22–BOB
Quddus haqida bashorat
1 Vahiy vodiysi haqida bashorat:
Ey Quddus ahli, nima qilyapsiz?!
Nega tomlarga chiqib , shod–xurram boʻlyapsiz?!
2 Nima uchun butun shahar quvonch sadolariga toʻla?!
Orangizda oʻlganlar urushda nobud boʻlmadi,
Shuni unutdingizmi?!
3 Yoʻlboshchilaringiz jang maydonidan qochdi,
Shuni esdan chiqardingizmi?!
Uzoqqa qochgan boʻlsa–da,
Ularning hammasi dushman qoʻliga tushdi,
Jangsiz, oʻqsiz dushmanga taslim boʻldi.
4 Shunda men dedim:
“Yolgʻiz qoldiring meni,
Achchiq–achchiq yigʻlayin.
Tasalli berishga urinmang menga,
Axir, uchradi xalqim qirgʻinga!”
5 Zotan, Sarvari Olam — Rabbiy bir kunni belgiladi,
U kuni Vahiy vodiysida qiy–chuv boʻladi,
Zulm va sarosima hukm suradi.
Devorlar qulayotir,
Odamlar togʻlarga qarab faryod qilayotir.
6 Elam lashkari oʻqdonlarini tayyorladi,
Jang aravalari, otliqlari bilan keldi,
Xir lashkari qalqonlarini qoʻlga oldi.
7 Mana, goʻzal vodiylaringiz jang aravalari bilan toʻldi,
Otliqlar shahar darvozalari oldiga yigʻildi.
8 Evoh, Yahudo himoyasiz qoldi!
Oʻsha kuni sizlar “Lubnon oʻrmoni” degan uydagi qurollarga ishondingiz. 9 Dovud qalʼasi devorlarining yoriqlari juda koʻp. Buni koʻrib sizlar Quyi hovuzdan suv toʻpladingiz. 10 Quddusdagi uylarni sanab chiqdingiz. Shahar devorlarini mustahkamlash uchun uylarni buzdingiz. 11 Eski hovuz suvlarini toʻplash uchun ikki devor oʻrtasida sardoba qurdingiz. Ammo buni ilgaridan reja qilgan Xudoni yodga olmadingiz. Amalga oshiradigan Xudoni xayolingizga ham keltirmadingiz.
12 Oʻsha kuni Sarvari Olam — Rabbiy:
“Yigʻlang, aza tuting”, deb aytdi.
“Sochlaringizni qirib, qanorga oʻraning ”, dedi U.
13 Ammo buni qarang!
Shodligu kayfu safo!
“Erta–indin oʻlib ketamiz,
Kelinglar, yeb–ichib qolaylik”, deb
Sizlar buqa, qoʻylar soʻydingiz,
Goʻsht yeb, mayxoʻrlik qildingiz.
14 Shunda Sarvari Olamning Oʻzi menga shunday dedi:
“Bu gunohlaringiz kechirilmas oʻlguningizgacha.”
Ha, buni Sarvari Olam — Rabbiy aytmoqda.
Shavna ogohlantiriladi
15 Sarvari Olam — Rabbiy shunday demoqda: “Qani, shohning oʻng qoʻl vaziri, saroy aʼyoni Shavnaning oldiga borib, shunday deb ayt: 16 «Bu yerda nima ishing bor?! Bu yerda sening kiming borki, oʻzingga qabr qazibsan?! Yuksakda oʻzingga qabr qazibsan, qoyada oʻzingga maskan qilibsan?! 17 Mana, Men, Egang, seni uloqtiraman. Ey kuchli inson! Men seni chirpirak qilib shiddat bilan uloqtiraman. 18 Men seni aylantirib–aylantirib, toʻp kabi, keng bir yurtga uchirib yuboraman. Sen oʻsha yurtda oʻlib ketasan. Ulugʻvor jang aravalaring oʻsha yerda qolib ketadi. Xoʻjayining xonadoniga sen sharmandalik keltirasan! 19 Men seni oʻz joyingdan qoʻzgʻataman. Sen oʻz lavozimingdan olinasan.
20 Oʻsha kuni Xilqiyoning oʻgʻli qulim Eliyaqimni chaqiraman. 21 Sening liboslaringni unga kiydiraman. Kamaringni unga bogʻlab, sening butun hukmronligingni unga beraman. U Quddus aholisiga, Yahudo xalqiga ota boʻladi. 22 Dovud xonadonining kalitini unga beraman. U ochganda, hech kim berkitolmaydi. U berkitganda, hech kim ocholmaydi. 23 Men uni devorga mustahkam qoqilgan qoziqday qilaman, u oʻz urugʻiga shuhratu sharaf keltiradi. 24 Hamma urugʻ–aymoqlarini qoʻllab–quvvatlaydi, ularning ogʻirini yengil qiladi. Ular qoziqqa osilgan idishlar kabi Eliyaqimga osilib oladi. 25 Ammo bir kun kelib, mustahkam qoqilgan bu qoziq joyidan chiqib, yerga tushadi, — demoqda Sarvari Olam. — Unga osilgan yuk chilparchin boʻladi.»” Egamiz shunday deb aytdi.
22–БОБ
Қуддус ҳақида башорат
1 Ваҳий водийси ҳақида башорат:
Эй Қуддус аҳли, нима қиляпсиз?!
Нега томларга чиқиб , шод–хуррам бўляпсиз?!
2 Нима учун бутун шаҳар қувонч садоларига тўла?!
Орангизда ўлганлар урушда нобуд бўлмади,
Шуни унутдингизми?!
3 Йўлбошчиларингиз жанг майдонидан қочди,
Шуни эсдан чиқардингизми?!
Узоққа қочган бўлса–да,
Уларнинг ҳаммаси душман қўлига тушди,
Жангсиз, ўқсиз душманга таслим бўлди.
4 Шунда мен дедим:
“Ёлғиз қолдиринг мени,
Аччиқ–аччиқ йиғлайин.
Тасалли беришга уринманг менга,
Ахир, учради халқим қирғинга!”
5 Зотан, Сарвари Олам — Раббий бир кунни белгилади,
У куни Ваҳий водийсида қий–чув бўлади,
Зулм ва саросима ҳукм суради.
Деворлар қулаётир,
Одамлар тоғларга қараб фарёд қилаётир.
6 Элам лашкари ўқдонларини тайёрлади,
Жанг аравалари, отлиқлари билан келди,
Хир лашкари қалқонларини қўлга олди.
7 Мана, гўзал водийларингиз жанг аравалари билан тўлди,
Отлиқлар шаҳар дарвозалари олдига йиғилди.
8 Эвоҳ, Яҳудо ҳимоясиз қолди!
Ўша куни сизлар “Лубнон ўрмони” деган уйдаги қуролларга ишондингиз. 9 Довуд қалъаси деворларининг ёриқлари жуда кўп. Буни кўриб сизлар Қуйи ҳовуздан сув тўпладингиз. 10 Қуддусдаги уйларни санаб чиқдингиз. Шаҳар деворларини мустаҳкамлаш учун уйларни буздингиз. 11 Эски ҳовуз сувларини тўплаш учун икки девор ўртасида сардоба қурдингиз. Аммо буни илгаридан режа қилган Худони ёдга олмадингиз. Амалга оширадиган Худони хаёлингизга ҳам келтирмадингиз.
12 Ўша куни Сарвари Олам — Раббий:
“Йиғланг, аза тутинг”, деб айтди.
“Сочларингизни қириб, қанорга ўранинг ”, деди У.
13 Аммо буни қаранг!
Шодлигу кайфу сафо!
“Эрта–индин ўлиб кетамиз,
Келинглар, еб–ичиб қолайлик”, деб
Сизлар буқа, қўйлар сўйдингиз,
Гўшт еб, майхўрлик қилдингиз.
14 Шунда Сарвари Оламнинг Ўзи менга шундай деди:
“Бу гуноҳларингиз кечирилмас ўлгунингизгача.”
Ҳа, буни Сарвари Олам — Раббий айтмоқда.
Шавна огоҳлантирилади
15 Сарвари Олам — Раббий шундай демоқда: “Қани, шоҳнинг ўнг қўл вазири, сарой аъёни Шавнанинг олдига бориб, шундай деб айт: 16 «Бу ерда нима ишинг бор?! Бу ерда сенинг киминг борки, ўзингга қабр қазибсан?! Юксакда ўзингга қабр қазибсан, қояда ўзингга маскан қилибсан?! 17 Мана, Мен, Эганг, сени улоқтираман. Эй кучли инсон! Мен сени чирпирак қилиб шиддат билан улоқтираман. 18 Мен сени айлантириб–айлантириб, тўп каби, кенг бир юртга учириб юбораман. Сен ўша юртда ўлиб кетасан. Улуғвор жанг араваларинг ўша ерда қолиб кетади. Хўжайининг хонадонига сен шармандалик келтирасан! 19 Мен сени ўз жойингдан қўзғатаман. Сен ўз лавозимингдан олинасан.
20 Ўша куни Хилқиёнинг ўғли қулим Элияқимни чақираман. 21 Сенинг либосларингни унга кийдираман. Камарингни унга боғлаб, сенинг бутун ҳукмронлигингни унга бераман. У Қуддус аҳолисига, Яҳудо халқига ота бўлади. 22 Довуд хонадонининг калитини унга бераман. У очганда, ҳеч ким беркитолмайди. У беркитганда, ҳеч ким очолмайди. 23 Мен уни деворга мустаҳкам қоқилган қозиқдай қиламан, у ўз уруғига шуҳрату шараф келтиради. 24 Ҳамма уруғ–аймоқларини қўллаб–қувватлайди, уларнинг оғирини енгил қилади. Улар қозиққа осилган идишлар каби Элияқимга осилиб олади. 25 Аммо бир кун келиб, мустаҳкам қоқилган бу қозиқ жойидан чиқиб, ерга тушади, — демоқда Сарвари Олам. — Унга осилган юк чилпарчин бўлади.»” Эгамиз шундай деб айтди.
