18–BOB
Beva ayol va adolatsiz qozi haqida masal
1 Shogirdlar doimo va bezmasdan ibodat qilsin deb, Iso ularga shunday bir masal aytib berdi: 2 “Bir shaharda Xudodan ham qoʻrqmaydigan, odamdan ham uyalmaydigan bir qozi bor ekan. 3 Oʻsha shaharda bir beva ayol ham yashar ekan. U qozining oldiga tez–tez borib turib:
— Meni raqibimdan himoya qiling, — deb oʻtinarkan. 4 Qozi ancha vaqtgacha unga yordam berishdan bosh tortib yurar ekan. Oxiri u oʻzi–oʻziga shunday debdi:
— Men Xudodan qoʻrqmayman, odamlardan ham uyalmayman. 5 Ammo bu beva xotin meni holu jonimga qoʻymagani uchun uni himoya qila qolay. Boʻlmasa, u kelaverib meni bezor qiladi.”
6 Rabbimiz Iso gapida davom etdi: “Adolatsiz qozining gapini eshitdingizmi? 7 Shunday ekan, nahotki Xudo tunu kun iltijo qilayotgan Oʻz tanlaganlarini himoya qilmasa?! Yoʻq, Xudo ularni kuttirib qoʻymaydi! 8 Sizlarga aytaman: ularni zudlik bilan himoya qiladi! Ammo Inson Oʻgʻli kelganda, yer yuzida imoni bor odamlarni toparmikin?”
Farziy va soliqchi haqida masal
9 Oʻzlarining solihligiga ishonib, boshqalarni mensimaydigan baʼzi odamlarga Iso quyidagi masalni aytib berdi: 10 “Ikki odam ibodat qilgani Maʼbadga kirishibdi. Ularning biri farziy, ikkinchisi soliqchi ekan. 11 Farziy oʻrnidan turib, shunday ibodat qilibdi:
— Xudoyim, Oʻzingga shukur! Chunki men boshqalarga oʻxshab oʻgʻri, jinoyatchi, zinokor yoki manavi soliqchiday emasman. 12 Men haftada ikki marta roʻza tutaman. Topganimning oʻndan birini ushr qilib beraman.
13 Soliqchi boʻlsa uzoqda turib, hatto osmonga ham qarashga botinolmay, koʻkragiga urganicha:
— Yo Xudo, men gunohkorga rahm qil! — deb iltijo qilardi.
14 Sizga aytaman: farziy emas, mana shu odam oqlanib uyiga qaytdi. Zotan, oʻzini oʻzi yuksaltirgan odam kamsitiladi, oʻzini past olgan odam esa yuksaltiriladi.”
Iso bolalarni duo qiladi
15 Iso bolalarimizga qoʻl tekkizsin deb, odamlar Uning oldiga hatto goʻdaklarni ham olib kelishardi. Shogirdlar buni koʻrib, odamlarni koyidilar. 16 Iso esa bolalarni yoniga chaqirib, dedi: “Bolalarga yoʻl beringlar, Mening oldimga kelishlariga toʻsqinlik qilmanglar! Zero, Xudoning Shohligi shundaylarnikidir. 17 Sizlarga chinini aytayin: kim Xudoning Shohligini bola kabi qabul qilmasa, unga hech qachon kirolmaydi.”
Boylik va abadiy hayot haqida
18 Obroʻli bir odam Isodan soʻradi:
— Valineʼmat Ustoz! Abadiy hayotga ega boʻlish uchun nima qilishim kerak?
19 Iso unga dedi:
— Nega Meni valineʼmat deysan? Birgina Xudodan boshqa hech kim valineʼmat emas–ku! 20 Sen amrlarni bilasan: “Zino qilma. Qotillik qilma. Oʻgʻrilik qilma. Yolgʻon guvohlik berma. Ota–onangni hurmat qilgin.”
21 — Bularning hammasiga yoshligimdan amal qilib kelaman, — dedi boyagi boshliq. 22 Buni eshitib, Iso dedi:
— Senga birgina narsa yetishmaydi: bor narsangni sot, pulini kambagʻallarga tarqat. Shunda samoda xazinang boʻladi. Keyin kelib, Menga ergashgin.
23 Boshliq buni eshitib, qattiq xafa boʻldi, chunki u juda boy edi. 24 Iso uning xafa boʻlganini koʻrib dedi:
— Mol–dunyosi bor odamlarning Xudo Shohligiga kirishi naqadar qiyin! 25 Boyning Xudo Shohligiga kirishidan koʻra, tuyaning igna teshigidan oʻtishi osonroqdir.
26 Buni eshitganlar esa:
— Unday boʻlsa, kim najot topa olar ekan? — deb soʻrashdi. 27 Iso shunday javob berdi:
— Odamlar uchun imkonsiz boʻlgan narsaning Xudo uchun imkoni bor.
28 Shunda Butrus dedi:
— Mana, biz uy–joyimizni tashlab, Sizning orqangizdan ergashib keldik.
29 Iso shogirdlariga dedi:
— Sizlarga chinini aytayin, Xudoning Shohligi uchun uy–joyini yoki xotinini yo aka–ukalarini yoki ota–onasini yo bola–chaqasini qoldirgan odam 30 bu dunyoning oʻzidayoq bir necha barobar ortigʻi bilan oladi, narigi dunyoda esa abadiy hayotga ega boʻladi.
Iso Oʻz oʻlimi toʻgʻrisida uchinchi marta gapiradi
31 Keyin Iso oʻn ikki shogirdini chetga olib, ularga dedi: “Mana, biz Quddusga ketyapmiz. Paygʻambarlarning Inson Oʻgʻli toʻgʻrisida yozgan hamma bashoratlari bajo boʻladi. 32 Uni gʻayriyahudiylarga tutib beradilar. Uni masxaralab haqorat qiladilar. Unga tupuradilar. 33 Gʻayriyahudiylar Uni qamchilaydilar, keyin oʻldiradilar. Ammo uchinchi kuni U tiriladi.”
34 Shogirdlar esa bu soʻzlardan hech narsa tushunmadilar. Bu soʻzlarning maʼnosi ularga qorongʻi edi, Isoning aytganlarini ular anglamadilar.
Iso koʻr odamga shifo beradi
35 Iso Yerixo shahriga kirib kelayotganda, bir koʻr odam yoʻl chekkasida sadaqa soʻrab oʻtirar edi. 36 Oldidan katta bir olomon oʻtib ketayotganini eshitgan oʻsha koʻr:
— Nima gap? — deb soʻradi.
37 — Nosiralik Iso oʻtib ketyapti, — deb javob berishdi unga. 38 Shunda koʻr:
— Ey Dovud Oʻgʻli Iso, menga rahm qiling! — deb baqirdi. 39 Oldinda ketayotganlar esa:
— Jim boʻl! — deb unga doʻq qilishdi. U esa yanada qattiqroq baqirdi:
— Ey Dovud Oʻgʻli! Menga rahm qiling!
40 Shunda Iso toʻxtab, koʻrni yoniga olib kelishlarini buyurdi. Koʻr kelgach, Iso undan soʻradi:
41 — Mendan nima istaysan? Sen uchun nima qilay?
— Hazrat, koʻzlarim koʻrsin! — dedi u. 42 Iso unga:
— Koʻzlaring koʻrsin, ishonching senga shifo berdi, — dedi.
43 Oʻsha zahoti u koʻra boshladi. Soʻng Xudoni ulugʻlagancha Isoga ergashdi. Buni koʻrgan butun xalq Xudoga hamdu sanolar aytdi.
18–БОБ
Бева аёл ва адолатсиз қози ҳақида масал
1 Шогирдлар доимо ва безмасдан ибодат қилсин деб, Исо уларга шундай бир масал айтиб берди: 2 “Бир шаҳарда Худодан ҳам қўрқмайдиган, одамдан ҳам уялмайдиган бир қози бор экан. 3 Ўша шаҳарда бир бева аёл ҳам яшар экан. У қозининг олдига тез–тез бориб туриб:
— Мени рақибимдан ҳимоя қилинг, — деб ўтинаркан. 4 Қози анча вақтгача унга ёрдам беришдан бош тортиб юрар экан. Охири у ўзи–ўзига шундай дебди:
— Мен Худодан қўрқмайман, одамлардан ҳам уялмайман. 5 Аммо бу бева хотин мени ҳолу жонимга қўймагани учун уни ҳимоя қила қолай. Бўлмаса, у келавериб мени безор қилади.”
6 Раббимиз Исо гапида давом этди: “Адолатсиз қозининг гапини эшитдингизми? 7 Шундай экан, наҳотки Худо туну кун илтижо қилаётган Ўз танлаганларини ҳимоя қилмаса?! Йўқ, Худо уларни куттириб қўймайди! 8 Сизларга айтаман: уларни зудлик билан ҳимоя қилади! Аммо Инсон Ўғли келганда, ер юзида имони бор одамларни топармикин?”
Фарзий ва солиқчи ҳақида масал
9 Ўзларининг солиҳлигига ишониб, бошқаларни менсимайдиган баъзи одамларга Исо қуйидаги масални айтиб берди: 10 “Икки одам ибодат қилгани Маъбадга киришибди. Уларнинг бири фарзий, иккинчиси солиқчи экан. 11 Фарзий ўрнидан туриб, шундай ибодат қилибди:
— Худойим, Ўзингга шукур! Чунки мен бошқаларга ўхшаб ўғри, жиноятчи, зинокор ёки манави солиқчидай эмасман. 12 Мен ҳафтада икки марта рўза тутаман. Топганимнинг ўндан бирини ушр қилиб бераман.
13 Солиқчи бўлса узоқда туриб, ҳатто осмонга ҳам қарашга ботинолмай, кўкрагига урганича:
— Ё Худо, мен гуноҳкорга раҳм қил! — деб илтижо қиларди.
14 Сизга айтаман: фарзий эмас, мана шу одам оқланиб уйига қайтди. Зотан, ўзини ўзи юксалтирган одам камситилади, ўзини паст олган одам эса юксалтирилади.”
Исо болаларни дуо қилади
15 Исо болаларимизга қўл теккизсин деб, одамлар Унинг олдига ҳатто гўдакларни ҳам олиб келишарди. Шогирдлар буни кўриб, одамларни койидилар. 16 Исо эса болаларни ёнига чақириб, деди: “Болаларга йўл беринглар, Менинг олдимга келишларига тўсқинлик қилманглар! Зеро, Худонинг Шоҳлиги шундайларникидир. 17 Сизларга чинини айтайин: ким Худонинг Шоҳлигини бола каби қабул қилмаса, унга ҳеч қачон киролмайди.”
Бойлик ва абадий ҳаёт ҳақида
18 Обрўли бир одам Исодан сўради:
— Валинеъмат Устоз! Абадий ҳаётга эга бўлиш учун нима қилишим керак?
19 Исо унга деди:
— Нега Мени валинеъмат дейсан? Биргина Худодан бошқа ҳеч ким валинеъмат эмас–ку! 20 Сен амрларни биласан: “Зино қилма. Қотиллик қилма. Ўғрилик қилма. Ёлғон гувоҳлик берма. Ота–онангни ҳурмат қилгин.”
21 — Буларнинг ҳаммасига ёшлигимдан амал қилиб келаман, — деди бояги бошлиқ. 22 Буни эшитиб, Исо деди:
— Сенга биргина нарса етишмайди: бор нарсангни сот, пулини камбағалларга тарқат. Шунда самода хазинанг бўлади. Кейин келиб, Менга эргашгин.
23 Бошлиқ буни эшитиб, қаттиқ хафа бўлди, чунки у жуда бой эди. 24 Исо унинг хафа бўлганини кўриб деди:
— Мол–дунёси бор одамларнинг Худо Шоҳлигига кириши нақадар қийин! 25 Бойнинг Худо Шоҳлигига киришидан кўра, туянинг игна тешигидан ўтиши осонроқдир.
26 Буни эшитганлар эса:
— Ундай бўлса, ким нажот топа олар экан? — деб сўрашди. 27 Исо шундай жавоб берди:
— Одамлар учун имконсиз бўлган нарсанинг Худо учун имкони бор.
28 Шунда Бутрус деди:
— Мана, биз уй–жойимизни ташлаб, Сизнинг орқангиздан эргашиб келдик.
29 Исо шогирдларига деди:
— Сизларга чинини айтайин, Худонинг Шоҳлиги учун уй–жойини ёки хотинини ё ака–укаларини ёки ота–онасини ё бола–чақасини қолдирган одам 30 бу дунёнинг ўзидаёқ бир неча баробар ортиғи билан олади, нариги дунёда эса абадий ҳаётга эга бўлади.
Исо Ўз ўлими тўғрисида учинчи марта гапиради
31 Кейин Исо ўн икки шогирдини четга олиб, уларга деди: “Мана, биз Қуддусга кетяпмиз. Пайғамбарларнинг Инсон Ўғли тўғрисида ёзган ҳамма башоратлари бажо бўлади. 32 Уни ғайрияҳудийларга тутиб берадилар. Уни масхаралаб ҳақорат қиладилар. Унга тупурадилар. 33 Ғайрияҳудийлар Уни қамчилайдилар, кейин ўлдирадилар. Аммо учинчи куни У тирилади.”
34 Шогирдлар эса бу сўзлардан ҳеч нарса тушунмадилар. Бу сўзларнинг маъноси уларга қоронғи эди, Исонинг айтганларини улар англамадилар.
Исо кўр одамга шифо беради
35 Исо Ерихо шаҳрига кириб келаётганда, бир кўр одам йўл чеккасида садақа сўраб ўтирар эди. 36 Олдидан катта бир оломон ўтиб кетаётганини эшитган ўша кўр:
— Нима гап? — деб сўради.
37 — Носиралик Исо ўтиб кетяпти, — деб жавоб беришди унга. 38 Шунда кўр:
— Эй Довуд Ўғли Исо, менга раҳм қилинг! — деб бақирди. 39 Олдинда кетаётганлар эса:
— Жим бўл! — деб унга дўқ қилишди. У эса янада қаттиқроқ бақирди:
— Эй Довуд Ўғли! Менга раҳм қилинг!
40 Шунда Исо тўхтаб, кўрни ёнига олиб келишларини буюрди. Кўр келгач, Исо ундан сўради:
41 — Мендан нима истайсан? Сен учун нима қилай?
— Ҳазрат, кўзларим кўрсин! — деди у. 42 Исо унга:
— Кўзларинг кўрсин, ишончинг сенга шифо берди, — деди.
43 Ўша заҳоти у кўра бошлади. Сўнг Худони улуғлаганча Исога эргашди. Буни кўрган бутун халқ Худога ҳамду санолар айтди.
