8–BOB
Ikkinchi falokat: qurbaqa ofati
1 Egamiz Musoga yana aytdi:
— Firʼavnning huzuriga borib, Mening shu gapimni yetkaz: “Egamiz shunday aytmoqda: Mening xalqimga ijozat ber, ular borib, Menga sajda qilsin. 2 Agar sen xalqimga ijozat berishdan bosh tortsang, butun yurtingga qurbaqa yuborib shikast yetkazaman. 3 Daryo qurbaqalar bilan toʻlib–toshadi. Qurbaqalar daryodan chiqib, sening saroyingga, yotoqxonangga, toʻshagingga, aʼyonlaringu xalqingning uylariga, tandirlariga va xamir togʻoralariga ham kirib oladi. 4 Qurbaqalar sening, Misr xalqining va barcha aʼyonlaringning ustilarida sakrab yuradi.”
5 Egamiz Musoga yana gapirdi:
— Horunga ayt, u qoʻlidagi tayogʻini daryolar, anhorlar, koʻllar tomonga uzatib, qurbaqalarni chiqarsin. Misr yurtini qurbaqalar bosib ketsin.
6 Horun tayogʻini Misr suvlari tomonga uzatdi. Oʻsha zahoti qurbaqalar chiqib, Misrni bosib ketdi. 7 Misrlik sehrgarlar ham sehr–jodulari bilan Misr yurtiga qurbaqalar chiqardilar. 8 Shunda firʼavn Muso bilan Horunni chaqirib aytdi:
— Egangizga: “Firʼavnni va uning xalqini Oʻzing qurbaqalardan xalos qilgin”, deb ibodat qilinglar. Shundan keyin Isroil xalqiga ketgani ijozat beraman, toki ular borib Egangizga qurbonliklar keltirsin.
9 Shunda Muso firʼavnga dedi:
— Xoʻp, vaqtini oʻzing tayinla. Qurbaqalar sizlardan, xonadonlaringizdan yoʻqolsin, faqat Nil daryosida qolsin deb, sen uchun, aʼyonlaring va xalqing uchun qachon ibodat qilay?
10 — Ertaga, — dedi firʼavn.
— Boʻpti, sen aytganday boʻladi! — deb javob berdi Muso. — Oʻshanda Egamiz Xudoga oʻxshagan xudo yoʻqligini bilib olasan. 11 Qurbaqalar sendan, aʼyonlaringdan, xalqingdan va xonadonlaringizdan yoʻqoladi. Faqat Nilda qoladi, xolos.
12 Shunday qilib, Muso bilan Horun firʼavn huzuridan chiqdilar. Firʼavn boshiga keltirgan qurbaqa ofatini yoʻq qilgin, deb Muso Egamizga iltijo qildi. 13 Egamiz Musoning iltijosini eshitdi, uylardagi, hovlilardagi va dalalardagi qurbaqalar oʻldi. 14 Qurbaqalarning oʻligini uyum–uyum qildilar. Misr yurtini qoʻlansa hid tutib ketdi. 15 Lekin firʼavn Misr yurti qurbaqadan xalos boʻlganini koʻrgach, Egamiz aytganday, yuragini tosh qilib, Muso bilan Horunning gapiga quloq solmadi.
Uchinchi falokat: burga ofati
16 Egamiz Musoga gapirishda davom etdi:
— Horunga buyur, u tayogʻini uzatib, yerning changiga ursin. Shunda yerdagi chang burgaga aylanib, butun Misrni qoplaydi.
17 Ular Egamizning aytganini qildilar: Horun qoʻlidagi tayogʻini uzatib, yerning changiga urgan edi, insonlar bilan hayvonlarning ustiga burga yopirildi. Butun Misr yerining changi burgaga aylandi. 18 Odamlarni, hayvonlarni burga bosib ketdi. Sehrgarlar ham sehr–jodulari bilan changni burgaga aylantirmoqchi boʻldilar, lekin uddasidan chiqolmadilar. 19 Ular firʼavnga: “Bu Xudoning ishi”, deyishdi. Lekin Egamiz aytganday, baribir, firʼavnning yuragi toshligicha qolib, Muso bilan Horunning aytganlariga quloq solmadi.
Toʻrtinchi falokat: soʻna ofati
20 Egamiz Musoga yana gapirdi:
— Ertaga saharda oʻrningdan tur. Firʼavn daryoga borayotganda, uning oldiga borgin–da, Mening shu gapimni yetkaz: “Egamiz shunday aytmoqda: Mening xalqimga ijozat ber, ular borib, Menga sajda qilsin. 21 Agar xalqimni qoʻyib yubormasang, Men oʻzingning, aʼyonlaringning, xalqingning ustiga soʻnalar galasini yuborib jazolayman. Misrliklarning uylari, ular yashayotgan yer soʻnaga toʻlib–toshadi. 22 Lekin oʻsha kuni Oʻz xalqim yashayotgan Goʻshen yerlarini ajratib qoʻyaman. U yerda soʻna boʻlmaydi. Men, Egangiz, bu yurtda bor ekanligimni bilib olinglar deb, shuni qilaman. 23 Men Oʻz xalqim bilan sening xalqingni ayirib qoʻyaman . Bu moʻjiza ertaga yuz beradi.”
24 Egamiz aytganini qildi: firʼavnning saroyiga, aʼyonlarining uylariga gala–gala soʻna yubordi. Butun Misr yurti soʻna oqibatida xarob boʻldi. 25 Shundan soʻng firʼavn Muso bilan Horunni chaqirib: “Boringlar, shu yurt ichida Xudoyingizga qurbonliklar keltiraveringlar”, deb aytdi.
26 — Bunday qilsak, toʻgʻri boʻlmaydi, — deb javob berdi Muso. — Egamiz Xudoga hayvonlarni qurbonlik qilsak, Misrliklar buni jirkanch deb hisoblaydilar. Misrliklar qabih deb hisoblagan ishni yana ularning koʻzi oldida qilsak, bizni toshboʻron qilmaydilarmi?! 27 Egamiz Xudo, bizga amr etganday, Unga qurbonliklar keltirgani sahroda uch kun yoʻl yurib borishimiz kerak.
28 — Mayli, ijozat beraman, — dedi firʼavn. — Sahroga borib, Egangiz Xudoga qurbonliklar keltiringlar. Lekin uzoqqa ketmaysizlar. Endi sen hoziroq men uchun ibodat qil.
29 — Huzuringdan chiqishim bilanoq Egamizga: “Ertaga soʻnalar firʼavndan, aʼyonlaridan, xalqidan daf boʻlsin”, deb ibodat qilaman, — dedi Muso. — Lekin xalq Egamizga qurbonliklar keltirgani ketayotganda, bizni aldama, ijozat bermay qoʻyma.
30 Muso firʼavn huzuridan chiqib, Egamizga ibodat qildi. 31 Egamiz Musoning ibodatini eshitdi. Firʼavndan, uning aʼyonlaridan, Misr xalqidan soʻnalarni daf qildi. Birorta ham soʻna qolmadi. 32 Lekin firʼavn bu safar ham yuragini tosh qilib, xalqqa ketishga ijozat bermadi.
8–БОБ
Иккинчи фалокат: қурбақа офати
1 Эгамиз Мусога яна айтди:
— Фиръавннинг ҳузурига бориб, Менинг шу гапимни етказ: “Эгамиз шундай айтмоқда: Менинг халқимга ижозат бер, улар бориб, Менга сажда қилсин. 2 Агар сен халқимга ижозат беришдан бош тортсанг, бутун юртингга қурбақа юбориб шикаст етказаман. 3 Дарё қурбақалар билан тўлиб–тошади. Қурбақалар дарёдан чиқиб, сенинг саройингга, ётоқхонангга, тўшагингга, аъёнларингу халқингнинг уйларига, тандирларига ва хамир тоғораларига ҳам кириб олади. 4 Қурбақалар сенинг, Миср халқининг ва барча аъёнларингнинг устиларида сакраб юради.”
5 Эгамиз Мусога яна гапирди:
— Ҳорунга айт, у қўлидаги таёғини дарёлар, анҳорлар, кўллар томонга узатиб, қурбақаларни чиқарсин. Миср юртини қурбақалар босиб кетсин.
6 Ҳорун таёғини Миср сувлари томонга узатди. Ўша заҳоти қурбақалар чиқиб, Мисрни босиб кетди. 7 Мисрлик сеҳргарлар ҳам сеҳр–жодулари билан Миср юртига қурбақалар чиқардилар. 8 Шунда фиръавн Мусо билан Ҳорунни чақириб айтди:
— Эгангизга: “Фиръавнни ва унинг халқини Ўзинг қурбақалардан халос қилгин”, деб ибодат қилинглар. Шундан кейин Исроил халқига кетгани ижозат бераман, токи улар бориб Эгангизга қурбонликлар келтирсин.
9 Шунда Мусо фиръавнга деди:
— Хўп, вақтини ўзинг тайинла. Қурбақалар сизлардан, хонадонларингиздан йўқолсин, фақат Нил дарёсида қолсин деб, сен учун, аъёнларинг ва халқинг учун қачон ибодат қилай?
10 — Эртага, — деди фиръавн.
— Бўпти, сен айтгандай бўлади! — деб жавоб берди Мусо. — Ўшанда Эгамиз Худога ўхшаган худо йўқлигини билиб оласан. 11 Қурбақалар сендан, аъёнларингдан, халқингдан ва хонадонларингиздан йўқолади. Фақат Нилда қолади, холос.
12 Шундай қилиб, Мусо билан Ҳорун фиръавн ҳузуридан чиқдилар. Фиръавн бошига келтирган қурбақа офатини йўқ қилгин, деб Мусо Эгамизга илтижо қилди. 13 Эгамиз Мусонинг илтижосини эшитди, уйлардаги, ҳовлилардаги ва далалардаги қурбақалар ўлди. 14 Қурбақаларнинг ўлигини уюм–уюм қилдилар. Миср юртини қўланса ҳид тутиб кетди. 15 Лекин фиръавн Миср юрти қурбақадан халос бўлганини кўргач, Эгамиз айтгандай, юрагини тош қилиб, Мусо билан Ҳоруннинг гапига қулоқ солмади.
Учинчи фалокат: бурга офати
16 Эгамиз Мусога гапиришда давом этди:
— Ҳорунга буюр, у таёғини узатиб, ернинг чангига урсин. Шунда ердаги чанг бургага айланиб, бутун Мисрни қоплайди.
17 Улар Эгамизнинг айтганини қилдилар: Ҳорун қўлидаги таёғини узатиб, ернинг чангига урган эди, инсонлар билан ҳайвонларнинг устига бурга ёпирилди. Бутун Миср ерининг чанги бургага айланди. 18 Одамларни, ҳайвонларни бурга босиб кетди. Сеҳргарлар ҳам сеҳр–жодулари билан чангни бургага айлантирмоқчи бўлдилар, лекин уддасидан чиқолмадилар. 19 Улар фиръавнга: “Бу Худонинг иши”, дейишди. Лекин Эгамиз айтгандай, барибир, фиръавннинг юраги тошлигича қолиб, Мусо билан Ҳоруннинг айтганларига қулоқ солмади.
Тўртинчи фалокат: сўна офати
20 Эгамиз Мусога яна гапирди:
— Эртага саҳарда ўрнингдан тур. Фиръавн дарёга бораётганда, унинг олдига боргин–да, Менинг шу гапимни етказ: “Эгамиз шундай айтмоқда: Менинг халқимга ижозат бер, улар бориб, Менга сажда қилсин. 21 Агар халқимни қўйиб юбормасанг, Мен ўзингнинг, аъёнларингнинг, халқингнинг устига сўналар галасини юбориб жазолайман. Мисрликларнинг уйлари, улар яшаётган ер сўнага тўлиб–тошади. 22 Лекин ўша куни Ўз халқим яшаётган Гўшен ерларини ажратиб қўяман. У ерда сўна бўлмайди. Мен, Эгангиз, бу юртда бор эканлигимни билиб олинглар деб, шуни қиламан. 23 Мен Ўз халқим билан сенинг халқингни айириб қўяман . Бу мўъжиза эртага юз беради.”
24 Эгамиз айтганини қилди: фиръавннинг саройига, аъёнларининг уйларига гала–гала сўна юборди. Бутун Миср юрти сўна оқибатида хароб бўлди. 25 Шундан сўнг фиръавн Мусо билан Ҳорунни чақириб: “Боринглар, шу юрт ичида Худойингизга қурбонликлар келтираверинглар”, деб айтди.
26 — Бундай қилсак, тўғри бўлмайди, — деб жавоб берди Мусо. — Эгамиз Худога ҳайвонларни қурбонлик қилсак, Мисрликлар буни жирканч деб ҳисоблайдилар. Мисрликлар қабиҳ деб ҳисоблаган ишни яна уларнинг кўзи олдида қилсак, бизни тошбўрон қилмайдиларми?! 27 Эгамиз Худо, бизга амр этгандай, Унга қурбонликлар келтиргани саҳрода уч кун йўл юриб боришимиз керак.
28 — Майли, ижозат бераман, — деди фиръавн. — Саҳрога бориб, Эгангиз Худога қурбонликлар келтиринглар. Лекин узоққа кетмайсизлар. Энди сен ҳозироқ мен учун ибодат қил.
29 — Ҳузурингдан чиқишим биланоқ Эгамизга: “Эртага сўналар фиръавндан, аъёнларидан, халқидан даф бўлсин”, деб ибодат қиламан, — деди Мусо. — Лекин халқ Эгамизга қурбонликлар келтиргани кетаётганда, бизни алдама, ижозат бермай қўйма.
30 Мусо фиръавн ҳузуридан чиқиб, Эгамизга ибодат қилди. 31 Эгамиз Мусонинг ибодатини эшитди. Фиръавндан, унинг аъёнларидан, Миср халқидан сўналарни даф қилди. Бирорта ҳам сўна қолмади. 32 Лекин фиръавн бу сафар ҳам юрагини тош қилиб, халққа кетишга ижозат бермади.
