19–BOB
Nikoh va ajralish haqida
1 Iso bu gaplarini tugatgandan keyin, Jalila hududini tark etdi. U Iordan daryosining sharq tomoniga, Yahudiya oʻlkasining narigi tomoniga bordi. 2 Bir talay olomon Isoga ergashib borgan edi. Iso u yerda xastalarga shifo berdi.
3 Bir necha farziylar Isoning oldiga keldilar va Uni sinamoqchi boʻlib soʻradilar:
— Qonunga koʻra, erkak kishi har qanday sabab bilan oʻz xotinidan ajralishi mumkinmi?
4 Iso ularga shunday javob berdi:
— Nahotki sizlar: azalda Yaratuvchi “odamlarni erkagu ayol qilib yaratdi” degan soʻzlarni oʻqimagan boʻlsangizlar? 5 “Shuning uchun erkak kishi ota–onasidan boʻlak boʻlib, xotiniga bogʻlanib qoladi, ikkalasi bir tan boʻladilar.” 6 Bunga koʻra, ular endi ikki emas, balki bir tan hisoblanadilar. Xudo birga qoʻshganni bandasi ajratmasin.
7 Farziylar esa Isoga dedilar:
— Unday boʻlsa, nima uchun Muso, erkak oʻz xotiniga taloq xatini yozib berib, joʻnatib yuborsin, deb amr bergan?
8 Iso ularga shunday javob berdi:
— Sizlar bagʻri tosh boʻlganlaringiz uchun Muso xotinlaringiz bilan ajrashishga ijozat bergan, ammo azalda bunday boʻlmagan. 9 Men sizlarga shuni aytayin: kim bevafolikdan boshqa sabab tufayli oʻz xotini bilan ajrashib, boshqasiga uylansa, zino qilgan boʻladi .
10 Shogirdlar Isoga dedilar:
— Agar erkakning xotiniga nisbatan shunday majburiyati boʻlsa, uylanmagan yaxshiroq ekan–da!
11 Iso esa shogirdlariga:
— Ha, bu taʼlimotimni hamma ham qabul qilavermaydi, — dedi. — Bu taʼlimotim Xudo atagan odamlargagina tegishli. 12 Baʼzi erkaklarning uylana olmasligiga ayrim sabablar bor: baʼzilarning erkakligi tugʻma zaifdir. Boshqalari esa odamlar tomonidan bichilgan. Yana boshqalari Osmon Shohligi yoʻlida uylanishdan voz kechadilar. Bu taʼlimotni qabul qila oladigan qabul qilsin.
Iso bolalarni duo qiladi
13 Iso bolalarimizga qoʻl qoʻyib duo qilsin deb, odamlar Isoning oldiga bolalarni olib kelishdi. Shogirdlar esa bolalarni olib kelgan odamlarni koyidilar. 14 Ammo Iso dedi:
— Bolalarga yoʻl beringlar, Mening oldimga kelishlariga toʻsqinlik qilmanglar! Zero, Osmon Shohligi shundaylarnikidir.
15 Iso bolalarning boshiga qoʻl qoʻyib, duo qildi, keyin Oʻz yoʻliga ketdi.
Boylik va abadiy hayot
16 Shu mahal bir odam Isoning yoniga kelib:
— Ustoz! Abadiy hayotga ega boʻlishim uchun qanday yaxshi ish qilishim kerak? — deb soʻradi. 17 Iso unga dedi:
— Nega Mendan yaxshi ish toʻgʻrisida soʻrayapsan? Faqatgina Xudo yaxshi–ku! Abadiy hayotdan bahramand boʻlishni istasang, Xudoning amrlariga rioya qilgin.
18 — Qaysilariga? — deb soʻradi u. Iso dedi:
— “Qotillik qilma. Zino qilma. Oʻgʻrilik qilma. Yolgʻon guvohlik berma. 19 Ota–onangni hurmat qil. Oʻzgani oʻzingni sevganday sevgin” degan amrlarga.
20 Yigit Unga dedi:
— Bularning hammasiga amal qilib kelaman. Yana nima qilishim kerak?
21 Iso yigitga aytdi:
— Agar komil boʻlishni istasang, borib, mol–mulkingni sotib, pulini kambagʻallarga tarqat. Shunda samoda xazinang boʻladi. Keyin kelib, Menga ergashgin.
22 Yigit bu soʻzlarni eshitib, gʻamgin boʻlib qaytib ketdi, chunki uning mol–mulki koʻp edi.
23 Iso shogirdlariga dedi:
— Sizga chinini aytayin: boy odamning Osmon Shohligiga kirishi qiyin boʻladi. 24 Sizlarga yana shuni aytay: boyning Xudo Shohligiga kirishidan koʻra, tuyaning igna teshigidan oʻtishi osonroqdir.
25 Shogirdlar buni eshitib, gʻoyat ajablanishdi va:
— Unday boʻlsa, kim najot topa olar ekan? — deyishdi. 26 Iso ularga koʻz tikib dedi:
— Inson uchun bu imkonsizdir, lekin Xudo uchun hamma narsaning imkoni bor.
27 Shunda Butrus dedi:
— Mana, biz uy–joyimizni tashlab, Sizning orqangizdan ergashib keldik. Buning evaziga nima olamiz?
28 Iso ularga shunday javob berdi: “Sizga chinini aytayin: hamma narsa yangilanganda va Inson Oʻgʻli Oʻzining ulugʻvor taxtida oʻtirganda, Mening orqamdan ergashib kelgan sizlar ham oʻn ikkita taxtga oʻtirib, Isroilning oʻn ikki qabilasiga hukmronlik qilasizlar. 29 Men uchun uy–joyini, aka–ukalarini, opa–singillarini, ota–onasini, bolalarini yoki yer–mulkini tashlab ketgan har bir kishi bulardan yuz hissa ortiqrogʻini olib, abadiy hayotga ega boʻladi. 30 Ammo birinchi boʻlganlarning koʻplari oxirgi boʻladilar, oxirgilar esa birinchi boʻladilar.
19–БОБ
Никоҳ ва ажралиш ҳақида
1 Исо бу гапларини тугатгандан кейин, Жалила ҳудудини тарк этди. У Иордан дарёсининг шарқ томонига, Яҳудия ўлкасининг нариги томонига борди. 2 Бир талай оломон Исога эргашиб борган эди. Исо у ерда хасталарга шифо берди.
3 Бир неча фарзийлар Исонинг олдига келдилар ва Уни синамоқчи бўлиб сўрадилар:
— Қонунга кўра, эркак киши ҳар қандай сабаб билан ўз хотинидан ажралиши мумкинми?
4 Исо уларга шундай жавоб берди:
— Наҳотки сизлар: азалда Яратувчи “одамларни эркагу аёл қилиб яратди” деган сўзларни ўқимаган бўлсангизлар? 5 “Шунинг учун эркак киши ота–онасидан бўлак бўлиб, хотинига боғланиб қолади, иккаласи бир тан бўладилар.” 6 Бунга кўра, улар энди икки эмас, балки бир тан ҳисобланадилар. Худо бирга қўшганни бандаси ажратмасин.
7 Фарзийлар эса Исога дедилар:
— Ундай бўлса, нима учун Мусо, эркак ўз хотинига талоқ хатини ёзиб бериб, жўнатиб юборсин, деб амр берган?
8 Исо уларга шундай жавоб берди:
— Сизлар бағри тош бўлганларингиз учун Мусо хотинларингиз билан ажрашишга ижозат берган, аммо азалда бундай бўлмаган. 9 Мен сизларга шуни айтайин: ким бевафоликдан бошқа сабаб туфайли ўз хотини билан ажрашиб, бошқасига уйланса, зино қилган бўлади .
10 Шогирдлар Исога дедилар:
— Агар эркакнинг хотинига нисбатан шундай мажбурияти бўлса, уйланмаган яхшироқ экан–да!
11 Исо эса шогирдларига:
— Ҳа, бу таълимотимни ҳамма ҳам қабул қилавермайди, — деди. — Бу таълимотим Худо атаган одамларгагина тегишли. 12 Баъзи эркакларнинг уйлана олмаслигига айрим сабаблар бор: баъзиларнинг эркаклиги туғма заифдир. Бошқалари эса одамлар томонидан бичилган. Яна бошқалари Осмон Шоҳлиги йўлида уйланишдан воз кечадилар. Бу таълимотни қабул қила оладиган қабул қилсин.
Исо болаларни дуо қилади
13 Исо болаларимизга қўл қўйиб дуо қилсин деб, одамлар Исонинг олдига болаларни олиб келишди. Шогирдлар эса болаларни олиб келган одамларни койидилар. 14 Аммо Исо деди:
— Болаларга йўл беринглар, Менинг олдимга келишларига тўсқинлик қилманглар! Зеро, Осмон Шоҳлиги шундайларникидир.
15 Исо болаларнинг бошига қўл қўйиб, дуо қилди, кейин Ўз йўлига кетди.
Бойлик ва абадий ҳаёт
16 Шу маҳал бир одам Исонинг ёнига келиб:
— Устоз! Абадий ҳаётга эга бўлишим учун қандай яхши иш қилишим керак? — деб сўради. 17 Исо унга деди:
— Нега Мендан яхши иш тўғрисида сўраяпсан? Фақатгина Худо яхши–ку! Абадий ҳаётдан баҳраманд бўлишни истасанг, Худонинг амрларига риоя қилгин.
18 — Қайсиларига? — деб сўради у. Исо деди:
— “Қотиллик қилма. Зино қилма. Ўғрилик қилма. Ёлғон гувоҳлик берма. 19 Ота–онангни ҳурмат қил. Ўзгани ўзингни севгандай севгин” деган амрларга.
20 Йигит Унга деди:
— Буларнинг ҳаммасига амал қилиб келаман. Яна нима қилишим керак?
21 Исо йигитга айтди:
— Агар комил бўлишни истасанг, бориб, мол–мулкингни сотиб, пулини камбағалларга тарқат. Шунда самода хазинанг бўлади. Кейин келиб, Менга эргашгин.
22 Йигит бу сўзларни эшитиб, ғамгин бўлиб қайтиб кетди, чунки унинг мол–мулки кўп эди.
23 Исо шогирдларига деди:
— Сизга чинини айтайин: бой одамнинг Осмон Шоҳлигига кириши қийин бўлади. 24 Сизларга яна шуни айтай: бойнинг Худо Шоҳлигига киришидан кўра, туянинг игна тешигидан ўтиши осонроқдир.
25 Шогирдлар буни эшитиб, ғоят ажабланишди ва:
— Ундай бўлса, ким нажот топа олар экан? — дейишди. 26 Исо уларга кўз тикиб деди:
— Инсон учун бу имконсиздир, лекин Худо учун ҳамма нарсанинг имкони бор.
27 Шунда Бутрус деди:
— Мана, биз уй–жойимизни ташлаб, Сизнинг орқангиздан эргашиб келдик. Бунинг эвазига нима оламиз?
28 Исо уларга шундай жавоб берди: “Сизга чинини айтайин: ҳамма нарса янгиланганда ва Инсон Ўғли Ўзининг улуғвор тахтида ўтирганда, Менинг орқамдан эргашиб келган сизлар ҳам ўн иккита тахтга ўтириб, Исроилнинг ўн икки қабиласига ҳукмронлик қиласизлар. 29 Мен учун уй–жойини, ака–укаларини, опа–сингилларини, ота–онасини, болаларини ёки ер–мулкини ташлаб кетган ҳар бир киши булардан юз ҳисса ортиқроғини олиб, абадий ҳаётга эга бўлади. 30 Аммо биринчи бўлганларнинг кўплари охирги бўладилар, охиргилар эса биринчи бўладилар.
