10–BOB
Nikoh va ajralish haqida
1 Iso u yerdan ketib, Yahudiya oʻlkasiga, soʻng Iordan daryosining sharq tomoniga bordi. Uning atrofiga yana koʻp xalq yigʻildi. U Oʻz odatiga koʻra, odamlarga yana taʼlim berdi. 2 Baʼzi farziylar keldilar va Isoni sinamoqchi boʻlib, soʻradilar:
— Qonunga koʻra, er oʻz xotinidan ajralishi mumkinmi?
3 Iso bunga javoban:
— Muso sizlarga nimani amr qilgan? — deb soʻradi.
4 — Erkak taloq xatini yozib, xotinidan ajralishiga Muso ijozat bergan edi , — deyishdi. 5 Iso ularga dedi:
— Bagʻri toshligingiz uchun Muso sizlarga bu amrni yozib qoldirgan. 6 Aslida Xudo dunyoni yaratganda odamlarni erkagu ayol qilib yaratdi . 7 “Shuning uchun erkak kishi ota–onasidan boʻlak boʻlib, 8 xotiniga bogʻlanib qoladi, ikkalasi bir tan boʻladilar.” Bunga koʻra, ular endi ikki emas, balki bir tan hisoblanadilar. 9 Xudo birga qoʻshganni bandasi ajratmasin.
10 Uyga kelganlarida, shogirdlar yana shu haqda Isodan soʻradilar. 11 Iso ularga dedi:
— Kim oʻz xotini bilan ajrashib boshqasiga uylansa, u xotiniga nisbatan zino qilgan boʻladi. 12 Xotin ham agar oʻz eri bilan ajrashib boshqasiga tegsa, zino qilgan boʻladi.
Iso bolalarni duo qiladi
13 Iso bolalarimizga qoʻl tekkizsin deb, odamlar Uning oldiga bolalarini olib kelishardi. Shogirdlar esa oʻsha odamlarni koyishardi. 14 Iso buni koʻrganda, gʻazablanib dedi:
— Bolalarga yoʻl beringlar, Mening oldimga kelishlariga toʻsqinlik qilmanglar! Zero, Xudoning Shohligi bundaylarnikidir. 15 Sizlarga chinini aytayin: kim Xudoning Shohligini bola kabi qabul qilmasa, unga hech qachon kirolmaydi.
16 Keyin bolalarni quchoqlab, ularga qoʻl qoʻyib, duo qildi.
Boylik va abadiy hayot
17 Iso yoʻlga chiqayotganda, bir odam yugurib kelib, Uning oldida tiz choʻkdi–da:
— Valineʼmat Ustoz! Abadiy hayotga ega boʻlish uchun nima qilishim kerak? — deb soʻradi. 18 Iso unga dedi:
— Nega Meni valineʼmat deysan? Birgina Xudodan boshqa hech kim valineʼmat emas–ku! 19 Sen amrlarni bilasan: “Qotillik qilma. Zino qilma. Oʻgʻrilik qilma. Yolgʻon guvohlik berma. Birovning haqini yema. Ota–onangni hurmat qilgin.”
20 U kishi Isoga dedi:
— Ustoz! Bularning hammasiga yoshligimdan amal qilib kelaman.
21 Iso unga mehr bilan qarab, dedi:
— Senga bir narsa yetishmaydi. Borib, bor narsangni sot, pulini kambagʻallarga tarqat. Shunda samoda xazinang boʻladi. Keyin kelib , Menga ergashgin.
22 Bu soʻzlardan boyning taʼbi xira boʻldi. U gʻamgin boʻlib qaytib ketdi, chunki uning mol–mulki koʻp edi.
23 Iso atrofga razm solib, shogirdlariga dedi:
— Mol–dunyosi bor odamlarning Xudo Shohligiga kirishi naqadar qiyin!
24 Bu soʻzlarni eshitib, shogirdlarning aqli shoshdi. Iso esa takrorlab dedi:
— Bolalarim, Xudoning Shohligiga kirish naqadar qiyin! 25 Boy odamning Xudo Shohligiga kirishidan koʻra, tuyaning igna teshigidan oʻtishi osonroqdir.
26 Shogirdlar haddan tashqari ajablanib oʻzlaricha:
— Unday boʻlsa, kim najot topa olar ekan? — deyishdi. 27 Iso ularga koʻz tikib dedi:
— Inson uchun bu imkonsizdir, lekin Xudo uchun emas. Xudo uchun hamma narsaning imkoni bor.
28 Shunda Butrus Isoga dedi:
— Mana, biz uy–joyimizni tashlab, Sizning orqangizdan ergashib keldik.
29 Iso bunga javoban dedi:
— Sizlarga chinini aytayin: kim Men uchun va Xushxabar uchun uy–joyini, aka–ukalarini, opa–singillarini, ota–onasini, bolalarini yoki dalalarini tashlab ketsa, 30 u bu dunyoning oʻzidayoq yuz hissa ortiq uy–joylarga, aka–ukalarga, opa–singillarga, onalarga, bolalarga va dalalarga ega boʻladi, shu bilan birga quvgʻin ham qilinadi. Narigi dunyoda esa abadiy hayotga sazovor boʻladi. 31 Ammo birinchi boʻlganlarning koʻplari oxirgi boʻladilar, oxirgilar esa birinchi boʻladilar.
Iso Oʻz oʻlimi toʻgʻrisida uchinchi marta gapiradi
32 Iso bilan shogirdlari Quddusga qarab ketayotgan edilar. Iso yoʻl boshlab borardi. Shogirdlar xavotirda edi, Isoning ortidan ergashgan xalqni esa vahima qamrab olgandi. Iso oʻn ikki shogirdini chetga olib, Oʻzi bilan yuz beradigan voqealarni ayta boshladi:
33 — Mana, biz Quddusga ketyapmiz. U yerda Inson Oʻgʻli bosh ruhoniylar va Tavrot tafsirchilari qoʻliga tutib beriladi. Ular Uni oʻlimga mahkum qilib, gʻayriyahudiylarga topshiradilar. 34 Gʻayriyahudiylar Uni haqorat qiladilar, yuziga tupuradilar, qamchilaydilar va Uni oʻldiradilar. Lekin uchinchi kuni U tiriladi.
Yoqub bilan Yuhannoning tilagi
35 Zabadiyo oʻgʻillari Yoqub bilan Yuhanno Isoning oldiga kelib:
— Ustoz, bizning bir tilagimiz bor, uni biz uchun bajo keltirishingizni istaymiz, — deyishdi.
36 — Sizlar uchun nima qilishimni istaysizlar? — deb soʻradi Iso. 37 Ular:
— Siz ulugʻvor taxtingizda oʻtirganingizda, birimiz Sizning oʻng tomoningizda , boshqamiz esa chap tomoningizda oʻtirishimizga ruxsat bering, — deyishdi. 38 Iso ularga dedi:
— Sizlar nima soʻrayotganingizni bilmaysizlar. Men ichadigan azob kosasidan sizlar icha olasizlarmi? Men boshdan kechiradigan qaygʻu–alamlarga botib chiday olasizlarmi?
39 Ular:
— Chiday olamiz, — deb javob berishdi. Iso ularga dedi:
— Sizlar–ku Men ichadigan azob kosasidan ichasizlar, boshdan kechiradigan qaygʻu–alamlarimga oʻzingiz ham duchor boʻlasizlar. 40 Ammo Mening oʻng yoki chap tomonimda oʻtirishga ruxsat berish Mening ixtiyorimda emas. Bu oʻrin kimlarga atalgan boʻlsa, ularniki boʻladi.
41 Qolgan oʻnta shogird buni eshitib, Yoqub bilan Yuhannodan achchiqlanib ketishdi. 42 Iso esa ularni yoniga chaqirib, dedi:
— Butparastlarga qaranglar, ular hukmdorlariga izzat koʻrsatadilar, hukmdorlari esa ularga oʻz hukmini oʻtkazadilar, katta amaldorlari elga zoʻravonlik qiladilar. 43 Ammo sizlarning orangizda bunday boʻlmasin. Aksincha, orangizda kim katta boʻlishni istasa, sizlarga xizmat qilsin. 44 Orangizda kim birinchi boʻlishni istasa, hammangizga qul boʻlsin. 45 Axir, Inson Oʻgʻli ham Oʻziga xizmat qildirish uchun emas, balki Oʻzi boshqalarga xizmat qilish va Oʻz jonini fido qilib, koʻplarni ozod qilish uchun kelgan.
Iso Yerixo shahrida koʻr odamning koʻzini ochadi
46 Iso bilan shogirdlari Yerixo shahriga keldilar. Ular shahardan chiqib ketayotganlarida bir talay xaloyiq ularga ergashdi. Timeyus oʻgʻli Bartimeyus ismli bir koʻr tilanchi yoʻl chekkasida oʻtirgan edi. 47 U Nosiralik Iso oʻtib ketayotganini eshitib:
— Ey Dovud Oʻgʻli Iso, menga rahm qiling! — deb baqira boshladi. 48 Koʻp odamlar esa:
— Jim boʻl! — deb unga doʻq qilishdi. Lekin u:
— Ey Dovud Oʻgʻli, menga rahm qiling! — deb yanada qattiqroq baqirdi.
49 Iso toʻxtab:
— Uni chaqirib kelinglar, — dedi. Odamlar kelib, koʻr odamga:
— Dadil boʻl, oʻrningdan tur. U seni chaqiryapti, — deb aytishdi.
50 Koʻr toʻnini yechib tashlab, oʻrnidan sakrab turdi–da, Isoning yoniga keldi. 51 Iso undan soʻradi:
— Sen Mendan nima istaysan?
— Ustoz, koʻzlarim koʻrsin! — dedi koʻr. 52 Iso unga:
— Boraver, ishonching seni sogʻaytirdi, — dedi.
Oʻsha zahoti u koʻra boshladi. Soʻng Isoning ortidan ergashib ketdi.
10–БОБ
Никоҳ ва ажралиш ҳақида
1 Исо у ердан кетиб, Яҳудия ўлкасига, сўнг Иордан дарёсининг шарқ томонига борди. Унинг атрофига яна кўп халқ йиғилди. У Ўз одатига кўра, одамларга яна таълим берди. 2 Баъзи фарзийлар келдилар ва Исони синамоқчи бўлиб, сўрадилар:
— Қонунга кўра, эр ўз хотинидан ажралиши мумкинми?
3 Исо бунга жавобан:
— Мусо сизларга нимани амр қилган? — деб сўради.
4 — Эркак талоқ хатини ёзиб, хотинидан ажралишига Мусо ижозат берган эди , — дейишди. 5 Исо уларга деди:
— Бағри тошлигингиз учун Мусо сизларга бу амрни ёзиб қолдирган. 6 Аслида Худо дунёни яратганда одамларни эркагу аёл қилиб яратди . 7 “Шунинг учун эркак киши ота–онасидан бўлак бўлиб, 8 хотинига боғланиб қолади, иккаласи бир тан бўладилар.” Бунга кўра, улар энди икки эмас, балки бир тан ҳисобланадилар. 9 Худо бирга қўшганни бандаси ажратмасин.
10 Уйга келганларида, шогирдлар яна шу ҳақда Исодан сўрадилар. 11 Исо уларга деди:
— Ким ўз хотини билан ажрашиб бошқасига уйланса, у хотинига нисбатан зино қилган бўлади. 12 Хотин ҳам агар ўз эри билан ажрашиб бошқасига тегса, зино қилган бўлади.
Исо болаларни дуо қилади
13 Исо болаларимизга қўл теккизсин деб, одамлар Унинг олдига болаларини олиб келишарди. Шогирдлар эса ўша одамларни койишарди. 14 Исо буни кўрганда, ғазабланиб деди:
— Болаларга йўл беринглар, Менинг олдимга келишларига тўсқинлик қилманглар! Зеро, Худонинг Шоҳлиги бундайларникидир. 15 Сизларга чинини айтайин: ким Худонинг Шоҳлигини бола каби қабул қилмаса, унга ҳеч қачон киролмайди.
16 Кейин болаларни қучоқлаб, уларга қўл қўйиб, дуо қилди.
Бойлик ва абадий ҳаёт
17 Исо йўлга чиқаётганда, бир одам югуриб келиб, Унинг олдида тиз чўкди–да:
— Валинеъмат Устоз! Абадий ҳаётга эга бўлиш учун нима қилишим керак? — деб сўради. 18 Исо унга деди:
— Нега Мени валинеъмат дейсан? Биргина Худодан бошқа ҳеч ким валинеъмат эмас–ку! 19 Сен амрларни биласан: “Қотиллик қилма. Зино қилма. Ўғрилик қилма. Ёлғон гувоҳлик берма. Бировнинг ҳақини ема. Ота–онангни ҳурмат қилгин.”
20 У киши Исога деди:
— Устоз! Буларнинг ҳаммасига ёшлигимдан амал қилиб келаман.
21 Исо унга меҳр билан қараб, деди:
— Сенга бир нарса етишмайди. Бориб, бор нарсангни сот, пулини камбағалларга тарқат. Шунда самода хазинанг бўлади. Кейин келиб , Менга эргашгин.
22 Бу сўзлардан бойнинг таъби хира бўлди. У ғамгин бўлиб қайтиб кетди, чунки унинг мол–мулки кўп эди.
23 Исо атрофга разм солиб, шогирдларига деди:
— Мол–дунёси бор одамларнинг Худо Шоҳлигига кириши нақадар қийин!
24 Бу сўзларни эшитиб, шогирдларнинг ақли шошди. Исо эса такрорлаб деди:
— Болаларим, Худонинг Шоҳлигига кириш нақадар қийин! 25 Бой одамнинг Худо Шоҳлигига киришидан кўра, туянинг игна тешигидан ўтиши осонроқдир.
26 Шогирдлар ҳаддан ташқари ажабланиб ўзларича:
— Ундай бўлса, ким нажот топа олар экан? — дейишди. 27 Исо уларга кўз тикиб деди:
— Инсон учун бу имконсиздир, лекин Худо учун эмас. Худо учун ҳамма нарсанинг имкони бор.
28 Шунда Бутрус Исога деди:
— Мана, биз уй–жойимизни ташлаб, Сизнинг орқангиздан эргашиб келдик.
29 Исо бунга жавобан деди:
— Сизларга чинини айтайин: ким Мен учун ва Хушхабар учун уй–жойини, ака–укаларини, опа–сингилларини, ота–онасини, болаларини ёки далаларини ташлаб кетса, 30 у бу дунёнинг ўзидаёқ юз ҳисса ортиқ уй–жойларга, ака–укаларга, опа–сингилларга, оналарга, болаларга ва далаларга эга бўлади, шу билан бирга қувғин ҳам қилинади. Нариги дунёда эса абадий ҳаётга сазовор бўлади. 31 Аммо биринчи бўлганларнинг кўплари охирги бўладилар, охиргилар эса биринчи бўладилар.
Исо Ўз ўлими тўғрисида учинчи марта гапиради
32 Исо билан шогирдлари Қуддусга қараб кетаётган эдилар. Исо йўл бошлаб борарди. Шогирдлар хавотирда эди, Исонинг ортидан эргашган халқни эса ваҳима қамраб олганди. Исо ўн икки шогирдини четга олиб, Ўзи билан юз берадиган воқеаларни айта бошлади:
33 — Мана, биз Қуддусга кетяпмиз. У ерда Инсон Ўғли бош руҳонийлар ва Таврот тафсирчилари қўлига тутиб берилади. Улар Уни ўлимга маҳкум қилиб, ғайрияҳудийларга топширадилар. 34 Ғайрияҳудийлар Уни ҳақорат қиладилар, юзига тупурадилар, қамчилайдилар ва Уни ўлдирадилар. Лекин учинчи куни У тирилади.
Ёқуб билан Юҳаннонинг тилаги
35 Забадиё ўғиллари Ёқуб билан Юҳанно Исонинг олдига келиб:
— Устоз, бизнинг бир тилагимиз бор, уни биз учун бажо келтиришингизни истаймиз, — дейишди.
36 — Сизлар учун нима қилишимни истайсизлар? — деб сўради Исо. 37 Улар:
— Сиз улуғвор тахтингизда ўтирганингизда, биримиз Сизнинг ўнг томонингизда , бошқамиз эса чап томонингизда ўтиришимизга рухсат беринг, — дейишди. 38 Исо уларга деди:
— Сизлар нима сўраётганингизни билмайсизлар. Мен ичадиган азоб косасидан сизлар ича оласизларми? Мен бошдан кечирадиган қайғу–аламларга ботиб чидай оласизларми?
39 Улар:
— Чидай оламиз, — деб жавоб беришди. Исо уларга деди:
— Сизлар–ку Мен ичадиган азоб косасидан ичасизлар, бошдан кечирадиган қайғу–аламларимга ўзингиз ҳам дучор бўласизлар. 40 Аммо Менинг ўнг ёки чап томонимда ўтиришга рухсат бериш Менинг ихтиёримда эмас. Бу ўрин кимларга аталган бўлса, уларники бўлади.
41 Қолган ўнта шогирд буни эшитиб, Ёқуб билан Юҳаннодан аччиқланиб кетишди. 42 Исо эса уларни ёнига чақириб, деди:
— Бутпарастларга қаранглар, улар ҳукмдорларига иззат кўрсатадилар, ҳукмдорлари эса уларга ўз ҳукмини ўтказадилар, катта амалдорлари элга зўравонлик қиладилар. 43 Аммо сизларнинг орангизда бундай бўлмасин. Аксинча, орангизда ким катта бўлишни истаса, сизларга хизмат қилсин. 44 Орангизда ким биринчи бўлишни истаса, ҳаммангизга қул бўлсин. 45 Ахир, Инсон Ўғли ҳам Ўзига хизмат қилдириш учун эмас, балки Ўзи бошқаларга хизмат қилиш ва Ўз жонини фидо қилиб, кўпларни озод қилиш учун келган.
Исо Ерихо шаҳрида кўр одамнинг кўзини очади
46 Исо билан шогирдлари Ерихо шаҳрига келдилар. Улар шаҳардан чиқиб кетаётганларида бир талай халойиқ уларга эргашди. Тимеюс ўғли Бартимеюс исмли бир кўр тиланчи йўл чеккасида ўтирган эди. 47 У Носиралик Исо ўтиб кетаётганини эшитиб:
— Эй Довуд Ўғли Исо, менга раҳм қилинг! — деб бақира бошлади. 48 Кўп одамлар эса:
— Жим бўл! — деб унга дўқ қилишди. Лекин у:
— Эй Довуд Ўғли, менга раҳм қилинг! — деб янада қаттиқроқ бақирди.
49 Исо тўхтаб:
— Уни чақириб келинглар, — деди. Одамлар келиб, кўр одамга:
— Дадил бўл, ўрнингдан тур. У сени чақиряпти, — деб айтишди.
50 Кўр тўнини ечиб ташлаб, ўрнидан сакраб турди–да, Исонинг ёнига келди. 51 Исо ундан сўради:
— Сен Мендан нима истайсан?
— Устоз, кўзларим кўрсин! — деди кўр. 52 Исо унга:
— Боравер, ишончинг сени соғайтирди, — деди.
Ўша заҳоти у кўра бошлади. Сўнг Исонинг ортидан эргашиб кетди.
