16–BOB
Egamiz Dovudga moy surtib shoh qilib tanladi
1 Egamiz Shomuilga aytdi:
— Sen qachongacha Shoulni deb gʻamgin boʻlib yurasan?! Shoul Isroil shohi boʻlmasin deb, uni Men rad etdim. Qani, endi qoʻchqor shoxini moy bilan toʻldirib, yoʻlga otlan. Seni Baytlahmlik Essayning uyiga joʻnataman. Men uning oʻgʻillaridan bittasini shoh qilib tanladim.
2 — Qanday qilib boraman?! Shoul eshitib qolsa, meni oʻldiradi–ku! — dedi Shomuil.
— Oʻzing bilan bitta buzoqchani olgin–da: “Egamizga qurbonlik qilgani keldim”, deb ayt, — dedi Egamiz. 3 — Essayni qurbonlikka taklif qil. Oʻshanda nima qilishing kerakligini Men senga ayon qilaman, Oʻzim senga koʻrsatadigan odamning boshiga Mening nomimdan moy surtib, uni tanlaysan.
4 Shomuil, Egamiz buyurganiday, Baytlahm shahriga ketdi. Shahar oqsoqollari uni qoʻrqib kutib olishdi va:
— Tinchlikmi? — deb soʻrashdi.
5 — Ha, tinchlik, — dedi Shomuil. — Egamizga qurbonlik qilgani keldim. Oʻzlaringizni poklanglar , men bilan qurbonlik marosimiga borasizlar.
Soʻng Essayni va uning oʻgʻillarini ham poklab qurbonlik marosimiga taklif qildi.
6 Essay oʻgʻillari bilan kelgach, Shomuil Eliyobni koʻrdi–yu: “Egamiz oldida turgan bu odam, shubhasiz, Uning moy surtib tanlagan odamidir”, deb oʻyladi.
7 Egamiz esa Shomuilga dedi:
— Uning chiroyi va qomatdorligiga qarama. Men uni rad etdim, chunki Men insonlarday emasman. Insonlar tashqi koʻrinishiga qaraydi, Men esa diliga qarayman.
8 Soʻng Essay boshqa oʻgʻli Abunadavni chaqirib, Shomuilning oldidan oʻtkazdi. Lekin Shomuil:
— Egamiz buni ham tanlamadi, — dedi. 9 Shundan soʻng Essay Shammoxni Shomuilning oldidan oʻtkazdi. Lekin u yana:
— Egamiz buni ham tanlamadi, — dedi.
10 Shu tariqa Essay yettala oʻgʻlini Shomuilning oldidan oʻtkazdi. Ammo Shomuil:
— Egamiz bulardan birortasini tanlab olmadi, — dedi.
11 Nihoyat Shomuil Essaydan:
— Oʻgʻillaringning hammasi shularmi? — deb soʻradi.
— Yana eng kenjasi bor, qoʻy boqyapti, — dedi Essay.
— Birortasini joʻnat, uni chaqirib kelsin, — dedi Shomuil. — Oʻsha oʻgʻling bu yerga kelmaguncha, taom yemoqqa oʻtirmaymiz.
12 Essay bittasini yuborib, oʻgʻlini chaqirtirib keldi. U chiroyli, kelishgan yigit boʻlib, koʻzlari yonib turardi.
— Qani, uning boshiga moy surtib tanla! Men tanlagan odam shu! — dedi Egamiz Shomuilga.
13 Shomuil moy solingan shoxni oldi–da, akalarining koʻz oʻngida yigitning boshiga moy surtdi. Oʻsha paytda Egamizning Ruhi Dovudni qamrab oldi va oʻsha kundan boshlab uni boshqaradigan boʻldi. Shomuil esa Ramaga qaytib ketdi.
Dovud Shoulning saroyida
14 Egamizning Ruhi Shoulni tark etdi. Egamiz yuborgan yovuz ruh uni qiynar edi.
15 — Bilamiz, Xudo yuborgan yovuz ruh sizni qiynaydi, — deyishdi xizmatkorlar Shoulga. 16 — Janobi oliylari biz, qullariga amr bersalar, lirani yaxshi chaladigan odamni topib kelar edik. Xudo yuborgan yovuz ruh sizni tutib qolganda, u lira chaladi, siz esa yengil tortasiz.
17 Shoul xizmatkorlariga:
— Mayli, lirani yaxshi chaladigan birortasini topib, mening huzurimga olib kelinglar, — deb buyurdi.
18 — Baytlahmlik Essayning oʻgʻillaridan birini koʻrgan edim, — dedi yigitlardan bittasi. — Lirani yaxshi chalar ekan. Buning ustiga, jasur jangchi, gaplari maʼnili, oʻzi ham kelishgan yigit. Egamiz u bilan.
19 Shoul Essayga: “Qoʻy boqib yurgan oʻgʻling Dovudni mening huzurimga yubor”, deb xabarchi joʻnatdi. 20 Essay non, bir mesh sharob va bitta uloqchani bitta eshakka yuklab berib, oʻgʻli Dovudni Shoulning huzuriga yubordi. 21 Dovud Shoulning huzuriga kelib, uning xizmatiga kirdi. Dovudga Shoulning qattiq mehri tushib qoldi, uni oʻziga qurolbardor qilib oldi. 22 Shoul Essayga: “Ijozat bersang, Dovud mening xizmatimda qolsin, undan juda mamnunman” degan xabarni joʻnatdi.
23 Oʻsha kundan boshlab Xudo yuborgan yovuz ruh Shoulni qiynaganda, Dovud lirani olib chalar, Shoul oʻziga kelib rohatlanar, yovuz ruh Shouldan chekinardi.
16–БОБ
Эгамиз Довудга мой суртиб шоҳ қилиб танлади
1 Эгамиз Шомуилга айтди:
— Сен қачонгача Шоулни деб ғамгин бўлиб юрасан?! Шоул Исроил шоҳи бўлмасин деб, уни Мен рад этдим. Қани, энди қўчқор шохини мой билан тўлдириб, йўлга отлан. Сени Байтлаҳмлик Эссайнинг уйига жўнатаман. Мен унинг ўғилларидан биттасини шоҳ қилиб танладим.
2 — Қандай қилиб бораман?! Шоул эшитиб қолса, мени ўлдиради–ку! — деди Шомуил.
— Ўзинг билан битта бузоқчани олгин–да: “Эгамизга қурбонлик қилгани келдим”, деб айт, — деди Эгамиз. 3 — Эссайни қурбонликка таклиф қил. Ўшанда нима қилишинг кераклигини Мен сенга аён қиламан, Ўзим сенга кўрсатадиган одамнинг бошига Менинг номимдан мой суртиб, уни танлайсан.
4 Шомуил, Эгамиз буюрганидай, Байтлаҳм шаҳрига кетди. Шаҳар оқсоқоллари уни қўрқиб кутиб олишди ва:
— Тинчликми? — деб сўрашди.
5 — Ҳа, тинчлик, — деди Шомуил. — Эгамизга қурбонлик қилгани келдим. Ўзларингизни покланглар , мен билан қурбонлик маросимига борасизлар.
Сўнг Эссайни ва унинг ўғилларини ҳам поклаб қурбонлик маросимига таклиф қилди.
6 Эссай ўғиллари билан келгач, Шомуил Элиёбни кўрди–ю: “Эгамиз олдида турган бу одам, шубҳасиз, Унинг мой суртиб танлаган одамидир”, деб ўйлади.
7 Эгамиз эса Шомуилга деди:
— Унинг чиройи ва қоматдорлигига қарама. Мен уни рад этдим, чунки Мен инсонлардай эмасман. Инсонлар ташқи кўринишига қарайди, Мен эса дилига қарайман.
8 Сўнг Эссай бошқа ўғли Абунадавни чақириб, Шомуилнинг олдидан ўтказди. Лекин Шомуил:
— Эгамиз буни ҳам танламади, — деди. 9 Шундан сўнг Эссай Шаммохни Шомуилнинг олдидан ўтказди. Лекин у яна:
— Эгамиз буни ҳам танламади, — деди.
10 Шу тариқа Эссай еттала ўғлини Шомуилнинг олдидан ўтказди. Аммо Шомуил:
— Эгамиз булардан бирортасини танлаб олмади, — деди.
11 Ниҳоят Шомуил Эссайдан:
— Ўғилларингнинг ҳаммаси шуларми? — деб сўради.
— Яна энг кенжаси бор, қўй боқяпти, — деди Эссай.
— Бирортасини жўнат, уни чақириб келсин, — деди Шомуил. — Ўша ўғлинг бу ерга келмагунча, таом емоққа ўтирмаймиз.
12 Эссай биттасини юбориб, ўғлини чақиртириб келди. У чиройли, келишган йигит бўлиб, кўзлари ёниб турарди.
— Қани, унинг бошига мой суртиб танла! Мен танлаган одам шу! — деди Эгамиз Шомуилга.
13 Шомуил мой солинган шохни олди–да, акаларининг кўз ўнгида йигитнинг бошига мой суртди. Ўша пайтда Эгамизнинг Руҳи Довудни қамраб олди ва ўша кундан бошлаб уни бошқарадиган бўлди. Шомуил эса Рамага қайтиб кетди.
Довуд Шоулнинг саройида
14 Эгамизнинг Руҳи Шоулни тарк этди. Эгамиз юборган ёвуз руҳ уни қийнар эди.
15 — Биламиз, Худо юборган ёвуз руҳ сизни қийнайди, — дейишди хизматкорлар Шоулга. 16 — Жаноби олийлари биз, қулларига амр берсалар, лирани яхши чаладиган одамни топиб келар эдик. Худо юборган ёвуз руҳ сизни тутиб қолганда, у лира чалади, сиз эса енгил тортасиз.
17 Шоул хизматкорларига:
— Майли, лирани яхши чаладиган бирортасини топиб, менинг ҳузуримга олиб келинглар, — деб буюрди.
18 — Байтлаҳмлик Эссайнинг ўғилларидан бирини кўрган эдим, — деди йигитлардан биттаси. — Лирани яхши чалар экан. Бунинг устига, жасур жангчи, гаплари маънили, ўзи ҳам келишган йигит. Эгамиз у билан.
19 Шоул Эссайга: “Қўй боқиб юрган ўғлинг Довудни менинг ҳузуримга юбор”, деб хабарчи жўнатди. 20 Эссай нон, бир меш шароб ва битта улоқчани битта эшакка юклаб бериб, ўғли Довудни Шоулнинг ҳузурига юборди. 21 Довуд Шоулнинг ҳузурига келиб, унинг хизматига кирди. Довудга Шоулнинг қаттиқ меҳри тушиб қолди, уни ўзига қуролбардор қилиб олди. 22 Шоул Эссайга: “Ижозат берсанг, Довуд менинг хизматимда қолсин, ундан жуда мамнунман” деган хабарни жўнатди.
23 Ўша кундан бошлаб Худо юборган ёвуз руҳ Шоулни қийнаганда, Довуд лирани олиб чалар, Шоул ўзига келиб роҳатланар, ёвуз руҳ Шоулдан чекинарди.
