4–BOB
Isoni iblis vasvasaga soladi
1 Iblisning sinovidan oʻtishi uchun Muqaddas Ruh Isoni sahroga boshlab ketdi. 2 Iso qirq kun va qirq kecha roʻza tutdi, oxiri och qoldi. 3 Shunda iblis kelib, Isoni vasvasaga solmoqchi boʻlib dedi:
— Agar Sen Xudoning Oʻgʻli boʻlsang, bu toshlarga buyur, nonga aylansin!
4 Iso unga javoban dedi:
— Yozilganki: “Inson faqat non bilan emas, balki Xudoning ogʻzidan chiqqan har bir soʻz bilan yashaydi.”
5 Keyin iblis Isoni muqaddas shahar Quddusga olib bordi. Uni Maʼbadning eng yuqori joyiga chiqarib, 6 shunday dedi:
— Agar Sen Xudoning Oʻgʻli boʻlsang, Oʻzingni pastga tashla. Axir, yozilgan–ku:
“U Sen toʻgʻringda farishtalariga amr beradi,
Oyogʻing toshga qoqilib ketmasin deya,
Farishtalar qoʻllarida Seni koʻtarib boradi.”
7 Iblisga Iso dedi:
— “Egang Xudoni sinama” , deb ham yozilgan.
8 Soʻng Isoni iblis baland bir toqqa olib chiqdi. Unga olamning barcha shohliklarini hamda ularning hashamatini koʻrsatib, 9 dedi:
— Agar tiz choʻkib menga sajda qilsang, bularning hammasini Senga beraman.
10 Shunda Iso dedi:
— Yoʻqol koʻzimdan, shayton! Axir: “Egang Xudoga sajda qil, faqat Unga xizmat qil” , deb yozilgan–ku!
11 Shundan keyin Isoni iblis tark etdi. Farishtalar kelib, Isoga xizmat qildilar.
Iso Jalilada xizmatini boshlaydi
12 Iso Yahyoning hibsga olinganini eshitgach, Jalila hududiga qaytib bordi. 13 U Nosira shahrida qolmay, Kafarnahumga borib oʻrnashdi. Kafarnahum shahri Zabulun va Naftali hududidagi Jalila koʻli boʻyida joylashgan edi. 14 Shunday qilib, Ishayo paygʻambarning aytgan quyidagi soʻzlari bajo boʻldi:
15 “Ey Zabulun va Naftali yurti!
Ey dengiz boʻyidagi yerlar va Iordanning narigi tomonidagi oʻlka!
Ey gʻayriyahudiylar Jalilasi!
16 Zulmatda yurgan xalq yorqin ziyoni koʻrdi,
Oʻlim soya solgan yurt aholisi ustiga nur sochildi.”
17 Shu kundan boshlab Iso: “Tavba qilinglar, chunki Osmon Shohligi yaqinlashdi”, deb vaʼz qiladigan boʻldi.
Isoning dastlabki shogirdlari
18 Iso Jalila koʻli boʻylab ketayotgan edi, ikki aka–ukani koʻrib qoldi. Birining ismi Butrus deb ataluvchi Shimoʻn, ukasiniki Endrus edi. Ular baliqchi boʻlib, koʻlga toʻr tashlayotgan edilar. 19 Iso ularga dedi: “Ortimdan yuringlar, Men sizlarga odamlarni ovlashni oʻrgataman.” 20 Ular oʻsha zahotiyoq toʻrlarini tashlab, Isoga ergashdilar.
21 Iso bir oz yurgandan keyin, Yoqub va Yuhanno degan ikki aka–ukani koʻrib qoldi. Ular otasi Zabadiyo bilan birga qayiqda toʻr yamayotgan edilar. Iso ularni ham chaqirdi. 22 Ular ham darhol qayiqni va otasini qoldirib, Isoning orqasidan ergashdilar.
Iso xalqqa taʼlim beradi va xastalarni sogʻaytiradi
23 Iso butun Jalila hududini kezib yurardi. U sinagogalarda taʼlim berib, Osmon Shohligi toʻgʻrisidagi Xushxabarni eʼlon qilardi, odamlarning har xil xastaliklari va dardlariga shifo berar edi. 24 Iso haqidagi xabar butun Suriyaga yoyildi. Turli–tuman dardu illatlardan qiynalib yurganlarni, jinga chalinganlarni, tutqanoq va shol kasaliga yoʻliqqanlarning hammasini Isoning oldiga keltirishardi. Iso ularning hammasiga shifo berardi. 25 Jaliladan, Dekapolis hududidan , Quddusdan, Yahudiyadan va Iordanning narigi tomonidagi yerlardan koʻplab odamlar Isoga ergashib kelardi.
4–БОБ
Исони иблис васвасага солади
1 Иблиснинг синовидан ўтиши учун Муқаддас Руҳ Исони саҳрога бошлаб кетди. 2 Исо қирқ кун ва қирқ кеча рўза тутди, охири оч қолди. 3 Шунда иблис келиб, Исони васвасага солмоқчи бўлиб деди:
— Агар Сен Худонинг Ўғли бўлсанг, бу тошларга буюр, нонга айлансин!
4 Исо унга жавобан деди:
— Ёзилганки: “Инсон фақат нон билан эмас, балки Худонинг оғзидан чиққан ҳар бир сўз билан яшайди.”
5 Кейин иблис Исони муқаддас шаҳар Қуддусга олиб борди. Уни Маъбаднинг энг юқори жойига чиқариб, 6 шундай деди:
— Агар Сен Худонинг Ўғли бўлсанг, Ўзингни пастга ташла. Ахир, ёзилган–ку:
“У Сен тўғрингда фаришталарига амр беради,
Оёғинг тошга қоқилиб кетмасин дея,
Фаришталар қўлларида Сени кўтариб боради.”
7 Иблисга Исо деди:
— “Эганг Худони синама” , деб ҳам ёзилган.
8 Сўнг Исони иблис баланд бир тоққа олиб чиқди. Унга оламнинг барча шоҳликларини ҳамда уларнинг ҳашаматини кўрсатиб, 9 деди:
— Агар тиз чўкиб менга сажда қилсанг, буларнинг ҳаммасини Сенга бераман.
10 Шунда Исо деди:
— Йўқол кўзимдан, шайтон! Ахир: “Эганг Худога сажда қил, фақат Унга хизмат қил” , деб ёзилган–ку!
11 Шундан кейин Исони иблис тарк этди. Фаришталар келиб, Исога хизмат қилдилар.
Исо Жалилада хизматини бошлайди
12 Исо Яҳёнинг ҳибсга олинганини эшитгач, Жалила ҳудудига қайтиб борди. 13 У Носира шаҳрида қолмай, Кафарнаҳумга бориб ўрнашди. Кафарнаҳум шаҳри Забулун ва Нафтали ҳудудидаги Жалила кўли бўйида жойлашган эди. 14 Шундай қилиб, Ишаё пайғамбарнинг айтган қуйидаги сўзлари бажо бўлди:
15 “Эй Забулун ва Нафтали юрти!
Эй денгиз бўйидаги ерлар ва Иорданнинг нариги томонидаги ўлка!
Эй ғайрияҳудийлар Жалиласи!
16 Зулматда юрган халқ ёрқин зиёни кўрди,
Ўлим соя солган юрт аҳолиси устига нур сочилди.”
17 Шу кундан бошлаб Исо: “Тавба қилинглар, чунки Осмон Шоҳлиги яқинлашди”, деб ваъз қиладиган бўлди.
Исонинг дастлабки шогирдлари
18 Исо Жалила кўли бўйлаб кетаётган эди, икки ака–укани кўриб қолди. Бирининг исми Бутрус деб аталувчи Шимўн, укасиники Эндрус эди. Улар балиқчи бўлиб, кўлга тўр ташлаётган эдилар. 19 Исо уларга деди: “Ортимдан юринглар, Мен сизларга одамларни овлашни ўргатаман.” 20 Улар ўша заҳотиёқ тўрларини ташлаб, Исога эргашдилар.
21 Исо бир оз юргандан кейин, Ёқуб ва Юҳанно деган икки ака–укани кўриб қолди. Улар отаси Забадиё билан бирга қайиқда тўр ямаётган эдилар. Исо уларни ҳам чақирди. 22 Улар ҳам дарҳол қайиқни ва отасини қолдириб, Исонинг орқасидан эргашдилар.
Исо халққа таълим беради ва хасталарни соғайтиради
23 Исо бутун Жалила ҳудудини кезиб юрарди. У синагогаларда таълим бериб, Осмон Шоҳлиги тўғрисидаги Хушхабарни эълон қиларди, одамларнинг ҳар хил хасталиклари ва дардларига шифо берар эди. 24 Исо ҳақидаги хабар бутун Сурияга ёйилди. Турли–туман дарду иллатлардан қийналиб юрганларни, жинга чалинганларни, тутқаноқ ва шол касалига йўлиққанларнинг ҳаммасини Исонинг олдига келтиришарди. Исо уларнинг ҳаммасига шифо берарди. 25 Жалиладан, Декаполис ҳудудидан , Қуддусдан, Яҳудиядан ва Иорданнинг нариги томонидаги ерлардан кўплаб одамлар Исога эргашиб келарди.
