12–BOB
Natan paygʻambar Dovudni koyiydi
1 Egamiz Natan paygʻambarni Dovudning huzuriga joʻnatdi. Natan Dovudning huzuriga kelib, gap ochdi:
— Bir shaharda ikki odam yashar ekan. Oʻsha odamlardan biri boy, boshqasi kambagʻal ekan. 2 Boyning juda koʻp mol–qoʻylari bor ekan. 3 Kambagʻalning esa bittagina sotib olib boqayotgan sovliq qoʻzichoqdan boshqa hech narsasi yoʻq ekan. Qoʻzichoq kambagʻal odamning uyida bolalar bilan birga katta boʻlayotgan ekan. Qoʻzichoq uning taomidan yeb, idishidan suv ichar, qoʻynida uxlarkan. Qisqasi, qoʻzichoq oʻsha odamning qiziday ekan. 4 Bir kuni boy odamning uyiga bir yoʻlovchi tashrif buyuribdi. Boy mehmonga taom hozirlash uchun oʻzining mol–qoʻylaridan bittasini ham soʻyishga koʻzi qiymabdi–da, kambagʻalning qoʻzisini soʻyib, mehmonga taom hozirlabdi.
5 Dovud boy odamning ishidan qattiq gʻazablandi:
— Xudo shohid! Shunday ish qilgan odam oʻlimga loyiqdir! — dedi Natanga. 6 — Bagʻritoshlik qilib, shunday ish qilgani uchun u qoʻzichoq evaziga toʻrtta qoʻy toʻlashi lozim.
7 Shu gapdan keyin Natan Dovudga:
— Oʻsha odam sensan! — dedi. — Isroil xalqining Xudosi — Egam shunday aytmoqda: “Men senga moy surtib Isroilga shoh qildim, Shoulning qoʻlidan xalos etdim. 8 Senga xoʻjayiningning xonadonini inʼom qildim, xotinlarini qoʻyningga solib qoʻydim. Isroil va Yahudo xalqini senga berdim. Agar bular oz boʻlsa edi, yana nimalarni bermasdim! 9 Nega Mening oldimda qabihlik qilib, soʻzimni pisand qilmading? Xet xalqidan boʻlgan Uriyoni oʻldirding, ha, Ommonlarning qilichi bilan jonini olding. Xotinini esa tortib olding. 10 Meni pisand qilmaganing uchun, Uriyoning xotinini tortib olganing uchun bundan buyon qilich sening xonadoningga doim xavf solib turadi.” 11 Egam shunday aytmoqda: “Oʻzingning xonadoningdan oʻzingga yomonlik keltiraman. Koʻz oʻngingda xotinlaringni yaqinlaringdan biriga beraman. Oʻsha yaqining kuppa–kunduzi xotinlaringning qoʻyniga kiradi. 12 Ha, sen bu ishni yashirincha qilding, Men esa, butun Isroil xalqi koʻrsin deb, kuppa–kunduzi qilaman.”
13 — Egam oldida gunoh qildim! — dedi Dovud Natanga.
— Egam gunohingdan oʻtdi, oʻlmaysan, — dedi Natan. 14 — Biroq sen shu ishni qilib, Egamizni mensimaganing uchun tugʻilgan bolang nobud boʻladi.
15 Natan shu gaplarni aytib, uyiga ketdi.
Dovudning oʻgʻli vafot etadi
Uriyoning xotini Dovuddan farzand koʻrgan edi. Egamiz esa oʻsha bolani ogʻir xastalikka mubtalo qildi. 16 Dovud oʻgʻli uchun Xudoga iltijo qilib, roʻza tutdi, uyiga borib kechalari koʻkragini zaxga berib yotaverdi. 17 Saroy oqsoqollari uni yerdan turgʻizmoqchi boʻlishsa ham, Dovud turmadi, ular bilan birga taom ham yemadi.
18 Yettinchi kuni bola olamdan oʻtdi. Aʼyonlar, bolangiz olamdan oʻtdi, deb xabar berishga qoʻrqishdi. “Bola tirik paytida, biz shoh bilan suhbatlashdik, ammo u bizning gapimizga quloq solmadi”, deyishdi oʻzaro. “Bolangiz vafot etdi, deb shohga qanday aytamiz? U oʻzini oʻzi biror narsa qilib qoʻyishi mumkin.”
19 Dovud aʼyonlarining oʻzaro shivir–shivir qilayotganlarini eshitib, bolasining nobud boʻlganini bildi.
— Bolam nobud boʻldimi? — deb soʻradi ulardan.
— Ha, nobud boʻldi, — deyishdi aʼyonlar.
20 Shundan keyin Dovud yerdan turdi. Yuvinib, xushboʻy moy surtdi va kiyimlarini almashtirdi. Egamizning uyiga borib, sajda qildi. Soʻng uyiga qaytib kelib:
— Menga taom keltiringlar, — deb buyurdi. Dovud oldiga qoʻyilgan taomni yedi. 21 Shunda aʼyonlari soʻrashdi:
— Nimaga bunday qilyapsiz? Bola tirikligida roʻza tutdingiz, yigʻladingiz, u nobud boʻlgandan soʻng esa, oʻrningizdan turdingiz, taom yedingiz.
22 Dovud shunday javob berdi:
— Ha, bolam tirikligida roʻza tutdim, yigʻladim. Kim biladi, Egam menga shafqat qilar, bolam tirik qolar, deb oʻylagan edim, 23 lekin endi bolam nobud boʻldi. Shunday boʻlgach, nega roʻza tutayin?! Bolani qaytarib olib kela olarmidim?! Men uning yoniga boraman, lekin u mening oldimga qaytib kelmaydi.
Sulaymonning tugʻilishi
24 Dovud xotini Botshevaga tasalli berdi, qoʻyniga kirib, u bilan qovushdi. Botsheva bir oʻgʻil tugʻdi. Dovud bolaga Sulaymon deb ism qoʻydi. Egamiz ham bolani yaxshi koʻrib suydi 25 va bu haqda Natan paygʻambar orqali xabar berdi. Egamiz bolani sevgani uchun, Natan unga Yodidayo deb ism qoʻydi.
Dovud Rabba shahrini qoʻlga kiritadi
26 Bu paytda Yoʻab Ommonlarning Rabba shahriga hujumni davom ettiraverdi. Nihoyat, shaharning shoh saroyi joylashgan qalʼasini bosib oldi. 27 Keyin Dovudga choparlar orqali shunday xabar joʻnatdi: “Rabba shahriga hujum qilib, hovuzni qoʻlga kiritdim. 28 Endi qolgan sipohni boshlab keling, shaharni siz oʻrab, bosib oling, toki shaharni men qoʻlga kiritgan boʻlmayin, aks holda, shaharni Yoʻab olgan deb aytib yurishadi.”
29 Dovud hamma sipohlarini toʻplab, Rabba shahriga yoʻl oldi. U shaharga hujum qilib, qoʻlga kiritdi. 30 Ommon shohining boshidagi tojini ham oldi. Qimmatbaho toshlar bilan bezatilgan, ogʻirligi ikki pud keladigan bu oltin toj Dovudning boshiga kiydirildi. Dovud shahardan katta miqdorda oʻlja yigʻdi. 31 U shahar aholisini arra, choʻkich va bolta bilan bajariladigan ishlarga, gʻisht tayyorlashga majbur qildi. Dovud Ommon shaharlarining hammasida shu usulni qoʻlladi. Shundan keyin u jamiki lashkarini boshlab, Quddusga qaytib ketdi.
12–БОБ
Натан пайғамбар Довудни койийди
1 Эгамиз Натан пайғамбарни Довуднинг ҳузурига жўнатди. Натан Довуднинг ҳузурига келиб, гап очди:
— Бир шаҳарда икки одам яшар экан. Ўша одамлардан бири бой, бошқаси камбағал экан. 2 Бойнинг жуда кўп мол–қўйлари бор экан. 3 Камбағалнинг эса биттагина сотиб олиб боқаётган совлиқ қўзичоқдан бошқа ҳеч нарсаси йўқ экан. Қўзичоқ камбағал одамнинг уйида болалар билан бирга катта бўлаётган экан. Қўзичоқ унинг таомидан еб, идишидан сув ичар, қўйнида ухларкан. Қисқаси, қўзичоқ ўша одамнинг қизидай экан. 4 Бир куни бой одамнинг уйига бир йўловчи ташриф буюрибди. Бой меҳмонга таом ҳозирлаш учун ўзининг мол–қўйларидан биттасини ҳам сўйишга кўзи қиймабди–да, камбағалнинг қўзисини сўйиб, меҳмонга таом ҳозирлабди.
5 Довуд бой одамнинг ишидан қаттиқ ғазабланди:
— Худо шоҳид! Шундай иш қилган одам ўлимга лойиқдир! — деди Натанга. 6 — Бағритошлик қилиб, шундай иш қилгани учун у қўзичоқ эвазига тўртта қўй тўлаши лозим.
7 Шу гапдан кейин Натан Довудга:
— Ўша одам сенсан! — деди. — Исроил халқининг Худоси — Эгам шундай айтмоқда: “Мен сенга мой суртиб Исроилга шоҳ қилдим, Шоулнинг қўлидан халос этдим. 8 Сенга хўжайинингнинг хонадонини инъом қилдим, хотинларини қўйнингга солиб қўйдим. Исроил ва Яҳудо халқини сенга бердим. Агар булар оз бўлса эди, яна нималарни бермасдим! 9 Нега Менинг олдимда қабиҳлик қилиб, сўзимни писанд қилмадинг? Хет халқидан бўлган Уриёни ўлдирдинг, ҳа, Оммонларнинг қиличи билан жонини олдинг. Хотинини эса тортиб олдинг. 10 Мени писанд қилмаганинг учун, Уриёнинг хотинини тортиб олганинг учун бундан буён қилич сенинг хонадонингга доим хавф солиб туради.” 11 Эгам шундай айтмоқда: “Ўзингнинг хонадонингдан ўзингга ёмонлик келтираман. Кўз ўнгингда хотинларингни яқинларингдан бирига бераман. Ўша яқининг куппа–кундузи хотинларингнинг қўйнига киради. 12 Ҳа, сен бу ишни яширинча қилдинг, Мен эса, бутун Исроил халқи кўрсин деб, куппа–кундузи қиламан.”
13 — Эгам олдида гуноҳ қилдим! — деди Довуд Натанга.
— Эгам гуноҳингдан ўтди, ўлмайсан, — деди Натан. 14 — Бироқ сен шу ишни қилиб, Эгамизни менсимаганинг учун туғилган боланг нобуд бўлади.
15 Натан шу гапларни айтиб, уйига кетди.
Довуднинг ўғли вафот этади
Уриёнинг хотини Довуддан фарзанд кўрган эди. Эгамиз эса ўша болани оғир хасталикка мубтало қилди. 16 Довуд ўғли учун Худога илтижо қилиб, рўза тутди, уйига бориб кечалари кўкрагини захга бериб ётаверди. 17 Сарой оқсоқоллари уни ердан турғизмоқчи бўлишса ҳам, Довуд турмади, улар билан бирга таом ҳам емади.
18 Еттинчи куни бола оламдан ўтди. Аъёнлар, болангиз оламдан ўтди, деб хабар беришга қўрқишди. “Бола тирик пайтида, биз шоҳ билан суҳбатлашдик, аммо у бизнинг гапимизга қулоқ солмади”, дейишди ўзаро. “Болангиз вафот этди, деб шоҳга қандай айтамиз? У ўзини ўзи бирор нарса қилиб қўйиши мумкин.”
19 Довуд аъёнларининг ўзаро шивир–шивир қилаётганларини эшитиб, боласининг нобуд бўлганини билди.
— Болам нобуд бўлдими? — деб сўради улардан.
— Ҳа, нобуд бўлди, — дейишди аъёнлар.
20 Шундан кейин Довуд ердан турди. Ювиниб, хушбўй мой суртди ва кийимларини алмаштирди. Эгамизнинг уйига бориб, сажда қилди. Сўнг уйига қайтиб келиб:
— Менга таом келтиринглар, — деб буюрди. Довуд олдига қўйилган таомни еди. 21 Шунда аъёнлари сўрашди:
— Нимага бундай қиляпсиз? Бола тириклигида рўза тутдингиз, йиғладингиз, у нобуд бўлгандан сўнг эса, ўрнингиздан турдингиз, таом едингиз.
22 Довуд шундай жавоб берди:
— Ҳа, болам тириклигида рўза тутдим, йиғладим. Ким билади, Эгам менга шафқат қилар, болам тирик қолар, деб ўйлаган эдим, 23 лекин энди болам нобуд бўлди. Шундай бўлгач, нега рўза тутайин?! Болани қайтариб олиб кела олармидим?! Мен унинг ёнига бораман, лекин у менинг олдимга қайтиб келмайди.
Сулаймоннинг туғилиши
24 Довуд хотини Ботшевага тасалли берди, қўйнига кириб, у билан қовушди. Ботшева бир ўғил туғди. Довуд болага Сулаймон деб исм қўйди. Эгамиз ҳам болани яхши кўриб суйди 25 ва бу ҳақда Натан пайғамбар орқали хабар берди. Эгамиз болани севгани учун, Натан унга Ёдидаё деб исм қўйди.
Довуд Рабба шаҳрини қўлга киритади
26 Бу пайтда Йўаб Оммонларнинг Рабба шаҳрига ҳужумни давом эттираверди. Ниҳоят, шаҳарнинг шоҳ саройи жойлашган қалъасини босиб олди. 27 Кейин Довудга чопарлар орқали шундай хабар жўнатди: “Рабба шаҳрига ҳужум қилиб, ҳовузни қўлга киритдим. 28 Энди қолган сипоҳни бошлаб келинг, шаҳарни сиз ўраб, босиб олинг, токи шаҳарни мен қўлга киритган бўлмайин, акс ҳолда, шаҳарни Йўаб олган деб айтиб юришади.”
29 Довуд ҳамма сипоҳларини тўплаб, Рабба шаҳрига йўл олди. У шаҳарга ҳужум қилиб, қўлга киритди. 30 Оммон шоҳининг бошидаги тожини ҳам олди. Қимматбаҳо тошлар билан безатилган, оғирлиги икки пуд келадиган бу олтин тож Довуднинг бошига кийдирилди. Довуд шаҳардан катта миқдорда ўлжа йиғди. 31 У шаҳар аҳолисини арра, чўкич ва болта билан бажариладиган ишларга, ғишт тайёрлашга мажбур қилди. Довуд Оммон шаҳарларининг ҳаммасида шу усулни қўллади. Шундан кейин у жамики лашкарини бошлаб, Қуддусга қайтиб кетди.
