39–BOB
Bobildan kelgan elchilar
1 Oʻsha paytlarda Bobil shohi Baladon oʻgʻli Marduxbaladon shoh Hizqiyoga maktublaru hadyalar joʻnatdi. U Hizqiyoning xastalanib, keyin sogʻayganini eshitgandi. 2 Hizqiyo elchilarni koʻrib xursand boʻldi. Xazinasidagi bor narsa — omborlardagi hamma qimmatbaho ashyolarini, oltinni, kumushni, xushboʻy ziravorlarni va moylarni, butun qurol–yarogʻ omborini ularga koʻrsatdi. Hizqiyoning saroyidayu oʻz shohligida ularga koʻrsatmagan hech narsasi qolmadi.
3 Ishayo paygʻambar shoh Hizqiyoning huzuriga kelib:
— Bu odamlar qayerdan kelibdi? Senga nimalar dedi? — deb soʻradi.
— Uzoq bir yurtdan, Bobildan kelibdilar, — deb javob berdi Hizqiyo.
4 — Ular saroyingda nimalarni koʻrdi? — deb soʻradi Ishayo.
— Saroyimdagi hamma narsani koʻrdilar, — deya javob berdi Hizqiyo. — Xazinalarimda men ularga koʻrsatmagan hech narsa qolmadi.
5 Shunda Ishayo aytdi:
— Endi Sarvari Olamning soʻziga quloq sol. 6 Egamiz aytmoqdaki: “Bir kun kelib, saroyingdagi hamma narsa, ota–bobolaringning bugungacha toʻplab qoldirganlari Bobilga tashib ketiladi. Hech narsa qolmaydi. 7 Sening pushti kamaringdan bino boʻlgan oʻgʻillaringdan baʼzilari ham olib ketiladi. Ular Bobil shohining saroyida bichilgan qullar boʻlib xizmat qiladi.”
8 Hizqiyo Ishayoga:
— Egamiz sen orqali aytgan soʻzlar xosiyatlidir, — dedi–da, ichida: “Umrim oxirigacha tinch, xotirjam yashar ekanman–ku”, deb oʻyladi.
39–БОБ
Бобилдан келган элчилар
1 Ўша пайтларда Бобил шоҳи Баладон ўғли Мардухбаладон шоҳ Ҳизқиёга мактублару ҳадялар жўнатди. У Ҳизқиёнинг хасталаниб, кейин соғайганини эшитганди. 2 Ҳизқиё элчиларни кўриб хурсанд бўлди. Хазинасидаги бор нарса — омборлардаги ҳамма қимматбаҳо ашёларини, олтинни, кумушни, хушбўй зираворларни ва мойларни, бутун қурол–яроғ омборини уларга кўрсатди. Ҳизқиёнинг саройидаю ўз шоҳлигида уларга кўрсатмаган ҳеч нарсаси қолмади.
3 Ишаё пайғамбар шоҳ Ҳизқиёнинг ҳузурига келиб:
— Бу одамлар қаердан келибди? Сенга нималар деди? — деб сўради.
— Узоқ бир юртдан, Бобилдан келибдилар, — деб жавоб берди Ҳизқиё.
4 — Улар саройингда нималарни кўрди? — деб сўради Ишаё.
— Саройимдаги ҳамма нарсани кўрдилар, — дея жавоб берди Ҳизқиё. — Хазиналаримда мен уларга кўрсатмаган ҳеч нарса қолмади.
5 Шунда Ишаё айтди:
— Энди Сарвари Оламнинг сўзига қулоқ сол. 6 Эгамиз айтмоқдаки: “Бир кун келиб, саройингдаги ҳамма нарса, ота–боболарингнинг бугунгача тўплаб қолдирганлари Бобилга ташиб кетилади. Ҳеч нарса қолмайди. 7 Сенинг пушти камарингдан бино бўлган ўғилларингдан баъзилари ҳам олиб кетилади. Улар Бобил шоҳининг саройида бичилган қуллар бўлиб хизмат қилади.”
8 Ҳизқиё Ишаёга:
— Эгамиз сен орқали айтган сўзлар хосиятлидир, — деди–да, ичида: “Умрим охиригача тинч, хотиржам яшар эканман–ку”, деб ўйлади.
