33–BOB
Elixu Ayubga qarshi gapiradi
1 Ey Ayub, endi mening soʻzlarimni eshiting,
Hamma gaplarimga quloq soling.
2 Men hozir gapirishga tayyorman.
Soʻzlarim tilimda tizilib turibdi.
3 Soʻzlarim pok koʻnglimdan chiqadi,
Chin dildan gapiraman.
4 Meni Xudoning Ruhi yaratgan,
Qodir Xudoning nafasi menga hayot berib turibdi.
5 Agar qoʻlingizdan kelsa, menga javob bering–chi,
Oʻzingizni himoya qilib koʻring–chi!
6 Xudoning oldida siz ham, men ham birmiz,
Men ham tuproqdan yaralganman.
7 Mendan qoʻrqmasangiz ham boʻladi,
Sizga hech zulm oʻtkazmayman.
8 Gaplaringizni oʻz qulogʻim bilan eshitdim,
Quyidagi soʻzlarni oldimda aytgansiz:
9 «Men pokman, aybsizman,
Top–tozaman, menda hech bir ayb yoʻq.
10 Xudo esa menga qarshi chiqishga bahona qidiryapti,
Meni Oʻz dushmanlari qatoriga qoʻshib qoʻydi.
11 Oyoqlarimni zanjirband qildi,
Yurgan yoʻlimni kuzatib turadi.»
12 Ayub, mana shu borada siz nohaqsiz.
Men sizga shuni aytay:
Xudo butun odamzoddan ulugʻroqdir.
13 Shunday ekan, nimaga U bilan daʼvolashyapsiz?
Nima uchun, Xudo menga javob bermaydi, deysiz?
14 Xudo qayta–qayta gapiradi.
Shunda ham odamlar tushunmaydi.
15 Odamlar chuqur uyquga ketganda,
Oʻrinlarida uxlab yotganda,
Tushlar, tungi vahiylar orqali
16 Xudo ularning quloqlariga gapiradi,
Oʻz ogohlantirishlari bilan ularni qoʻrqitadi.
17 Inson gunohlaridan qaytsin,
Odamzod takabbur boʻlmasin deb, bu soʻzlarni aytadi.
18 Oʻsha ogohlantirishlar odamlarni qabrdan saqlaydi,
Oʻlim daryosidan qutqaradi.
19 Xudo insonlarga dardu ogʻriq berib,
Odamlarning suyaklarini zirqiratib, tarbiyalaydi.
20 Shunda ular nonga ham qaray olmaydigan boʻlib qoladi.
Hatto eng shirin ovqatlar ham koʻnglini aynitadi.
21 Ular ozib–toʻzib ketadi, faqat terisi qoladi.
Oldin koʻrinmagan suyaklari endi turtib chiqadi.
22 Ana, ular qabrga yaqinlashib qoldi.
Oʻlim ularning jonini poylab turibdi.
23 Lekin shu paytda insonning himoyachisi boʻlsa,
Minglarga qarshi chiqib,
Oʻsha insonni solih deb tasdiqlaydigan bir himoyachisi
24 Oʻsha insonga rahm qilib:
«Ey Xudoyim, uni qabrdan qutqargin,
Bu insonning joni evaziga toʻlov topdim», desa,
25 Oʻsha insonning tanasi yosh bolaniki kabi yangilanadi,
Yoshligidagi kabi yana kuchga toʻladi.
26 Oʻsha inson Xudoga ibodat qiladi,
Xudo esa uni qabul qiladi.
Xudoning huzuriga u shodlik bilan kiradi,
Chunki Xudo uni solihlik yoʻliga qaytaradi.
27 Oʻsha inson kelib, boshqalarga shunday deydi:
«Mana, men toʻgʻri yoʻldan yurmasdan,
Gunoh qilgan edim,
Lekin men oʻzimga loyiq jazoni olmadim.
28 Xudo jonimni qabrdan qutqarib qoldi.
Endi mening hayotim yorugʻ kunlarga toʻla!»
29 Ha, Xudo odamzodga shunday qiladi,
Bir emas, ikki emas, koʻp marta takrorlaydi.
30 Insonlarni qabrdan saqlash uchun,
Hayot nuri ularning yoʻllarini yoritsin deb, shunday qiladi.
31 Ey Ayub, diqqat qiling, menga quloq soling,
Jim turing, men gapiray.
32 Agar biror gapingiz boʻlsa, menga javob bering.
Gapiravering, chunki oqlanishingizni xohlayman.
33 Lekin gapingiz boʻlmasa, menga quloq soling,
Sukut saqlang, men sizga donolikni oʻrgatay.”
33–БОБ
Элиху Аюбга қарши гапиради
1 Эй Аюб, энди менинг сўзларимни эшитинг,
Ҳамма гапларимга қулоқ солинг.
2 Мен ҳозир гапиришга тайёрман.
Сўзларим тилимда тизилиб турибди.
3 Сўзларим пок кўнглимдан чиқади,
Чин дилдан гапираман.
4 Мени Худонинг Руҳи яратган,
Қодир Худонинг нафаси менга ҳаёт бериб турибди.
5 Агар қўлингиздан келса, менга жавоб беринг–чи,
Ўзингизни ҳимоя қилиб кўринг–чи!
6 Худонинг олдида сиз ҳам, мен ҳам бирмиз,
Мен ҳам тупроқдан яралганман.
7 Мендан қўрқмасангиз ҳам бўлади,
Сизга ҳеч зулм ўтказмайман.
8 Гапларингизни ўз қулоғим билан эшитдим,
Қуйидаги сўзларни олдимда айтгансиз:
9 «Мен покман, айбсизман,
Топ–тозаман, менда ҳеч бир айб йўқ.
10 Худо эса менга қарши чиқишга баҳона қидиряпти,
Мени Ўз душманлари қаторига қўшиб қўйди.
11 Оёқларимни занжирбанд қилди,
Юрган йўлимни кузатиб туради.»
12 Аюб, мана шу борада сиз ноҳақсиз.
Мен сизга шуни айтай:
Худо бутун одамзоддан улуғроқдир.
13 Шундай экан, нимага У билан даъволашяпсиз?
Нима учун, Худо менга жавоб бермайди, дейсиз?
14 Худо қайта–қайта гапиради.
Шунда ҳам одамлар тушунмайди.
15 Одамлар чуқур уйқуга кетганда,
Ўринларида ухлаб ётганда,
Тушлар, тунги ваҳийлар орқали
16 Худо уларнинг қулоқларига гапиради,
Ўз огоҳлантиришлари билан уларни қўрқитади.
17 Инсон гуноҳларидан қайтсин,
Одамзод такаббур бўлмасин деб, бу сўзларни айтади.
18 Ўша огоҳлантиришлар одамларни қабрдан сақлайди,
Ўлим дарёсидан қутқаради.
19 Худо инсонларга дарду оғриқ бериб,
Одамларнинг суякларини зирқиратиб, тарбиялайди.
20 Шунда улар нонга ҳам қарай олмайдиган бўлиб қолади.
Ҳатто энг ширин овқатлар ҳам кўнглини айнитади.
21 Улар озиб–тўзиб кетади, фақат териси қолади.
Олдин кўринмаган суяклари энди туртиб чиқади.
22 Ана, улар қабрга яқинлашиб қолди.
Ўлим уларнинг жонини пойлаб турибди.
23 Лекин шу пайтда инсоннинг ҳимоячиси бўлса,
Мингларга қарши чиқиб,
Ўша инсонни солиҳ деб тасдиқлайдиган бир ҳимоячиси
24 Ўша инсонга раҳм қилиб:
«Эй Худойим, уни қабрдан қутқаргин,
Бу инсоннинг жони эвазига тўлов топдим», деса,
25 Ўша инсоннинг танаси ёш боланики каби янгиланади,
Ёшлигидаги каби яна кучга тўлади.
26 Ўша инсон Худога ибодат қилади,
Худо эса уни қабул қилади.
Худонинг ҳузурига у шодлик билан киради,
Чунки Худо уни солиҳлик йўлига қайтаради.
27 Ўша инсон келиб, бошқаларга шундай дейди:
«Мана, мен тўғри йўлдан юрмасдан,
Гуноҳ қилган эдим,
Лекин мен ўзимга лойиқ жазони олмадим.
28 Худо жонимни қабрдан қутқариб қолди.
Энди менинг ҳаётим ёруғ кунларга тўла!»
29 Ҳа, Худо одамзодга шундай қилади,
Бир эмас, икки эмас, кўп марта такрорлайди.
30 Инсонларни қабрдан сақлаш учун,
Ҳаёт нури уларнинг йўлларини ёритсин деб, шундай қилади.
31 Эй Аюб, диққат қилинг, менга қулоқ солинг,
Жим туринг, мен гапирай.
32 Агар бирор гапингиз бўлса, менга жавоб беринг.
Гапираверинг, чунки оқланишингизни хоҳлайман.
33 Лекин гапингиз бўлмаса, менга қулоқ солинг,
Сукут сақланг, мен сизга доноликни ўргатай.”
