1–BOB
1 Patuval oʻgʻli Yoʻelga Egamiz shu soʻzlarni ayon qildi:
Xalq nobud boʻlgan donga kuyinadi
2 Ey oqsoqollar, buni eshiting!
Yahudo odamlari, siz quloq tuting!
Yuz berganmi hech bunday falokat
Sizning yoki ota–bobolaringiz zamonida?!
3 Bu haqda farzandlaringizga ayting siz,
Bolalariga soʻzlab bersin farzandlaringiz,
Keyingi avlodga yetkazsin nabiralaringiz.
4 Qirgʻin keltiruvchi chigirtkadan qolganini
Yeb bitirdi kemiruvchi chigirtka galasi.
Kemiruvchi chigirtka galasidan qolganini
Yeb bitirdi sakraydigan chigirtka galasi.
Sakraydigan chigirtkadan qolganini
Yeb bitirdi qirtishlovchi chigirtka galasi.
5 Uygʻoninglar, ey mayxoʻrlar, yigʻlanglar!
Ey sharobxoʻrlar, faryod qilinglar!
Sharob ogʻzingizdan tortib olindi, axir.
6 Bostirib keldi yurtimizga lashkarlar ,
Son–sanoqsiz kuchli bahodirlar.
Arslon tishiga oʻxshar tishlari,
Goʻyo urgʻochi arslonniki qoziq tishlari.
7 Uzumzorlarimizni ular payhon qilishdi,
Anjir daraxtlarimizni sindirishdi,
Shoxlariyu novdalar poʻstlogʻini shilib,
Hammasini ship–shiydam qilishdi.
8 Qanorga oʻraning, ey odamlar, faryod qiling,
Kuyovidan judo boʻlgan kelinchak kabi.
9 Egamiz uyidan uzilgan sharob, don nazri,
Aza tutayotir Egamizning xizmatkor ruhoniylari.
10 Xarob boʻldi ekinzorlar,
Motam tutayotir dalalar.
Bugʻdoy boshoqlari qovjirab qoldi,
Uzum sharbati ham oqmay toʻxtadi,
Zaytun moyi ham tamom quridi.
11 Qaygʻurmaysizlarmi, ey dehqonlar?!
Faryod solmaysizlarmi, ey bogʻbonlar?!
Nobud boʻlib ketdi–ku arpa, bugʻdoyingiz,
Xarob boʻlib ketdi–ku jamiki hosilingiz.
12 Uzum toki soʻlidi, anjir daraxti quridi.
Xazon boʻldi anor, xurmo, olma — hamma daraxtlar.
Inson sevinchi tamom qurib bitdi!
13 Qanorga oʻranib motam tuting, ey ruhoniylar!
Faryod qiling qurbongohda xizmat qiladiganlar!
Tunni ham qanorda oʻtkazing sizlar,
Ey Xudoyimning xizmatida yurganlar!
Xudoyingiz uyida nazr qilgani
Don va sharob qolmadi, axir.
14 Roʻza kunlarini belgilanglar,
Oʻsha kunlarga yigʻin eʼlon qilinglar.
Yigʻib kelinglar oqsoqollarni,
Yurtning jamiki aholisini.
Egangiz Xudoning uyiga yigʻinglar,
Egamizga iltijo qilib yolvoringlar!
15 Shoʻrimiz qursin, evoh!
Egamizning kuniga oz qoldi,
Qodir Xudo kulfat keltiradi!
16 Rizq–roʻzimiz koʻz oʻngimizda qirqildi–ku!
Xudoyimiz uyida shod–xurramlik tugadi–ku!
17 Kesaklar tagida urugʻlar nobud boʻldi,
Donli ekinlar unmasdan qoldi.
Omborxonalar boʻm–boʻsh yotibdi,
Don omborlari xarob boʻlibdi.
18 Ingramoqda hayvonlar naqadar!
Axir, qurigan–ku oʻtloqlar.
Daydib yurar mol podalari,
Gangigan hatto qoʻy suruvlari.
19 Ey Egam, Senga men faryod qilarman!
Axir, olov yamladi dashtdagi yaylovlarni,
Yongʻin yoʻq qildi daladagi daraxtlarni.
20 Hatto yovvoyi hayvonlar ham Senga nola qilmoqda!
Axir, irmoqlar ham qurib ketdi,
Dashtdagi yaylovlarni olov yamladi.
1–БОБ
1 Патувал ўғли Йўэлга Эгамиз шу сўзларни аён қилди:
Халқ нобуд бўлган донга куйинади
2 Эй оқсоқоллар, буни эшитинг!
Яҳудо одамлари, сиз қулоқ тутинг!
Юз берганми ҳеч бундай фалокат
Сизнинг ёки ота–боболарингиз замонида?!
3 Бу ҳақда фарзандларингизга айтинг сиз,
Болаларига сўзлаб берсин фарзандларингиз,
Кейинги авлодга етказсин набираларингиз.
4 Қирғин келтирувчи чигирткадан қолганини
Еб битирди кемирувчи чигиртка галаси.
Кемирувчи чигиртка галасидан қолганини
Еб битирди сакрайдиган чигиртка галаси.
Сакрайдиган чигирткадан қолганини
Еб битирди қиртишловчи чигиртка галаси.
5 Уйғонинглар, эй майхўрлар, йиғланглар!
Эй шаробхўрлар, фарёд қилинглар!
Шароб оғзингиздан тортиб олинди, ахир.
6 Бостириб келди юртимизга лашкарлар ,
Сон–саноқсиз кучли баҳодирлар.
Арслон тишига ўхшар тишлари,
Гўё урғочи арслонники қозиқ тишлари.
7 Узумзорларимизни улар пайҳон қилишди,
Анжир дарахтларимизни синдиришди,
Шохларию новдалар пўстлоғини шилиб,
Ҳаммасини шип–шийдам қилишди.
8 Қанорга ўранинг, эй одамлар, фарёд қилинг,
Куёвидан жудо бўлган келинчак каби.
9 Эгамиз уйидан узилган шароб, дон назри,
Аза тутаётир Эгамизнинг хизматкор руҳонийлари.
10 Хароб бўлди экинзорлар,
Мотам тутаётир далалар.
Буғдой бошоқлари қовжираб қолди,
Узум шарбати ҳам оқмай тўхтади,
Зайтун мойи ҳам тамом қуриди.
11 Қайғурмайсизларми, эй деҳқонлар?!
Фарёд солмайсизларми, эй боғбонлар?!
Нобуд бўлиб кетди–ку арпа, буғдойингиз,
Хароб бўлиб кетди–ку жамики ҳосилингиз.
12 Узум токи сўлиди, анжир дарахти қуриди.
Хазон бўлди анор, хурмо, олма — ҳамма дарахтлар.
Инсон севинчи тамом қуриб битди!
13 Қанорга ўраниб мотам тутинг, эй руҳонийлар!
Фарёд қилинг қурбонгоҳда хизмат қиладиганлар!
Тунни ҳам қанорда ўтказинг сизлар,
Эй Худойимнинг хизматида юрганлар!
Худойингиз уйида назр қилгани
Дон ва шароб қолмади, ахир.
14 Рўза кунларини белгиланглар,
Ўша кунларга йиғин эълон қилинглар.
Йиғиб келинглар оқсоқолларни,
Юртнинг жамики аҳолисини.
Эгангиз Худонинг уйига йиғинглар,
Эгамизга илтижо қилиб ёлворинглар!
15 Шўримиз қурсин, эвоҳ!
Эгамизнинг кунига оз қолди,
Қодир Худо кулфат келтиради!
16 Ризқ–рўзимиз кўз ўнгимизда қирқилди–ку!
Худойимиз уйида шод–хуррамлик тугади–ку!
17 Кесаклар тагида уруғлар нобуд бўлди,
Донли экинлар унмасдан қолди.
Омборхоналар бўм–бўш ётибди,
Дон омборлари хароб бўлибди.
18 Инграмоқда ҳайвонлар нақадар!
Ахир, қуриган–ку ўтлоқлар.
Дайдиб юрар мол подалари,
Гангиган ҳатто қўй сурувлари.
19 Эй Эгам, Сенга мен фарёд қиларман!
Ахир, олов ямлади даштдаги яйловларни,
Ёнғин йўқ қилди даладаги дарахтларни.
20 Ҳатто ёввойи ҳайвонлар ҳам Сенга нола қилмоқда!
Ахир, ирмоқлар ҳам қуриб кетди,
Даштдаги яйловларни олов ямлади.
