34–BOB
Egamiz elatlarni jazolaydi
1 Ey elatlar, yaqinroq keling, quloq soling!
Ey xalqlar, diqqat qiling!
Eshiting, ey zamin, zamindagi bor jonzot!
Olamu uning mahsuli, eshiting!
2 Ha, Egamiz butun elatlardan gʻazabda,
Ularning lashkarlariga qahri keldi.
Egamiz ularni tamomila qirib tashlaydi.
Ularni boʻgʻizlashga hukm etgan.
3 Murdalari koʻmilmay qolib ketadi,
Jasadlaridan qoʻlansa hid anqiydi,
Ularning qoni qirlarda daryo boʻlib oqadi.
4 Samodagi hamma yulduzlar chirib ketadi,
Osmon oʻrama qogʻozday eshilib ketadi.
Tokdan qurib tushgan barglar singari,
Daraxtidan toʻkilgan anjir singari,
Samoviy jismlar toʻkilib ketadi.
5 Egam aytar: “Ha, samolarda Mening qilichim paydo boʻldi .
Mana, u Edomga ,
Men halokatga hukm qilgan xalqning boshiga tushadi.”
6 Egamizning qilichi qonga bulgʻangan.
Qoʻzilar, echkilar yogʻiga, qoniga,
Qoʻchqor buyragining yogʻiga toʻygan.
Ha, Bozrax shahrida Egamizga qurbonlik bor,
Edom yurtida katta qirgʻin boshlanadi.
7 Yovvoyi buqalar, novvoslar, katta hoʻkizlar ham
Ular bilan birga qirilib ketadi.
Ularning yeri qon bilan sugʻoriladi,
Tuprogʻi yogʻni shimib oladi.
8 Ha, bu kun Egamizning qasos kunidir.
Quddus uchun Egamiz qasos oladigan yildir bu.
9 Edom irmoqlari qatronga aylanadi,
Tuprogʻi oltingugurtga aylanadi,
Butun yurt esa alanga ichida qoladi.
10 Alanga kechayu kunduz oʻchmaydi,
Tutun abadiy koʻtarilaveradi.
Bu yurt avlodlar osha
Vayrona boʻlib qolaveradi.
Hech kim uni to abad bosib oʻtmaydi.
11 U yer boyqushlaru kirpilarning mulki boʻladi,
Ukkiyu qargʻalar u yerda makon qiladi.
Ha, Egamiz bu yurtni oʻlchab,
Vayronayu xarobaga loyiq topdi.
12 Bu yurtda aslzodalar yoʻq endi,
U yerdan birorta shoh chiqmaydi,
Barcha shahzodalari yoʻq boʻlib ketadi.
13 Qalʼalarida tikanlar oʻsadi,
Saroylarida yantoqlar, qushqoʻnmas butalar bitadi.
U yer chiyaboʻrilarga maskan boʻladi,
Tuyaqushlarning boshpanasi boʻladi.
14 Yovvoyi mushuklaru sirtlonlar
Bir–biriga duch keladi,
Yovvoyi echkilar bir–birini chaqirib maʼraydi,
U yerda tun sharpalari dam oladi,
Oʻsha yer ularga oromgoh boʻladi.
15 Ilonlar u yerda in qurib, tuxum qoʻyadi,
Soya joylarda bolalarini yigʻadi.
Quzgʻunlar u yerda juftlanib toʻplanadi.
16 Mana, Egamizning kitobidan topib, oʻqing:
Hayvonlaru qushlardan birontasi yoʻq boʻlmaydi,
Ularning hammasi juft–juft boʻladi,
Egamizning Oʻzi shunday amr etgan,
Uning Ruhi hammasini toʻpladi.
17 Egamiz qurʼa tashlab, har birining ulushini berdi,
Arqon bilan oʻlchab, yurtni ularga boʻlib berdi.
Bu yurt to abad ularning mulki boʻladi,
Avlodlar osha ular bu yerda yashaydi.
34–БОБ
Эгамиз элатларни жазолайди
1 Эй элатлар, яқинроқ келинг, қулоқ солинг!
Эй халқлар, диққат қилинг!
Эшитинг, эй замин, заминдаги бор жонзот!
Оламу унинг маҳсули, эшитинг!
2 Ҳа, Эгамиз бутун элатлардан ғазабда,
Уларнинг лашкарларига қаҳри келди.
Эгамиз уларни тамомила қириб ташлайди.
Уларни бўғизлашга ҳукм этган.
3 Мурдалари кўмилмай қолиб кетади,
Жасадларидан қўланса ҳид анқийди,
Уларнинг қони қирларда дарё бўлиб оқади.
4 Самодаги ҳамма юлдузлар чириб кетади,
Осмон ўрама қоғоздай эшилиб кетади.
Токдан қуриб тушган барглар сингари,
Дарахтидан тўкилган анжир сингари,
Самовий жисмлар тўкилиб кетади.
5 Эгам айтар: “Ҳа, самоларда Менинг қиличим пайдо бўлди .
Мана, у Эдомга ,
Мен ҳалокатга ҳукм қилган халқнинг бошига тушади.”
6 Эгамизнинг қиличи қонга булғанган.
Қўзилар, эчкилар ёғига, қонига,
Қўчқор буйрагининг ёғига тўйган.
Ҳа, Бозрах шаҳрида Эгамизга қурбонлик бор,
Эдом юртида катта қирғин бошланади.
7 Ёввойи буқалар, новвослар, катта ҳўкизлар ҳам
Улар билан бирга қирилиб кетади.
Уларнинг ери қон билан суғорилади,
Тупроғи ёғни шимиб олади.
8 Ҳа, бу кун Эгамизнинг қасос кунидир.
Қуддус учун Эгамиз қасос оладиган йилдир бу.
9 Эдом ирмоқлари қатронга айланади,
Тупроғи олтингугуртга айланади,
Бутун юрт эса аланга ичида қолади.
10 Аланга кечаю кундуз ўчмайди,
Тутун абадий кўтарилаверади.
Бу юрт авлодлар оша
Вайрона бўлиб қолаверади.
Ҳеч ким уни то абад босиб ўтмайди.
11 У ер бойқушлару кирпиларнинг мулки бўлади,
Уккию қарғалар у ерда макон қилади.
Ҳа, Эгамиз бу юртни ўлчаб,
Вайронаю харобага лойиқ топди.
12 Бу юртда аслзодалар йўқ энди,
У ердан бирорта шоҳ чиқмайди,
Барча шаҳзодалари йўқ бўлиб кетади.
13 Қалъаларида тиканлар ўсади,
Саройларида янтоқлар, қушқўнмас буталар битади.
У ер чиябўриларга маскан бўлади,
Туяқушларнинг бошпанаси бўлади.
14 Ёввойи мушуклару сиртлонлар
Бир–бирига дуч келади,
Ёввойи эчкилар бир–бирини чақириб маърайди,
У ерда тун шарпалари дам олади,
Ўша ер уларга оромгоҳ бўлади.
15 Илонлар у ерда ин қуриб, тухум қўяди,
Соя жойларда болаларини йиғади.
Қузғунлар у ерда жуфтланиб тўпланади.
16 Мана, Эгамизнинг китобидан топиб, ўқинг:
Ҳайвонлару қушлардан биронтаси йўқ бўлмайди,
Уларнинг ҳаммаси жуфт–жуфт бўлади,
Эгамизнинг Ўзи шундай амр этган,
Унинг Руҳи ҳаммасини тўплади.
17 Эгамиз қуръа ташлаб, ҳар бирининг улушини берди,
Арқон билан ўлчаб, юртни уларга бўлиб берди.
Бу юрт то абад уларнинг мулки бўлади,
Авлодлар оша улар бу ерда яшайди.
