15–BOB
Quddusdagi yigʻin
1 Yahudiyadan bir necha odam Antioxiyaga kelib, imonlilarga shunday taʼlim bera boshladilar: “Musoning qonuniga binoan sunnat qilinmasangizlar, najot topa olmaysizlar.” 2 Pavlus bilan Barnabo ular bilan qizgʻin bahsu munozaraga kirishdilar. Shunda: “Pavlus bilan Barnabo hamda Antioxiyadan bir necha odam Quddusga yuborilsin”, deb qaror qilindi. Ular bu masalani havoriylar va oqsoqollar bilan muhokama qilishlari kerak edi.
3 Imonlilar jamoati ularni yoʻlga kuzatib qoʻydi. Ular Finikiya va Samariya orqali oʻtar ekanlar, gʻayriyahudiylar qanday qilib Xudoga yuz burganini aytib berdilar. Bu xabar hamma imonlilarga katta quvonch bagʻishladi. 4 Pavlus va Barnabo Quddusga kelganlaridan keyin, jamoat, havoriylar, oqsoqollar ularni samimiy kutib oldilar. Pavlus va Barnabo Xudoning ular orqali qilgan ishlarini yigʻilganlarga soʻzlab berdilar. 5 Ammo farziylar mazhabiga mansub imonlilar oʻrinlaridan turib: “Gʻayriyahudiylar sunnat qilinishlari kerak. Ularga Musoning qonuniga rioya qilishlarini buyurish kerak”, dedilar.
6 Havoriylar va oqsoqollar bu masalani muhokama qilish uchun yigʻildilar. 7 Uzoq davom etgan munozaradan keyin Butrus oʻrnidan turib, ularga dedi:
— Birodarlarim! Oʻzlaringiz bilasizlarki, Xushxabarni gʻayriyahudiylarga vaʼz qilishim uchun Xudo meni ancha vaqt oldin orangizdan tanlab oldi. Gʻayriyahudiylar ham Xushxabarni eshitib, imonga kelishi Uning maqsadi edi. 8 Xudo inson zotining yuragini biladi, U bizga bergan Muqaddas Ruhni gʻayriyahudiylarga ham berdi. Shu orqali ularni qabul qilganini tasdiqladi. 9 Xudo imon orqali gʻayriyahudiylarning yuraklarini pokladi. Shunday qilib, biz bilan gʻayriyahudiylar orasidagi farqni Xudo yoʻq qildi. 10 Shunday ekan, nima uchun shogirdlarning yelkasiga ogʻir yuk ortib, Xudoni sinayapsizlar?! Axir, bu yukni biz ham, ota–bobolarimiz ham koʻtara olmagan edik–ku! 11 Yoʻq! Ishonamizki, biz ham ular singari, Rabbimiz Isoning inoyati tufayli najot topamiz.
12 Hamma havoriylar va oqsoqollar sukutda qoldilar. Barnabo bilan Pavlus Xudoning ular orqali gʻayriyahudiylar orasida koʻrsatgan alomatlari va ajoyibotlari toʻgʻrisida hikoya qilib berdilar. 13 Ular gapini tugatgach, Yoqub soʻz oldi:
— Birodarlarim! Meni eshitinglar. 14 Hozir Butrus bizga Xudoning ilk bor gʻayriyahudiylarga iltifot nazarini solganini va ular orasidan Oʻziga bir xalq tanlab olganini tushuntirib berdi. 15 Bu soʻzlar paygʻambarlarning aytganlari bilan mos keladi. Yozilganiday:
16-17 “Egamiz shunday demoqda:
«Bundan keyin Men qaytib kelib,
Dovudning yiqilgan shohligini qayta tiklayman,
Uning xarobalarini yangidan barpo qilib,
Uni qayta quraman.
Shunda boshqa xalqlarning hammasi Menga intiladilar,
Oʻzim daʼvat qilgan oʻsha gʻayriyahudiylar Meni izlaydilar.»
18 Egamiz bularni bizga azaldan maʼlum qilgan.”
19 Yoqub gapida davom etdi:
— Shuning uchun Xudoga yuz burayotgan gʻayriyahudiylarni qiyin ahvolga solib qoʻymasligimiz kerak. 20 Buning oʻrniga, ularga xat yozib, shunday deb aytaylik: “Butlarga keltirilgan qurbonlikning goʻshtini tanovul qilishdan , fahsh–zinodan va qoni chiqarilmagan hayvonning goʻshtini yeyishdan oʻzlaringizni tiyinglar .” 21 Axir, Musoning qonuni azal–azaldan har bir shaharda vaʼz qilinmoqda, har Shabbat kuni sinagogalarda oʻqilmoqda.
Gʻayriyahudiy imonlilarga maktub
22 Shundan keyin havoriylar va oqsoqollar butun imonlilar jamoati bilan shunday qarorga keldilar: “Guruhimizdan bir necha odamni tanlab olib, ularni Pavlus va Barnabo bilan birga Antioxiyaga yuboramiz.” Ular ikkita odamni — Barsabo degan Yahudoni va Silasni tanlab oldilar. Yahudo va Silas jamoatning yoʻlboshchilari edilar. 23 Ularni shunday maktub bilan joʻnatdilar:
“Biz, birodarlaringiz boʻlgan havoriylar va oqsoqollar, Antioxiya, Suriya va Kilikiyada yashaydigan gʻayriyahudiy birodarlarimizga salom yoʻllayapmiz.
24 Eshitishimizcha, bizning oramizdan baʼzilar borib, oʻzlarining gaplari bilan sizlarni xavotirga solibdi, yuraklaringizni gʻash qilibdi . Ammo ularni biz yubormagan edik. 25 Biz vakillar tanlab, ularni aziz doʻstlarimiz Barnabo va Pavlus bilan birga sizlarning huzuringizga yuborishga bir ovozdan qaror qildik. 26 Barnabo bilan Pavlus Rabbimiz Iso Masih haqi–hurmati, hayotlarini xavf ostiga qoʻyganlar. 27 Shu bois biz Yahudo bilan Silasni yuboryapmiz. Ushbu yozayotganlarimizni ular sizlarga ogʻzaki ham tasdiqlab beradilar. 28 Biz Muqaddas Ruh boshchiligida sizlarga quyidagi kerakli talablardan boshqa yukni yuklamaslikka qaror qildik: 29 sizlar butlarga keltirilgan qurbonlikning goʻshtini va qoni chiqarilmagan hayvonning goʻshtini tanovul qilishdan hamda fahsh–zinodan oʻzlaringizni tiyinglar . Oʻzlaringizni ana shulardan tiysangizlar, yaxshi ish qilgan boʻlasizlar.
Omon boʻlinglar.”
30 Shunday qilib, vakillar yoʻlga chiqib, Antioxiyaga keldilar. Ular jamoatni yiqqanlaridan keyin maktubni jamoat aʼzolariga topshirdilar. 31 Jamoat aʼzolari maktubni oʻqib, dalda soʻzlaridan xursand boʻldilar. 32 Yahudo bilan Silas paygʻambar edilar. Ular imonlilarga dalda berdilar, ularga koʻp gaplar aytib, imonda mustahkamladilar. 33-34 Yahudo bilan Silas maʼlum vaqt u yerda boʻlganlaridan keyin, imonlilar ularni yuborgan birodarlari yoniga xayrixohlik bilan joʻnatib yubordilar . 35 Pavlus bilan Barnabo esa birmuncha vaqt Antioxiyada qolishdi. Ular u yerda boshqalar bilan birga taʼlim berib, Rabbimiz Iso haqidagi xabarni vaʼz qildilar.
Pavlus bilan Barnabo ayrilishadi
36 Oradan bir necha kun oʻtgach, Pavlus Barnaboga dedi: “Qani, biz Rabbimiz Iso haqidagi xabarni vaʼz qilgan shaharlarga boraylik, imonlilarni yoʻqlaylik, ularning hol–ahvolini bilaylik.”
37 Mark degan Yuhannoni Barnabo birga olib ketmoqchi edi. 38 Ammo Pavlus buni istamadi. Mark ularni Pamfiliyada qoldirib , xizmatda oxirigacha birga boʻlmagani uchun Pavlus Barnaboning bu fikriga qattiq eʼtiroz bildirdi. 39 Pavlus bilan Barnaboning orasida shunday anglashilmovchilik boʻldiki, ular bir–birlarini tark etdilar. Barnabo Markni oʻzi bilan birga olib, kemada Kiprga suzib ketdi. 40 Pavlus esa Silasni tanladi. Imonlilar ularni Rabbimiz Isoning panohiga topshirganlaridan keyin, ular yoʻlga chiqdilar . 41 Suriya va Kilikiya hududlarini kezib, jamoatlarni imonda mustahkamladilar.
15–БОБ
Қуддусдаги йиғин
1 Яҳудиядан бир неча одам Антиохияга келиб, имонлиларга шундай таълим бера бошладилар: “Мусонинг қонунига биноан суннат қилинмасангизлар, нажот топа олмайсизлар.” 2 Павлус билан Барнабо улар билан қизғин баҳсу мунозарага киришдилар. Шунда: “Павлус билан Барнабо ҳамда Антиохиядан бир неча одам Қуддусга юборилсин”, деб қарор қилинди. Улар бу масалани ҳаворийлар ва оқсоқоллар билан муҳокама қилишлари керак эди.
3 Имонлилар жамоати уларни йўлга кузатиб қўйди. Улар Финикия ва Самария орқали ўтар эканлар, ғайрияҳудийлар қандай қилиб Худога юз бурганини айтиб бердилар. Бу хабар ҳамма имонлиларга катта қувонч бағишлади. 4 Павлус ва Барнабо Қуддусга келганларидан кейин, жамоат, ҳаворийлар, оқсоқоллар уларни самимий кутиб олдилар. Павлус ва Барнабо Худонинг улар орқали қилган ишларини йиғилганларга сўзлаб бердилар. 5 Аммо фарзийлар мазҳабига мансуб имонлилар ўринларидан туриб: “Ғайрияҳудийлар суннат қилинишлари керак. Уларга Мусонинг қонунига риоя қилишларини буюриш керак”, дедилар.
6 Ҳаворийлар ва оқсоқоллар бу масалани муҳокама қилиш учун йиғилдилар. 7 Узоқ давом этган мунозарадан кейин Бутрус ўрнидан туриб, уларга деди:
— Биродарларим! Ўзларингиз биласизларки, Хушхабарни ғайрияҳудийларга ваъз қилишим учун Худо мени анча вақт олдин орангиздан танлаб олди. Ғайрияҳудийлар ҳам Хушхабарни эшитиб, имонга келиши Унинг мақсади эди. 8 Худо инсон зотининг юрагини билади, У бизга берган Муқаддас Руҳни ғайрияҳудийларга ҳам берди. Шу орқали уларни қабул қилганини тасдиқлади. 9 Худо имон орқали ғайрияҳудийларнинг юракларини поклади. Шундай қилиб, биз билан ғайрияҳудийлар орасидаги фарқни Худо йўқ қилди. 10 Шундай экан, нима учун шогирдларнинг елкасига оғир юк ортиб, Худони синаяпсизлар?! Ахир, бу юкни биз ҳам, ота–боболаримиз ҳам кўтара олмаган эдик–ку! 11 Йўқ! Ишонамизки, биз ҳам улар сингари, Раббимиз Исонинг инояти туфайли нажот топамиз.
12 Ҳамма ҳаворийлар ва оқсоқоллар сукутда қолдилар. Барнабо билан Павлус Худонинг улар орқали ғайрияҳудийлар орасида кўрсатган аломатлари ва ажойиботлари тўғрисида ҳикоя қилиб бердилар. 13 Улар гапини тугатгач, Ёқуб сўз олди:
— Биродарларим! Мени эшитинглар. 14 Ҳозир Бутрус бизга Худонинг илк бор ғайрияҳудийларга илтифот назарини солганини ва улар орасидан Ўзига бир халқ танлаб олганини тушунтириб берди. 15 Бу сўзлар пайғамбарларнинг айтганлари билан мос келади. Ёзилганидай:
16-17 “Эгамиз шундай демоқда:
«Бундан кейин Мен қайтиб келиб,
Довуднинг йиқилган шоҳлигини қайта тиклайман,
Унинг харобаларини янгидан барпо қилиб,
Уни қайта қураман.
Шунда бошқа халқларнинг ҳаммаси Менга интиладилар,
Ўзим даъват қилган ўша ғайрияҳудийлар Мени излайдилар.»
18 Эгамиз буларни бизга азалдан маълум қилган.”
19 Ёқуб гапида давом этди:
— Шунинг учун Худога юз бураётган ғайрияҳудийларни қийин аҳволга солиб қўймаслигимиз керак. 20 Бунинг ўрнига, уларга хат ёзиб, шундай деб айтайлик: “Бутларга келтирилган қурбонликнинг гўштини тановул қилишдан , фаҳш–зинодан ва қони чиқарилмаган ҳайвоннинг гўштини ейишдан ўзларингизни тийинглар .” 21 Ахир, Мусонинг қонуни азал–азалдан ҳар бир шаҳарда ваъз қилинмоқда, ҳар Шаббат куни синагогаларда ўқилмоқда.
Ғайрияҳудий имонлиларга мактуб
22 Шундан кейин ҳаворийлар ва оқсоқоллар бутун имонлилар жамоати билан шундай қарорга келдилар: “Гуруҳимиздан бир неча одамни танлаб олиб, уларни Павлус ва Барнабо билан бирга Антиохияга юборамиз.” Улар иккита одамни — Барсабо деган Яҳудони ва Силасни танлаб олдилар. Яҳудо ва Силас жамоатнинг йўлбошчилари эдилар. 23 Уларни шундай мактуб билан жўнатдилар:
“Биз, биродарларингиз бўлган ҳаворийлар ва оқсоқоллар, Антиохия, Сурия ва Киликияда яшайдиган ғайрияҳудий биродарларимизга салом йўллаяпмиз.
24 Эшитишимизча, бизнинг орамиздан баъзилар бориб, ўзларининг гаплари билан сизларни хавотирга солибди, юракларингизни ғаш қилибди . Аммо уларни биз юбормаган эдик. 25 Биз вакиллар танлаб, уларни азиз дўстларимиз Барнабо ва Павлус билан бирга сизларнинг ҳузурингизга юборишга бир овоздан қарор қилдик. 26 Барнабо билан Павлус Раббимиз Исо Масиҳ ҳақи–ҳурмати, ҳаётларини хавф остига қўйганлар. 27 Шу боис биз Яҳудо билан Силасни юборяпмиз. Ушбу ёзаётганларимизни улар сизларга оғзаки ҳам тасдиқлаб берадилар. 28 Биз Муқаддас Руҳ бошчилигида сизларга қуйидаги керакли талаблардан бошқа юкни юкламасликка қарор қилдик: 29 сизлар бутларга келтирилган қурбонликнинг гўштини ва қони чиқарилмаган ҳайвоннинг гўштини тановул қилишдан ҳамда фаҳш–зинодан ўзларингизни тийинглар . Ўзларингизни ана шулардан тийсангизлар, яхши иш қилган бўласизлар.
Омон бўлинглар.”
30 Шундай қилиб, вакиллар йўлга чиқиб, Антиохияга келдилар. Улар жамоатни йиққанларидан кейин мактубни жамоат аъзоларига топширдилар. 31 Жамоат аъзолари мактубни ўқиб, далда сўзларидан хурсанд бўлдилар. 32 Яҳудо билан Силас пайғамбар эдилар. Улар имонлиларга далда бердилар, уларга кўп гаплар айтиб, имонда мустаҳкамладилар. 33-34 Яҳудо билан Силас маълум вақт у ерда бўлганларидан кейин, имонлилар уларни юборган биродарлари ёнига хайрихоҳлик билан жўнатиб юбордилар . 35 Павлус билан Барнабо эса бирмунча вақт Антиохияда қолишди. Улар у ерда бошқалар билан бирга таълим бериб, Раббимиз Исо ҳақидаги хабарни ваъз қилдилар.
Павлус билан Барнабо айрилишади
36 Орадан бир неча кун ўтгач, Павлус Барнабога деди: “Қани, биз Раббимиз Исо ҳақидаги хабарни ваъз қилган шаҳарларга борайлик, имонлиларни йўқлайлик, уларнинг ҳол–аҳволини билайлик.”
37 Марк деган Юҳаннони Барнабо бирга олиб кетмоқчи эди. 38 Аммо Павлус буни истамади. Марк уларни Памфилияда қолдириб , хизматда охиригача бирга бўлмагани учун Павлус Барнабонинг бу фикрига қаттиқ эътироз билдирди. 39 Павлус билан Барнабонинг орасида шундай англашилмовчилик бўлдики, улар бир–бирларини тарк этдилар. Барнабо Маркни ўзи билан бирга олиб, кемада Кипрга сузиб кетди. 40 Павлус эса Силасни танлади. Имонлилар уларни Раббимиз Исонинг паноҳига топширганларидан кейин, улар йўлга чиқдилар . 41 Сурия ва Киликия ҳудудларини кезиб, жамоатларни имонда мустаҳкамладилар.
