1–BOB
Elqana va uning Shiloʻdagi oilasi
1 Efrayim qirlarida joylashgan Rama shahrida bir odam yashardi. Uning ismi Elqana boʻlib, Efrayim qabilasining Zuf urugʻidan boʻlgan Yeroxam deganning oʻgʻli edi. Yeroxam — Elixuning oʻgʻli, Elixu — Toʻxuning oʻgʻli, Toʻxu — Efrayim qabilasiga mansub boʻlgan Zufning oʻgʻli edi. 2 Elqananing Xanna va Paninna ismli ikki xotini boʻlib, Paninnaning bolalari bor edi–yu, Xanna befarzand edi.
3 Elqana har yili Sarvari Olamga sajda qilib, qurbonlik keltirmoq uchun oʻz shahridan Shiloʻga borardi. Shiloʻda Elax degan odamning Xoʻfnax va Finxaz degan ikki oʻgʻli boʻlib, ular Egamizning ruhoniylari edilar.
4 Elqana qurbonlik qilgan kuni xotini Paninnaga, oʻgʻillari bilan qizlariga bir ulushdan bersa, 5 Xannaga esa yaxshi joyidan bir ulush berardi . Chunki Egamiz Xannani bepusht qilib qoʻygan boʻlsa ham, Elqana uni yaxshi koʻrardi. 6 Xannani Egamiz befarzand qilib qoʻygani uchun, kundoshi Paninna Xannaga qattiq ozor berib xafa qilardi. 7 Har yili Xanna Egamizning uyiga borganda ham shu voqea yuz berardi: Xannani kundoshi xafa qilar, u esa yigʻlab hech narsa yemasdi. 8 Eri Elqana esa:
— Xanna, nega yigʻlayapsan, nimaga ovqat yemayapsan? — derdi. — Nimaga bu qadar gʻamginsan? Sen uchun men oʻnta oʻgʻildan ham afzal emasmanmi?!
Xanna va ruhoniy Elax
9 Bir kuni ular Shiloʻda yeb–ichib boʻlganlaridan keyin, Xanna oʻrnidan turdi. Ruhoniy Elax Egamizning uyi eshigi yonidagi kursida oʻtirgan edi. 10 Xanna dili xufton, achchiq–achchiq yigʻlab, Egamizga ibodat qilib, 11 shunday vaʼda berdi:
— Ey Sarvari Olam! Shu choʻringning qaygʻusiga nazar solib, uni yodga olsang, choʻringni unutmay, unga bir oʻgʻil ato etsang, oʻsha oʻgʻlimni umrbod Senga nazr qilgan boʻlardim , uning boshiga ustara tegmasdi.
12 Xanna Egamiz huzurida uzoq vaqt ibodat qildi. Elax esa uning ogʻziga qarab turardi. 13 Xanna ichida gapirar, ovozi eshitilmas, faqat lablari qimirlardi. Shuning uchun Elax Xannani mast boʻlsa kerak, deb oʻyladi:
14 — Qachongacha sarxush boʻlib yurasan?! Endi sharobdan voz kech! — dedi.
15 — Yoʻq, unday emas, hazratim, — dedi Xanna. — Men koʻngli gʻamga toʻla bir ayolman. Na sharob ichganman, na boʻza. Faqat yuragimdagini Egamga toʻkib solyapman. 16 Bu choʻringizni allaqanday yaramas xotin deb oʻylamang. Gʻam–qaygʻularim koʻpligidan, shu paytgacha ibodat qilyapman.
17 — Eson–omon bor, — dedi Elax. — Isroil xalqining Xudosi tilagingni bajo keltirsin.
18 — Men, choʻringizni iltifotingizga sazovor biling, — dedi Xanna. Soʻng borib ovqat yedi, endi chehrasi gʻamgin emas edi.
Shomuil tugʻiladi va Xudoga bagʻishlanadi
19 Ertasiga Elqana oilasi bilan tong saharda turib, Egamizga sajda qilishdi. Keyin Ramaga — uylariga qaytib kelishdi. Elqana xotini Xanna bilan qovushdi. Egamiz Xannaga marhamat qildi. 20 Xanna homilador boʻldi va vaqt–soati yetib oʻgʻil tugʻdi. “Uni Egamizdan tilab oldim”, deb otini Shomuil qoʻydi.
21 Elqana Egamizga atab yillik qurbonlik marosimini oʻtkazish va vaʼdasini ado etish uchun oilasi bilan birga Shiloʻga bordi. 22 Xanna bu safar bormadi. U eriga:
— Goʻdak koʻkrakdan chiqqandan keyin olib boraman, u Egamizning huzurida boʻlib, Unga xizmat qiladi, umr boʻyi oʻsha yerda qoladi, — dedi.
23 — Senga nima maʼqul boʻlsa, shunday qilaver, — dedi Elqana. — Goʻdak koʻkrakdan chiqquncha shu yerda boʻl. Egamiz Oʻz vaʼdasini bajo qilsin .
Xanna uyda qolib, oʻgʻli koʻkrakdan chiqquncha, uni emizdi. 24 Kichkintoy koʻkrakdan chiqdi. Soʻng Xanna uch yoshli buqa , bir togʻora un va bir mesh sharob olib, oʻgʻlini Egamizning Shiloʻdagi uyiga olib keldi. Bola hali yosh edi. 25 Buqani soʻyishgandan keyin, bolani Elaxning oldiga olib kelishdi.
26 — Ey hazrat, meni eslaysizmi? — dedi Xanna. — Shu yerda, huzuringizda turib Egamga ibodat qilgan oʻsha ayol menman. 27 Men mana shu bola uchun Egamga iltijo qilgan edim, Egam tilagimni bajo qildi. 28 Shuning uchun uni Egamga bagʻishladim, umr boʻyi Unga atalgan boʻlsin, dedim.
Ular shu yerda Egamizga sajda qildilar.
1–БОБ
Элқана ва унинг Шилўдаги оиласи
1 Эфрайим қирларида жойлашган Рама шаҳрида бир одам яшарди. Унинг исми Элқана бўлиб, Эфрайим қабиласининг Зуф уруғидан бўлган Ерохам деганнинг ўғли эди. Ерохам — Элихунинг ўғли, Элиху — Тўхунинг ўғли, Тўху — Эфрайим қабиласига мансуб бўлган Зуфнинг ўғли эди. 2 Элқананинг Ханна ва Панинна исмли икки хотини бўлиб, Паниннанинг болалари бор эди–ю, Ханна бефарзанд эди.
3 Элқана ҳар йили Сарвари Оламга сажда қилиб, қурбонлик келтирмоқ учун ўз шаҳридан Шилўга борарди. Шилўда Элах деган одамнинг Хўфнах ва Финхаз деган икки ўғли бўлиб, улар Эгамизнинг руҳонийлари эдилар.
4 Элқана қурбонлик қилган куни хотини Паниннага, ўғиллари билан қизларига бир улушдан берса, 5 Ханнага эса яхши жойидан бир улуш берарди . Чунки Эгамиз Ханнани бепушт қилиб қўйган бўлса ҳам, Элқана уни яхши кўрарди. 6 Ханнани Эгамиз бефарзанд қилиб қўйгани учун, кундоши Панинна Ханнага қаттиқ озор бериб хафа қиларди. 7 Ҳар йили Ханна Эгамизнинг уйига борганда ҳам шу воқеа юз берарди: Ханнани кундоши хафа қилар, у эса йиғлаб ҳеч нарса емасди. 8 Эри Элқана эса:
— Ханна, нега йиғлаяпсан, нимага овқат емаяпсан? — дерди. — Нимага бу қадар ғамгинсан? Сен учун мен ўнта ўғилдан ҳам афзал эмасманми?!
Ханна ва руҳоний Элах
9 Бир куни улар Шилўда еб–ичиб бўлганларидан кейин, Ханна ўрнидан турди. Руҳоний Элах Эгамизнинг уйи эшиги ёнидаги курсида ўтирган эди. 10 Ханна дили хуфтон, аччиқ–аччиқ йиғлаб, Эгамизга ибодат қилиб, 11 шундай ваъда берди:
— Эй Сарвари Олам! Шу чўрингнинг қайғусига назар солиб, уни ёдга олсанг, чўрингни унутмай, унга бир ўғил ато этсанг, ўша ўғлимни умрбод Сенга назр қилган бўлардим , унинг бошига устара тегмасди.
12 Ханна Эгамиз ҳузурида узоқ вақт ибодат қилди. Элах эса унинг оғзига қараб турарди. 13 Ханна ичида гапирар, овози эшитилмас, фақат лаблари қимирларди. Шунинг учун Элах Ханнани маст бўлса керак, деб ўйлади:
14 — Қачонгача сархуш бўлиб юрасан?! Энди шаробдан воз кеч! — деди.
15 — Йўқ, ундай эмас, ҳазратим, — деди Ханна. — Мен кўнгли ғамга тўла бир аёлман. На шароб ичганман, на бўза. Фақат юрагимдагини Эгамга тўкиб соляпман. 16 Бу чўрингизни аллақандай ярамас хотин деб ўйламанг. Ғам–қайғуларим кўплигидан, шу пайтгача ибодат қиляпман.
17 — Эсон–омон бор, — деди Элах. — Исроил халқининг Худоси тилагингни бажо келтирсин.
18 — Мен, чўрингизни илтифотингизга сазовор билинг, — деди Ханна. Сўнг бориб овқат еди, энди чеҳраси ғамгин эмас эди.
Шомуил туғилади ва Худога бағишланади
19 Эртасига Элқана оиласи билан тонг саҳарда туриб, Эгамизга сажда қилишди. Кейин Рамага — уйларига қайтиб келишди. Элқана хотини Ханна билан қовушди. Эгамиз Ханнага марҳамат қилди. 20 Ханна ҳомиладор бўлди ва вақт–соати етиб ўғил туғди. “Уни Эгамиздан тилаб олдим”, деб отини Шомуил қўйди.
21 Элқана Эгамизга атаб йиллик қурбонлик маросимини ўтказиш ва ваъдасини адо этиш учун оиласи билан бирга Шилўга борди. 22 Ханна бу сафар бормади. У эрига:
— Гўдак кўкракдан чиққандан кейин олиб бораман, у Эгамизнинг ҳузурида бўлиб, Унга хизмат қилади, умр бўйи ўша ерда қолади, — деди.
23 — Сенга нима маъқул бўлса, шундай қилавер, — деди Элқана. — Гўдак кўкракдан чиққунча шу ерда бўл. Эгамиз Ўз ваъдасини бажо қилсин .
Ханна уйда қолиб, ўғли кўкракдан чиққунча, уни эмизди. 24 Кичкинтой кўкракдан чиқди. Сўнг Ханна уч ёшли буқа , бир тоғора ун ва бир меш шароб олиб, ўғлини Эгамизнинг Шилўдаги уйига олиб келди. Бола ҳали ёш эди. 25 Буқани сўйишгандан кейин, болани Элахнинг олдига олиб келишди.
26 — Эй ҳазрат, мени эслайсизми? — деди Ханна. — Шу ерда, ҳузурингизда туриб Эгамга ибодат қилган ўша аёл менман. 27 Мен мана шу бола учун Эгамга илтижо қилган эдим, Эгам тилагимни бажо қилди. 28 Шунинг учун уни Эгамга бағишладим, умр бўйи Унга аталган бўлсин, дедим.
Улар шу ерда Эгамизга сажда қилдилар.
