3–BOB
Xabaqquq ibodat qiladi, vahiyda Xudoni ilohiy jangchi timsolida koʻradi
1 Xabaqquq paygʻambarning kuyga solingan ibodati quyidagicha:
2 “Ey Egam, men Sening shuhrating haqida eshitdim. Qilgan buyuk ishlaringdan hayratda qoldim. Ey Egam, bizning davrimizda ham shunday ishlaringni qilgin. Odamlar Sening nimalarga qodir ekanligingni bilib qoʻyishsin. Gʻazablanganingda mehr–shafqatni esdan chiqarmagin.
3 Xudo keladi Edom yurtidan ,
Muqaddas Xudo keladi Poron qirlaridan .
Uning ulugʻvorligi koʻkni porlatar,
Hamdu sanolariga butun dunyo toʻlar.
4 Ulugʻvorligi chaqmoqday chaqnar,
Nur sochilar Uning qoʻlidan —
Kuch yashiringan bilagidan.
5 Uning oldida yuradi oʻlat,
Uning ketidan ergashadi ofat.
6 Toʻxtaganda yer silkinadi,
Nazar solganda xalqlarni titroq bosadi.
U yurgan koʻhna yoʻllar boʻyidagi
Mangu togʻlar oʻpirilib tushadi,
Abadiy qirlar choʻkib past boʻladi.
7 Koʻshon xalqining qoʻrqqanini men koʻryapman,
Midiyon xalqining dagʻ–dagʻ qaltiraganini koʻryapman.
8 Ey Egam, nahotki gʻazablansang daryolardan?!
Nahot Sening jahling chiqsa irmoqlardan?!
Yoki Sening qasding bormidi dengizdan?!
Shuning uchun otlaringni choptirasanmi,
Zafarli jang aravalaringga minib olasanmi?!
9 Sen gʻilofdan chiqarasan kamoningni,
Oʻqlarga toʻldirasan oʻqdoningni.
Daryolar bilan yorasan yer yuzini.
10 Buni koʻrganda togʻlarni dard tutar,
Shiddatli oqim koʻpirib oqar.
Dengiz tubidan nido yangrar,
Dengiz toʻlqinlari koʻkka intilar.
11 Sening oʻqlaring uchib chaqnaydi,
Nayzalaring yalt etib yonadi.
Bundan quyoshu oy oʻz joyida qotib turadi .
12 Sen jahl ustida bosib oʻtarsan yer yuzini,
Gʻazabga minib oyoq osti qilarsan xalqlarni.
13 Qutqarish uchun kelasan Oʻz xalqingni,
Oʻz tanlaganing orqali ozod qilish uchun ularni .
Fosiq xalqning yoʻlboshchisini urasan,
Boshdan–oyoq uni shilib tashlaysan.
14 Ana, gʻanimlarimiz quyun kabi kelyaptilar,
Bizni har yoqqa tarqatib yubormoqchi boʻlyaptilar.
Oʻz uyasida oʻljasini gʻajigan yirtqich hayvonday,
Oson ovidan oʻzida yoʻq sevinyaptilar.
Sen esa ularning yoʻlboshchisini oʻz oʻqlari bilan halok qilasan.
15 Otlaring tuyoqlari dengizni bosib ezadi,
Bahaybat suvlarni bir joyga yigʻib qoʻyadi.”
Xabaqquq Xudoga boʻlgan ishonchini eʼlon qiladi
16 Men bularni eshitdim.
Shunda uvushdi mening yuragim,
Titray boshladi lablarim,
Madorim qolmay, qaltiradi tizzalarim.
Ammo men sabr–toqat qilaman,
Bosqinchilarimiz boshiga tushadigan kulfat kunini kutaman .
17 Bordi–yu, anjir daraxti gullamay qolsa,
Uzum toklari meva tugmasa,
Zaytun daraxtlari hosil bermasa,
Daladagi ekinlar unmay qolsa,
Qoʻralarda qoʻylar qolmasa,
Ogʻilxonalar boʻm–boʻsh boʻlsa,
18 Shunda ham Egamdan shod boʻlarman,
Najotkorim Xudodan quvonarman.
19 Egam Rabbiy mening qudratimdir.
U oyoqlarimni kiyik oyogʻiday qiladi,
Choʻqqilar uzra meni bexatar yurgizadi.
3–БОБ
Хабаққуқ ибодат қилади, ваҳийда Худони илоҳий жангчи тимсолида кўради
1 Хабаққуқ пайғамбарнинг куйга солинган ибодати қуйидагича:
2 “Эй Эгам, мен Сенинг шуҳратинг ҳақида эшитдим. Қилган буюк ишларингдан ҳайратда қолдим. Эй Эгам, бизнинг давримизда ҳам шундай ишларингни қилгин. Одамлар Сенинг нималарга қодир эканлигингни билиб қўйишсин. Ғазабланганингда меҳр–шафқатни эсдан чиқармагин.
3 Худо келади Эдом юртидан ,
Муқаддас Худо келади Порон қирларидан .
Унинг улуғворлиги кўкни порлатар,
Ҳамду саноларига бутун дунё тўлар.
4 Улуғворлиги чақмоқдай чақнар,
Нур сочилар Унинг қўлидан —
Куч яширинган билагидан.
5 Унинг олдида юради ўлат,
Унинг кетидан эргашади офат.
6 Тўхтаганда ер силкинади,
Назар солганда халқларни титроқ босади.
У юрган кўҳна йўллар бўйидаги
Мангу тоғлар ўпирилиб тушади,
Абадий қирлар чўкиб паст бўлади.
7 Кўшон халқининг қўрққанини мен кўряпман,
Мидиён халқининг дағ–дағ қалтираганини кўряпман.
8 Эй Эгам, наҳотки ғазаблансанг дарёлардан?!
Наҳот Сенинг жаҳлинг чиқса ирмоқлардан?!
Ёки Сенинг қасдинг бормиди денгиздан?!
Шунинг учун отларингни чоптирасанми,
Зафарли жанг араваларингга миниб оласанми?!
9 Сен ғилофдан чиқарасан камонингни,
Ўқларга тўлдирасан ўқдонингни.
Дарёлар билан ёрасан ер юзини.
10 Буни кўрганда тоғларни дард тутар,
Шиддатли оқим кўпириб оқар.
Денгиз тубидан нидо янграр,
Денгиз тўлқинлари кўкка интилар.
11 Сенинг ўқларинг учиб чақнайди,
Найзаларинг ялт этиб ёнади.
Бундан қуёшу ой ўз жойида қотиб туради .
12 Сен жаҳл устида босиб ўтарсан ер юзини,
Ғазабга миниб оёқ ости қиларсан халқларни.
13 Қутқариш учун келасан Ўз халқингни,
Ўз танлаганинг орқали озод қилиш учун уларни .
Фосиқ халқнинг йўлбошчисини урасан,
Бошдан–оёқ уни шилиб ташлайсан.
14 Ана, ғанимларимиз қуюн каби келяптилар,
Бизни ҳар ёққа тарқатиб юбормоқчи бўляптилар.
Ўз уясида ўлжасини ғажиган йиртқич ҳайвондай,
Осон овидан ўзида йўқ севиняптилар.
Сен эса уларнинг йўлбошчисини ўз ўқлари билан ҳалок қиласан.
15 Отларинг туёқлари денгизни босиб эзади,
Баҳайбат сувларни бир жойга йиғиб қўяди.”
Хабаққуқ Худога бўлган ишончини эълон қилади
16 Мен буларни эшитдим.
Шунда увушди менинг юрагим,
Титрай бошлади лабларим,
Мадорим қолмай, қалтиради тиззаларим.
Аммо мен сабр–тоқат қиламан,
Босқинчиларимиз бошига тушадиган кулфат кунини кутаман .
17 Борди–ю, анжир дарахти гулламай қолса,
Узум токлари мева тугмаса,
Зайтун дарахтлари ҳосил бермаса,
Даладаги экинлар унмай қолса,
Қўраларда қўйлар қолмаса,
Оғилхоналар бўм–бўш бўлса,
18 Шунда ҳам Эгамдан шод бўларман,
Нажоткорим Худодан қувонарман.
19 Эгам Раббий менинг қудратимдир.
У оёқларимни кийик оёғидай қилади,
Чўққилар узра мени бехатар юргизади.
