7–BOB
1 Elishay aytdi:
— Egamizning soʻzini eshitinglar: U shunday demoqda: “Ertaga xuddi shu paytda Samariya darvozasi oldida yarim togʻora yaxshi un bir kumush tangadan , bir togʻora arpa ham bir kumush tangadan sotiladi.”
2 Shohning eng yaqin amaldori shu yerda edi. U Elishayga:
— Hatto Egamiz osmonning qopqasini ochib, yomgʻir yogʻdirganda ham shunday boʻlmas–ov, — dedi. Shunda Elishay:
— Sen koʻzing bilan koʻrasan, lekin senga nasib qilmaydi, — dedi.
Qamal tugaydi
3 Shu vaqtda shahar darvozasi tashqarisida teri kasalligiga chalingan toʻrtta odam: “Oʻlimimizni kutib, shu yerda oʻtiraveramizmi?!” deb bir–biriga gapirdi. 4 “Agar shaharga kiradigan boʻlsak, u yerda ocharchilik boʻlyapti, biz ham oʻsha yerda oʻlib ketamiz. Shu yerda oʻtiraversak ham oʻlamiz. Yaxshisi, Oram lashkarining qarorgohiga boraylik. Agar bizni tirik qoldirishsa, yashaymiz, oʻldirishsa, oʻlamiz.” 5 Ular oqshom payti Oram lashkarining qarorgohiga bormoqchi boʻlishib, otlanishdi. Oram lashkarining qarorgohi chekkasiga kelib qarasalar, u yerda birorta ham odam yoʻq ekan.
6 Rabbiy Oram lashkariga jang aravalarining taqir–tuqurini, otlarning kishnashini, koʻp lashkarning shovqin–suronini eshittirgan edi. Ular bir–birlariga: “Isroil shohi bizga qarshi hujum qilgani Xet va Misr lashkarlarini yollaganga oʻxshaydi”, dedilar. 7 Ular oqshom payti jonlarini qutqarish uchun chodirlarini, otlarini, eshaklarini, butun qarorgohni shundayicha tashlab qochib qolgan edilar.
8 Oʻsha kasal odamlar qarorgohga kelib, bir chodirga kirdilar. Chodirda yeb–ichib, u yerdan kumush, oltin, kiyim–kechaklarni olib ketib, yashirib qoʻydilar. Keyin qaytib kelib boshqa chodirga kirdilar, u yerdan ham topganlarini olib borib yashirdilar.
9 Soʻngra ular bir–birlariga aytdilar:
— Biz toʻgʻri ish qilmayapmiz. Bu kun — xushxabarlar yuz bergan kundir. Agar biz sustkashlik qilib, tong otishini kutsak, jazoga tortilishimiz aniq. Ketdik, shoh saroyiga borib xabar beraylik.
10 Kasal odamlar borib, shahar darvozabonlarini chaqirdilar–da, ularga shunday dedilar:
— Biz Oram lashkarining qarorgohiga borgan edik. U yerda na biror tirik jon bor, na biror inson tovushi eshitiladi. Faqat bogʻlovliq otlar, eshaklar turgan ekan. Chodirlarni, qanday turgan boʻlsa, shundayligicha tashlab ketibdilar.
11 Darvozabonlar jar solib bu xushxabarni shoh saroyiga yetkazdilar. 12 Shoh tunda oʻrnidan turib, lashkarboshilariga shunday dedi:
— Oram lashkari qanday reja tuzayotganlarini sizlarga aytib qoʻyay. Biz qahatchilikni boshdan kechirayotganimizni ular biladi. Shahardan chiqqanimizdan keyin, bizni tiriklayin qoʻlga olib, shaharga yorib kirishni rejalashtirgan. Shu maqsadda dalada pistirma qoʻyish uchun qarorgohdan chiqib ketgan.
13 Shohning aʼyonlaridan biri dedi:
— Shu paytgacha qancha odam oʻldi, shaharda qolganlarimiz ham baribir oʻlimga mahkummiz! Endi bir nechta odamni yuboraylik. Ular shaharda qolgan otlardan beshtasini olsin va borib, ahvolni bilib kelsin.
14 Ular ikkita otliq odamni tayyorladilar. Shoh oʻsha odamlarni Oram lashkari izidan joʻnatar ekan: “Borib, nima boʻlganini bilib kelinglar”, dedi.
15 Otliqlar Oram lashkarining izidan Iordan daryosigacha borishdi. Yoʻl boʻyi kiyim–kechak, buyumlar sochilib ketgan edi. Bu narsalarni Oram lashkari shoshib–pishib qochayotganlarida tashlab ketgan edilar. Yuborilgan odamlar qaytib kelib, shohga xabar berdilar.
16 Xalq Oram lashkarining qarorgohiga borib, u yerni talon–taroj qildi. Egamiz aytganiday, yarim togʻora yaxshi un bir kumush tangadan, bir togʻora arpa ham bir kumush tangadan sotildi.
17 Shoh oʻsha yaqin amaldorini darvozaga tayinlagan edi. Xalq amaldorni darvoza oldida bosib, yanchib oʻtib ketdi, amaldor oʻldi. Shoh paygʻambar huzuriga borganda, paygʻambar boʻladigan hodisalarni unga oldindan aytgan edi. 18 Hammasi paygʻambar aytganiday boʻldi. U shohga: “Ertaga xuddi shu paytda Samariya darvozasi oldida yarim togʻora yaxshi un bir kumush tangadan, bir togʻora arpa bir kumush tangadan sotiladi”, degan edi. 19 Amaldor esa paygʻambarga: “Hatto Egamiz osmonning qopqasini ochib, yomgʻir yogʻdirganda ham, shunday boʻlmas–ov”, deb javob bergan edi. Elishay esa unga: “Sen koʻzing bilan koʻrasan, lekin senga nasib qilmaydi”, degandi. 20 Shunday qilib, aytilgan voqea yuz berdi: xalq oʻsha amaldorni darvoza oldida bosib, yanchib oʻtib ketdi, amaldor oʻldi.
7–БОБ
1 Элишай айтди:
— Эгамизнинг сўзини эшитинглар: У шундай демоқда: “Эртага худди шу пайтда Самария дарвозаси олдида ярим тоғора яхши ун бир кумуш тангадан , бир тоғора арпа ҳам бир кумуш тангадан сотилади.”
2 Шоҳнинг энг яқин амалдори шу ерда эди. У Элишайга:
— Ҳатто Эгамиз осмоннинг қопқасини очиб, ёмғир ёғдирганда ҳам шундай бўлмас–ов, — деди. Шунда Элишай:
— Сен кўзинг билан кўрасан, лекин сенга насиб қилмайди, — деди.
Қамал тугайди
3 Шу вақтда шаҳар дарвозаси ташқарисида тери касаллигига чалинган тўртта одам: “Ўлимимизни кутиб, шу ерда ўтираверамизми?!” деб бир–бирига гапирди. 4 “Агар шаҳарга кирадиган бўлсак, у ерда очарчилик бўляпти, биз ҳам ўша ерда ўлиб кетамиз. Шу ерда ўтираверсак ҳам ўламиз. Яхшиси, Орам лашкарининг қароргоҳига борайлик. Агар бизни тирик қолдиришса, яшаймиз, ўлдиришса, ўламиз.” 5 Улар оқшом пайти Орам лашкарининг қароргоҳига бормоқчи бўлишиб, отланишди. Орам лашкарининг қароргоҳи чеккасига келиб қарасалар, у ерда бирорта ҳам одам йўқ экан.
6 Раббий Орам лашкарига жанг араваларининг тақир–туқурини, отларнинг кишнашини, кўп лашкарнинг шовқин–суронини эшиттирган эди. Улар бир–бирларига: “Исроил шоҳи бизга қарши ҳужум қилгани Хет ва Миср лашкарларини ёллаганга ўхшайди”, дедилар. 7 Улар оқшом пайти жонларини қутқариш учун чодирларини, отларини, эшакларини, бутун қароргоҳни шундайича ташлаб қочиб қолган эдилар.
8 Ўша касал одамлар қароргоҳга келиб, бир чодирга кирдилар. Чодирда еб–ичиб, у ердан кумуш, олтин, кийим–кечакларни олиб кетиб, яшириб қўйдилар. Кейин қайтиб келиб бошқа чодирга кирдилар, у ердан ҳам топганларини олиб бориб яширдилар.
9 Сўнгра улар бир–бирларига айтдилар:
— Биз тўғри иш қилмаяпмиз. Бу кун — хушхабарлар юз берган кундир. Агар биз сусткашлик қилиб, тонг отишини кутсак, жазога тортилишимиз аниқ. Кетдик, шоҳ саройига бориб хабар берайлик.
10 Касал одамлар бориб, шаҳар дарвозабонларини чақирдилар–да, уларга шундай дедилар:
— Биз Орам лашкарининг қароргоҳига борган эдик. У ерда на бирор тирик жон бор, на бирор инсон товуши эшитилади. Фақат боғловлиқ отлар, эшаклар турган экан. Чодирларни, қандай турган бўлса, шундайлигича ташлаб кетибдилар.
11 Дарвозабонлар жар солиб бу хушхабарни шоҳ саройига етказдилар. 12 Шоҳ тунда ўрнидан туриб, лашкарбошиларига шундай деди:
— Орам лашкари қандай режа тузаётганларини сизларга айтиб қўяй. Биз қаҳатчиликни бошдан кечираётганимизни улар билади. Шаҳардан чиққанимиздан кейин, бизни тириклайин қўлга олиб, шаҳарга ёриб киришни режалаштирган. Шу мақсадда далада пистирма қўйиш учун қароргоҳдан чиқиб кетган.
13 Шоҳнинг аъёнларидан бири деди:
— Шу пайтгача қанча одам ўлди, шаҳарда қолганларимиз ҳам барибир ўлимга маҳкуммиз! Энди бир нечта одамни юборайлик. Улар шаҳарда қолган отлардан бештасини олсин ва бориб, аҳволни билиб келсин.
14 Улар иккита отлиқ одамни тайёрладилар. Шоҳ ўша одамларни Орам лашкари изидан жўнатар экан: “Бориб, нима бўлганини билиб келинглар”, деди.
15 Отлиқлар Орам лашкарининг изидан Иордан дарёсигача боришди. Йўл бўйи кийим–кечак, буюмлар сочилиб кетган эди. Бу нарсаларни Орам лашкари шошиб–пишиб қочаётганларида ташлаб кетган эдилар. Юборилган одамлар қайтиб келиб, шоҳга хабар бердилар.
16 Халқ Орам лашкарининг қароргоҳига бориб, у ерни талон–тарож қилди. Эгамиз айтганидай, ярим тоғора яхши ун бир кумуш тангадан, бир тоғора арпа ҳам бир кумуш тангадан сотилди.
17 Шоҳ ўша яқин амалдорини дарвозага тайинлаган эди. Халқ амалдорни дарвоза олдида босиб, янчиб ўтиб кетди, амалдор ўлди. Шоҳ пайғамбар ҳузурига борганда, пайғамбар бўладиган ҳодисаларни унга олдиндан айтган эди. 18 Ҳаммаси пайғамбар айтганидай бўлди. У шоҳга: “Эртага худди шу пайтда Самария дарвозаси олдида ярим тоғора яхши ун бир кумуш тангадан, бир тоғора арпа бир кумуш тангадан сотилади”, деган эди. 19 Амалдор эса пайғамбарга: “Ҳатто Эгамиз осмоннинг қопқасини очиб, ёмғир ёғдирганда ҳам, шундай бўлмас–ов”, деб жавоб берган эди. Элишай эса унга: “Сен кўзинг билан кўрасан, лекин сенга насиб қилмайди”, деганди. 20 Шундай қилиб, айтилган воқеа юз берди: халқ ўша амалдорни дарвоза олдида босиб, янчиб ўтиб кетди, амалдор ўлди.
