22–BOB
1 Pavlus olomonga shunday dedi: “Birodarlarim, otalar! Gapimga quloq solinglar, sizlarning oldingizda oʻzimni oqlay.” 2 Odamlar uning oramiycha gapirayotganini eshitib, suv quyganday, jim boʻlib qoldilar. Pavlus gapida davom etdi: 3 “Men yahudiyman, Kilikiyadagi Tarsus shahrida tugʻilganman, ammo Quddusda ulgʻaydim. Bu shaharda Gamaliyolning shogirdi boʻlib, ota–bobolarimizning qonuniga jiddiy eʼtibor berib taʼlim oldim. Xuddi bugungiday sizlarga oʻxshab, Xudoga oʻzimni bagʻishladim. 4 Isoning yoʻliga kirgan odamlarni oʻlguday quvgʻin qilardim, erkagu ayolni bogʻlab, zindonga tashlardim. 5 Aytayotganlarim haqiqat ekanini oliy ruhoniy bilan butun Kengash tasdiqlay oladi. Ular Damashqdagi yahudiy birodarlarimizga xat yozib berdilar. Shunday qilib, men bu odamlarni kishanlab, Quddusga olib kelib jazolash uchun Damashqqa joʻnadim.
Pavlus oʻzining imonga kelishi toʻgʻrisida soʻzlab beradi
6 Men yoʻlimda davom etib, Damashqqa yaqinlashib qolganimda, tush payti birdan osmondan yop–yorugʻ nur mening yon–atrofimni yoritib yubordi. 7 Men yerga yiqildim. Shu payt: «Shoul! Shoul! Nega sen Meni quvgʻin qilyapsan?» degan bir ovozni eshitdim. 8 «Yo Hazratim! Siz kimsiz?» deb soʻradim. Shunda U menga: «Sen quvgʻin qilayotgan Nosiralik Isoman», deb javob berdi. 9 Mening yonimdagilar nurni koʻrardilar–u , ammo men bilan gaplashayotganning ovozini eshitmasdilar. 10 Shunda men: «Yo Rabbim Iso, nima qilay?» deb soʻradim. Rabbiy menga shunday dedi: «Oʻrningdan tur, Damashqqa bor. Nima qilishing kerakligini Xudo belgilab qoʻygan. Hamma narsa oʻsha yerda senga aytiladi.» 11 Oʻsha nurning yarqirashidan koʻzlarim koʻrmay qolgan edi. Shuning uchun hamrohlarim qoʻllarimdan ushlab, meni Damashqqa olib ketdilar.
12 Oʻsha shaharda Xanoniyo degan bir taqvodor, qonunga itoat etadigan odam bor edi. U oʻsha shahardagi hamma yahudiylar orasida katta obroʻga ega edi. 13 Xanoniyo oldimga kelib, yonimda turdi–da: «Birodarim Shoul! Koʻzlaring yana ochilsin!» dedi. Oʻsha zahoti koʻzlarim ochilib, Xanoniyoni koʻrdim. 14 Shunda u dedi: «Ota–bobolarimizning Xudosi seni tanladi. Toki sen Uning xohishini bilgin, Solih Zotni koʻrib, Uning ovozini eshitgin. 15 Sen koʻrib–eshitganlaring toʻgʻrisida butun olamga Uning guvohi boʻlasan. 16 Endi nimani kutyapsan? Oʻrningdan tur, suvga choʻmgin. Rabbimizga iltijo qilib, gunohlaringni yuvgin.»
17 Men Quddusga qaytib kelganimdan keyin, Maʼbadda ibodat qilayotganimda, menga bir vahiy keldi. 18 Men Rabbim Isoni koʻrdim, U shunday dedi: «Tez boʻl, Quddusdan zudlik bilan ket! Bu yerdagi odamlar Men toʻgʻrimda bergan guvohligingni qabul qilmaydilar.» 19 Men esa: «Yo Rabbiy! — dedim. — Men sinagogalarga borib, Senga ishongan odamlarni qamab, kaltaklaganimni ular yaxshi biladilar. 20 Shohiding Stefan oʻldirilganda, men oʻsha yerda edim, uning oʻldirilishini maʼqullab, uni oʻldirayotganlarning kiyimlariga poyloqchilik qilib turgan edim.» 21 Rabbim Iso menga: «Ketaver, — dedi. — Seni uzoqdagi gʻayriyahudiylarning oldiga yuboraman.»”
22 Xalq Pavlusga quloq solib turdi. Ammo u shu gapini aytishi bilanoq, ular ovozi boricha, shovqin soldi:
— Yoʻqotinglar uni! Oʻldiringlar! U yashashga loyiq emas!
23 Ular baqir–chaqir qilib, kiyimlarini otib, havoni chang–toʻzon qilib yubordilar. 24 Rim mingboshisi odamlariga:
— Pavlusni qalʼaga olib kiringlar! — deb buyruq berdi. Soʻngra u yana odamlariga:
— Uni qamchilanglar! Nima uchun odamlar unga qarshi baqir–chaqir qilganini bilinglar! — dedi.
25 Pavlusni qamchilash uchun bogʻlayotganlarida, Pavlus oʻsha yerda turgan yuzboshiga dedi:
— Rim fuqarosining biron aybi topilmagan boʻlsa ham, uni qamchilash sizlarning qonuningizda bormi?
26 Yuzboshi bu gapni eshitib, mingboshining oldiga bordi–da:
— Nima qilmoqchisiz? Axir, bu odam Rim fuqarosi ekan–ku! — dedi.
27 Mingboshi Pavlusning oldiga kelib, undan:
— Menga ayt–chi, sen Rim fuqarosimisan? — dedi.
— Ha, — deb javob berdi Pavlus.
28 Mingboshi:
— Men katta miqdorda pul toʻlab, fuqarolikni olgan edim, — dedi.
— Men esa Rim fuqarosi boʻlib tugʻilganman, — dedi Pavlus.
29 Pavlusni soʻroq qilmoqchi boʻlib turganlar oʻsha zahoti undan qoʻllarini tortdilar. Mingboshi Pavlusning Rim fuqarosi ekanini eshitib, uni kishanlagani uchun qoʻrqib ketdi.
Pavlus Oliy kengash oldida
30 Yahudiylar Pavlusni nima uchun ayblayotganlarini mingboshi bilmoqchi boʻldi. Ertasi kuni u Pavlusni ozod qildi va “bosh ruhoniylar bilan Oliy kengash aʼzolari yigʻilsin”, deb buyurdi. Mingboshi Pavlusni ularning qoshiga olib keldi.
22–БОБ
1 Павлус оломонга шундай деди: “Биродарларим, оталар! Гапимга қулоқ солинглар, сизларнинг олдингизда ўзимни оқлай.” 2 Одамлар унинг орамийча гапираётганини эшитиб, сув қуйгандай, жим бўлиб қолдилар. Павлус гапида давом этди: 3 “Мен яҳудийман, Киликиядаги Тарсус шаҳрида туғилганман, аммо Қуддусда улғайдим. Бу шаҳарда Гамалиёлнинг шогирди бўлиб, ота–боболаримизнинг қонунига жиддий эътибор бериб таълим олдим. Худди бугунгидай сизларга ўхшаб, Худога ўзимни бағишладим. 4 Исонинг йўлига кирган одамларни ўлгудай қувғин қилардим, эркагу аёлни боғлаб, зиндонга ташлардим. 5 Айтаётганларим ҳақиқат эканини олий руҳоний билан бутун Кенгаш тасдиқлай олади. Улар Дамашқдаги яҳудий биродарларимизга хат ёзиб бердилар. Шундай қилиб, мен бу одамларни кишанлаб, Қуддусга олиб келиб жазолаш учун Дамашққа жўнадим.
Павлус ўзининг имонга келиши тўғрисида сўзлаб беради
6 Мен йўлимда давом этиб, Дамашққа яқинлашиб қолганимда, туш пайти бирдан осмондан ёп–ёруғ нур менинг ён–атрофимни ёритиб юборди. 7 Мен ерга йиқилдим. Шу пайт: «Шоул! Шоул! Нега сен Мени қувғин қиляпсан?» деган бир овозни эшитдим. 8 «Ё Ҳазратим! Сиз кимсиз?» деб сўрадим. Шунда У менга: «Сен қувғин қилаётган Носиралик Исоман», деб жавоб берди. 9 Менинг ёнимдагилар нурни кўрардилар–у , аммо мен билан гаплашаётганнинг овозини эшитмасдилар. 10 Шунда мен: «Ё Раббим Исо, нима қилай?» деб сўрадим. Раббий менга шундай деди: «Ўрнингдан тур, Дамашққа бор. Нима қилишинг кераклигини Худо белгилаб қўйган. Ҳамма нарса ўша ерда сенга айтилади.» 11 Ўша нурнинг ярқирашидан кўзларим кўрмай қолган эди. Шунинг учун ҳамроҳларим қўлларимдан ушлаб, мени Дамашққа олиб кетдилар.
12 Ўша шаҳарда Ханониё деган бир тақводор, қонунга итоат этадиган одам бор эди. У ўша шаҳардаги ҳамма яҳудийлар орасида катта обрўга эга эди. 13 Ханониё олдимга келиб, ёнимда турди–да: «Биродарим Шоул! Кўзларинг яна очилсин!» деди. Ўша заҳоти кўзларим очилиб, Ханониёни кўрдим. 14 Шунда у деди: «Ота–боболаримизнинг Худоси сени танлади. Токи сен Унинг хоҳишини билгин, Солиҳ Зотни кўриб, Унинг овозини эшитгин. 15 Сен кўриб–эшитганларинг тўғрисида бутун оламга Унинг гувоҳи бўласан. 16 Энди нимани кутяпсан? Ўрнингдан тур, сувга чўмгин. Раббимизга илтижо қилиб, гуноҳларингни ювгин.»
17 Мен Қуддусга қайтиб келганимдан кейин, Маъбадда ибодат қилаётганимда, менга бир ваҳий келди. 18 Мен Раббим Исони кўрдим, У шундай деди: «Тез бўл, Қуддусдан зудлик билан кет! Бу ердаги одамлар Мен тўғримда берган гувоҳлигингни қабул қилмайдилар.» 19 Мен эса: «Ё Раббий! — дедим. — Мен синагогаларга бориб, Сенга ишонган одамларни қамаб, калтаклаганимни улар яхши биладилар. 20 Шоҳидинг Стефан ўлдирилганда, мен ўша ерда эдим, унинг ўлдирилишини маъқуллаб, уни ўлдираётганларнинг кийимларига пойлоқчилик қилиб турган эдим.» 21 Раббим Исо менга: «Кетавер, — деди. — Сени узоқдаги ғайрияҳудийларнинг олдига юбораман.»”
22 Халқ Павлусга қулоқ солиб турди. Аммо у шу гапини айтиши биланоқ, улар овози борича, шовқин солди:
— Йўқотинглар уни! Ўлдиринглар! У яшашга лойиқ эмас!
23 Улар бақир–чақир қилиб, кийимларини отиб, ҳавони чанг–тўзон қилиб юбордилар. 24 Рим мингбошиси одамларига:
— Павлусни қалъага олиб киринглар! — деб буйруқ берди. Сўнгра у яна одамларига:
— Уни қамчиланглар! Нима учун одамлар унга қарши бақир–чақир қилганини билинглар! — деди.
25 Павлусни қамчилаш учун боғлаётганларида, Павлус ўша ерда турган юзбошига деди:
— Рим фуқаросининг бирон айби топилмаган бўлса ҳам, уни қамчилаш сизларнинг қонунингизда борми?
26 Юзбоши бу гапни эшитиб, мингбошининг олдига борди–да:
— Нима қилмоқчисиз? Ахир, бу одам Рим фуқароси экан–ку! — деди.
27 Мингбоши Павлуснинг олдига келиб, ундан:
— Менга айт–чи, сен Рим фуқаросимисан? — деди.
— Ҳа, — деб жавоб берди Павлус.
28 Мингбоши:
— Мен катта миқдорда пул тўлаб, фуқароликни олган эдим, — деди.
— Мен эса Рим фуқароси бўлиб туғилганман, — деди Павлус.
29 Павлусни сўроқ қилмоқчи бўлиб турганлар ўша заҳоти ундан қўлларини тортдилар. Мингбоши Павлуснинг Рим фуқароси эканини эшитиб, уни кишанлагани учун қўрқиб кетди.
Павлус Олий кенгаш олдида
30 Яҳудийлар Павлусни нима учун айблаётганларини мингбоши билмоқчи бўлди. Эртаси куни у Павлусни озод қилди ва “бош руҳонийлар билан Олий кенгаш аъзолари йиғилсин”, деб буюрди. Мингбоши Павлусни уларнинг қошига олиб келди.
