabba aholisi, faryod qiling!
Qanorga oʻranib , marsiya ayting,
Qaygʻudan badaningizni tiling .
Axir, xudoyingiz Moʻlax surgun qilinadi,
Ruhoniylaru aʼyonlaringiz asirga olib ketiladi.
4 Ey isyonkor qiz Ommon,
Nechun kuching bilan maqtanasan?
Sening kuching qirqiladi!
Sen boyligingga ishonasan,
«Bizga hujum qilishga kim jurʼat etar?» deysan.
5 Men Oʻzim senga har tomondan dahshat solaman,
— deb aytmoqda Sarvari Olam — Rabbiy. —
Hammangiz tumtaraqay boʻlib qochasizlar,
Qochoqlarni hech kim toʻplay olmaydi.
6 Ammo shundan soʻng
Men Ommon xalqini yana farovonlikka erishtiraman .”
Egamizning kalomi shudir.
Edom xalqi hukm qilinadi
7 Sarvari Olam Edom haqida shunday demoqda:
“Temonda farosatli kishi qolmadimi?
Oqilona nasihat beradigan topilmadimi?
Aqllarini mogʻor bosdimi?
8 Ey Dedonliklar , qochinglar,
Chuqur gʻorlarda bekinib olinglar!
Vaqt keldi Esov naslini jazolashga,
Falokat keltiraman uning boshiga.
9 Bogʻingizda uzum tergan odamlar
Bir–ikki bosh boʻlsa–da, uzum qoldiradi–ku!
Kechasi uyga tushgan oʻgʻri
Faqat xohlagan narsasini oladi–ku!
10 Men esa Esovning bor–yoʻgʻini tortib olaman,
Uning pana joylarini oshkor qilaman,
U hech qayerga yashirina olmaydi.
Uning bolalari halok boʻladi,
Ogʻa–ini, qoʻshnilari oʻladi.
Undan asar ham qolmaydi.
11 Yetimlaringizni qoldiring,
Ularning jonini asrayman.
Bevalaringiz Menga inonib yashasin.”
12 Egamiz shunday demoqda: “Aybsiz odamlar jabr tortsa–yu, sen, ey Edom, jazosiz qolasanmi?! Yoʻq, sen jazodan qochib qutulolmaysan. Jazo kosasidan albatta ichasan. 13 Oʻz nomim bilan qasam ichib aytamanki, Bozrax shahri vayron boʻladi. Uning ayanchli ahvoli odamlarni vahimaga soladi. Oʻtgan–ketganlar uni mazax qilib, nomini qargʻishlarda ishlatadi. Yon–atrofidagi hamma shaharlar ham to abad tashlandiq boʻlib qoladi.” Egamizning kalomi shudir.
14 Egamiz barcha xalqlarga jarchi yubordi,
Men, Yeremiyoga shunday xabar yetib keldi:
“Toʻplaning! Edomga hujum qiling,
Qani, jangga otlaning!”
15 Egamiz deydi:
“Ey Edom, seni xalqlar orasida arzimas qilib qoʻyaman,
Butun odamzod sendan hazar qiladigan boʻladi.
16 Vajohating seni aldadi,
Takabburliging seni ahmoq qildi.
Sen–ku tik qoyada yashaysan,
Azim choʻqqilarni egallagansan.
Burgut kabi iningni baland qurgan boʻlsang ham,
Seni u yerdan tortib tushiraman.”
Egamizning kalomi shudir.
17-18 Egamiz shunday demoqda: “Edomning boshiga tushadigan kulfatlar shu qadar dahshatli boʻladiki, bu yurtning oldidan oʻtgan har bir kishi uning ayanchli ahvolidan vahimaga tushib, qotib qoladi. Sadoʻm, Gʻamoʻra va ularning atrofidagi shaharlar qanday vayron boʻlgan boʻlsa, Edom ham xuddi shunday vayron boʻladi. U yerda hech kim yashamaydi.
19 Men, Iordan chakalakzoridagi arslonday, yaylovdagi qoʻylarga hujum qilaman. Bir zumda Edom xalqini oʻz yurtidan haydab chiqaraman. Oʻzim xohlagan insonni u yerga bosh qilaman. Axir, kim Menga teng kela oladi?! Kim Mendan hisobot soʻray oladi?! Qaysi choʻpon Menga qarshi tura oladi?! 20 Shunday ekan, Edom xalqiga qarshi tuzgan rejalarimni eshitib qoʻying. Temon aholisiga qilgan niyatlarimga quloq tuting: yirtqichlar suruvdagi qoʻzichoqlarni sudrab ketadi. Qilmishlari dastidan yam–yashil yaylovlari payhon boʻladi. 21 Edom gursullab qulaganda, yer yuzi larzaga keladi. Xalqning dodu voylari Qizil dengizgacha eshitiladi. 22 Qaranglar! Dushman burgutday Bozraxga hujum qilmoqda. Qanot kerib shahar uzra parvoz etmoqda. Oʻsha kuni Edom lashkari dard tutgan ayol kabi vahimaga tushadi.”
Damashq hukm qilinadi
23 Quyidagi xabar Damashq haqidadir:
Egamiz shunday deydi:
“Xomat bilan Arpad ahli shum xabar eshitishadi,
Shuning uchun ular sarosimaga tushadi.
Yuragiga tushgan gʻulgʻula bosilmaydi,
Joʻshqin dengiz kabi tinchlanmaydi.
24 Damashq madorsiz qoladi,
Orqaga qochmoqchi boʻladi,
Butun vujudini vahima qamrab oladi.
Dard tutgan ayolday azobu qiynoqda qoladi.
25 Evoh, mashhur shahar tark etiladi!
Quvonch makoni tashlab ketiladi!
26 Oʻsha kuni yigitlari maydonlarda oʻladi,
Hamma sipohlari halok boʻladi,
— deb aytmoqda Sarvari Olam. —
27 Men Damashq devorlariga oʻt qoʻyaman,
Olov Banhadad qalʼalarini yondirib tashlaydi.”
Kedar va Xazor hukm qilinadi
28 Bobil shohi Navuxadnazar magʻlub qilgan Kedar va Xazor shohliklari haqida Egamiz shunday deydi:
“Qani boʻling, Kedarga hujum qiling!
Oʻsha sharq qabilalarini halok eting!
29 Qoʻlga kiriting chodirlariyu qoʻylarini,
Chodir pardalariyu bor bisotini.
Tuyalarini oʻzingizga oling.
Odamlar baqiradi:
«Atrofni dahshat qamradi!»
30 Ey Xazor aholisi!
Qoching! Uzoqlarga bosh olib keting.
Chuqur gʻorlarda yashirinib oling,
— deb aytmoqda Egamiz. —
Zero, Bobil shohi Navuxadnazar
Sizlarga qarshi bir reja tuzdi,
Sizlarni halok etish niyatida yuribdi.
31 Ey Bobil lashkarlari,
Qani, xotirjam boʻlgan xalqqa hujum qilinglar!
Bexatar yashayotganlarga tashlaninglar!
— deb aytmoqda Egamiz. —
Ular sahroda yolgʻiz yashaydilar,
Shaharlarining na darvozalari, na tambalari bor.
32 Ularning tuyalarini oʻlja olasiz,
Mol podalarini qoʻlga kiritasiz.
Sochini oldirib yurgan Xazorliklarni
Men toʻrt tomonga tarqatib yuboraman.
Ularning ustiga har yoqdan kulfat yogʻdiraman,
— deb aytmoqda Egamiz. —
33 Xazor to abad tashlandiq boʻlib qoladi,
Chiyaboʻrilar makoniga aylanadi.
U yerda hech kim yashamaydi,
U joylarga hech kim borib oʻrnashmaydi.”
Elam hukm qilinadi
34 Yahudo shohi Zidqiyo hukmronligining ilk davrida Egamiz Yeremiyo paygʻambarga Elam yurti toʻgʻrisida Oʻz soʻzini ayon qildi.
35 Sarvari Olam demoqda: “Men Elam merganlarini nobud qilaman. Qudratining manbaini sindiraman. 36 Ular ustiga toʻrt tomondan dushman solaman. Hammasini yer yuzining toʻrt tomoniga tarqatib yuboraman. Elamliklar qochib bormagan biron–bir yurt qolmaydi.
37 Men Elamni qasdi bor dushmanlari qarshisida sarosimaga solaman. Qaynagan gʻazabimni ustilariga kulfat qilib yogʻdiraman, — deb aytmoqda Egamiz. — Ortidan qilich solib, hammasini bitta qoldirmay qirib tashlayman. 38 Ularning shohini aʼyonlari bilan birga yoʻq qilaman. Elamda Oʻz taxtimni oʻrnataman.
39 Ammo keyinchalik Men Elam xalqini yana farovonlikka erishtiraman.” Egamizning kalomi shudir.
49–БОБ
Эгамиз Оммон халқини ҳукм қилади
1 Эгамиз Оммон халқи тўғрисида шундай дейди:
“Исроил тирноққа зормиди?!
Унинг меросхўри йўқмиди?!
Нимага унда Мўлахга топинадиганлар
Гад ҳудудини эгаллаб олишди?
Нимага Оммон халқи Гад шаҳарларида яшаяпти?
2 Бу қилмишлари учун шундай кунлар келадики,
Мен Оммонликларнинг Рабба шаҳрига қарши уруш эълон қиламан,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
Рабба шаҳрини вайроналар уюмига айлантираман,
Атрофдаги қишлоқларига ўт қўяман.
Шунда Исроил халқи Оммон босқинчиларининг ерларини босиб олади,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
3 Дод сол, эй Хашбон!
Ай шаҳри вайрон бўлди!
Эй Рабба аҳолиси, фарёд қилинг!
Қанорга ўраниб , марсия айтинг,
Қайғудан баданингизни тилинг .
Ахир, худойингиз Мўлах сургун қилинади,
Руҳонийлару аъёнларингиз асирга олиб кетилади.
4 Эй исёнкор қиз Оммон,
Нечун кучинг билан мақтанасан?
Сенинг кучинг қирқилади!
Сен бойлигингга ишонасан,
«Бизга ҳужум қилишга ким журъат этар?» дейсан.
5 Мен Ўзим сенга ҳар томондан даҳшат соламан,
— деб айтмоқда Сарвари Олам — Раббий. —
Ҳаммангиз тумтарақай бўлиб қочасизлар,
Қочоқларни ҳеч ким тўплай олмайди.
6 Аммо шундан сўнг
Мен Оммон халқини яна фаровонликка эриштираман .”
Эгамизнинг каломи шудир.
Эдом халқи ҳукм қилинади
7 Сарвари Олам Эдом ҳақида шундай демоқда:
“Темонда фаросатли киши қолмадими?
Оқилона насиҳат берадиган топилмадими?
Ақлларини моғор босдими?
8 Эй Дедонликлар , қочинглар,
Чуқур ғорларда бекиниб олинглар!
Вақт келди Эсов наслини жазолашга,
Фалокат келтираман унинг бошига.
9 Боғингизда узум терган одамлар
Бир–икки бош бўлса–да, узум қолдиради–ку!
Кечаси уйга тушган ўғри
Фақат хоҳлаган нарсасини олади–ку!
10 Мен эса Эсовнинг бор–йўғини тортиб оламан,
Унинг пана жойларини ошкор қиламан,
У ҳеч қаерга яширина олмайди.
Унинг болалари ҳалок бўлади,
Оға–ини, қўшнилари ўлади.
Ундан асар ҳам қолмайди.
11 Етимларингизни қолдиринг,
Уларнинг жонини асрайман.
Беваларингиз Менга инониб яшасин.”
12 Эгамиз шундай демоқда: “Айбсиз одамлар жабр тортса–ю, сен, эй Эдом, жазосиз қоласанми?! Йўқ, сен жазодан қочиб қутулолмайсан. Жазо косасидан албатта ичасан. 13 Ўз номим билан қасам ичиб айтаманки, Бозрах шаҳри вайрон бўлади. Унинг аянчли аҳволи одамларни ваҳимага солади. Ўтган–кетганлар уни мазах қилиб, номини қарғишларда ишлатади. Ён–атрофидаги ҳамма шаҳарлар ҳам то абад ташландиқ бўлиб қолади.” Эгамизнинг каломи шудир.
14 Эгамиз барча халқларга жарчи юборди,
Мен, Еремиёга шундай хабар етиб келди:
“Тўпланинг! Эдомга ҳужум қилинг,
Қани, жангга отланинг!”
15 Эгамиз дейди:
“Эй Эдом, сени халқлар орасида арзимас қилиб қўяман,
Бутун одамзод сендан ҳазар қиладиган бўлади.
16 Важоҳатинг сени алдади,
Такаббурлигинг сени аҳмоқ қилди.
Сен–ку тик қояда яшайсан,
Азим чўққиларни эгаллагансан.
Бургут каби инингни баланд қурган бўлсанг ҳам,
Сени у ердан тортиб тушираман.”
Эгамизнинг каломи шудир.
17-18 Эгамиз шундай демоқда: “Эдомнинг бошига тушадиган кулфатлар шу қадар даҳшатли бўладики, бу юртнинг олдидан ўтган ҳар бир киши унинг аянчли аҳволидан ваҳимага тушиб, қотиб қолади. Садўм, Ғамўра ва уларнинг атрофидаги шаҳарлар қандай вайрон бўлган бўлса, Эдом ҳам худди шундай вайрон бўлади. У ерда ҳеч ким яшамайди.
19 Мен, Иордан чакалакзоридаги арслондай, яйловдаги қўйларга ҳужум қиламан. Бир зумда Эдом халқини ўз юртидан ҳайдаб чиқараман. Ўзим хоҳлаган инсонни у ерга бош қиламан. Ахир, ким Менга тенг кела олади?! Ким Мендан ҳисобот сўрай олади?! Қайси чўпон Менга қарши тура олади?! 20 Шундай экан, Эдом халқига қарши тузган режаларимни эшитиб қўйинг. Темон аҳолисига қилган ниятларимга қулоқ тутинг: йиртқичлар сурувдаги қўзичоқларни судраб кетади. Қилмишлари дастидан ям–яшил яйловлари пайҳон бўлади. 21 Эдом гурсиллаб қулаганда, ер юзи ларзага келади. Халқнинг доду войлари Қизил денгизгача эшитилади. 22 Қаранглар! Душман бургутдай Бозрахга ҳужум қилмоқда. Қанот кериб шаҳар узра парвоз этмоқда. Ўша куни Эдом лашкари дард тутган аёл каби ваҳимага тушади.”
Дамашқ ҳукм қилинади
23 Қуйидаги хабар Дамашқ ҳақидадир:
Эгамиз шундай дейди:
“Хомат билан Арпад аҳли шум хабар эшитишади,
Шунинг учун улар саросимага тушади.
Юрагига тушган ғулғула босилмайди,
Жўшқин денгиз каби тинчланмайди.
24 Дамашқ мадорсиз қолади,
Орқага қочмоқчи бўлади,
Бутун вужудини ваҳима қамраб олади.
Дард тутган аёлдай азобу қийноқда қолади.
25 Эвоҳ, машҳур шаҳар тарк этилади!
Қувонч макони ташлаб кетилади!
26 Ўша куни йигитлари майдонларда ўлади,
Ҳамма сипоҳлари ҳалок бўлади,
— деб айтмоқда Сарвари Олам. —
27 Мен Дамашқ деворларига ўт қўяман,
Олов Банҳадад қалъаларини ёндириб ташлайди.”
Кедар ва Хазор ҳукм қилинади
28 Бобил шоҳи Навухадназар мағлуб қилган Кедар ва Хазор шоҳликлари ҳақида Эгамиз шундай дейди:
“Қани бўлинг, Кедарга ҳужум қилинг!
Ўша шарқ қабилаларини ҳалок этинг!
29 Қўлга киритинг чодирларию қўйларини,
Чодир пардаларию бор бисотини.
Туяларини ўзингизга олинг.
Одамлар бақиради:
«Атрофни даҳшат қамради!»
30 Эй Хазор аҳолиси!
Қочинг! Узоқларга бош олиб кетинг.
Чуқур ғорларда яшириниб олинг,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
Зеро, Бобил шоҳи Навухадназар
Сизларга қарши бир режа тузди,
Сизларни ҳалок этиш ниятида юрибди.
31 Эй Бобил лашкарлари,
Қани, хотиржам бўлган халққа ҳужум қилинглар!
Бехатар яшаётганларга ташланинглар!
— деб айтмоқда Эгамиз. —
Улар саҳрода ёлғиз яшайдилар,
Шаҳарларининг на дарвозалари, на тамбалари бор.
32 Уларнинг туяларини ўлжа оласиз,
Мол подаларини қўлга киритасиз.
Сочини олдириб юрган Хазорликларни
Мен тўрт томонга тарқатиб юбораман.
Уларнинг устига ҳар ёқдан кулфат ёғдираман,
— деб айтмоқда Эгамиз. —
33 Хазор то абад ташландиқ бўлиб қолади,
Чиябўрилар маконига айланади.
У ерда ҳеч ким яшамайди,
У жойларга ҳеч ким бориб ўрнашмайди.”
Элам ҳукм қилинади
34 Яҳудо шоҳи Зидқиё ҳукмронлигининг илк даврида Эгамиз Еремиё пайғамбарга Элам юрти тўғрисида Ўз сўзини аён қилди.
35 Сарвари Олам демоқда: “Мен Элам мерганларини нобуд қиламан. Қудратининг манбаини синдираман. 36 Улар устига тўрт томондан душман соламан. Ҳаммасини ер юзининг тўрт томонига тарқатиб юбораман. Эламликлар қочиб бормаган бирон–бир юрт қолмайди.
37 Мен Эламни қасди бор душманлари қаршисида саросимага соламан. Қайнаган ғазабимни устиларига кулфат қилиб ёғдираман, — деб айтмоқда Эгамиз. — Ортидан қилич солиб, ҳаммасини битта қолдирмай қириб ташлайман. 38 Уларнинг шоҳини аъёнлари билан бирга йўқ қиламан. Эламда Ўз тахтимни ўрнатаман.
39 Аммо кейинчалик Мен Элам халқини яна фаровонликка эриштираман.” Эгамизнинг каломи шудир.
