21–BOB
Isʼhoqning tugʻilishi
1 Egamiz bergan vaʼdasi boʻyicha Soraga marhamat qildi. 2 Sora homilador boʻlib, Ibrohimga qarigan chogʻida oʻgʻil tugʻib berdi. Bularning hammasi Xudo aytgan vaqtda yuz berdi. 3 Ibrohim oʻgʻliga Isʼhoq deb ism qoʻydi. 4 Xudo amr qilganday, Isʼhoq sakkiz kunlik boʻlganda, Ibrohim uni sunnat qildi . 5 Isʼhoq tugʻilganda, Ibrohim yuz yoshda edi. 6 Sora dedi: “Xudo menga shodlik va kulgi ato qildi, bu haqda eshitgan har kim men bilan birga kuladi. 7 Kim ham, Sora chaqaloq emizadi, deb Ibrohimga ayta olardi?! Men esa Ibrohimga qarigan chogʻida oʻgʻil tugʻib berdim.”
8 Vaqt oʻtib, Isʼhoq katta boʻlib qolgach, Sora uni koʻkrakdan chiqardi. Bu baxtli kunni nishonlab, Ibrohim katta ziyofat berdi .
Hojar bilan Ismoil quviladi
9 Misrlik Hojarning Ibrohimga tugʻib bergan oʻgʻli Ismoil Isʼhoqni masxara qilayotganini Sora koʻrib qoldi. 10 Sora Ibrohimdan:
— Bu choʻrini oʻgʻli bilan birga haydab yuboring! — deb talab qildi. — Choʻrining oʻgʻli mening oʻgʻlim bilan merosxoʻr boʻlmasin .
11 Bu gapdan Ibrohim juda xafa boʻldi, axir, Ismoil ham uning oʻgʻli edi–da. 12 Lekin Xudo Ibrohimga dedi:
— Bola va choʻri xotining uchun tashvish tortma. Soraning aytganlarini qil. Chunki Men senga vaʼda qilgan nasling Isʼhoq orqali kelib chiqadi. 13 Choʻri xotiningning bolasi sening ham oʻgʻling boʻlgani uchun Men unga ham farzandlar ato etib, undan xalqlar yarataman.
14 Ibrohim ertasiga saharda turdi. Bir oz yegulik va bir mesh suv olib, Hojarning yelkasiga yukladi–da, oʻgʻli bilan birga joʻnatib yubordi. Hojar Bersheba atroflarida choʻlda bemaqsad izgʻib yurdi.
15 Meshdagi suv tamom boʻlgach, Hojar bolasini bir butaning tagida qoldirdi. 16 Soʻngra: “Bolamning oʻlishini koʻrmayin”, deb bolasidan bir oʻq otimi nariga borib oʻtirdi. Hojar oʻsha yerda oʻtirib, yigʻlab, faryod qila boshladi. 17 Xudo oʻsmirning yigʻisini eshitdi. Xudoning farishtasi samodan Hojarni chaqirib dedi:
— Nimaga gʻam chekyapsan, Hojar? Qoʻrqma, sen oʻsmirni qoldirib ketgan joydan Xudo uning yigʻisini eshitdi. 18 Qani, oʻgʻlingni turgiz, uning qoʻlidan ushla. Men uning naslidan buyuk xalq yarataman.
19 Xudo Hojarning koʻzini ochib yuborgan edi, u bir quduqni koʻrdi. Borib, meshni suvga toʻldirib keldi–da, bolasiga ichirdi.
20 Xudo doimo bola bilan birga boʻldi. Bola Poron choʻlida oʻsib–ulgʻaydi. U mohir kamonkash boʻldi. 21 Onasi uni Misr yurtidan bir qizga uylantirdi.
Ibrohim bilan Abumalek oʻrtasidagi ahdlashuv
22 Bir kuni Abumalek lashkarboshisi Pixol bilan birga Ibrohimning oldiga bordi va unga dedi:
— Sen har qanday ishni qilganingda ham Xudo sen bilan birga. 23 Endi Xudoning nomini oʻrtaga qoʻyib, seni, bolalaringni, naslingni aldamayman, deb qasam ich. Men senga sodiqligimni koʻrsatdim. Shuning uchun hozir, senga va men istiqomat qilib turgan shu yurtingga sodiq boʻlaman, deb qasam ich.
24 — Qasam ichaman, — dedi Ibrohim.
25 Shunda Ibrohim Abumalekka: “Xizmatkorlaring zoʻrlik bilan mening qudugʻimni tortib olishdi”, deb shikoyat qilib qoldi.
26 — Bu haqda birinchi marta eshityapman, — dedi Abumalek. — Sen menga bu haqda aytmagan eding. Bu ishni kim qilganini bilmayman.
27 Shunday qilib, Ibrohim Abumalekka mol–qoʻylar berdi va ikkalasi ahd qildilar. 28 Ibrohim yettita urgʻochi qoʻzini suruvdan ajratib oldi. 29 Abumalek Ibrohimdan:
— Sen yettita urgʻochi qoʻzini ajratib olding, buning maʼnosi nima? — deb soʻradi.
30 Ibrohim shunday javob berdi:
— Mana shu yettita urgʻochi qoʻzini sen qoʻlimdan olishing kerak, toki bu quduqni oʻzim qaziganimni bular isbotlaydi .
31 Shunday qilib, ikkovlari qasamyod qilishdi. Shuning uchun bu joy hozirgacha Bersheba deb yuritiladi. 32 Ular ahd qilganlaridan keyin, Abumalek oʻz lashkarboshisi Pixol bilan Filistlar yeridagi Garor shahriga qaytib ketdi. 33 Ibrohim Bershebada yulgʻun daraxti oʻtqazdi va u yerda abadiy Xudoga — Egamizga sajda qildi. 34 U Filistlar yerida ancha vaqt yashadi.
21–БОБ
Исҳоқнинг туғилиши
1 Эгамиз берган ваъдаси бўйича Сорага марҳамат қилди. 2 Сора ҳомиладор бўлиб, Иброҳимга қариган чоғида ўғил туғиб берди. Буларнинг ҳаммаси Худо айтган вақтда юз берди. 3 Иброҳим ўғлига Исҳоқ деб исм қўйди. 4 Худо амр қилгандай, Исҳоқ саккиз кунлик бўлганда, Иброҳим уни суннат қилди . 5 Исҳоқ туғилганда, Иброҳим юз ёшда эди. 6 Сора деди: “Худо менга шодлик ва кулги ато қилди, бу ҳақда эшитган ҳар ким мен билан бирга кулади. 7 Ким ҳам, Сора чақалоқ эмизади, деб Иброҳимга айта оларди?! Мен эса Иброҳимга қариган чоғида ўғил туғиб бердим.”
8 Вақт ўтиб, Исҳоқ катта бўлиб қолгач, Сора уни кўкракдан чиқарди. Бу бахтли кунни нишонлаб, Иброҳим катта зиёфат берди .
Ҳожар билан Исмоил қувилади
9 Мисрлик Ҳожарнинг Иброҳимга туғиб берган ўғли Исмоил Исҳоқни масхара қилаётганини Сора кўриб қолди. 10 Сора Иброҳимдан:
— Бу чўрини ўғли билан бирга ҳайдаб юборинг! — деб талаб қилди. — Чўрининг ўғли менинг ўғлим билан меросхўр бўлмасин .
11 Бу гапдан Иброҳим жуда хафа бўлди, ахир, Исмоил ҳам унинг ўғли эди–да. 12 Лекин Худо Иброҳимга деди:
— Бола ва чўри хотининг учун ташвиш тортма. Соранинг айтганларини қил. Чунки Мен сенга ваъда қилган наслинг Исҳоқ орқали келиб чиқади. 13 Чўри хотинингнинг боласи сенинг ҳам ўғлинг бўлгани учун Мен унга ҳам фарзандлар ато этиб, ундан халқлар яратаман.
14 Иброҳим эртасига саҳарда турди. Бир оз егулик ва бир меш сув олиб, Ҳожарнинг елкасига юклади–да, ўғли билан бирга жўнатиб юборди. Ҳожар Бершеба атрофларида чўлда бемақсад изғиб юрди.
15 Мешдаги сув тамом бўлгач, Ҳожар боласини бир бутанинг тагида қолдирди. 16 Сўнгра: “Боламнинг ўлишини кўрмайин”, деб боласидан бир ўқ отими нарига бориб ўтирди. Ҳожар ўша ерда ўтириб, йиғлаб, фарёд қила бошлади. 17 Худо ўсмирнинг йиғисини эшитди. Худонинг фариштаси самодан Ҳожарни чақириб деди:
— Нимага ғам чекяпсан, Ҳожар? Қўрқма, сен ўсмирни қолдириб кетган жойдан Худо унинг йиғисини эшитди. 18 Қани, ўғлингни тургиз, унинг қўлидан ушла. Мен унинг наслидан буюк халқ яратаман.
19 Худо Ҳожарнинг кўзини очиб юборган эди, у бир қудуқни кўрди. Бориб, мешни сувга тўлдириб келди–да, боласига ичирди.
20 Худо доимо бола билан бирга бўлди. Бола Порон чўлида ўсиб–улғайди. У моҳир камонкаш бўлди. 21 Онаси уни Миср юртидан бир қизга уйлантирди.
Иброҳим билан Абумалек ўртасидаги аҳдлашув
22 Бир куни Абумалек лашкарбошиси Пихол билан бирга Иброҳимнинг олдига борди ва унга деди:
— Сен ҳар қандай ишни қилганингда ҳам Худо сен билан бирга. 23 Энди Худонинг номини ўртага қўйиб, сени, болаларингни, наслингни алдамайман, деб қасам ич. Мен сенга содиқлигимни кўрсатдим. Шунинг учун ҳозир, сенга ва мен истиқомат қилиб турган шу юртингга содиқ бўламан, деб қасам ич.
24 — Қасам ичаман, — деди Иброҳим.
25 Шунда Иброҳим Абумалекка: “Хизматкорларинг зўрлик билан менинг қудуғимни тортиб олишди”, деб шикоят қилиб қолди.
26 — Бу ҳақда биринчи марта эшитяпман, — деди Абумалек. — Сен менга бу ҳақда айтмаган эдинг. Бу ишни ким қилганини билмайман.
27 Шундай қилиб, Иброҳим Абумалекка мол–қўйлар берди ва иккаласи аҳд қилдилар. 28 Иброҳим еттита урғочи қўзини сурувдан ажратиб олди. 29 Абумалек Иброҳимдан:
— Сен еттита урғочи қўзини ажратиб олдинг, бунинг маъноси нима? — деб сўради.
30 Иброҳим шундай жавоб берди:
— Мана шу еттита урғочи қўзини сен қўлимдан олишинг керак, токи бу қудуқни ўзим қазиганимни булар исботлайди .
31 Шундай қилиб, икковлари қасамёд қилишди. Шунинг учун бу жой ҳозиргача Бершеба деб юритилади. 32 Улар аҳд қилганларидан кейин, Абумалек ўз лашкарбошиси Пихол билан Филистлар еридаги Гарор шаҳрига қайтиб кетди. 33 Иброҳим Бершебада юлғун дарахти ўтқазди ва у ерда абадий Худога — Эгамизга сажда қилди. 34 У Филистлар ерида анча вақт яшади.
