2–BOB
Iso sholni sogʻaytiradi
1 Bir necha kundan keyin Iso yana Kafarnahum shahriga keldi. Uning kelgani toʻgʻrisidagi xabar tezda shaharga tarqaldi. 2 Shu qadar koʻp odam yigʻildiki, Iso oʻtirgan uyning hatto eshigi oldida ham joy qolmadi. Iso xalqqa Xudoning soʻzini oʻrgatayotgan edi. 3 Shu orada toʻrt kishi bir shol odamni koʻtarib keldilar. 4 Olomon koʻpligidan ular sholni Isoning oldiga olib bora olmay, uyning tomidan teshik ochdilar . Sholni toʻshagi bilan Isoning oldiga tushirdilar.
5 Iso ularning ishonchini koʻrib, sholga:
— Oʻgʻlim, gunohlaring kechirildi, — dedi.
6 Bu yerda baʼzi Tavrot tafsirchilari oʻtirgan edilar. Ular ichlarida shunday deb oʻylagan edilar: 7 “Nega bu Odam bunday deyapti? Bu kufrlik–ku! Xudodan boshqa hech kim gunohlarni kechira olmaydi!” 8 Iso shu onda ularning oʻy–fikrlarini bilib, dedi:
— Nega bunday narsalarni oʻylaysizlar? 9 Qaysi biri osonroq? Sholga: “Gunohlaring kechirildi”, deb aytishmi yoki: “Oʻrningdan tur, toʻshagingni olgin–da, yur!” deb aytishmi? 10 Inson Oʻgʻliga yer yuzida gunohlarni kechirish hokimiyati berilgan. Hozir shuni bilib olasizlar.
U shunday dedi–yu, sholga:
11 — Senga aytaman: oʻrningdan tur! Toʻshagingni olib, uyingga bor! — deb buyurdi.
12 Shol odam oʻrnidan turdi, darhol toʻshagini olib, hammaning koʻzi oldida chiqib ketdi. Hamma hayratga tushib: “Bunaqasini hech qachon koʻrmagan edik”, deb Xudoni ulugʻlar edilar.
Iso Levini chaqiradi
13 Iso yana Jalila koʻli boʻyiga chiqdi. Tumonat xaloyiq Uning oldiga toʻplandi. Iso ularga taʼlim berdi.
14 Iso koʻl boʻylab yurarkan, soliq yigʻadigan joyda oʻtirgan Xalfey oʻgʻli Levini koʻrib qoldi. Iso unga:
— Ortimdan yur! — dedi. Levi oʻrnidan turib, Isoga ergashdi.
15 Bir ozdan keyin Iso Levining uyida mehmon boʻldi. Isoga ergashgan koʻp soliqchilar va gunohkorlar ham Uning shogirdlari qatorida dasturxon atrofida oʻtirardilar. 16 Iso gunohkorlar va soliqchilar bilan birga ovqatlanib oʻtirganini farziy mazhabidan boʻlgan baʼzi Tavrot tafsirchilari koʻrib, Uning shogirdlariga:
— Bu qanday gap? U soliqchilaru gunohkorlar bilan birga ovqatlanib oʻtiribdi–ku! — deyishdi. 17 Iso buni eshitib, shunday javob berdi:
— Men solihlarni emas, gunohkorlarni tavbaga chaqirgani kelganman. Axir, sogʻlar emas, xastalar tabibga muhtojdir.
Roʻza tutish haqida savol
18 Yahyoning ham, farziylarning ham shogirdlari roʻza tutishar edi. Baʼzi odamlar Isoning yoniga kelib:
— Nega Yahyoning shogirdlari va farziylarning shogirdlari roʻza tutadi–yu, Sizning shogirdlaringiz tutmaydi? — deb soʻrashdi. 19 Iso ularga dedi:
— Toʻyda mehmonlar roʻza tuta oladilarmi? Albatta, yoʻq! Kuyov ular bilan birga boʻlganda, ular roʻza tuta olmaydilar. 20 Biroq ular kuyovdan judo boʻladigan kunlar keladi, ana oʻshanda roʻza tutadilar. 21 Hech kim eski kiyimga yangi matodan yamoq solmaydi. Aks holda, yangi yamoq eski kiyimni battar yirtib yuboradi. 22 Shuningdek, hech kim yangi sharobni eski meshga quymaydi. Chunki yangi sharob meshni yorib yuboradi , sharob ham, mesh ham isrof boʻladi. Aksincha, yangi sharobni yangi meshga quymoq darkor.
Shabbat kuniga rioya qilish haqida
23 Shabbat kunlarining birida Iso bugʻdoyzordan oʻtib ketayotgan edi. Uning shogirdlari yoʻl–yoʻlakay boshoqlarni uza boshladilar . 24 Buni koʻrgan farziylar Isoga:
— Qara, nega ular Shabbat kuni qonunga xilof ish qilyaptilar? — deyishdi. 25 Iso ularga dedi:
— Dovud hamrohlari bilan och qolib, ovqatga muhtoj boʻlganda nimalar qilganini nahotki sizlar hech oʻqimagan boʻlsangiz?! 26 U oliy ruhoniy Abuatar zamonida Xudoning uyiga kirib, muqaddas nonlarni yegan. Hatto hamrohlariga ham bergan. Qonunga muvofiq esa bunday nonlarni faqat ruhoniylar yeyishga haqli edilar–ku!
27 Keyin Iso davom etdi:
— Inson Shabbat kuni uchun emas, balki Shabbat kuni inson uchun yaratilgan. 28 Shu bois, Inson Oʻgʻli Shabbat kunining ham Hokimidir.
2–БОБ
Исо шолни соғайтиради
1 Бир неча кундан кейин Исо яна Кафарнаҳум шаҳрига келди. Унинг келгани тўғрисидаги хабар тезда шаҳарга тарқалди. 2 Шу қадар кўп одам йиғилдики, Исо ўтирган уйнинг ҳатто эшиги олдида ҳам жой қолмади. Исо халққа Худонинг сўзини ўргатаётган эди. 3 Шу орада тўрт киши бир шол одамни кўтариб келдилар. 4 Оломон кўплигидан улар шолни Исонинг олдига олиб бора олмай, уйнинг томидан тешик очдилар . Шолни тўшаги билан Исонинг олдига туширдилар.
5 Исо уларнинг ишончини кўриб, шолга:
— Ўғлим, гуноҳларинг кечирилди, — деди.
6 Бу ерда баъзи Таврот тафсирчилари ўтирган эдилар. Улар ичларида шундай деб ўйлаган эдилар: 7 “Нега бу Одам бундай деяпти? Бу куфрлик–ку! Худодан бошқа ҳеч ким гуноҳларни кечира олмайди!” 8 Исо шу онда уларнинг ўй–фикрларини билиб, деди:
— Нега бундай нарсаларни ўйлайсизлар? 9 Қайси бири осонроқ? Шолга: “Гуноҳларинг кечирилди”, деб айтишми ёки: “Ўрнингдан тур, тўшагингни олгин–да, юр!” деб айтишми? 10 Инсон Ўғлига ер юзида гуноҳларни кечириш ҳокимияти берилган. Ҳозир шуни билиб оласизлар.
У шундай деди–ю, шолга:
11 — Сенга айтаман: ўрнингдан тур! Тўшагингни олиб, уйингга бор! — деб буюрди.
12 Шол одам ўрнидан турди, дарҳол тўшагини олиб, ҳамманинг кўзи олдида чиқиб кетди. Ҳамма ҳайратга тушиб: “Бунақасини ҳеч қачон кўрмаган эдик”, деб Худони улуғлар эдилар.
Исо Левини чақиради
13 Исо яна Жалила кўли бўйига чиқди. Тумонат халойиқ Унинг олдига тўпланди. Исо уларга таълим берди.
14 Исо кўл бўйлаб юраркан, солиқ йиғадиган жойда ўтирган Халфей ўғли Левини кўриб қолди. Исо унга:
— Ортимдан юр! — деди. Леви ўрнидан туриб, Исога эргашди.
15 Бир оздан кейин Исо Левининг уйида меҳмон бўлди. Исога эргашган кўп солиқчилар ва гуноҳкорлар ҳам Унинг шогирдлари қаторида дастурхон атрофида ўтирардилар. 16 Исо гуноҳкорлар ва солиқчилар билан бирга овқатланиб ўтирганини фарзий мазҳабидан бўлган баъзи Таврот тафсирчилари кўриб, Унинг шогирдларига:
— Бу қандай гап? У солиқчилару гуноҳкорлар билан бирга овқатланиб ўтирибди–ку! — дейишди. 17 Исо буни эшитиб, шундай жавоб берди:
— Мен солиҳларни эмас, гуноҳкорларни тавбага чақиргани келганман. Ахир, соғлар эмас, хасталар табибга муҳтождир.
Рўза тутиш ҳақида савол
18 Яҳёнинг ҳам, фарзийларнинг ҳам шогирдлари рўза тутишар эди. Баъзи одамлар Исонинг ёнига келиб:
— Нега Яҳёнинг шогирдлари ва фарзийларнинг шогирдлари рўза тутади–ю, Сизнинг шогирдларингиз тутмайди? — деб сўрашди. 19 Исо уларга деди:
— Тўйда меҳмонлар рўза тута оладиларми? Албатта, йўқ! Куёв улар билан бирга бўлганда, улар рўза тута олмайдилар. 20 Бироқ улар куёвдан жудо бўладиган кунлар келади, ана ўшанда рўза тутадилар. 21 Ҳеч ким эски кийимга янги матодан ямоқ солмайди. Акс ҳолда, янги ямоқ эски кийимни баттар йиртиб юборади. 22 Шунингдек, ҳеч ким янги шаробни эски мешга қуймайди. Чунки янги шароб мешни ёриб юборади , шароб ҳам, меш ҳам исроф бўлади. Аксинча, янги шаробни янги мешга қуймоқ даркор.
Шаббат кунига риоя қилиш ҳақида
23 Шаббат кунларининг бирида Исо буғдойзордан ўтиб кетаётган эди. Унинг шогирдлари йўл–йўлакай бошоқларни уза бошладилар . 24 Буни кўрган фарзийлар Исога:
— Қара, нега улар Шаббат куни қонунга хилоф иш қиляптилар? — дейишди. 25 Исо уларга деди:
— Довуд ҳамроҳлари билан оч қолиб, овқатга муҳтож бўлганда нималар қилганини наҳотки сизлар ҳеч ўқимаган бўлсангиз?! 26 У олий руҳоний Абуатар замонида Худонинг уйига кириб, муқаддас нонларни еган. Ҳатто ҳамроҳларига ҳам берган. Қонунга мувофиқ эса бундай нонларни фақат руҳонийлар ейишга ҳақли эдилар–ку!
27 Кейин Исо давом этди:
— Инсон Шаббат куни учун эмас, балки Шаббат куни инсон учун яратилган. 28 Шу боис, Инсон Ўғли Шаббат кунининг ҳам Ҳокимидир.
