5–BOB
Xudo bilan yarashish
1 Biz imonimiz tufayli oqlanganimiz uchun Rabbimiz Iso Masih orqali Xudo bilan yarashib, tinchlikka erishdik. 2 Rabbimiz Iso Xudoning inoyati eshigini bizga ochib berdi. Biz imon tufayli bu inoyatga erishib, mahkam turamiz hamda Xudoning ulugʻvorligiga sherik boʻlish umidimiz borligidan faxrlanamiz. 3 Faqatgina oʻsha umidimiz bilan emas, balki azob–uqubatlarimiz bilan ham faxrlanamiz, chunki azob–uqubatlar sabr–toqat hosil qilishini bilamiz. 4 Sabr–toqat Xudoga maʼqul feʼl–atvorni, bunday feʼl–atvor esa umidni hosil qiladi. 5 Umidimiz bizni uyatga qoldirmaydi. Chunki bizga berilgan Muqaddas Ruh orqali yuraklarimiz Xudoning mehr–muhabbati bilan toʻlib–toshadi.
6 Ha, biz chorasiz boʻlganimizda, belgilangan vaqtda Masih biz — betavfiqlar uchun oʻldi. 7 Solih inson uchun ham oʻlishga rozi boʻladigan birorta insonni topish qiyin. Ehtimol, kimdir himmatli inson uchun oʻlishga jurʼat qilar. 8 Lekin biz hali gunohga botgan chogʻimizda, Masih biz uchun oʻldi. Shu yoʻsinda Xudo bizga boʻlgan Oʻz mehr–muhabbatini namoyon qildi. 9 Demak, biz Masihning toʻkilgan qoni tufayli oqlangan ekanmiz, albatta U bizni Xudoning qahr–gʻazabidan qutqaradi. 10 Biz hali Xudoning dushmanlari boʻlgan paytimizda, Xudo Oʻz Oʻgʻlining oʻlimi orqali bizlarni Oʻzi bilan yarashtirdi. Biz endi Xudo bilan yarashgan ekanmiz, albatta Oʻgʻlining hayoti tufayli najot topamiz. 11 Bundan tashqari, biz Rabbimiz Iso Masih tufayli Xudo bilan boʻlgan munosabatimizdan faxrlanamiz. Axir, Iso Masih orqali biz Xudo bilan yarashganmiz–ku.
Odam Atodan — oʻlim, Masihdan — hayot
12 Bir odamning dastidan dunyoga gunoh kirib keldi. Gunohdan esa oʻlim kelib chiqdi. Natijada insonlar oʻladigan boʻldi, chunki hamma gunohkordir. 13 Qonun mavjud boʻlmasdan oldin ham dunyoda gunoh bor edi, lekin qonun yoʻqligida gunoh hisobga olinmaydi. 14 Shunga qaramay, Odam Atodan Musoga qadar yashaganlarning gunohlari aynan Odam Atoning gunohiday boʻlmasa–da, oʻlim ularning ustidan hokimlik qildi.
Odam Ato keladigan Zotning timsoli boʻldi: 15 bir kishining gunohi tufayli hamma oʻladigan boʻldi, shunga oʻxshab bir Odam, yaʼni Iso Masihning inoyati orqali hamma Xudoning boy ehsonidan bahramand boʻla oladi. Biroq Xudoning ehsonini Odam Atoning gunohi bilan solishtirib boʻlmaydi. 16 Xudoning ehsoni bilan Odam Atoning gunohi orasidagi farq quyidagidan iborat: oʻsha bir gunohning oqibati mahkum qilinishga olib bordi, koʻp gunohlardan keyin berilgan ehson esa oqlanishni keltirib chiqardi. 17 Toʻgʻri, bittagina odamning gunohi tufayli, oʻsha odamning dastidan oʻlim hokimlik qila boshladi. Ammo Xudoning cheksiz inoyati bilan oqlanganlarning hammasi endi bir Odam, yaʼni Iso Masih orqali abadiy hayotda hokimlik qiladilar.
18 Shunga koʻra, bir gunoh hammani mahkum qilganday, bir solih ish tufayli hamma oqlanib, yangi hayotdan bahramand boʻla oladi. 19 Bir odamning itoatsizligi tufayli koʻp odamlar gunohkor boʻlgan boʻlsa, endi bir Kishining itoatkorligi tufayli hamma solih boʻla oladi. 20 Qonun berilgandan keyin gunoh koʻpayib ketdi. Lekin qayerda gunoh koʻp boʻlsa, Xudoning inoyati yanada koʻproq namoyon boʻladi. 21 Gunoh hokimlik qilib, bizni oʻlimga boshlar edi. Ammo biz oqlandik va Rabbimiz Iso Masih orqali abadiy hayotga egamiz. Bundan koʻrinib turibdiki, endi Xudoning inoyati hukm surmoqda.
5–БОБ
Худо билан ярашиш
1 Биз имонимиз туфайли оқланганимиз учун Раббимиз Исо Масиҳ орқали Худо билан ярашиб, тинчликка эришдик. 2 Раббимиз Исо Худонинг инояти эшигини бизга очиб берди. Биз имон туфайли бу иноятга эришиб, маҳкам турамиз ҳамда Худонинг улуғворлигига шерик бўлиш умидимиз борлигидан фахрланамиз. 3 Фақатгина ўша умидимиз билан эмас, балки азоб–уқубатларимиз билан ҳам фахрланамиз, чунки азоб–уқубатлар сабр–тоқат ҳосил қилишини биламиз. 4 Сабр–тоқат Худога маъқул феъл–атворни, бундай феъл–атвор эса умидни ҳосил қилади. 5 Умидимиз бизни уятга қолдирмайди. Чунки бизга берилган Муқаддас Руҳ орқали юракларимиз Худонинг меҳр–муҳаббати билан тўлиб–тошади.
6 Ҳа, биз чорасиз бўлганимизда, белгиланган вақтда Масиҳ биз — бетавфиқлар учун ўлди. 7 Солиҳ инсон учун ҳам ўлишга рози бўладиган бирорта инсонни топиш қийин. Эҳтимол, кимдир ҳимматли инсон учун ўлишга журъат қилар. 8 Лекин биз ҳали гуноҳга ботган чоғимизда, Масиҳ биз учун ўлди. Шу йўсинда Худо бизга бўлган Ўз меҳр–муҳаббатини намоён қилди. 9 Демак, биз Масиҳнинг тўкилган қони туфайли оқланган эканмиз, албатта У бизни Худонинг қаҳр–ғазабидан қутқаради. 10 Биз ҳали Худонинг душманлари бўлган пайтимизда, Худо Ўз Ўғлининг ўлими орқали бизларни Ўзи билан яраштирди. Биз энди Худо билан ярашган эканмиз, албатта Ўғлининг ҳаёти туфайли нажот топамиз. 11 Бундан ташқари, биз Раббимиз Исо Масиҳ туфайли Худо билан бўлган муносабатимиздан фахрланамиз. Ахир, Исо Масиҳ орқали биз Худо билан ярашганмиз–ку.
Одам Атодан — ўлим, Масиҳдан — ҳаёт
12 Бир одамнинг дастидан дунёга гуноҳ кириб келди. Гуноҳдан эса ўлим келиб чиқди. Натижада инсонлар ўладиган бўлди, чунки ҳамма гуноҳкордир. 13 Қонун мавжуд бўлмасдан олдин ҳам дунёда гуноҳ бор эди, лекин қонун йўқлигида гуноҳ ҳисобга олинмайди. 14 Шунга қарамай, Одам Атодан Мусога қадар яшаганларнинг гуноҳлари айнан Одам Атонинг гуноҳидай бўлмаса–да, ўлим уларнинг устидан ҳокимлик қилди.
Одам Ато келадиган Зотнинг тимсоли бўлди: 15 бир кишининг гуноҳи туфайли ҳамма ўладиган бўлди, шунга ўхшаб бир Одам, яъни Исо Масиҳнинг инояти орқали ҳамма Худонинг бой эҳсонидан баҳраманд бўла олади. Бироқ Худонинг эҳсонини Одам Атонинг гуноҳи билан солиштириб бўлмайди. 16 Худонинг эҳсони билан Одам Атонинг гуноҳи орасидаги фарқ қуйидагидан иборат: ўша бир гуноҳнинг оқибати маҳкум қилинишга олиб борди, кўп гуноҳлардан кейин берилган эҳсон эса оқланишни келтириб чиқарди. 17 Тўғри, биттагина одамнинг гуноҳи туфайли, ўша одамнинг дастидан ўлим ҳокимлик қила бошлади. Аммо Худонинг чексиз инояти билан оқланганларнинг ҳаммаси энди бир Одам, яъни Исо Масиҳ орқали абадий ҳаётда ҳокимлик қиладилар.
18 Шунга кўра, бир гуноҳ ҳаммани маҳкум қилгандай, бир солиҳ иш туфайли ҳамма оқланиб, янги ҳаётдан баҳраманд бўла олади. 19 Бир одамнинг итоатсизлиги туфайли кўп одамлар гуноҳкор бўлган бўлса, энди бир Кишининг итоаткорлиги туфайли ҳамма солиҳ бўла олади. 20 Қонун берилгандан кейин гуноҳ кўпайиб кетди. Лекин қаерда гуноҳ кўп бўлса, Худонинг инояти янада кўпроқ намоён бўлади. 21 Гуноҳ ҳокимлик қилиб, бизни ўлимга бошлар эди. Аммо биз оқландик ва Раббимиз Исо Масиҳ орқали абадий ҳаётга эгамиз. Бундан кўриниб турибдики, энди Худонинг инояти ҳукм сурмоқда.
