3–BOB
Xudo Musoni chaqiradi
1 Musoning qaynatasi — Midiyon yurtining ruhoniysi boʻlgan Yatro edi. Muso uning qoʻy–echkilarini boqib yurardi. U qoʻy–echkilarni sahroning gʻarb tomoniga haydab, Xudoning muqaddas togʻi Sinayga borib qoldi. 2 Birdan butadagi alangada Egamizning farishtasi Musoga zohir boʻldi. Muso hayron boʻldi: buta yonardi–yu, ammo yonib tugamasdi. 3 Muso: “Juda gʻalati–ku, borib, bir qaray–chi, buta nimaga yonib tugamayapti ekan”, deb oʻyladi. 4 Muso yaqinroq bordi, Egamiz uning kelayotganini koʻrib, butaning orasidan: “Muso! Muso!” deb chaqirdi.
— Labbay, shu yerdaman, — deb javob berdi Muso.
5 — Endi bu yogʻiga kelma! Oyogʻingdagi chorigʻingni yech! — dedi Xudo. — Sen turgan joy muqaddas yerdir. 6 Men ota–bobolaring — Ibrohim, Isʼhoq va Yoqubning Xudosiman.
Muso Xudoga qarashdan qoʻrqib, darrov yuzini berkitib oldi.
7 Keyin Egamiz yana aytdi:
— Imoning komil boʻlsin: xalqimning Misrda chekkan azoblarini koʻrdim, madad soʻrab nazoratchilar zulmi dastidan qilgan faryodlarini eshitdim. Ha, xalqimning chekkan hamma azoblarini bilaman. 8 Shuning uchun Men xalqimni Misrliklarning zulmidan qutqargani keldim. Men ularni Misrdan olib chiqib, keng, unumdor, sut va asal oqib yotgan yurtga olib borgani keldim. U yerda Kanʼon, Xet, Amor, Pariz, Xiv va Yobus xalqlari yashaydi. 9 Xalqimning faryodi Menga yetib keldi. Misrliklar xalqimga qanchalik zulm oʻtkazayotganini koʻrib turibman. 10 Qani, boʻl, seni hozir Misr firʼavni huzuriga yuboraman. Xalqim Isroilni Misrdan sen olib chiqasan.
11 Shunda Muso Xudoga:
— Men kim boʻlibmanki, firʼavnning huzuriga borib Isroil xalqini Misrdan olib chiqsam?! — deb javob berdi. 12 Xudo esa shunday dedi:
— Men sen bilan boʻlaman. Isroil xalqini Misrdan olib chiqqaningdan keyin, shu toqqa kelib, Menga sajda qilasizlar. Seni Men yuborganimning isboti shu boʻladi.
13 Ammo Muso Xudoga quyidagicha javob berdi:
— Isroil xalqi oldiga borib: “Sizlarning oldingizga ota–bobolaringizning Xudosi meni yubordi”, deb aytsam, ular: “Kim U?” deb soʻraydilar–ku! Oʻshanda men nima deb javob beraman?
14 — Men har doim bor boʻlgan Xudoman , — deb javob berdi U. — Xalqim Isroilga: “Meni sizlarning oldingizga yuborganning nomi — Men Borman”, deb aytasan. 15 Isroil xalqiga yana: “Meni sizlarning oldingizga ota–bobolaringiz — Ibrohim, Isʼhoq va Yoqubning Xudosi — Egangiz yubordi”, deb ayt. Mening nomim to abad shunday boʻlsin. Unvonimni kelgusi avlodlar shunday deb aytsin.
16 Xudo yana Musoga aytdi:
— Endi bor, xalqim Isroilning oqsoqollarini toʻplab, ularga: “Ota–bobolaringiz — Ibrohim, Isʼhoq va Yoqubning Xudosi — Egangiz menga zohir boʻldi”, deb ayt. Ularga shu gapimni yetkaz: “Imoningiz komil boʻlsin: Misrliklar sizlarga qanday zulm oʻtkazayotganini Men koʻrib, kuzatib turibman. 17 Endi vaʼda berib aytamanki, sizlarni Misrda chekayotgan azob–uqubatlaringizdan xalos qilaman. Sizlarni Kanʼon, Xet, Amor, Pariz, Xiv va Yobus xalqlarining yerlariga, sut va asal oqib yotgan yurtga boshlab olib boraman.” 18 Isroil oqsoqollari senga quloq solishadi. Keyin Misr firʼavni huzuriga ular bilan sen ham birga bor. Firʼavnga shunday deb aytinglar: “Ibroniylarning Xudosi — Egamiz Oʻzini bizga zohir qildi. Endi bizga ijozat ber, sahroda uch kun yoʻl yurib borib, Egamiz Xudoga qurbonliklar keltiraylik.” 19 Ammo Misr firʼavnini majburlamasa u sizlarning ketishingizga ijozat bermasligini bilaman. 20 Oʻshanda Men qoʻlimni koʻtarib, Misrliklarni uraman, ha, moʻjizalar orqali ularni jazolayman. Oʻshandan keyingina firʼavn sizlarning ketishingizga ijozat beradi. 21 Men shunday qilamanki, Misrliklar sizlarga iltifot koʻrsatadilar. Sizlar ketayotganlaringizda boʻsh qoʻl bilan chiqib ketmaysizlar. 22 Isroil xalqidan har bir ayol Misrlik qoʻshnisidan yoki qoʻshnisining uyida istiqomat qilayotgan Misrlik ayoldan oltin va kumush taqinchoqlar, kiyim–kechaklar soʻrab oladi. Oʻgʻillaringizni, qizlaringizni taqinchoqlaru kiyim–kechaklar bilan yasantirasizlar. Shunday qilib, Misrliklarning boyliklarini olib ketasizlar.
3–БОБ
Худо Мусони чақиради
1 Мусонинг қайнатаси — Мидиён юртининг руҳонийси бўлган Ятро эди. Мусо унинг қўй–эчкиларини боқиб юрарди. У қўй–эчкиларни саҳронинг ғарб томонига ҳайдаб, Худонинг муқаддас тоғи Синайга бориб қолди. 2 Бирдан бутадаги алангада Эгамизнинг фариштаси Мусога зоҳир бўлди. Мусо ҳайрон бўлди: бута ёнарди–ю, аммо ёниб тугамасди. 3 Мусо: “Жуда ғалати–ку, бориб, бир қарай–чи, бута нимага ёниб тугамаяпти экан”, деб ўйлади. 4 Мусо яқинроқ борди, Эгамиз унинг келаётганини кўриб, бутанинг орасидан: “Мусо! Мусо!” деб чақирди.
— Лаббай, шу ердаман, — деб жавоб берди Мусо.
5 — Энди бу ёғига келма! Оёғингдаги чориғингни еч! — деди Худо. — Сен турган жой муқаддас ердир. 6 Мен ота–боболаринг — Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқубнинг Худосиман.
Мусо Худога қарашдан қўрқиб, дарров юзини беркитиб олди.
7 Кейин Эгамиз яна айтди:
— Имонинг комил бўлсин: халқимнинг Мисрда чеккан азобларини кўрдим, мадад сўраб назоратчилар зулми дастидан қилган фарёдларини эшитдим. Ҳа, халқимнинг чеккан ҳамма азобларини биламан. 8 Шунинг учун Мен халқимни Мисрликларнинг зулмидан қутқаргани келдим. Мен уларни Мисрдан олиб чиқиб, кенг, унумдор, сут ва асал оқиб ётган юртга олиб боргани келдим. У ерда Канъон, Хет, Амор, Париз, Хив ва Ёбус халқлари яшайди. 9 Халқимнинг фарёди Менга етиб келди. Мисрликлар халқимга қанчалик зулм ўтказаётганини кўриб турибман. 10 Қани, бўл, сени ҳозир Миср фиръавни ҳузурига юбораман. Халқим Исроилни Мисрдан сен олиб чиқасан.
11 Шунда Мусо Худога:
— Мен ким бўлибманки, фиръавннинг ҳузурига бориб Исроил халқини Мисрдан олиб чиқсам?! — деб жавоб берди. 12 Худо эса шундай деди:
— Мен сен билан бўламан. Исроил халқини Мисрдан олиб чиққанингдан кейин, шу тоққа келиб, Менга сажда қиласизлар. Сени Мен юборганимнинг исботи шу бўлади.
13 Аммо Мусо Худога қуйидагича жавоб берди:
— Исроил халқи олдига бориб: “Сизларнинг олдингизга ота–боболарингизнинг Худоси мени юборди”, деб айтсам, улар: “Ким У?” деб сўрайдилар–ку! Ўшанда мен нима деб жавоб бераман?
14 — Мен ҳар доим бор бўлган Худоман , — деб жавоб берди У. — Халқим Исроилга: “Мени сизларнинг олдингизга юборганнинг номи — Мен Борман”, деб айтасан. 15 Исроил халқига яна: “Мени сизларнинг олдингизга ота–боболарингиз — Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқубнинг Худоси — Эгангиз юборди”, деб айт. Менинг номим то абад шундай бўлсин. Унвонимни келгуси авлодлар шундай деб айтсин.
16 Худо яна Мусога айтди:
— Энди бор, халқим Исроилнинг оқсоқолларини тўплаб, уларга: “Ота–боболарингиз — Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқубнинг Худоси — Эгангиз менга зоҳир бўлди”, деб айт. Уларга шу гапимни етказ: “Имонингиз комил бўлсин: Мисрликлар сизларга қандай зулм ўтказаётганини Мен кўриб, кузатиб турибман. 17 Энди ваъда бериб айтаманки, сизларни Мисрда чекаётган азоб–уқубатларингиздан халос қиламан. Сизларни Канъон, Хет, Амор, Париз, Хив ва Ёбус халқларининг ерларига, сут ва асал оқиб ётган юртга бошлаб олиб бораман.” 18 Исроил оқсоқоллари сенга қулоқ солишади. Кейин Миср фиръавни ҳузурига улар билан сен ҳам бирга бор. Фиръавнга шундай деб айтинглар: “Ибронийларнинг Худоси — Эгамиз Ўзини бизга зоҳир қилди. Энди бизга ижозат бер, саҳрода уч кун йўл юриб бориб, Эгамиз Худога қурбонликлар келтирайлик.” 19 Аммо Миср фиръавнини мажбурламаса у сизларнинг кетишингизга ижозат бермаслигини биламан. 20 Ўшанда Мен қўлимни кўтариб, Мисрликларни ураман, ҳа, мўъжизалар орқали уларни жазолайман. Ўшандан кейингина фиръавн сизларнинг кетишингизга ижозат беради. 21 Мен шундай қиламанки, Мисрликлар сизларга илтифот кўрсатадилар. Сизлар кетаётганларингизда бўш қўл билан чиқиб кетмайсизлар. 22 Исроил халқидан ҳар бир аёл Мисрлик қўшнисидан ёки қўшнисининг уйида истиқомат қилаётган Мисрлик аёлдан олтин ва кумуш тақинчоқлар, кийим–кечаклар сўраб олади. Ўғилларингизни, қизларингизни тақинчоқлару кийим–кечаклар билан ясантирасизлар. Шундай қилиб, Мисрликларнинг бойликларини олиб кетасизлар.
