9–BOB
Iso tugʻma koʻrga shifo beradi
1 Iso yoʻlda ketayotib, bir tugʻma koʻr odamni koʻrib qoldi. 2 Shogirdlari Isodan soʻradilar:
— Ustoz, kimning gunohi uning koʻr boʻlib tugʻilishiga sababchi boʻldi? Oʻzinikimi yoki ota–onasinikimi?
3 Iso shunday javob berdi:
— Bu odamning gunohi ham, ota–onasining gunohi ham bunga sabab boʻlmagan. Xudoning ishlari unda namoyon boʻlishi uchun u koʻr tugʻilgan. 4 Kun yorugʻ ekan, Meni Yuborganning ishlarini qilishimiz lozim. Ana tun kelyapti, oʻshanda hech kim ish qila olmaydi. 5 Men olamda bor ekanman, olamning nuridirman.
6 Iso bularni aytdi–yu, yerga tupurdi, tupukdan loy qilib, koʻrning koʻzlariga surtdi. 7 Soʻng unga:
— Borib, Siloam hovuzida yuvingin, — dedi. (Siloam “yuborilgan” demakdir.)
Koʻr odam borib yuvindi va koʻra oladigan boʻlib qaytdi. 8 Shunda uning qoʻshnilari va ilgari uning sadaqa soʻraganini koʻrgan odamlar:
— Bu haligi tilanchilik qilib oʻtirgan odam emasmi? — deb soʻrashardi. 9 Baʼzilar:
— Bu xuddi oʻsha, — desalar, boshqalar:
— Yoʻq, oʻshanga oʻxshaydi, xolos, — deyishardi. Odamning oʻzi esa:
— Oʻsha menman, — deb taʼkidlardi.
10 — Unday boʻlsa, koʻzlaring qanday ochildi? — deb soʻradilar.
11 — Iso degan kishi loy qilib, koʻzlarimga surtdi–yu, “Borib, Siloam hovuzida yuvingin”, dedi. Men borib yuvindim va koʻradigan boʻlib qoldim, — dedi shifo topgan koʻr.
12 — Oʻsha Odam qani? — deb soʻradilar.
— Bilmayman, — deb javob berdi u.
Farziylar sogʻaygan koʻrni soʻroq qilishadi
13 Ilgari koʻr boʻlgan oʻsha odamni farziylarning oldiga keltirishdi. 14-15 Farziylar ham bu odamdan koʻzlari qanday ochilganini soʻradilar.
— U koʻzlarimga loy surtdi. Men yuvindim–u, koʻzlarim koʻradigan boʻldi, — dedi haligi odam.
Iso loy qilib, koʻrning koʻzlarini ochgan kun Shabbat kuni edi. Shuning uchun 16 farziylardan baʼzilari:
— Koʻzlaringni ochgan Odam Xudodan emas, chunki U Shabbat kuniga rioya qilmayapti , — dedilar. Boshqalari esa:
— Gunohkor odam bunday moʻjizali alomatlarni qanday qila oladi? — deyishdi. Shunday qilib, oralarida kelishmovchilik paydo boʻldi.
17 Shunda farziylar koʻr odamdan yana soʻradilar:
— U Kishi haqida sen nima deysan? U sening koʻzlaringni ochdi–ku!
— U paygʻambar, — deb javob berdi koʻr.
18 Biroq yahudiylar koʻzlari ochilgan odamning ota–onasini chaqirtirmaguncha, uning ilgari koʻr boʻlganiga va koʻzlari ochilganiga ishonmadilar. 19 Ular koʻrning ota–onasiga shunday savol berdilar:
— Koʻr tugʻilgan, deb aytgan oʻgʻlingiz shumi? Xoʻsh, endi qanday qilib uning koʻzlari koʻryapti?
20 Ota–onasi javob berishdi:
— Bu bizning oʻgʻlimiz ekanligini bilamiz. Uning koʻr tugʻilganini ham bilamiz. 21 Lekin qanday qilib koʻzlari koʻrayotganini va koʻzlarini kim ochganini biz bilmaymiz. U balogʻatga yetgan, oʻzidan soʻranglar. Oʻzi uchun oʻzi javob bersin.
22 Koʻrning ota–onasi yahudiylardan qoʻrqqanlari uchun shunday dedilar. Din arboblari bundan avval, kim Isoning Masihligini tan olsa, sinagogadan chetlashtirilsin, deb qaror qilgan edilar. 23 Ana shu sababdan koʻrning ota–onasi: “U balogʻatga yetgan, oʻzidan soʻranglar”, deb aytishgandi.
24 Shunday qilib, ilgari koʻr boʻlgan odamni ikkinchi marta chaqirib, deyishdi:
— Rostini aytaman, deb Xudoning nomi bilan qasam ich! Biz u Odamning gunohkorligini bilamiz.
25 Koʻr shunday javob berdi:
— U gunohkormi, yoʻqmi, men bilmayman. Shuni bilamanki, men koʻr edim, endi esa koʻzlarim koʻryapti.
26 — U senga nima qildi? Koʻzlaringni qanday ochdi? — deb undan soʻradilar.
27 — Sizlarga aytib berdim–ku, ammo sizlar quloq solmadingizlar! Nega buni yana eshitmoqchisizlar?! Nahotki sizlar ham Uning shogirdlari boʻlmoqchisizlar?! — dedi u odam. 28 Yahudiylar esa uni haqoratlab, deyishdi:
— Sen oʻzing Uning shogirdisan! Biz esa Musoning shogirdlarimiz! 29 Musoga Xudo gapirganini bilamiz. Bu Kishi–chi, Uning qayerdanligini ham bilmaymiz.
30 Koʻzi ochilgan odam shunday javob berdi:
— Ana shunisi juda ajablanarli–da! Sizlar Uning qayerdanligini bilmaysizlar, U esa koʻzlarimni ochdi! 31 Gunohkorlarga Xudo quloq solmasligini bilamiz. Uning irodasiga amal qilgan taqvodorlarga esa Xudo quloq soladi. 32 Tugʻma koʻrning koʻzlarini biror kishi ochgani hayotda eshitilmagan gap. 33 Agar u Kishi Xudodan boʻlmaganda edi, hech narsa qilolmasdi.
34 Yahudiylar bunga javoban:
— Sen butunlay gunoh ichida tugʻilgansan, endi bizga aql oʻrgatyapsanmi?! — deyishdi–da, uni sinagogadan haydab chiqarishdi.
Qalbi koʻrlar
35 Oʻsha odamning haydab chiqarilganligini Iso eshitdi–yu, uni qidirib topdi.
— Sen Inson Oʻgʻliga ishonasanmi? — deb soʻradi undan.
36 U odam esa Isoga dedi:
— Hazrat, U kimdirki, men Unga ishonsam?
37 — Uni koʻrib turibsan, U bilan gaplashib turibsan, — dedi Iso. 38 Shunda u odam:
— Ishonaman, yo Rabbiy, — dedi–da, Isoga sajda qildi.
39 Iso:
— Koʻrlar koʻrsin, koʻzi ochiqlar esa koʻr boʻlsin deb, Men bu dunyoni hukm qilgani kelganman, — dedi.
40 Uning atrofida baʼzi farziylar turgan edi. Ular bu gapni eshitgach:
— Nahotki bizlar ham koʻr boʻlsak? — deb soʻrashdi. 41 Iso ularga dedi:
— Agar koʻr boʻlganingizda, gunohda ayblanmas edingiz. Lekin sizlar “Koʻzlarimiz koʻryapti” deganingiz uchun gunohingiz oʻz boʻyningizda qoladi.
9–БОБ
Исо туғма кўрга шифо беради
1 Исо йўлда кетаётиб, бир туғма кўр одамни кўриб қолди. 2 Шогирдлари Исодан сўрадилар:
— Устоз, кимнинг гуноҳи унинг кўр бўлиб туғилишига сабабчи бўлди? Ўзиникими ёки ота–онасиникими?
3 Исо шундай жавоб берди:
— Бу одамнинг гуноҳи ҳам, ота–онасининг гуноҳи ҳам бунга сабаб бўлмаган. Худонинг ишлари унда намоён бўлиши учун у кўр туғилган. 4 Кун ёруғ экан, Мени Юборганнинг ишларини қилишимиз лозим. Ана тун келяпти, ўшанда ҳеч ким иш қила олмайди. 5 Мен оламда бор эканман, оламнинг нуридирман.
6 Исо буларни айтди–ю, ерга тупурди, тупукдан лой қилиб, кўрнинг кўзларига суртди. 7 Сўнг унга:
— Бориб, Силоам ҳовузида ювингин, — деди. (Силоам “юборилган” демакдир.)
Кўр одам бориб ювинди ва кўра оладиган бўлиб қайтди. 8 Шунда унинг қўшнилари ва илгари унинг садақа сўраганини кўрган одамлар:
— Бу ҳалиги тиланчилик қилиб ўтирган одам эмасми? — деб сўрашарди. 9 Баъзилар:
— Бу худди ўша, — десалар, бошқалар:
— Йўқ, ўшанга ўхшайди, холос, — дейишарди. Одамнинг ўзи эса:
— Ўша менман, — деб таъкидларди.
10 — Ундай бўлса, кўзларинг қандай очилди? — деб сўрадилар.
11 — Исо деган киши лой қилиб, кўзларимга суртди–ю, “Бориб, Силоам ҳовузида ювингин”, деди. Мен бориб ювиндим ва кўрадиган бўлиб қолдим, — деди шифо топган кўр.
12 — Ўша Одам қани? — деб сўрадилар.
— Билмайман, — деб жавоб берди у.
Фарзийлар соғайган кўрни сўроқ қилишади
13 Илгари кўр бўлган ўша одамни фарзийларнинг олдига келтиришди. 14-15 Фарзийлар ҳам бу одамдан кўзлари қандай очилганини сўрадилар.
— У кўзларимга лой суртди. Мен ювиндим–у, кўзларим кўрадиган бўлди, — деди ҳалиги одам.
Исо лой қилиб, кўрнинг кўзларини очган кун Шаббат куни эди. Шунинг учун 16 фарзийлардан баъзилари:
— Кўзларингни очган Одам Худодан эмас, чунки У Шаббат кунига риоя қилмаяпти , — дедилар. Бошқалари эса:
— Гуноҳкор одам бундай мўъжизали аломатларни қандай қила олади? — дейишди. Шундай қилиб, ораларида келишмовчилик пайдо бўлди.
17 Шунда фарзийлар кўр одамдан яна сўрадилар:
— У Киши ҳақида сен нима дейсан? У сенинг кўзларингни очди–ку!
— У пайғамбар, — деб жавоб берди кўр.
18 Бироқ яҳудийлар кўзлари очилган одамнинг ота–онасини чақиртирмагунча, унинг илгари кўр бўлганига ва кўзлари очилганига ишонмадилар. 19 Улар кўрнинг ота–онасига шундай савол бердилар:
— Кўр туғилган, деб айтган ўғлингиз шуми? Хўш, энди қандай қилиб унинг кўзлари кўряпти?
20 Ота–онаси жавоб беришди:
— Бу бизнинг ўғлимиз эканлигини биламиз. Унинг кўр туғилганини ҳам биламиз. 21 Лекин қандай қилиб кўзлари кўраётганини ва кўзларини ким очганини биз билмаймиз. У балоғатга етган, ўзидан сўранглар. Ўзи учун ўзи жавоб берсин.
22 Кўрнинг ота–онаси яҳудийлардан қўрққанлари учун шундай дедилар. Дин арбоблари бундан аввал, ким Исонинг Масиҳлигини тан олса, синагогадан четлаштирилсин, деб қарор қилган эдилар. 23 Ана шу сабабдан кўрнинг ота–онаси: “У балоғатга етган, ўзидан сўранглар”, деб айтишганди.
24 Шундай қилиб, илгари кўр бўлган одамни иккинчи марта чақириб, дейишди:
— Ростини айтаман, деб Худонинг номи билан қасам ич! Биз у Одамнинг гуноҳкорлигини биламиз.
25 Кўр шундай жавоб берди:
— У гуноҳкорми, йўқми, мен билмайман. Шуни биламанки, мен кўр эдим, энди эса кўзларим кўряпти.
26 — У сенга нима қилди? Кўзларингни қандай очди? — деб ундан сўрадилар.
27 — Сизларга айтиб бердим–ку, аммо сизлар қулоқ солмадингизлар! Нега буни яна эшитмоқчисизлар?! Наҳотки сизлар ҳам Унинг шогирдлари бўлмоқчисизлар?! — деди у одам. 28 Яҳудийлар эса уни ҳақоратлаб, дейишди:
— Сен ўзинг Унинг шогирдисан! Биз эса Мусонинг шогирдларимиз! 29 Мусога Худо гапирганини биламиз. Бу Киши–чи, Унинг қаерданлигини ҳам билмаймиз.
30 Кўзи очилган одам шундай жавоб берди:
— Ана шуниси жуда ажабланарли–да! Сизлар Унинг қаерданлигини билмайсизлар, У эса кўзларимни очди! 31 Гуноҳкорларга Худо қулоқ солмаслигини биламиз. Унинг иродасига амал қилган тақводорларга эса Худо қулоқ солади. 32 Туғма кўрнинг кўзларини бирор киши очгани ҳаётда эшитилмаган гап. 33 Агар у Киши Худодан бўлмаганда эди, ҳеч нарса қилолмасди.
34 Яҳудийлар бунга жавобан:
— Сен бутунлай гуноҳ ичида туғилгансан, энди бизга ақл ўргатяпсанми?! — дейишди–да, уни синагогадан ҳайдаб чиқаришди.
Қалби кўрлар
35 Ўша одамнинг ҳайдаб чиқарилганлигини Исо эшитди–ю, уни қидириб топди.
— Сен Инсон Ўғлига ишонасанми? — деб сўради ундан.
36 У одам эса Исога деди:
— Ҳазрат, У кимдирки, мен Унга ишонсам?
37 — Уни кўриб турибсан, У билан гаплашиб турибсан, — деди Исо. 38 Шунда у одам:
— Ишонаман, ё Раббий, — деди–да, Исога сажда қилди.
39 Исо:
— Кўрлар кўрсин, кўзи очиқлар эса кўр бўлсин деб, Мен бу дунёни ҳукм қилгани келганман, — деди.
40 Унинг атрофида баъзи фарзийлар турган эди. Улар бу гапни эшитгач:
— Наҳотки бизлар ҳам кўр бўлсак? — деб сўрашди. 41 Исо уларга деди:
— Агар кўр бўлганингизда, гуноҳда айбланмас эдингиз. Лекин сизлар “Кўзларимиз кўряпти” деганингиз учун гуноҳингиз ўз бўйнингизда қолади.
