22–BOB
Yahudo shohi Yoʻshiyo
1 Yoʻshiyo sakkiz yoshida shoh boʻlib, Quddusda oʻttiz bir yil hukmronlik qildi. Onasining ismi Yodido boʻlib, Bozxatlik Odayoning qizi edi. 2 Yoʻshiyo Egamiz oldida toʻgʻri ishlar qildi. Oʻngga ham, chapga ham ogʻmasdan, bobosi Dovudning yoʻlidan yurdi.
Qonun kitobi
3 Yoʻshiyoning Shofon degan kotibi bor edi. Shofon Mashullom degan odamning nabirasi, Ozaliyo deganning oʻgʻli edi. Yoʻshiyo oʻz hukmronligining oʻn sakkizinchi yilida Shofonni Egamizning uyiga yuborayotib, unga shu gaplarni aytdi: 4 “Oliy ruhoniy Xilqiyoning huzuriga bor. Darvozabonlar xalqdan toʻplab, Egamizning uyiga keltirgan kumushlarni u hisoblab chiqsin. 5-6 Soʻngra kumushlarni Egamizning uyida mehnat qilayotgan ishboshilarga bersin. Ishboshilar esa kumushlarni olib, Egamizning uyidagi buzilgan joylarni taʼmirlayotgan ustalarga — duradgorlarga, binokorlarga va tosh teruvchilarga bersinlar. Uyning tuzatilishi uchun lozim boʻlgan yogʻochni, yoʻnilgan toshni ham oʻsha kumushga sotib olishsin. 7 Ularga berilgan kumushning hisobi soʻralmasin, chunki ular halol ishlashyapti.”
8 Oliy ruhoniy Xilqiyo kotib Shofonga: “Egamizning uyidan Tavrot kitobini topib oldim”, deb kitobni Shofonga berdi. Shofon kitobni oʻqidi. 9 Keyin shohning huzuriga borib: “Xizmatkorlaringiz Egamizning uyidagi bor kumushni oʻsha yerdagi ishboshilarga berdilar”, deb hisobot berdi. 10 Keyin u shohga: “Ruhoniy Xilqiyo menga kitob berdi”, dedi–da, ovoz chiqarib shohga kitobni oʻqib berdi.
11 Shoh Tavrotda yozilgan soʻzlarni eshitgach, qaygʻudan liboslarini yirtib tashladi. 12 Keyin ruhoniy Xilqiyoga, Shofon oʻgʻli Oxixamga, Mixiyo oʻgʻli Axborga, kotib Shofonga va oʻzining mulozimi Osoyohga shunday farmon berdi: 13 “Boringlar, topilgan bu kitobdagi soʻzlarga muvofiq, men toʻgʻrimda ham, butun Yahudo xalqi toʻgʻrisida ham Egamizning xohish–irodasini bilinglar. Otalarimiz bu kitobdagi soʻzlarga quloq solmaganlari, hammamiz uchun yozilgan bu soʻzlarga rioya qilmaganlari uchun, Egamizning dahshatli gʻazabi bizga qarshi gʻoyatda alanga olgan.”
14 Ruhoniy Xilqiyo, Oxixam, Axbor, Shofon va Osoyoh Xulda ismli paygʻambar ayol huzuriga borib, unga maslahat soldilar. Xulda paygʻambar Egamizning uyidagi muqaddas liboslar posboni Shallumning xotini edi. Shallum Tixvoning oʻgʻli, Xarxasning nabirasi edi. Xulda Quddusning Yangi dahasida yashardi. 15 Xulda ularga shunday dedi:
“Isroil xalqining Xudosi — Egamiz aytmoqda: sizlarni Mening huzurimga yuborgan odamga shu gaplarimni aytinglar: 16 «Yahudo shohi oʻqigan kitobda yozilganday, bu yurtga ham, bu yurtda yashayotgan xalqqa ham falokat keltiraman. 17 Ular Mendan yuz oʻgirganlari uchun, boshqa xudolarga qurbonliklar keltirib, oʻz qoʻllari bilan yasagan butlari tufayli qahrimni keltirganlari uchun, bu yurtga qarshi gʻazabim alangalanadi va aslo bosilmaydi.»
18 Egamizning xohish–irodasini bilish uchun sizlarni yuborgan Yahudo shohiga shu xabarni beringlar: Isroil xalqining Xudosi — Egamiz sen eshitgan soʻzlaring toʻgʻrisida shuni aytmoqda: 19 bu yurt vayron boʻlib, bu yurtda yashaganlar laʼnati boʻlsin degan soʻzlarimni eshitganingdan keyin, yuraging yumshadi, Menga boʻyin egding. Sen Menga boʻyin egganing uchun, qaygʻudan liboslaringni yirtib, huzurimda yigʻlaganing uchun Men iltijolaringni eshitdim. 20 Shunga koʻra, sen ota–bobolaring yoniga xotirjam ketasan, oʻz qabringga dafn etilasan. Bu yurtga Men keltiradigan jamiki falokatlarni sen koʻrmaysan.”
Xilqiyo va uning hamrohlari bu xabarni shohga yetkazdilar.
22–БОБ
Яҳудо шоҳи Йўшиё
1 Йўшиё саккиз ёшида шоҳ бўлиб, Қуддусда ўттиз бир йил ҳукмронлик қилди. Онасининг исми Ёдидо бўлиб, Бозхатлик Одаёнинг қизи эди. 2 Йўшиё Эгамиз олдида тўғри ишлар қилди. Ўнгга ҳам, чапга ҳам оғмасдан, бобоси Довуднинг йўлидан юрди.
Қонун китоби
3 Йўшиёнинг Шофон деган котиби бор эди. Шофон Машуллом деган одамнинг набираси, Озалиё деганнинг ўғли эди. Йўшиё ўз ҳукмронлигининг ўн саккизинчи йилида Шофонни Эгамизнинг уйига юбораётиб, унга шу гапларни айтди: 4 “Олий руҳоний Хилқиёнинг ҳузурига бор. Дарвозабонлар халқдан тўплаб, Эгамизнинг уйига келтирган кумушларни у ҳисоблаб чиқсин. 5-6 Сўнгра кумушларни Эгамизнинг уйида меҳнат қилаётган ишбошиларга берсин. Ишбошилар эса кумушларни олиб, Эгамизнинг уйидаги бузилган жойларни таъмирлаётган усталарга — дурадгорларга, бинокорларга ва тош терувчиларга берсинлар. Уйнинг тузатилиши учун лозим бўлган ёғочни, йўнилган тошни ҳам ўша кумушга сотиб олишсин. 7 Уларга берилган кумушнинг ҳисоби сўралмасин, чунки улар ҳалол ишлашяпти.”
8 Олий руҳоний Хилқиё котиб Шофонга: “Эгамизнинг уйидан Таврот китобини топиб олдим”, деб китобни Шофонга берди. Шофон китобни ўқиди. 9 Кейин шоҳнинг ҳузурига бориб: “Хизматкорларингиз Эгамизнинг уйидаги бор кумушни ўша ердаги ишбошиларга бердилар”, деб ҳисобот берди. 10 Кейин у шоҳга: “Руҳоний Хилқиё менга китоб берди”, деди–да, овоз чиқариб шоҳга китобни ўқиб берди.
11 Шоҳ Тавротда ёзилган сўзларни эшитгач, қайғудан либосларини йиртиб ташлади. 12 Кейин руҳоний Хилқиёга, Шофон ўғли Охихамга, Михиё ўғли Ахборга, котиб Шофонга ва ўзининг мулозими Осоёҳга шундай фармон берди: 13 “Боринглар, топилган бу китобдаги сўзларга мувофиқ, мен тўғримда ҳам, бутун Яҳудо халқи тўғрисида ҳам Эгамизнинг хоҳиш–иродасини билинглар. Оталаримиз бу китобдаги сўзларга қулоқ солмаганлари, ҳаммамиз учун ёзилган бу сўзларга риоя қилмаганлари учун, Эгамизнинг даҳшатли ғазаби бизга қарши ғоятда аланга олган.”
14 Руҳоний Хилқиё, Охихам, Ахбор, Шофон ва Осоёҳ Хулда исмли пайғамбар аёл ҳузурига бориб, унга маслаҳат солдилар. Хулда пайғамбар Эгамизнинг уйидаги муқаддас либослар посбони Шаллумнинг хотини эди. Шаллум Тихвонинг ўғли, Хархаснинг набираси эди. Хулда Қуддуснинг Янги даҳасида яшарди. 15 Хулда уларга шундай деди:
“Исроил халқининг Худоси — Эгамиз айтмоқда: сизларни Менинг ҳузуримга юборган одамга шу гапларимни айтинглар: 16 «Яҳудо шоҳи ўқиган китобда ёзилгандай, бу юртга ҳам, бу юртда яшаётган халққа ҳам фалокат келтираман. 17 Улар Мендан юз ўгирганлари учун, бошқа худоларга қурбонликлар келтириб, ўз қўллари билан ясаган бутлари туфайли қаҳримни келтирганлари учун, бу юртга қарши ғазабим алангаланади ва асло босилмайди.»
18 Эгамизнинг хоҳиш–иродасини билиш учун сизларни юборган Яҳудо шоҳига шу хабарни беринглар: Исроил халқининг Худоси — Эгамиз сен эшитган сўзларинг тўғрисида шуни айтмоқда: 19 бу юрт вайрон бўлиб, бу юртда яшаганлар лаънати бўлсин деган сўзларимни эшитганингдан кейин, юрагинг юмшади, Менга бўйин эгдинг. Сен Менга бўйин эгганинг учун, қайғудан либосларингни йиртиб, ҳузуримда йиғлаганинг учун Мен илтижоларингни эшитдим. 20 Шунга кўра, сен ота–боболаринг ёнига хотиржам кетасан, ўз қабрингга дафн этиласан. Бу юртга Мен келтирадиган жамики фалокатларни сен кўрмайсан.”
Хилқиё ва унинг ҳамроҳлари бу хабарни шоҳга етказдилар.
