7–BOB
Rim yuzboshisining imoni
1 Iso xalqqa bu soʻzlarini aytib boʻlgandan keyin, Kafarnahum shahriga ketdi. 2 U yerda bir Rim yuzboshisining juda aziz xizmatkori kasal boʻlib, oʻlim toʻshagida yotgan edi. 3 Yuzboshi Iso toʻgʻrisida eshitib qoldi va yahudiy oqsoqollarini Uning oldiga yuborib: “Keling, xizmatkorimga shifo bering”, — deb iltimos qildi. 4 Ular Isoning yoniga kelgach, oʻtinib yolvordilar:
— U Sizning yordamingizga munosibdir. 5 U xalqimizni yaxshi koʻradi, bizga hatto sinagoga ham qurib bergan.
6 Iso ular bilan birga ketdi. U uyga yaqinlashib qolganda, yuzboshi doʻstlari orqali shunday xabar joʻnatdi:
— Hazrat, ovora boʻlmang! Kulbamga oyoq bosishingiz uchun nomunosibman. 7 Men oʻzimni noloyiq hisoblaganim uchun Sizning oldingizga oʻzim bormadim. Siz buyursangiz, bas, xizmatkorim sogʻayib ketadi. 8 Men oʻzim buyruqqa tobe odamman, ammo mening ham qoʻlim ostida askarlarim bor. Biriga “ket” desam, ketadi, boshqasiga “kel” desam, keladi. Biron xizmatkorimga “shuni qil” desam, qiladi.
9 Iso bu soʻzlarni eshitgach, yuzboshidan hayratlandi. U oʻgirilib, orqasidan ergashib kelayotgan olomonga dedi:
— Sizlarga shuni aytay: Men hattoki Isroil xalqi orasida ham bunday kuchli imonga ega boʻlgan odamni uchratmadim.
10 Yuborilganlar yuzboshining uyiga qaytib kelganlarida, xizmatkor sogʻayib qolganini koʻrdilar.
Iso beva ayolning oʻgʻlini tiriltiradi
11 Oradan koʻp vaqt oʻtmay, Iso Nain degan shaharga bordi. Uning shogirdlari va bir talay olomon Iso bilan birga edi. 12 Iso shahar darovozasiga yetib qolganda, vafot etgan bir odamni olib chiqishayotganini koʻrib qoldi. Marhum odam beva ayolning yolgʻiz oʻgʻli ekan. Ayol bilan birga shahardan bir talay olomon chiqib kelayotgan edi. 13 Rabbimiz Iso bu ayolni koʻrgach, unga rahmi kelib:
— Yigʻlama! — dedi. 14 Keyin Iso yaqinlashib, tobutga qoʻlini tekkizdi. Tobutni koʻtarib borayotganlar toʻxtab qoldilar. Iso oʻlikka:
— Ey yigit, senga aytaman: tur oʻrningdan! — dedi.
15 Oʻshanda oʻlik rostlanib oʻtirdi–da, gapira boshladi. Iso uni onasiga topshirdi. 16 Hammani vahima bosdi. Odamlar: “Oramizda buyuk paygʻambar paydo boʻldi, Xudo Oʻz xalqini qutqarish uchun keldi”, deb Xudoga hamdu sano aytardilar. 17 Iso haqidagi bu xabar Yahudiyaga va butun atrofga yoyildi.
Yahyo choʻmdiruvchining xabarchilari
18 Yahyoga shogirdlari boʻlib oʻtgan bu voqealar toʻgʻrisida xabar berishdi. 19 Yahyo shogirdlaridan ikkitasini chaqirib, ularni Rabbimiz Isoning oldiga shunday savol bilan yubordi: “Keladigan Zot Sizmisiz, yoki biz boshqasini kutaylikmi?”
20 Ular Isoning oldiga borib deyishdi:
— Bizni Yahyo choʻmdiruvchi yubordi. U Sizdan: “Keladigan Zot Sizmisiz, yoki biz boshqasini kutaylikmi?” — deb soʻrayapti.
21 Ayni shu paytda Iso koʻp odamlarning xastaliklariyu dardlariga shifo berayotgan, yovuz ruhlarga chalinganlarni tuzatayotgan, koʻplab koʻrlarning koʻzlarini ochayotgan edi. 22 Iso Yahyoning shogirdlariga shunday javob berdi:
— Boringlar, koʻrib eshitayotganlaringizni Yahyoga aytinglar: koʻrlar koʻrmoqda, choʻloqlar yurmoqda, teri kasalligiga chalinganlar tuzalmoqda, karlar eshitmoqda, oʻliklar tirilmoqda, yoʻqsillar Xushxabarni eshitmoqda. 23 Mendan yuz oʻgirmaganlar naqadar baxtlidir!
24 Yahyoning xabarchilari ketgandan keyin, Iso olomonga Yahyo haqida gapira boshladi: “Sahroga nimani koʻrgani bordingizlar? Shamolda hilpirab turgan qamishnimi? 25 Xoʻsh, nimani koʻrgani bordingizlar? Bashang kiyingan odamnimi? Biroq bashang kiyinib, boy–badavlat yashaydiganlar shoh saroyida boʻladi–ku! 26 Unday boʻlsa, nimani koʻrgani bordingizlar? Paygʻambarnimi? Ha, sizlarga shuni aytay: sizlar paygʻambardan ham ulugʻini koʻrdingizlar! 27 U haqda shunday yozilgan:
«Mana, Sendan oldin Men Oʻz elchimni yuboryapman,
U Sen uchun yoʻlni hozirlaydi.»
28 Sizlarga aytamanki, butun inson zoti orasida Yahyodan ulugʻi yoʻq . Ammo Xudoning Shohligida eng kichik hisoblangan odam ham undan ulugʻroqdir.”
29 Yahyoni eshitgan jamiki odamlar, hatto soliqchilar ham Xudoning yoʻli toʻgʻri ekanligini tan olgan edilar. Ular Yahyo tomonidan suvga choʻmdirilgandilar. 30 Farziylar bilan Tavrot tafsirchilari esa, Yahyo tomonidan suvga choʻmdirilishni istamay, Xudoning ular uchun boʻlgan maqsadini rad qildilar.
31 Iso gapida davom etdi: “Shunday ekan, zamonimizdagi odamlarni kimga qiyoslasam boʻladi? 32 Ular maydonda oʻtirgan bolalarga oʻxshaydilar. Oʻsha bolalar bir–birlariga shunday deya baqiradilar:
«Sizlar uchun nay chaldik, ammo raqsga tushmadingiz,
Biz oh–voh qildik, ammo sizlar yigʻlamadingiz.»
33 Yahyo choʻmdiruvchi kelib na non yedi, na sharob ichdi. Sizlar esa: «Uni jin uribdi», deysizlar. 34 Inson Oʻgʻli kelib, ham yedi, ham ichdi. Uni esa sizlar: «Yebtoʻymas, sharobxoʻr, soliqchilar va gunohkorlarning doʻsti», deysizlar. 35 Ammo bilib qoʻyinglar: Xudoning donoligini tan olganlar Uning donoligi toʻgʻri ekanligini koʻrsatib turibdilar.”
Gunohkor ayol Isoning oyoqlariga atir moy surtadi
36 Farziylardan biri Isoni taom yeyishga taklif qildi. Iso farziyning uyiga kirib, dasturxon yoniga yonboshladi. 37 Shaharda gunohkor bir ayol bor edi. U: “Iso farziyning uyida mehmonda ekan”, deb eshitdi va ganchdan yasalgan idishda atir moy olib keldi. 38 Oʻsha ayol Isoning oyoqlari tomonida turib yigʻladi. Ayolning koʻz yoshlari Isoning oyoqlariga tomar edi. Ayol Isoning oyoqlarini sochlari bilan artib, oʻpa boshladi, oyoqlariga atir moy surtdi.
39 Isoni oʻz uyiga taklif qilgan farziy buni koʻrib: “Agar bu Odam haqiqatan ham paygʻambar boʻlganda edi, Unga qoʻl tekkizgan ayolning kimligini va qanaqaligini bilgan boʻlardi, bu ayol gunohkor–ku”, deb koʻnglidan oʻtkazdi.
40 Iso farziyga dedi:
— Shimoʻn, senga bir gap aytmoqchiman.
— Ayting, Ustoz! — dedi u.
41 Iso dedi:
— Ikki kishi bir odamdan qarzdor ekan: biri besh yuz kumush tanga , ikkinchisi ellik kumush tanga. 42 Ular qarzlarini toʻlay olmagani uchun, qarz beruvchi ikkovining ham qarzidan kechib yuboribdi. Xoʻsh, ulardan qaysi biri qarz berganni koʻproq yaxshi koʻradi?
43 Shimoʻn javob berib dedi:
— Menimcha, koʻproq qarzi kechirilgan odam boʻlsa kerak.
— Toʻgʻri mulohaza qilding, — dedi unga Iso. 44 Keyin Iso ayolga oʻgirilib qaradi–da, Shimoʻnga dedi:
— Mana bu ayolni koʻryapsanmi? Men uyingga kelganimda, oyoqlarimni yuvgani suv bermading. U esa koʻz yoshlari bilan oyoqlarimni yuvib, sochlari bilan artib quritdi. 45 Sen Meni oʻpib kutib olmading. Bu ayol esa, kelganimdan beri oyoqlarimni oʻpishdan toʻxtagani yoʻq. 46 Sen boshimga zaytun moyi surtmading , bu ayol esa oyoqlarimga atir moy surtdi. 47 Senga aytay: bu ayolning gunohlari koʻp edi, kechirildi. Chuqur mehrining sababi ham shudir. Oz kechirilganning mehri oz boʻladi.
48 Soʻng Iso ayolga:
— Gunohlaring kechirildi, — dedi.
49 Iso bilan dasturxon atrofida yonboshlaganlar ichlarida aytardilar: “Bu kim boʻldiki, hatto gunohlarni ham kechiradi–ya!”
50 Iso esa ayolga:
— Ishonching seni qutqardi, eson–omon bor, — dedi.
7–БОБ
Рим юзбошисининг имони
1 Исо халққа бу сўзларини айтиб бўлгандан кейин, Кафарнаҳум шаҳрига кетди. 2 У ерда бир Рим юзбошисининг жуда азиз хизматкори касал бўлиб, ўлим тўшагида ётган эди. 3 Юзбоши Исо тўғрисида эшитиб қолди ва яҳудий оқсоқолларини Унинг олдига юбориб: “Келинг, хизматкоримга шифо беринг”, — деб илтимос қилди. 4 Улар Исонинг ёнига келгач, ўтиниб ёлвордилар:
— У Сизнинг ёрдамингизга муносибдир. 5 У халқимизни яхши кўради, бизга ҳатто синагога ҳам қуриб берган.
6 Исо улар билан бирга кетди. У уйга яқинлашиб қолганда, юзбоши дўстлари орқали шундай хабар жўнатди:
— Ҳазрат, овора бўлманг! Кулбамга оёқ босишингиз учун номуносибман. 7 Мен ўзимни нолойиқ ҳисоблаганим учун Сизнинг олдингизга ўзим бормадим. Сиз буюрсангиз, бас, хизматкорим соғайиб кетади. 8 Мен ўзим буйруққа тобе одамман, аммо менинг ҳам қўлим остида аскарларим бор. Бирига “кет” десам, кетади, бошқасига “кел” десам, келади. Бирон хизматкоримга “шуни қил” десам, қилади.
9 Исо бу сўзларни эшитгач, юзбошидан ҳайратланди. У ўгирилиб, орқасидан эргашиб келаётган оломонга деди:
— Сизларга шуни айтай: Мен ҳаттоки Исроил халқи орасида ҳам бундай кучли имонга эга бўлган одамни учратмадим.
10 Юборилганлар юзбошининг уйига қайтиб келганларида, хизматкор соғайиб қолганини кўрдилар.
Исо бева аёлнинг ўғлини тирилтиради
11 Орадан кўп вақт ўтмай, Исо Наин деган шаҳарга борди. Унинг шогирдлари ва бир талай оломон Исо билан бирга эди. 12 Исо шаҳар даровозасига етиб қолганда, вафот этган бир одамни олиб чиқишаётганини кўриб қолди. Марҳум одам бева аёлнинг ёлғиз ўғли экан. Аёл билан бирга шаҳардан бир талай оломон чиқиб келаётган эди. 13 Раббимиз Исо бу аёлни кўргач, унга раҳми келиб:
— Йиғлама! — деди. 14 Кейин Исо яқинлашиб, тобутга қўлини теккизди. Тобутни кўтариб бораётганлар тўхтаб қолдилар. Исо ўликка:
— Эй йигит, сенга айтаман: тур ўрнингдан! — деди.
15 Ўшанда ўлик ростланиб ўтирди–да, гапира бошлади. Исо уни онасига топширди. 16 Ҳаммани ваҳима босди. Одамлар: “Орамизда буюк пайғамбар пайдо бўлди, Худо Ўз халқини қутқариш учун келди”, деб Худога ҳамду сано айтардилар. 17 Исо ҳақидаги бу хабар Яҳудияга ва бутун атрофга ёйилди.
Яҳё чўмдирувчининг хабарчилари
18 Яҳёга шогирдлари бўлиб ўтган бу воқеалар тўғрисида хабар беришди. 19 Яҳё шогирдларидан иккитасини чақириб, уларни Раббимиз Исонинг олдига шундай савол билан юборди: “Келадиган Зот Сизмисиз, ёки биз бошқасини кутайликми?”
20 Улар Исонинг олдига бориб дейишди:
— Бизни Яҳё чўмдирувчи юборди. У Сиздан: “Келадиган Зот Сизмисиз, ёки биз бошқасини кутайликми?” — деб сўраяпти.
21 Айни шу пайтда Исо кўп одамларнинг хасталикларию дардларига шифо бераётган, ёвуз руҳларга чалинганларни тузатаётган, кўплаб кўрларнинг кўзларини очаётган эди. 22 Исо Яҳёнинг шогирдларига шундай жавоб берди:
— Боринглар, кўриб эшитаётганларингизни Яҳёга айтинглар: кўрлар кўрмоқда, чўлоқлар юрмоқда, тери касаллигига чалинганлар тузалмоқда, карлар эшитмоқда, ўликлар тирилмоқда, йўқсиллар Хушхабарни эшитмоқда. 23 Мендан юз ўгирмаганлар нақадар бахтлидир!
24 Яҳёнинг хабарчилари кетгандан кейин, Исо оломонга Яҳё ҳақида гапира бошлади: “Саҳрога нимани кўргани бордингизлар? Шамолда ҳилпираб турган қамишними? 25 Хўш, нимани кўргани бордингизлар? Башанг кийинган одамними? Бироқ башанг кийиниб, бой–бадавлат яшайдиганлар шоҳ саройида бўлади–ку! 26 Ундай бўлса, нимани кўргани бордингизлар? Пайғамбарними? Ҳа, сизларга шуни айтай: сизлар пайғамбардан ҳам улуғини кўрдингизлар! 27 У ҳақда шундай ёзилган:
«Мана, Сендан олдин Мен Ўз элчимни юборяпман,
У Сен учун йўлни ҳозирлайди.»
28 Сизларга айтаманки, бутун инсон зоти орасида Яҳёдан улуғи йўқ . Аммо Худонинг Шоҳлигида энг кичик ҳисобланган одам ҳам ундан улуғроқдир.”
29 Яҳёни эшитган жамики одамлар, ҳатто солиқчилар ҳам Худонинг йўли тўғри эканлигини тан олган эдилар. Улар Яҳё томонидан сувга чўмдирилгандилар. 30 Фарзийлар билан Таврот тафсирчилари эса, Яҳё томонидан сувга чўмдирилишни истамай, Худонинг улар учун бўлган мақсадини рад қилдилар.
31 Исо гапида давом этди: “Шундай экан, замонимиздаги одамларни кимга қиёсласам бўлади? 32 Улар майдонда ўтирган болаларга ўхшайдилар. Ўша болалар бир–бирларига шундай дея бақирадилар:
«Сизлар учун най чалдик, аммо рақсга тушмадингиз,
Биз оҳ–воҳ қилдик, аммо сизлар йиғламадингиз.»
33 Яҳё чўмдирувчи келиб на нон еди, на шароб ичди. Сизлар эса: «Уни жин урибди», дейсизлар. 34 Инсон Ўғли келиб, ҳам еди, ҳам ичди. Уни эса сизлар: «Ебтўймас, шаробхўр, солиқчилар ва гуноҳкорларнинг дўсти», дейсизлар. 35 Аммо билиб қўйинглар: Худонинг донолигини тан олганлар Унинг донолиги тўғри эканлигини кўрсатиб турибдилар.”
Гуноҳкор аёл Исонинг оёқларига атир мой суртади
36 Фарзийлардан бири Исони таом ейишга таклиф қилди. Исо фарзийнинг уйига кириб, дастурхон ёнига ёнбошлади. 37 Шаҳарда гуноҳкор бир аёл бор эди. У: “Исо фарзийнинг уйида меҳмонда экан”, деб эшитди ва ганчдан ясалган идишда атир мой олиб келди. 38 Ўша аёл Исонинг оёқлари томонида туриб йиғлади. Аёлнинг кўз ёшлари Исонинг оёқларига томар эди. Аёл Исонинг оёқларини сочлари билан артиб, ўпа бошлади, оёқларига атир мой суртди.
39 Исони ўз уйига таклиф қилган фарзий буни кўриб: “Агар бу Одам ҳақиқатан ҳам пайғамбар бўлганда эди, Унга қўл теккизган аёлнинг кимлигини ва қанақалигини билган бўларди, бу аёл гуноҳкор–ку”, деб кўнглидан ўтказди.
40 Исо фарзийга деди:
— Шимўн, сенга бир гап айтмоқчиман.
— Айтинг, Устоз! — деди у.
41 Исо деди:
— Икки киши бир одамдан қарздор экан: бири беш юз кумуш танга , иккинчиси эллик кумуш танга. 42 Улар қарзларини тўлай олмагани учун, қарз берувчи икковининг ҳам қарзидан кечиб юборибди. Хўш, улардан қайси бири қарз берганни кўпроқ яхши кўради?
43 Шимўн жавоб бериб деди:
— Менимча, кўпроқ қарзи кечирилган одам бўлса керак.
— Тўғри мулоҳаза қилдинг, — деди унга Исо. 44 Кейин Исо аёлга ўгирилиб қаради–да, Шимўнга деди:
— Мана бу аёлни кўряпсанми? Мен уйингга келганимда, оёқларимни ювгани сув бермадинг. У эса кўз ёшлари билан оёқларимни ювиб, сочлари билан артиб қуритди. 45 Сен Мени ўпиб кутиб олмадинг. Бу аёл эса, келганимдан бери оёқларимни ўпишдан тўхтагани йўқ. 46 Сен бошимга зайтун мойи суртмадинг , бу аёл эса оёқларимга атир мой суртди. 47 Сенга айтай: бу аёлнинг гуноҳлари кўп эди, кечирилди. Чуқур меҳрининг сабаби ҳам шудир. Оз кечирилганнинг меҳри оз бўлади.
48 Сўнг Исо аёлга:
— Гуноҳларинг кечирилди, — деди.
49 Исо билан дастурхон атрофида ёнбошлаганлар ичларида айтардилар: “Бу ким бўлдики, ҳатто гуноҳларни ҳам кечиради–я!”
50 Исо эса аёлга:
— Ишончинг сени қутқарди, эсон–омон бор, — деди.
