21–BOB
Dovud Shouldan qochib yuradi
1 Dovud Nav shahridagi ruhoniy Oximalekning huzuriga bordi. Oximalek Dovudni kutib olarkan:
— Nimaga yolgʻizsan? Nega yoningda hech kim yoʻq? — deb qoʻrquv ichra soʻradi.
2 — Shoh menga bir topshiriq berdi, — dedi Dovud. — Senga bergan topshirigʻimni hech kim bilmasin, dedi. Shuning uchun odamlarimga, falon joyga borib turinglar, deb tayinlab keldim. 3 Hozir yeyishga biror narsangiz bormi? Menga beshta non, yoki qoʻlingizga nima ilinsa, bering.
4 — Oddiy nonimiz yoʻq, — deb javob berdi ruhoniy, — agar odamlaring ayollardan oʻzlarini tiygan boʻlishsa , nazr qilingan nonimiz bor.
5 — Yoʻlga chiqqanimizdan buyon ayollarga yaqinlashganimiz yoʻq, — dedi Dovud. — Safarimizning maqsadi oddiy boʻlganda ham, odamlarim oʻzlarini pok tutadi. Ayniqsa, bu safarimizda odamlarim oʻzlarini juda pok tutdilar.
6 Shundan keyin ruhoniy unga muqaddas non berdi. Bu yerda Xudoga bagʻishlangan nondan boshqa non yoʻq edi. Bu non, Egamizning huzurida turgandan keyin, issiq non keltirilgan kuni olib qoʻyilgandi. 7 Oʻsha kuni Shoulning Doyeg degan xizmatkori ham shu yerda edi. U Edomlik boʻlib, Shoulning bosh choʻponi edi. Doyeg rasm–rusumlarni ado etgani Egamiz huzuriga kelgandi.
8 — Yoningizda nayza yoki qilich yoʻqmi? — deb soʻradi Dovud Oximalekdan. — Shohning topshirigʻi shoshilinch boʻlgani uchun oʻzim bilan na qilichimni olibman, na boshqa qurolimni.
9 — Elox vodiysida oʻzing oʻldirgan Filist Goʻliyotning qilichi bor, — dedi ruhoniy. — Efod orqasida matoga oʻrogʻliq turibdi. Bu yerda boshqa qurol yoʻq. Xohlasang, oʻshani olaver.
— Oʻsha qilichni menga bera qoling, unaqasi topilmaydi, — dedi Dovud.
10 Dovud Shouldan qochib, oʻsha kuni Gat shohi Oxishning huzuriga bordi. 11 Oxishning xizmatkorlari:
— Bu Isroil shohi Dovud–ku! — deyishdi. — Odamlar: “Shoul minglarchasini oʻldirdi, Dovud esa oʻn minglarchasini”, deb oʻynab qoʻshiq aytgan edi–ku.
12 Bu gaplar Dovudni choʻchitib qoʻydi. U Gat shohi Oxishdan juda qoʻrqardi. 13 Dovud ularning koʻz oʻngida qiyofasini oʻzgartirdi, ularning oldida oʻzini telbalikka solar, saroy darvozasini timdalab, soʻlaklarini soqoliga oqizardi. 14 Oxish xizmatkorlariga dedi:
— Qaranglar bu odamga! Jinnining oʻzi–ku! Nimaga uni mening huzurimga olib keldingizlar? 15 Mening oldimda jinnilik qilsin deb uni olib keldingizlarmi? Menga jinnilar kerakmidi?! Shu odamning saroyimga kirishi shartmi?!
21–БОБ
Довуд Шоулдан қочиб юради
1 Довуд Нав шаҳридаги руҳоний Охималекнинг ҳузурига борди. Охималек Довудни кутиб оларкан:
— Нимага ёлғизсан? Нега ёнингда ҳеч ким йўқ? — деб қўрқув ичра сўради.
2 — Шоҳ менга бир топшириқ берди, — деди Довуд. — Сенга берган топшириғимни ҳеч ким билмасин, деди. Шунинг учун одамларимга, фалон жойга бориб туринглар, деб тайинлаб келдим. 3 Ҳозир ейишга бирор нарсангиз борми? Менга бешта нон, ёки қўлингизга нима илинса, беринг.
4 — Оддий нонимиз йўқ, — деб жавоб берди руҳоний, — агар одамларинг аёллардан ўзларини тийган бўлишса , назр қилинган нонимиз бор.
5 — Йўлга чиққанимиздан буён аёлларга яқинлашганимиз йўқ, — деди Довуд. — Сафаримизнинг мақсади оддий бўлганда ҳам, одамларим ўзларини пок тутади. Айниқса, бу сафаримизда одамларим ўзларини жуда пок тутдилар.
6 Шундан кейин руҳоний унга муқаддас нон берди. Бу ерда Худога бағишланган нондан бошқа нон йўқ эди. Бу нон, Эгамизнинг ҳузурида тургандан кейин, иссиқ нон келтирилган куни олиб қўйилганди. 7 Ўша куни Шоулнинг Доег деган хизматкори ҳам шу ерда эди. У Эдомлик бўлиб, Шоулнинг бош чўпони эди. Доег расм–русумларни адо этгани Эгамиз ҳузурига келганди.
8 — Ёнингизда найза ёки қилич йўқми? — деб сўради Довуд Охималекдан. — Шоҳнинг топшириғи шошилинч бўлгани учун ўзим билан на қиличимни олибман, на бошқа қуролимни.
9 — Элох водийсида ўзинг ўлдирган Филист Гўлиётнинг қиличи бор, — деди руҳоний. — Эфод орқасида матога ўроғлиқ турибди. Бу ерда бошқа қурол йўқ. Хоҳласанг, ўшани олавер.
— Ўша қилични менга бера қолинг, унақаси топилмайди, — деди Довуд.
10 Довуд Шоулдан қочиб, ўша куни Гат шоҳи Охишнинг ҳузурига борди. 11 Охишнинг хизматкорлари:
— Бу Исроил шоҳи Довуд–ку! — дейишди. — Одамлар: “Шоул мингларчасини ўлдирди, Довуд эса ўн мингларчасини”, деб ўйнаб қўшиқ айтган эди–ку.
12 Бу гаплар Довудни чўчитиб қўйди. У Гат шоҳи Охишдан жуда қўрқарди. 13 Довуд уларнинг кўз ўнгида қиёфасини ўзгартирди, уларнинг олдида ўзини телбаликка солар, сарой дарвозасини тимдалаб, сўлакларини соқолига оқизарди. 14 Охиш хизматкорларига деди:
— Қаранглар бу одамга! Жиннининг ўзи–ку! Нимага уни менинг ҳузуримга олиб келдингизлар? 15 Менинг олдимда жиннилик қилсин деб уни олиб келдингизларми? Менга жиннилар керакмиди?! Шу одамнинг саройимга кириши шартми?!
