20–BOB
Yeremiyo ruhoniy Pashxur bilan bahslashadi
1 Immar oʻgʻli Pashxur ruhoniy boʻlib, Egamiz uyining bosh nazoratchisi edi. U Yeremiyoning bashorat qilib aytgan bu soʻzlarini eshitdi. 2 Shu sababdan Yeremiyoni kaltaklatib, Egamiz uyining hovlisidagi Yuqori Benyamin darvozasi tomonda kishanlab qoʻyishni buyurdi. 3 Ertasi kuni ertalab Pashxur Yeremiyoning kishanlarini yechganda, Yeremiyo unga shunday dedi: “Egamiz senga «Pashxur» emas, «Dahshat qamragan» deb ism qoʻygan. 4 Zero, Egamiz shunday deb aytmoqda: Men seni va hamma doʻstlaringni vahimaga solaman. Doʻstlaring dushmanlari qoʻlida halok boʻlayotganini oʻz koʻzing bilan koʻrasan. Men butun Yahudo xalqini Bobil shohining qoʻliga topshiraman. Bobil shohi xalqimni asir qilib, oʻzining yurtiga olib ketadi. Ularni qilichdan oʻtkazadi. 5 Men bu shaharning boyliklarini, bor narsasini, qimmatbaho buyumlarini, Yahudo shohlarining xazinalarini dushmanning qoʻliga beraman. Ular shaharni talon–taroj qilishadi. Barcha boyliklarini Bobilga olib ketishadi. 6 Sen ham, ey Pashxur, oʻz xonadoning bilan Bobilga surgun boʻlasan. Sen u yerda jon berib, dafn qilinasan. Yolgʻon bashoratlaringga quloq solgan doʻstlaring ham oʻsha koʻyga tushadi.”
Yeremiyo Egamizga shikoyat qiladi
7 Ey Egam, Sen meni koʻndirding,
Men ham koʻndim.
Mendan ustun kelding, meni yengding.
Men hammaga mazax boʻldim,
Hamma ustimdan kulmoqda.
8 Gapirganimda jar solishim kerak,
“Zoʻravonlik! Halokat!” deya baqirishim kerak.
Sening soʻzing tufayli hammaga kulgi boʻldim,
Kun boʻyi meni masxara qilishyapti.
9 Bordi–yu, men: “Boʻldi, Egam haqida soʻzlamayman,
Uning nomidan gapirmayman” desam,
Sening soʻzing, olov kabi, ichimni yondiradi,
Oʻt qoʻyganday suyaklarimni zirqiratadi.
Soʻzingni ichimda saqlab turishdan charchadim,
Ha, uni boshqa ushlab tura olmayman.
10 Eshityapman, koʻpchilik gʻiybat qilyapti.
Atrofimni dahshat qamragan!
“Fosh boʻlsin! Uni fosh qilaylik!” deb aytyaptilar.
Hatto mening yaqin doʻstlarim ham
Qoqinishimni poylab turibdilar,
“Yeremiyo tuzoqqa tushadi,
Shunda uni yengamiz,
Undan qasdimizni olamiz”, deyaptilar.
11 Ammo Sen, ey Egam, men bilan birgasan,
Sen bahodir jangchiga oʻxshaysan.
Meni quvgʻin qilganlar qoqilib tushadi,
Ular mendan ustun kelolmaydi.
Isnodga qoladi, muvaffaqiyatga erisholmaydi.
Ular to abad dogʻda qoladi,
Sharmandagarchiligi hech qachon unutilmaydi.
12 Ey Sarvari Olam, Sen solih kishini sinaysan,
Odamning dilini, oʻy–xayolini bilasan.
Dushmanlarimdan oʻch olganingni koʻrayin,
Axir, daʼvoimni Senga topshirdim!
13 Egamizga qoʻshiq kuylanglar!
Egamizga hamdu sanolar aytinglar!
Zero, U bechora bandaning jonini
Badkirdorlar qoʻlidan qutqardi.
14 Evoh, men tugʻilgan kun qurib ketsin!
Onam meni tuqqan kun xosiyatsiz boʻlsin!
15 Otamga xabar olib kelgan odam laʼnati boʻlsin,
“Oʻgʻil koʻrding!” deya uni xursand qilgan kishi qurib ketsin.
16 Egamiz shafqatsizlarcha vayron qilgan
Shaharlarday boʻlsin oʻsha odam.
U ertalabdanoq dodu faryodlar eshitsin,
Kunduz kuni urush naʼralarini eshitsin.
17 Axir, u meni onamning qornidayoq oʻldirmadi.
Shunda onamning qorni qabrim boʻlgan boʻlardi,
Onam to abad homilador boʻlib qolgan boʻlardi.
18 Nimaga ham tugʻildim ekan–a?!
Mashaqqatu qiyinchilik koʻrish uchunmi?!
Umrimni sharmandalikda xazon qilish uchunmi?!
20–БОБ
Еремиё руҳоний Пашхур билан баҳслашади
1 Иммар ўғли Пашхур руҳоний бўлиб, Эгамиз уйининг бош назоратчиси эди. У Еремиёнинг башорат қилиб айтган бу сўзларини эшитди. 2 Шу сабабдан Еремиёни калтаклатиб, Эгамиз уйининг ҳовлисидаги Юқори Бенямин дарвозаси томонда кишанлаб қўйишни буюрди. 3 Эртаси куни эрталаб Пашхур Еремиёнинг кишанларини ечганда, Еремиё унга шундай деди: “Эгамиз сенга «Пашхур» эмас, «Даҳшат қамраган» деб исм қўйган. 4 Зеро, Эгамиз шундай деб айтмоқда: Мен сени ва ҳамма дўстларингни ваҳимага соламан. Дўстларинг душманлари қўлида ҳалок бўлаётганини ўз кўзинг билан кўрасан. Мен бутун Яҳудо халқини Бобил шоҳининг қўлига топшираман. Бобил шоҳи халқимни асир қилиб, ўзининг юртига олиб кетади. Уларни қиличдан ўтказади. 5 Мен бу шаҳарнинг бойликларини, бор нарсасини, қимматбаҳо буюмларини, Яҳудо шоҳларининг хазиналарини душманнинг қўлига бераман. Улар шаҳарни талон–тарож қилишади. Барча бойликларини Бобилга олиб кетишади. 6 Сен ҳам, эй Пашхур, ўз хонадонинг билан Бобилга сургун бўласан. Сен у ерда жон бериб, дафн қилинасан. Ёлғон башоратларингга қулоқ солган дўстларинг ҳам ўша кўйга тушади.”
Еремиё Эгамизга шикоят қилади
7 Эй Эгам, Сен мени кўндирдинг,
Мен ҳам кўндим.
Мендан устун келдинг, мени енгдинг.
Мен ҳаммага мазах бўлдим,
Ҳамма устимдан кулмоқда.
8 Гапирганимда жар солишим керак,
“Зўравонлик! Ҳалокат!” дея бақиришим керак.
Сенинг сўзинг туфайли ҳаммага кулги бўлдим,
Кун бўйи мени масхара қилишяпти.
9 Борди–ю, мен: “Бўлди, Эгам ҳақида сўзламайман,
Унинг номидан гапирмайман” десам,
Сенинг сўзинг, олов каби, ичимни ёндиради,
Ўт қўйгандай суякларимни зирқиратади.
Сўзингни ичимда сақлаб туришдан чарчадим,
Ҳа, уни бошқа ушлаб тура олмайман.
10 Эшитяпман, кўпчилик ғийбат қиляпти.
Атрофимни даҳшат қамраган!
“Фош бўлсин! Уни фош қилайлик!” деб айтяптилар.
Ҳатто менинг яқин дўстларим ҳам
Қоқинишимни пойлаб турибдилар,
“Еремиё тузоққа тушади,
Шунда уни енгамиз,
Ундан қасдимизни оламиз”, деяптилар.
11 Аммо Сен, эй Эгам, мен билан биргасан,
Сен баҳодир жангчига ўхшайсан.
Мени қувғин қилганлар қоқилиб тушади,
Улар мендан устун келолмайди.
Иснодга қолади, муваффақиятга эришолмайди.
Улар то абад доғда қолади,
Шармандагарчилиги ҳеч қачон унутилмайди.
12 Эй Сарвари Олам, Сен солиҳ кишини синайсан,
Одамнинг дилини, ўй–хаёлини биласан.
Душманларимдан ўч олганингни кўрайин,
Ахир, даъвоимни Сенга топширдим!
13 Эгамизга қўшиқ куйланглар!
Эгамизга ҳамду санолар айтинглар!
Зеро, У бечора банданинг жонини
Бадкирдорлар қўлидан қутқарди.
14 Эвоҳ, мен туғилган кун қуриб кетсин!
Онам мени туққан кун хосиятсиз бўлсин!
15 Отамга хабар олиб келган одам лаънати бўлсин,
“Ўғил кўрдинг!” дея уни хурсанд қилган киши қуриб кетсин.
16 Эгамиз шафқатсизларча вайрон қилган
Шаҳарлардай бўлсин ўша одам.
У эрталабданоқ доду фарёдлар эшитсин,
Кундуз куни уруш наъраларини эшитсин.
17 Ахир, у мени онамнинг қорнидаёқ ўлдирмади.
Шунда онамнинг қорни қабрим бўлган бўларди,
Онам то абад ҳомиладор бўлиб қолган бўларди.
18 Нимага ҳам туғилдим экан–а?!
Машаққату қийинчилик кўриш учунми?!
Умримни шармандаликда хазон қилиш учунми?!
