3–BOB
Dovudning Xevronda tugʻilgan bolalari
1 Shoul xonadoni bilan Dovud xonadoni oʻrtasidagi urush uzoq davom etdi. Shoulning xonadoni zaiflashgan sari, Dovudning xonadoni kuchayib boraverdi.
2 Dovudning Xevronda tugʻilgan oʻgʻillari quyidagilardir:
toʻngʻichi — Omnoʻn. Omnoʻnning onasi Yizrillik Oxinavam edi.
3 Ikkinchisi — Doniyor . Doniyorning onasi Karmillik Navolning bevasi Obigayl edi.
Uchinchisi — Absalom. Absalomning onasi Gashur shohi Talmayning qizi Maxo edi.
4 Toʻrtinchisi — Odoniyo. Odoniyoning onasi Xaggit edi.
Beshinchisi — Shafatiyo. Shafatiyoning onasi Obida edi.
5 Oltinchisi — Yitrom. Yitromning onasi Eglax edi.
Dovudning bu oʻgʻillari Xevronda tugʻilgan edilar.
Abnur Dovudga qoʻshiladi
6 Shoul xonadoni bilan Dovud xonadoni oʻrtasida urush boʻlganda, Shoulning xonadonidan lashkarboshi Abnur tobora kuchayib boraverdi. 7 Shoulning Rizpa degan kanizagi boʻlardi. U Oyo degan odamning qizi edi. Bir kuni Ishbosit Abnurga:
— Nimaga otamning kanizagi bilan birga boʻlding? — deb qoldi. 8 Abnur Ishbositning gapidan qattiq gʻazablanib:
— Meni, Yahudoga xizmat qilayotgan koʻppaklardan, deb oʻylayapsizmi? — dedi. — Bugungacha otangiz Shoulning xonadoniga, xesh–aqrabosiga, yor–birodarlariga sodiq qoldim–ku. Sizni Dovudning qoʻliga bermadim–ku. Endi esa oʻsha xotin tufayli meni ayblayapsiz. 9-10 Egamiz: “Shohlikni Shoul xonadonidan tortib olaman, Dandan Bershebagacha boʻlgan joyda yashovchi Isroil va Yahudo xalqi ustidan Dovudning shohligini barpo qilaman”, deb ont ichgan. Endi men ham Dovud uchun xizmat qilmasam, Xudo meni ne koʻyga solsa solsin, hatto undan battarrogʻini qilsin.
11 Ishbosit Abnurdan qoʻrqdi, unga churq eta olmadi. 12 Shundan soʻng Abnur oʻz nomidan Dovudga choparlar orqali shunday xabar berdi: “Bu yurtda siz hukmron boʻlishingiz kerak. Men bilan ahd qiling. Oʻshanda men siz tomonda boʻlaman, butun Isroil xalqini sizga moyil qilaman.”
13 Dovud shunday javob joʻnatdi: “Yaxshi, sen bilan ahd qilaman. Lekin bitta shartim bor: meni koʻrgani kelganingda, Shoulning qizi, xotinim Mixalni ham olib kel. Aks holda, meni koʻra olmaysan.”
14 Dovud Ishbositga ham elchilar orqali shu xabarni joʻnatdi: “Xotinim Mixalni oʻzimga qaytarib ber. Men uni yuzta Filistning sunnat terisi evaziga olgan edim .”
15 Ishbosit Mixalning eri Palti huzuriga odamlar joʻnatib, Mixalni oldirib keldi. Palti Layish deganning oʻgʻli edi. 16 Eri yoʻl boʻyi yigʻlay–yigʻlay Boxurim shahrigacha Mixalga ergashib bordi. Keyin Abnur unga:
— Orqangga qayt! — dedi. Palti qaytib ketdi.
17 Abnur Isroil oqsoqollariga shunday xabar joʻnatdi:
— Sizlar anchadan beri, Dovud bizga shoh boʻlsin, deb orzu qilib kelardingizlar. 18 Endi harakat qilinglar. Chunki Egamiz Dovud toʻgʻrisida gapirib: “Xalqim Isroilni qulim Dovud orqali Filistlarning va jamiki gʻanimlarining qoʻlidan qutqaraman”, degan.
19 Abnur Benyamin odamlari bilan yuzma–yuz gaplashdi. Soʻng Isroil xalqi va Benyamin qabilasi bildirgan istagi toʻgʻrisida Dovud bilan gaplashgani Xevronga bordi. 20 Abnur yigirmata hamrohi bilan Dovudning huzuriga keldi. Dovud Abnur va uning hamrohlari sharafiga ziyofat berdi. 21 Abnur Dovudga:
— Endi ketishga ijozat bering, butun Isroil xalqini shoh hazratlari huzuriga yigʻib kelay, — dedi. — Ular siz bilan ahd qilganlaridan keyin, oʻzingiz istagan hamma joyda shohlik qiling.
Dovud Abnurga ijozat berdi. Abnur sogʻ–salomat oʻz yoʻliga ketdi.
Yoʻab Abnurni oʻldiradi
22 Xuddi shu paytda Dovudning Yoʻab boshchiligidagi odamlari dushman shahrini talon–taroj qilib qaytishdi. Ular bir qancha mol–mulkni oʻlja qilib olib kelishdi. Ammo Abnur Xevronda — Dovudning huzurida emas edi. Dovud Abnurga ijozat bergandan keyin, u sogʻ–salomat ketgan edi. 23 Yoʻab hamma jangchilari bilan Xevronga yetib kelganda, unga: “Abnur shoh huzuriga kelgan edi, shoh unga qaytib ketishga ijozat berdi, Abnur eson–omon ketdi”, deb aytib berishdi.
24 — Nima qilib qoʻydingiz? — dedi Yoʻab shohning huzuriga borib. — Bu qanaqasi, sizning huzuringizga Abnur oʻz oyogʻi bilan kelsa–yu, siz esa uni qoʻyib yuborsangiz?! Abnur ketib qolibdi–ku. 25 Abnurni bilasizmi oʻzi?! U sizni aldagan, qayerga borishingizni, kelishingizni, nima qilayotganingizni bilish uchun kelgan.
26 Yoʻab Dovudning huzuridan chiqiboq, Abnurning orqasidan choparlar joʻnatdi. Choparlar Abnurni Siro sardobasi boʻyidan qaytarib kelishdi. Dovud bu voqeadan bexabar edi. 27 Abnurni Xevronga qaytarib kelishgach, Yoʻab: “Xoli gaplashib olaylik”, deb uni darvoza yoʻlagiga olib oʻtdi. Ukam Osoyilning oʻlimi uchun qasos olay deb, Abnurning qorniga pichoq urib, oʻldirdi.
28 Dovud bu voqeani eshitgach, dedi:
— Egam oldida men ham, shohligim ham to abad Abnurning qoni uchun aybdor emas. 29 Uning qoni Yoʻab va uning jamiki ota xonadoni gardaniga tushsin. Yoʻabning avlodidan yara toshgan, teri kasalligiga chalingan, choʻloq, urushda oʻlgan, nonga zor boʻlgan kishilar hech arimasin.
30 Yoʻab akasi Abushay bilan birgalikda Abnurni oʻldirdi. Abnur Givondagi urushda ularning ukasi Osoyilni oʻldirgan edi.
Abnur dafn qilinadi
31 Soʻngra Dovud Yoʻab bilan uning hamma odamlariga shunday amr berdi:
— Abnurning jasadi tepasida yigʻlanglar. Kiyimlaringizni yirtib, qanorga oʻraninglar .
Shoh Dovudning oʻzi tobutning orqasida bordi. 32 Abnurni Xevronda dafn qilishdi. Shoh Dovud Abnurning qabri ustida yigʻladi. Oʻsha yerda hamma hoʻng–hoʻng yigʻladi. 33 Shoh Dovud Abnur uchun yigʻlayotib, shunday marsiya aytdi:
“Ey Abnur, ahmoqlarday oʻlishing kerakmidi?!
34 Jinoyatchilarday qoʻllaring bogʻliq emasdi,
Jinoyatchilarday oyoqlaringga kishan urilmagandi.
Insofsizlar qoʻliga tushib qolding sen,
Vijdonsizlar dastidan nobud boʻlding sen.”
Hamma Abnurning tepasida yana yigʻladi.
35 Quyosh botmasdan oldin xalq Dovudning yoniga borib:
— Biror narsa tanovul qilib oling, — deb koʻndirmoqchi boʻldi.
— Quyosh botmasdan oldin non yoki boshqa biror narsa tanovul qilsam, Xudo meni ne koʻyga solsa solsin, hatto undan battarrogʻini qilsin, — deb ont ichdi Dovud.
36 Shohning hamma qilgan ishlari barchaga maʼqul kelgani singari, xalq uning bu ishini ham maʼqul topdi. 37 Oʻsha kuni butun Isroil xalqi Abnurning oʻldirilishida shohning qoʻli yoʻqligini bildi.
38 Shoh odamlariga dedi:
— Bilmaysizlarki, bugun Isroildan bir yoʻlboshchi, ulugʻ bir inson ketdi. 39 Xudo moy surtib tanlagan shoh boʻlsam ham, bugun ojizman. Anavi Zeruyaning oʻgʻillari mendan ancha kuchli. Egam yomonlarning qilmishiga yarasha jazosini bersin.
3–БОБ
Довуднинг Хевронда туғилган болалари
1 Шоул хонадони билан Довуд хонадони ўртасидаги уруш узоқ давом этди. Шоулнинг хонадони заифлашган сари, Довуднинг хонадони кучайиб бораверди.
2 Довуднинг Хевронда туғилган ўғиллари қуйидагилардир:
тўнғичи — Омнўн. Омнўннинг онаси Йизриллик Охинавам эди.
3 Иккинчиси — Дониёр . Дониёрнинг онаси Кармиллик Наволнинг беваси Обигайл эди.
Учинчиси — Абсалом. Абсаломнинг онаси Гашур шоҳи Талмайнинг қизи Махо эди.
4 Тўртинчиси — Одониё. Одониёнинг онаси Хаггит эди.
Бешинчиси — Шафатиё. Шафатиёнинг онаси Обида эди.
5 Олтинчиси — Йитром. Йитромнинг онаси Эглах эди.
Довуднинг бу ўғиллари Хевронда туғилган эдилар.
Абнур Довудга қўшилади
6 Шоул хонадони билан Довуд хонадони ўртасида уруш бўлганда, Шоулнинг хонадонидан лашкарбоши Абнур тобора кучайиб бораверди. 7 Шоулнинг Ризпа деган канизаги бўларди. У Оё деган одамнинг қизи эди. Бир куни Ишбосит Абнурга:
— Нимага отамнинг канизаги билан бирга бўлдинг? — деб қолди. 8 Абнур Ишбоситнинг гапидан қаттиқ ғазабланиб:
— Мени, Яҳудога хизмат қилаётган кўппаклардан, деб ўйлаяпсизми? — деди. — Бугунгача отангиз Шоулнинг хонадонига, хеш–ақрабосига, ёр–биродарларига содиқ қолдим–ку. Сизни Довуднинг қўлига бермадим–ку. Энди эса ўша хотин туфайли мени айблаяпсиз. 9-10 Эгамиз: “Шоҳликни Шоул хонадонидан тортиб оламан, Дандан Бершебагача бўлган жойда яшовчи Исроил ва Яҳудо халқи устидан Довуднинг шоҳлигини барпо қиламан”, деб онт ичган. Энди мен ҳам Довуд учун хизмат қилмасам, Худо мени не кўйга солса солсин, ҳатто ундан баттарроғини қилсин.
11 Ишбосит Абнурдан қўрқди, унга чурқ эта олмади. 12 Шундан сўнг Абнур ўз номидан Довудга чопарлар орқали шундай хабар берди: “Бу юртда сиз ҳукмрон бўлишингиз керак. Мен билан аҳд қилинг. Ўшанда мен сиз томонда бўламан, бутун Исроил халқини сизга мойил қиламан.”
13 Довуд шундай жавоб жўнатди: “Яхши, сен билан аҳд қиламан. Лекин битта шартим бор: мени кўргани келганингда, Шоулнинг қизи, хотиним Михални ҳам олиб кел. Акс ҳолда, мени кўра олмайсан.”
14 Довуд Ишбоситга ҳам элчилар орқали шу хабарни жўнатди: “Хотиним Михални ўзимга қайтариб бер. Мен уни юзта Филистнинг суннат териси эвазига олган эдим .”
15 Ишбосит Михалнинг эри Палти ҳузурига одамлар жўнатиб, Михални олдириб келди. Палти Лайиш деганнинг ўғли эди. 16 Эри йўл бўйи йиғлай–йиғлай Бохурим шаҳригача Михалга эргашиб борди. Кейин Абнур унга:
— Орқангга қайт! — деди. Палти қайтиб кетди.
17 Абнур Исроил оқсоқолларига шундай хабар жўнатди:
— Сизлар анчадан бери, Довуд бизга шоҳ бўлсин, деб орзу қилиб келардингизлар. 18 Энди ҳаракат қилинглар. Чунки Эгамиз Довуд тўғрисида гапириб: “Халқим Исроилни қулим Довуд орқали Филистларнинг ва жамики ғанимларининг қўлидан қутқараман”, деган.
19 Абнур Бенямин одамлари билан юзма–юз гаплашди. Сўнг Исроил халқи ва Бенямин қабиласи билдирган истаги тўғрисида Довуд билан гаплашгани Хевронга борди. 20 Абнур йигирмата ҳамроҳи билан Довуднинг ҳузурига келди. Довуд Абнур ва унинг ҳамроҳлари шарафига зиёфат берди. 21 Абнур Довудга:
— Энди кетишга ижозат беринг, бутун Исроил халқини шоҳ ҳазратлари ҳузурига йиғиб келай, — деди. — Улар сиз билан аҳд қилганларидан кейин, ўзингиз истаган ҳамма жойда шоҳлик қилинг.
Довуд Абнурга ижозат берди. Абнур соғ–саломат ўз йўлига кетди.
Йўаб Абнурни ўлдиради
22 Худди шу пайтда Довуднинг Йўаб бошчилигидаги одамлари душман шаҳрини талон–тарож қилиб қайтишди. Улар бир қанча мол–мулкни ўлжа қилиб олиб келишди. Аммо Абнур Хевронда — Довуднинг ҳузурида эмас эди. Довуд Абнурга ижозат бергандан кейин, у соғ–саломат кетган эди. 23 Йўаб ҳамма жангчилари билан Хевронга етиб келганда, унга: “Абнур шоҳ ҳузурига келган эди, шоҳ унга қайтиб кетишга ижозат берди, Абнур эсон–омон кетди”, деб айтиб беришди.
24 — Нима қилиб қўйдингиз? — деди Йўаб шоҳнинг ҳузурига бориб. — Бу қанақаси, сизнинг ҳузурингизга Абнур ўз оёғи билан келса–ю, сиз эса уни қўйиб юборсангиз?! Абнур кетиб қолибди–ку. 25 Абнурни биласизми ўзи?! У сизни алдаган, қаерга боришингизни, келишингизни, нима қилаётганингизни билиш учун келган.
26 Йўаб Довуднинг ҳузуридан чиқибоқ, Абнурнинг орқасидан чопарлар жўнатди. Чопарлар Абнурни Сиро сардобаси бўйидан қайтариб келишди. Довуд бу воқеадан бехабар эди. 27 Абнурни Хевронга қайтариб келишгач, Йўаб: “Холи гаплашиб олайлик”, деб уни дарвоза йўлагига олиб ўтди. Укам Осойилнинг ўлими учун қасос олай деб, Абнурнинг қорнига пичоқ уриб, ўлдирди.
28 Довуд бу воқеани эшитгач, деди:
— Эгам олдида мен ҳам, шоҳлигим ҳам то абад Абнурнинг қони учун айбдор эмас. 29 Унинг қони Йўаб ва унинг жамики ота хонадони гарданига тушсин. Йўабнинг авлодидан яра тошган, тери касаллигига чалинган, чўлоқ, урушда ўлган, нонга зор бўлган кишилар ҳеч аримасин.
30 Йўаб акаси Абушай билан биргаликда Абнурни ўлдирди. Абнур Гивондаги урушда уларнинг укаси Осойилни ўлдирган эди.
Абнур дафн қилинади
31 Сўнгра Довуд Йўаб билан унинг ҳамма одамларига шундай амр берди:
— Абнурнинг жасади тепасида йиғланглар. Кийимларингизни йиртиб, қанорга ўранинглар .
Шоҳ Довуднинг ўзи тобутнинг орқасида борди. 32 Абнурни Хевронда дафн қилишди. Шоҳ Довуд Абнурнинг қабри устида йиғлади. Ўша ерда ҳамма ҳўнг–ҳўнг йиғлади. 33 Шоҳ Довуд Абнур учун йиғлаётиб, шундай марсия айтди:
“Эй Абнур, аҳмоқлардай ўлишинг керакмиди?!
34 Жиноятчилардай қўлларинг боғлиқ эмасди,
Жиноятчилардай оёқларингга кишан урилмаганди.
Инсофсизлар қўлига тушиб қолдинг сен,
Виждонсизлар дастидан нобуд бўлдинг сен.”
Ҳамма Абнурнинг тепасида яна йиғлади.
35 Қуёш ботмасдан олдин халқ Довуднинг ёнига бориб:
— Бирор нарса тановул қилиб олинг, — деб кўндирмоқчи бўлди.
— Қуёш ботмасдан олдин нон ёки бошқа бирор нарса тановул қилсам, Худо мени не кўйга солса солсин, ҳатто ундан баттарроғини қилсин, — деб онт ичди Довуд.
36 Шоҳнинг ҳамма қилган ишлари барчага маъқул келгани сингари, халқ унинг бу ишини ҳам маъқул топди. 37 Ўша куни бутун Исроил халқи Абнурнинг ўлдирилишида шоҳнинг қўли йўқлигини билди.
38 Шоҳ одамларига деди:
— Билмайсизларки, бугун Исроилдан бир йўлбошчи, улуғ бир инсон кетди. 39 Худо мой суртиб танлаган шоҳ бўлсам ҳам, бугун ожизман. Анави Зеруянинг ўғиллари мендан анча кучли. Эгам ёмонларнинг қилмишига яраша жазосини берсин.
