15–BOB
Diniy urf–odatlar va Xudoning amri
1 Quddusdan farziylar va Tavrot tafsirchilari Isoning oldiga kelib, shunday dedilar:
2 — Nega Sizning shogirdlaringiz ota–bobolarimizning urf–odatlariga amal qilmayaptilar? Nega ovqatlanishdan oldin qoʻllarini yuvmaydilar?
3 Iso ularga javob berib dedi:
— Oʻzlaringiz–chi? Nega oʻz urf–odatingizni deb, Xudoning amrini buzib yuribsizlar? 4 Xudo: “Ota–onangizni hurmat qiling. Otasini yoki onasini xoʻrlagan har qanday odamga oʻlim jazosi berilsin” , deb aytgan. 5 Ammo sizlar shunday taʼlim berasizlar: odam oʻz otasi yoki onasiga: “Farzandlik burchim — Xudoga inʼom qilingan, — desa, 6 — u ota–onasini hurmat qilmasa ham boʻladi.” Shu tariqa sizlar oʻz taʼlimotingiz bilan Xudoning kalomini bekor qilyapsizlar. 7 Sizlar ikkiyuzlamachisizlar! Ishayo paygʻambar siz haqingizda toʻgʻri aytgan:
8 “Xudo aytdi:
«Bu xalq Meni tilidagina izzat qiladi ,
Yuraklari esa Mendan uzoqdir.
9 Ular Menga sajda qiladilar,
Ammo sajdalari behudadir.
Chunki ular inson yaratgan qoidalarni
Ilohiy qonun deb oʻrgatadilar.»”
Insonni nima harom qiladi?
10 Keyin Iso xalqni yoniga chaqirib, dedi:
— Menga quloq solib, tushunib olinglar! 11 Ogʻizga kiradigan narsa emas, balki ogʻizdan chiqadigan narsa insonni harom qiladi.
12 Shunda shogirdlar Isoning oldiga borib dedilar:
— Aytgan bu gapingiz farziylarga qattiq botganini bildingizmi?
13 Iso shunday javob berdi:
— Osmondagi Otam oʻtqazmagan har qanday oʻsimlik ildizi bilan sugʻurib tashlanadi. 14 Farziylarga eʼtibor bermanglar. Ular oʻzlari koʻr va koʻrlarga yoʻlboshchilik qiladilar. Agar koʻr odam koʻrni yetaklasa, ikkalasi ham chuqurga yiqilib tushadi.
15 Shunda Butrus:
— Xalqqa aytgan gapingizni bizga tushuntirib bering! — dedi.
16 — Shunchalik ham befahm boʻlasizlarmi?! — dedi Iso. 17 — Ogʻizga kiradigan har bir narsa qoringa oʻtib, kerakli joydan chiqib ketishini nahotki tushunmasangizlar? 18 Ammo ogʻizdan chiqadigan narsalar yurakdan chiqadi. Ana oʻshalar insonni harom qiladi. 19 Chunki inson yuragidan yomon fikrlar, qotillik, fahshu zino, oʻgʻrilik, soxta guvohlik va tuhmat chiqadi. 20 Ana shular insonni harom qiladi. Yuvilmagan qoʻl bilan ovqat yeyish esa insonni harom qilmaydi.
Gʻayriyahudiy ayolning ishonchi
21 Iso u yerdan ketib, Tir va Sidon hududlariga bordi. 22 Shu yerda yashaydigan Kanʼon xalqidan boʻlgan bir ayol Isoning oldiga kelib, faryod qildi:
— Ey Hazrat, Dovudning Oʻgʻli , menga rahm qiling! Qizimni jin chalgan, ahvoli yomon!
23 Iso unga bir ogʻiz soʻz ham javob bermadi. Shogirdlari Isoning oldiga kelib, iltimos qildilar:
— Uni joʻnatib yuboring! Axir, u ketimizdan qolmay, dodlab yuribdi.
24 Iso esa shunday dedi:
— Xudo Meni faqat Isroil xalqining adashgan qoʻylari oldiga yubordi.
25 Ayol esa kelib, Isoning oldiga tiz choʻkdi–da:
— Yordam bering, Hazrat! — deb yolvordi. 26 Iso esa:
— Bolalardan nonni olib kuchuklarga tashlash yaxshi emas, — dedi.
27 — Toʻgʻri, Hazrat, — dedi ayol. — Lekin kuchuklar ham xoʻjayinlarining dasturxonidan toʻkilgan ushoqlarini yeydi–ku.
28 Shunda Iso:
— Ey ayol, sening ishonching buyuk! — dedi. — Mayli, sen istaganingday boʻlsin.
Shu zahoti ayolning qizi sogʻayib qoldi.
Iso koʻp odamlarga shifo beradi
29 Iso u yerdan chiqib, Jalila koʻli boʻylab ketdi. Soʻng toqqa chiqib, oʻtirdi. 30 Isoning oldiga bir talay olomon keldi. Ular oʻzlari bilan choʻloq, koʻr, mayib, soqov va boshqa koʻplab xastalarni olib kelib, Isoning oyoqlari tomoniga oʻtqizdilar. Iso ularning hammasiga shifo berdi. 31 Soqovlarning gapirganini, mayiblarning sogʻayganini, choʻloqlarning yurganini va koʻrlarning koʻzlari ochilganini xalq koʻrib, hayratda qoldi. Ular Isroil xalqining Xudosini olqishladilar.
Iso 4000 kishini toʻydiradi
32 Iso shogirdlarini yoniga chaqirib dedi:
— Xalqqa achinyapman. Ular uch kundan beri Men bilan birga, yeyishga hech narsasi yoʻq. Ularga ovqat bermay joʻnatib yuborishni xohlamayman, yoʻlda holdan toyib qolishlari mumkin.
33 Shogirdlari Unga:
— Shu qadar katta olomonni toʻydirish uchun bu kimsasiz joyda qayerdan non olamiz?! — deyishdi.
34 — Qancha nonlaringiz bor? — deb soʻradi Iso.
— Yettita non va ozgina mayda baligʻimiz bor, — dedi shogirdlar.
35 Shundan keyin Iso xalqqa yerga oʻtirishni buyurdi. 36 Yettita non va baliqlarni olib, shukrona duosini oʻqidi. Non va baliqlarni sindirib, tarqatish uchun shogirdlariga berdi. Shogirdlar xalqqa tarqatishdi. 37 Hamma yeb toʻydi. Ortib qolgan non burdalarini yigʻishganda, toʻla yetti savat chiqdi. 38 Bolalar bilan ayollarni hisobga olmaganda, non yeganlarning soni toʻrt mingta edi. 39 Shundan keyin Iso odamlarga ketishga ijozat berdi, Oʻzi esa qayiqqa oʻtirib, Magadan hududiga yoʻl oldi.
15–БОБ
Диний урф–одатлар ва Худонинг амри
1 Қуддусдан фарзийлар ва Таврот тафсирчилари Исонинг олдига келиб, шундай дедилар:
2 — Нега Сизнинг шогирдларингиз ота–боболаримизнинг урф–одатларига амал қилмаяптилар? Нега овқатланишдан олдин қўлларини ювмайдилар?
3 Исо уларга жавоб бериб деди:
— Ўзларингиз–чи? Нега ўз урф–одатингизни деб, Худонинг амрини бузиб юрибсизлар? 4 Худо: “Ота–онангизни ҳурмат қилинг. Отасини ёки онасини хўрлаган ҳар қандай одамга ўлим жазоси берилсин” , деб айтган. 5 Аммо сизлар шундай таълим берасизлар: одам ўз отаси ёки онасига: “Фарзандлик бурчим — Худога инъом қилинган, — деса, 6 — у ота–онасини ҳурмат қилмаса ҳам бўлади.” Шу тариқа сизлар ўз таълимотингиз билан Худонинг каломини бекор қиляпсизлар. 7 Сизлар иккиюзламачисизлар! Ишаё пайғамбар сиз ҳақингизда тўғри айтган:
8 “Худо айтди:
«Бу халқ Мени тилидагина иззат қилади ,
Юраклари эса Мендан узоқдир.
9 Улар Менга сажда қиладилар,
Аммо саждалари беҳудадир.
Чунки улар инсон яратган қоидаларни
Илоҳий қонун деб ўргатадилар.»”
Инсонни нима ҳаром қилади?
10 Кейин Исо халқни ёнига чақириб, деди:
— Менга қулоқ солиб, тушуниб олинглар! 11 Оғизга кирадиган нарса эмас, балки оғиздан чиқадиган нарса инсонни ҳаром қилади.
12 Шунда шогирдлар Исонинг олдига бориб дедилар:
— Айтган бу гапингиз фарзийларга қаттиқ ботганини билдингизми?
13 Исо шундай жавоб берди:
— Осмондаги Отам ўтқазмаган ҳар қандай ўсимлик илдизи билан суғуриб ташланади. 14 Фарзийларга эътибор берманглар. Улар ўзлари кўр ва кўрларга йўлбошчилик қиладилар. Агар кўр одам кўрни етакласа, иккаласи ҳам чуқурга йиқилиб тушади.
15 Шунда Бутрус:
— Халққа айтган гапингизни бизга тушунтириб беринг! — деди.
16 — Шунчалик ҳам бефаҳм бўласизларми?! — деди Исо. 17 — Оғизга кирадиган ҳар бир нарса қоринга ўтиб, керакли жойдан чиқиб кетишини наҳотки тушунмасангизлар? 18 Аммо оғиздан чиқадиган нарсалар юракдан чиқади. Ана ўшалар инсонни ҳаром қилади. 19 Чунки инсон юрагидан ёмон фикрлар, қотиллик, фаҳшу зино, ўғрилик, сохта гувоҳлик ва туҳмат чиқади. 20 Ана шулар инсонни ҳаром қилади. Ювилмаган қўл билан овқат ейиш эса инсонни ҳаром қилмайди.
Ғайрияҳудий аёлнинг ишончи
21 Исо у ердан кетиб, Тир ва Сидон ҳудудларига борди. 22 Шу ерда яшайдиган Канъон халқидан бўлган бир аёл Исонинг олдига келиб, фарёд қилди:
— Эй Ҳазрат, Довуднинг Ўғли , менга раҳм қилинг! Қизимни жин чалган, аҳволи ёмон!
23 Исо унга бир оғиз сўз ҳам жавоб бермади. Шогирдлари Исонинг олдига келиб, илтимос қилдилар:
— Уни жўнатиб юборинг! Ахир, у кетимиздан қолмай, додлаб юрибди.
24 Исо эса шундай деди:
— Худо Мени фақат Исроил халқининг адашган қўйлари олдига юборди.
25 Аёл эса келиб, Исонинг олдига тиз чўкди–да:
— Ёрдам беринг, Ҳазрат! — деб ёлворди. 26 Исо эса:
— Болалардан нонни олиб кучукларга ташлаш яхши эмас, — деди.
27 — Тўғри, Ҳазрат, — деди аёл. — Лекин кучуклар ҳам хўжайинларининг дастурхонидан тўкилган ушоқларини ейди–ку.
28 Шунда Исо:
— Эй аёл, сенинг ишончинг буюк! — деди. — Майли, сен истаганингдай бўлсин.
Шу заҳоти аёлнинг қизи соғайиб қолди.
Исо кўп одамларга шифо беради
29 Исо у ердан чиқиб, Жалила кўли бўйлаб кетди. Сўнг тоққа чиқиб, ўтирди. 30 Исонинг олдига бир талай оломон келди. Улар ўзлари билан чўлоқ, кўр, майиб, соқов ва бошқа кўплаб хасталарни олиб келиб, Исонинг оёқлари томонига ўтқиздилар. Исо уларнинг ҳаммасига шифо берди. 31 Соқовларнинг гапирганини, майибларнинг соғайганини, чўлоқларнинг юрганини ва кўрларнинг кўзлари очилганини халқ кўриб, ҳайратда қолди. Улар Исроил халқининг Худосини олқишладилар.
Исо 4000 кишини тўйдиради
32 Исо шогирдларини ёнига чақириб деди:
— Халққа ачиняпман. Улар уч кундан бери Мен билан бирга, ейишга ҳеч нарсаси йўқ. Уларга овқат бермай жўнатиб юборишни хоҳламайман, йўлда ҳолдан тойиб қолишлари мумкин.
33 Шогирдлари Унга:
— Шу қадар катта оломонни тўйдириш учун бу кимсасиз жойда қаердан нон оламиз?! — дейишди.
34 — Қанча нонларингиз бор? — деб сўради Исо.
— Еттита нон ва озгина майда балиғимиз бор, — деди шогирдлар.
35 Шундан кейин Исо халққа ерга ўтиришни буюрди. 36 Еттита нон ва балиқларни олиб, шукрона дуосини ўқиди. Нон ва балиқларни синдириб, тарқатиш учун шогирдларига берди. Шогирдлар халққа тарқатишди. 37 Ҳамма еб тўйди. Ортиб қолган нон бурдаларини йиғишганда, тўла етти сават чиқди. 38 Болалар билан аёлларни ҳисобга олмаганда, нон еганларнинг сони тўрт мингта эди. 39 Шундан кейин Исо одамларга кетишга ижозат берди, Ўзи эса қайиққа ўтириб, Магадан ҳудудига йўл олди.
